«Οι Αμερικανοί δεν πρόκειται και δεν θα έπρεπε να πεθάνουν σε έναν πόλεμο στον οποίο οι ίδιοι οι Αφγανοί είναι απρόθυμοι να πολεμήσουν για την χώρα τους.
Λάμπρος Καλαρρύτης
Η φράση αυτή του Αμερικανού Προέδρου Τζο Μπάιντεν συμπυκνώνει με απόλυτο τρόπο και έχοντας αναφορά ένα δραματικό παράδειγμα, το Αφγανιστάν, μία παγκόσμια αλήθεια και ένα αξίωμα στις διεθνείς σχέσεις. Κανείς δεν πρόκειται να πολεμήσει για κανέναν αν κάποιος δεν είναι αποφασισμένος να πολεμήσει για τον εαυτό του. Εκτός και αν έχει να υπερασπιστεί δικά του ζωτικά συμφέροντα, ευνοώντας έτσι παράπλευρα τον αδύναμο ή απρόθυμο, αλλά και αυτό έχει ημερομηνία λήξης και μάλιστα λήξη κατά κανόνα τραγική.
Και αυτό το διατύπωσε ολοκάθαρα ο Αμερικανός Πρόεδρος: «Η αποστολή μας στο Αφγανιστάν δεν ήταν ποτέ να χτίσουμε ένα έθνος αλλά αντίθετα σχεδιάστηκε για να αποτρέψει μία τρομοκρατική επίθεση σε αμερικανικό έδαφος.»
Παρότι δεν ήταν αυτή η πρόθεση του Τζο Μπάιντεν, η δήλωσή του έχει πολλούς αποδέκτες, κυρίως αυτούς που έχουν ψευδαισθήσεις ότι στρατηγικές συμμαχίες τους απαλλάσσουν από την υποχρέωση να μεριμνούν οι ίδιοι για την ασφάλεια και την άμυνα της πατρίδας τους. Κανείς δεν συμπαθεί και πολύ περισσότερο κανείς δεν βοηθά όποιον δεν είναι διατεθειμένος να βοηθήσει τον εαυτό του.
Και σε αυτό ήταν σαφής ο Μπάιντεν: «Ξοδέψαμε πάνω από 1 τρισ. δολάρια και ο στρατός του Αφγανιστάν δεν έδωσε τη μάχη. Τους δώσαμε τα εργαλεία, πληρώσαμε τους μισθούς τους, τους δώσαμε αεροπορική στήριξη. Τους δώσαμε κάθε μέσο, αλλά δεν μπορούσαμε να τους δώσουμε την επιθυμία να πολεμήσουν για τη χώρα τους. Αφού δεν το έκαναν τώρα, δεν θα το έκαναν σε ένα χρόνο, σε 10 ή σε 20 χρόνια.»
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι αυτονόητες αποσαφηνίσεις του Αμερικανού Προέδρου πρέπει να χτυπήσουν καμπανάκια σε διαφόρους εγχώριους συμβούλους και παρασυμβούλους που θεωρούν ότι μία (απολύτως ευκταία) αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ αυτομάτως διασφαλίζει την ασφάλεια και την ακεραιότητα της χώρας. Θα τη διασφαλίσει στον βαθμό που θα εξυπηρετεί και αν εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα.
Και αυτό δεν έχει να κάνει με κακούς Αμερικανούς και καλούς Γάλλους ή Ρώσους (οι τελευταίοι παρεμπιπτόντως αποδεικνύονται μακράν οι πλέον αναξιόπιστοι), έτσι είναι οι διεθνείς σχέσεις, πάντα έτσι ήταν, πάντα έτσι λειτουργούσαν και πάντα έτσι θα λειτουργούν.
Διαφορετικά αντιμετωπίζει ένας ισχυρός κάποιον λιγότερο ισχυρό ο οποίος όμως είναι αποφασισμένος να αγωνιστεί και να ματώσει για τα συμφέροντά του δημιουργώντας τετελεσμένα στο πεδίο της μάχης και τελείως διαφορετικά έναν παθητικό ζήτουλα, επαίτη και καταναλωτή ασφαλείας.
Κανείς δεν εκτιμά τα βαρίδια που αναζητούν προστάτες και κανείς δεν θα ποντάρει επάνω τους σοβαρά ως συμμάχους για την ανάληψη δύσκολων ρόλων. Πως θα αντιμετώπιζαν οι ΗΠΑ και άλλες δυνάμεις το Ισραήλ αν δεν ήταν αυτό που είναι και αντί να κάνει αυτό που κάνει και για το οποίο είναι διεθνώς γνωστό, τριγυρνούσε επαιτώντας μόνο βοήθεια, δίχως να έχει οικοδομήσει την αποτρεπτική φήμη που έχει την οποία φροντίζει να επιβεβαιώνει καθημερινά και σε κάθε περίσταση;
Τα λόγια του Τζό Μπάιντεν είναι η τελευταία ίσως ηχηρή προειδοποίηση για την δική μας αλλαγή πορείας και αντίληψης, πριν να είναι πολύ αργά. Ήδη είναι.
Δημοσίευση σχολίου