Οι προηγούμενες αναρτήσεις μας στη συνδρομή της Ρωσικής Αεροπορίας (Αεροδιαστημική Δύναμη όπως οι Ρώσοι την αποκαλούν – VKS), αυτές τις κρίσιμες ώρες και ημέρες για τη χώρα μας και μετά από την υπογραφή συμφωνίας εκεχειρίας στη βορειοδυτική Συρία, μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, μόνο τυχαία δεν είναι. Έγινε για πολλούς λόγους…
Γράφει ο Στέργιος Δ. Θεοφανίδης
Ο πρώτος έχει να κάνει με το ότι αναδεικνύει το πόσο σημαντική παραμένει η ισχύς και η ταχύτητα επέμβασης του αεροπορικού Όπλου σε μία σύρραξη ακόμη και όταν αυτή έχει τη μορφή του πολέμου στη Συρία. Μη συμβατικός δηλαδή με ότι αυτό σημαίνει η φράση…
Ο δεύτερος αφορά τη διαπραγματευτική ισχύ που έχει αποκτήσει η Ρωσία γενικά και φυσικά έχει να κάνει και με τον ρυθμιστικό της ρόλο σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τη Συρία. Κάτι που αποδεικνύεται από πολλά πράγματα… Αποδεικνύεται κατ’ αρχήν από το γεγονός ότι ο Ρώσος πρόεδρος είναι αυτός που “διαπραγματεύεται” με τον Ερντογάν και όχι ο Άσαντ.
Αποδεικνύεται φυσικά και από την παρέμβαση του “φιλάνθρωπου” Σόρος, η οποία αποκαλύπτει αυτά που δεν μπορεί επίσημα να εκφράσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αποδεικνύεται τέλος και από την στήριξη των ΗΠΑ στην εγκληματική συμμορία της Άγκυρας.
Δεν είναι λίγα τα αμερικανικά δημοσιεύματα πολιτικής επιρροής που κατακρίνουν την ευρωπαϊκή ηθική και στάση στο ζήτημα της απόπειρας εισβολής στον Έβρο, χωρίς την παραμικρή αναφορά στις (αποδεδειγμένες κατ’ επανάληψη) μεθοδεύσεις του καθεστώτος Ερντογάν και των φανατικών ισλαμιστών συμμάχων του.
Ο τρίτος λόγος αφορά στην αλλαγή του τρόπου σκέψης των Ρώσων. Μας έχει κάνει εντύπωση, η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο ενεργούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν απέφυγαν το πρόβλημα. Γνώριζαν φυσικά πολύ πριν από το καλοκαίρι του 2008 πως βρίσκονται πολύ πίσω σε σχέση με τη Δύση σε ό,τι αφορά στα μέσα, αλλά και στη φιλοσοφία και στις τακτικές των σύγχρονων αεροπορικών επιχειρήσεων.
Για πρώτη φορά στην μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ιστορία της Αεροπορίας τους, δεν αρκέστηκαν στο να αντιγράψουν απλά αεροσκάφη ή συστήματα. Αυτή τη φορά αντέγραψαν και τακτικές, τις οποίες εφάρμοσαν στο πεδίο της μάχης και τις προσάρμοσαν ταχύτατα στα δικά τους δεδομένα και τις δικές τους ανάγκες.
Όλη αυτή η διαδικασία, της εμπλοκής της Ρωσικής Αεροπορίας στη Συρία, είχε φυσικά τίμημα. Εκτός από χρήματα, είχε οικονομικό κόστος και αίμα. Η Ρωσική Αεροπορία έχασε 59 ανθρώπους της όλα αυτά τα χρόνια. Εκπαίδευσε βέβαια σε πραγματικές συνθήκες μάχης το 84% των πληρωμάτων της.
Αυτό το ποσοστό έδωσε στη δημοσιότητα. Εφάρμοσε τακτικές με συμβατικά και κατευθυνόμενα όπλα, μέσα από την ευρεία αξιοποίηση συστημάτων ασφαλών επικοινωνιών (φωνής και λήψης-μετάδοσης δεδομένων), αλλά και του δορυφορικού GLONASS.
