“Βήμα προς ένα πιο ήσυχο καλοκαίρι…;”
Του Βασίλη Κοψαχείλη*Στις 14 Ιουνίου 2021 είχαμε την συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη στο περιθώριο της Συνδιάσκεψης Κορυφής του ΝΑΤΟ, όπου οι δύο ηγέτες ανέλαβαν κάποιες πρωτοβουλίες ώστε να αποκλιμακώσουν για ακόμη μια φορά την ένταση στις διμερείς σχέσεις και να επανεκκινήσουν τις διαδικασίες διαλόγου.
Το γεγονός αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Το αντίθετο. Είναι απολύτως θεμιτό οι ηγέτες δύο γειτονικών κρατών να μπορούν να συναντώνται, να μιλάνε και να λύνουν τα θέματα που προκύπτουν με διάλογο και καλή πίστη.
Δεν θα προσθέσω το μόνιμο πλέον σλόγκαν «στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου», γιατί και μόνο η συνεχής του επίκληση, περισσότερο υποψιάζει παρά καθησυχάζει τους γνωρίζοντες φανερές, αλλά κυρίως παρασκηνιακές διαδρομές. Άλλωστε και η Άγκυρα επίκληση του Διεθνούς Δικαίου κάνει. Βέβαια μιλά για ένα Διεθνές Δίκαιο που το τραβά από τα μαλλιά για να το αλλάξει… έχει μακριά ουρά ο τουρκικός αναθεωρητισμός!
Ο διάλογος έχει νόημα όταν και οι δυο πλευρές τον πιστεύουν και δεν παίζουν αναθεωρητικά παιχνίδια, αλλά αναζητούν δίκαιες και λειτουργικές διεξόδους στα προβλήματα. Είναι τέτοια η περίπτωση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας;
Μετά τη συνάντηση των δυο ηγετών, η ελληνική πλευρά μίλησε για «Βήμα προς ένα πιο ήσυχο καλοκαίρι».
Ποιο ήταν το άμεσο κόστος αυτής της «ησυχίας»;
Η Τουρκία πήρε από την Ελλάδα ένα συγχωροχάρτι για τις προκλήσεις όλου του προηγούμενου διαστήματος, ενόψει των αποφάσεων που θα ακολουθούσαν για τις σχέσεις Τουρκίας – ΕΕ.
Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι έδωσε «ησυχία» αφού πληρώθηκε με ρητορική ατζέντας περί διαφορών και όχι μίας και μόνης διαφοράς που αφορά την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, σημείο στο οποίο υπάρχει ανοιχτή διαφορά μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού – που συνεχώς μιλά για διαφορές – και του υπουργού των εξωτερικών – που μιλά για μία και μόνη διαφορά. Μήπως αυτή η φραστική διαφορά μεταξύ ενικού και πληθυντικού αριθμού οφείλει να ξεκαθαριστεί κάποια στιγμή προς τον ελληνικό λαό ώστε να ξέρει και εκείνος ποιους και γιατί ψηφίζει; Είναι κατ’ αρχάς θέμα Δημοκρατικής τάξης…
Μας έδωσε όμως «ησυχία» η Τουρκία;
Την ίδια ημέρα που οι δυο ηγέτες συμφωνούσαν επί της «ησυχίας», τα ραντάρ της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας κατέγραφαν αλλεπάλληλες παραβιάσεις του FIR, υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, ενώ σημειώθηκαν και εμπλοκές. Δεν νομίζω να άλλαξε το σκηνικό τις επόμενες ημέρες και μάλιστα προκαλεί απορία πως μπορεί και είναι πανταχού παρούσα μια αεροπορία που έμεινε με το 20% των πιλότων της μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Ακάρ.
Την επόμενη κιόλας ημέρα, μετά την συνάντηση των δυο ηγετών, στις 15 Ιουνίου 2021 ο εκπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ με σχετική επιστολή (Α/75/929) και σε προκλητικό ύφος κατηγορεί την Ελλάδα ότι προσπαθεί να μετατρέψει τον Οργανισμό σε «εθνικό μέσο ενημέρωσης για την προώθηση της Ελληνικής ατζέντας» και απαντά με τις γνωστές βολικές ερμηνείες της Άγκυρας στην επιστολή του Έλληνα εκπροσώπου της 15ης Φεβρουαρίου, 2021 (Α/75/753). Συνάδουν το ύφος και η απάντηση με το «ήρεμο καλοκαίρι»; Δικαίως, λοιπόν, ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών ψάχνει ακόμη να βρει απτά δείγματα καλών προθέσεων από την Τουρκία…
Η Ελλάδα φαίνεται να έχει βολευτεί με το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ένα άλλο κράτος και εκείνη έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για το μέλλον της. Το γεγονός αυτό – το οποίο και ο ίδιος υποστηρίζω – δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα απαλλάσσεται των ευθυνών της να έχει ελλαδική στρατηγική για την Κύπρο, επίσης γεγονός που απορρέει από τον ρόλο της Ελλάδας ως εγγυήτριας δύναμης, από το γεγονός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει συντριπτικά ελληνικό πληθυσμό, και από το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει ζωτικά συμφέροντα στην Κύπρο, τόσα όσα με θεσμικό τρόπο κατέχει η Βρετανία και όσα με τη βία απέσπασε το ’74 και μεταγενέστερα η Τουρκία στο μαρτυρικό νησί. Και επειδή τα σύννεφα πυκνώνουν, φοβάμαι ότι τελικά η Βρετανία και η Τουρκία θα παραμείνουν εκεί και μόνο η Ελλάδα θα πηγαίνει ως τουρίστας…
Ως απόρροια, λοιπόν, της Ελληνικής έκλειψης (κατά Stratfor) από τα γεωστρατηγικά δρώμενα στην Κύπρο, η Τουρκία ενθαρρύνεται να αναδιατάξει το διεθνοπολιτικό της μπούλινγκ, με αποδέκτη (πάλι) αυτό το καλοκαίρι την Κυπριακή Δημοκρατία. Μετά τα Βαρώσια, έρχονται τα τουρκικά γεωτρύπανα και εσχάτως ακολουθούν οι τουρκικές ακταιωροί… Ελλάδα και ΕΕ ψάχνουν ακόμη τα “facts” για να αντιδράσουν, και προσωπικά ψάχνω να βρω τις φρεγάτες που θα προστάτευαν τα ευρωπαϊκά ενεργειακά συμφέροντα στην Κυπριακή ΑΟΖ, τα αεροπλανοφόρα «εγγυητές ασφάλειας» και πολλά ακόμη που με περίσσια αφέλεια διάφοροι δημοσιολογούντες πιπίλιζαν sτα μυαλά Ελλαδιτών και Κυπρίων τα προηγούμενα χρόνια. Τελικά, έμεινε το μικρό σκάφος της Κυπριακής ακτοφυλακής να βγάλει το φίδι από την τρύπα τα ξημερώματα της 16ης Ιουλίου 2021…
Άβολα Συμπεράσματα…
Στην Ιστορία, πολλοί μεγάλοι ηγέτες έπαιξαν προσωρινά με μύθους για να υπηρετήσουν υψηλά στρατηγήματα. Προσωρινά… όχι μύθους που κρατούν μισό αιώνα και τείνουν να φτιάξουν μια άλλη πραγματικότητα, μέχρι μια καρφιτσούλα να σκάσει επώδυνα τη φούσκα.
Έχουμε πει ως τώρα πολλά βολικά ψέματα στους εαυτούς μας, Έλληνες και Κύπριοι. Καταλαβαίνω καλά τα όρια και τις προτεραιότητες των κυβερνήσεών μας σε Ελλάδα και Κύπρο. Βουνό τα αντικειμενικά προβλήματα, αν και για τα περισσότερα η αδράνεια και οι μύθοι μας φταίνε…
Αν θέλουμε ήσυχα καλοκαίρια με την Τουρκία είναι καιρός να αρχίσουμε να λέμε άβολες αλήθειες στους εαυτούς μας. Θα είναι μια καλή αρχή για να λύσουμε ένα προς ένα τα προβλήματά μας γενικά και ειδικά το ένα και μοναδικό με την Τουρκία. Τον τουρκικό αναθεωρητισμό!
*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος – Γεωστρατηγικός Αναλυτής με ειδίκευση στη Γεω-επιχειρηματικότητα και ιδρυτικό μέλος του Παρατηρητηρίου Ευρω-Μεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας.
Άβολα Συμπεράσματα…
Στην Ιστορία, πολλοί μεγάλοι ηγέτες έπαιξαν προσωρινά με μύθους για να υπηρετήσουν υψηλά στρατηγήματα. Προσωρινά… όχι μύθους που κρατούν μισό αιώνα και τείνουν να φτιάξουν μια άλλη πραγματικότητα, μέχρι μια καρφιτσούλα να σκάσει επώδυνα τη φούσκα.
Έχουμε πει ως τώρα πολλά βολικά ψέματα στους εαυτούς μας, Έλληνες και Κύπριοι. Καταλαβαίνω καλά τα όρια και τις προτεραιότητες των κυβερνήσεών μας σε Ελλάδα και Κύπρο. Βουνό τα αντικειμενικά προβλήματα, αν και για τα περισσότερα η αδράνεια και οι μύθοι μας φταίνε…
Αν θέλουμε ήσυχα καλοκαίρια με την Τουρκία είναι καιρός να αρχίσουμε να λέμε άβολες αλήθειες στους εαυτούς μας. Θα είναι μια καλή αρχή για να λύσουμε ένα προς ένα τα προβλήματά μας γενικά και ειδικά το ένα και μοναδικό με την Τουρκία. Τον τουρκικό αναθεωρητισμό!
*Ο Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος – Γεωστρατηγικός Αναλυτής με ειδίκευση στη Γεω-επιχειρηματικότητα και ιδρυτικό μέλος του Παρατηρητηρίου Ευρω-Μεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας.
Δημοσίευση σχολίου