Αρχικά έπληττε στόχους μόνο με μη καθοδηγούμενες βόμβες, η άφεση των οποίων γινόταν από μεγάλο ύψος πρός αποφυγή του κινδύνου των MANPADS (Man Portable Air Defense Systems). Όταν πολύ σύντομα διαπίστωσε ότι η ακρίβεια των προσβολών απείχε από το επιθυμητό, έριξε στο πεδίο δεκάδες μικρά UAV και drones για την σε πραγματικό χρόνο διόρθωση κάθε απόκλισης.
Παράλληλα εγκατέστησε παντού μικρούς σταθμούς διόρθωσης της απόκλισης των δορυφορικών κατευθυντικών σημάτων του GLONASS, βελτιώνοντας της ακρίβεια των προσβολών μέχρι και 40%. Και αυτό δεν το λέμε εμείς. Το λένε Αμερικανοί αναλυτές, όχι εμείς.
Όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να πλήξει εγκαίρως και αποτελεσματικά τις ταχέως κινούμενες μονάδες των τζιχαντιστών και των αντικαθεστωτικών, αξιοποίησε Forward Air Controllers. Προωθημένους παρατηρητές δηλαδή οι οποίοι εντάχθηκαν στις μονάδες πρώτης γραμμής του Άσαντ.
Τροποποίησε δε για άλλη μία φορά τις τακτικές της διατηρώντας στον αέρα πολύωρες περιπολίες οπλισμένων βομβαρδιστικών. Τα οποία ανταποκρίνονταν άμεσα όταν τα drones ή οι προωθημένοι παρατηρητές τους μετέδιδαν τις συντεταγμένες ή τη θέση των εχθρικών δυνάμεων. Με άλλα λόγια συρρικνώθηκε στο ελάχιστο (μερικά μόλις λεπτά σε πολλές περιπτώσεις!) ο χρόνος αντίδρασης και αυξήθηκε κατακόρυφα η ακρίβεια των προσβολών.
Προς την κατεύθυνση αυτή αξιοποιήθηκαν νέα συστήματα λήψης/μετάδοσης δεδομένων (Metronome), καθοδήγησης λέιζερ και GLONASS, καθώς και κατευθυνόμενα όπλα. Αποκαλυπτική της αναδιοργάνωσης της Ρωσικής Αεροπορίας, είναι η περίπτωση των βομβαρδιστικών Su-34.
Οπλισμένα με πυραύλους αέρος-αέρος R-27R και R-73 για σκοπούς αυτοπροστασίας, αξιοποιώντας το σύστημα κατάδειξης λέιζερ Platan, σε συνδυασμό με το ραντάρ παθητικής ηλεκτρονικής σάρωσης (PESA) τύπου Leninetz V004 και βόμβες καθοδήγησης λέιζερ KAB-500L, κατέστρεψαν σε μία τουλάχιστον περίπτωση αντιαεροπορικό σύστημα SA-8 των αντικαθεστωτικών.
Η ρωσική αεροπορική παρουσία στη Συρία υπήρξε και συνεχίζει να είναι το πιο ισχυρό χαρτί του Ρώσου προέδρου Πούτιν, έναντι της Τουρκίας και των ΗΠΑ. Οι οποίες προσπάθησαν με κάθε τρόπο να αναδείξουν την έκταση των παράπλευρων απωλειών των ρωσικών αεροπορικών επιδρομών.
Είμαστε βέβαιοι ότι υπήρξαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Δεν πιστεύουμε ότι είναι πολλοί σε θέση να επιβεβαιώσουν τις αμερικανικές ή βρετανικές κατηγορίες ανά περίπτωση… Οπότε δεν μπορούμε να εξετάσουμε με στοιχεία το ζήτημα αυτό.
Θα υπενθυμίσουμε όμως ότι “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω”. Έχουν να προβάλλουν κάποια δικαιολογία οι ΗΠΑ ή η Βρετανία για τις παράπλευρες απώλειες στη Σερβία την Άνοιξη του 1999 και στο Αφγανιστάν ή το Ιράκ όλα αυτά τα χρόνια;
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου