Του ΛΑΜΠΡΟΥ ΤΖΟΥΜΗ
Αντιστράτηγος ε.α
Αύριο Τετάρτη 15 Μαρ. 17, διεξάγονται οι Ολλανδικές εκλογές και η ένταση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στην Τουρκία με την Ολλανδία και τη Γερμανία έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Τις τελευταίες ώρες, διαβάσαμε ακόμα και για διακοπή διπλωματικών σχέσεων μεταξύ τους. Το ερώτημα που δημιουργείται είναι : «Ποιον ευνοεί αυτό το σκηνικό έντασης και πότε θα τελειώσει;». Οι σχέσεις ανάμεσα σε Τουρκία με Γερμανία και το «δορυφόρο» της την Ολλανδία ήταν πάντα καλές. Η Γερμανία δεν κατακτήθηκε ποτέ από τους Τούρκους, όπως τα Βαλκάνια και μεγάλο μέρος της Κεντρικής Ευρώπης. Στους μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα οι δύο χώρες δεν βρέθηκαν αντιμέτωπες, αφού στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, Γερμανία και Τουρκία ήταν συμμαχικές χώρες, ενώ στον Δεύτερο Παγκόσμιο είχαν υπογράψει εμπορική συμφωνία και τυπικά η Τουρκία της κήρυξε τον πόλεμο το Φεβ. του 1945. Ανάμεσα στις δυο χώρες υπάρχουν αναπτυγμένες οικονομικές σχέσεις, που αφορούν κυρίως τους τομείς του εμπορίου και του τουρισμού. Η ένταση στις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας-Γερμανίας ξεκίνησε από τον περασμένο Ιούνιο, με την αναγνώριση της Αρμενικής γενοκτονίας από το Γερμανικό Κοινοβούλιο. Αυτό προκάλεσε την ανάκληση του Τούρκου πρέσβη και την απαγόρευση επίσκεψης Γερμανών βουλευτών στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ. Συνεχίστηκε το τελευταίο διάστημα με τη σύλληψη, του ανταποκριτή της γερμανικής εφημερίδας Die Welt στην Άγκυρα. Την όξυνση επηρεάζει το γεγονός ότι εκατοντάδες Τούρκοι πολίτες, κάτοχοι διπλωματικού διαβατηρίου «έχουν καταθέσει αίτημα χορήγησης ασύλου» στη Γερμανία μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος που σημειώθηκε τον περασμένο Ιούλιο στην Τουρκία. Στη Γερμανία αυτή τη στιγμή ζουν περίπου 3 εκατομμύρια Τούρκοι, εκ των οποίων οι μισοί έχουν τουρκική υπηκοότητα. Στην Ολλανδία 240.000 Τούρκοι με δικαίωμα ψήφου. Στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου 2015, το κόμμα του Ερντογάν έλαβε το 59% στη Γερμανία και 73% στην Ολλανδία. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι από τους Τούρκους που κατοικούν στις δύο αυτές χώρες είναι οπαδοί του ΝΑΙ, τις ψήφους των οποίων ο Ερντογάν έχει ανάγκη.
Το σκηνικό έντασης που έχει διαμορφωθεί ανάμεσα στην Τουρκία με Γερμανία και Ολλανδία ευνοεί τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, λόγω τη προεκλογικής πίεσης από ακροδεξιά κόμματα. Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε εξαιτίας της στάσης του για την απαγόρευση των εκδηλώσεων, έχει κερδίσει δημοσκοπικό έδαφος έναντι του ακροδεξιού Γκεερτ Βίλντερς. Το σκηνικό αυτό όμως ευνοεί ακόμη περισσότερο τον ίδιο τον Ερντογάν, αφού κάθε εκδήλωση προπαγάνδας για το δημοψήφισμα που απαγορεύεται στην Ευρώπη συσπειρώνει τους υποστηρικτές του ΝΑΙ. Στην Τουρκία σύμφωνα με δημοσκοπήσεις τα μηνύματα για την έκβαση του δημοψηφίσματος δεν είναι τα καλύτερα. Στο στρατόπεδο τον εθνικιστών που προσεταιρίστηκαν για την παροχή στήριξης στον Ερντογάν στη νομοθετική αναθεώρηση του Συντάγματος επικρατεί διχασμός. Όπως είναι κατανοητό ο Ερντογάν δεν επιθυμεί απλά μια οριακή επικράτηση του ΝΑΙ, που θα άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης του αποτελέσματος, αλλά μια ξεκάθαρη νίκη με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφορά και απ΄ ότι φαίνεται τη στιγμή αυτή τα αποτελέσματα δεν βγαίνουν. Οι εξελίξεις ευνοούν την πολιτική πόλωσης εν όψει του δημοψηφίσματος και θα δώσουν τη δυνατότητα στον Ερντογάν να αυξήσει και τα ποσοστά του ΝΑΙ, μέσω των Τούρκων που ζουν σε ευρωπαϊκές χώρες.
Η αλαζονική όμως και με ανατολίτικο «τσαμπουκά» συμπεριφορά της Τουρκίας η οποία δεν περιορίζεται μόνο απέναντι στη χώρα μας, αλλά και στις Ευρωπαϊκές, δεν οφείλεται αποκλειστικά στα πρόσκαιρα «κέρδη» ενόψει δημοψηφίσματος της συνταγματικής αναθεώρησης, αλλά και στους εξής λόγους : Πρώτον, η παντοδυναμία που αισθάνεται ο Ερντογάν μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές επιτυχίες του και την καταστολή του πραξικοπήματος του Ιουλίου. Δεύτερον, οι σχέσεις της Τουρκίας με τις υπερδυνάμεις που εξαρτώνται από τη στρατηγική της θέση, η οποία την περίοδο αυτή είναι αναβαθμισμένη λόγω των γειτονικών συρράξεων. Τρίτον η Τουρκία είναι απαλλαγμένη από το βάρος των διεθνών υποχρεώσεών της, ιδιαίτερα αυτών που προκύπτουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού έχει αποδεχθεί ότι δεν πρόκειται να ενταχθεί σε αυτήν στο άμεσο μέλλον. Τέλος με το όπλο του προσφυγικού – μεταναστευτικού ουσιαστικά εκβιάζει τόσο τη χώρα μας αλλά και τη Μέρκελ, καθόσον αυτό παίζει σημαντικό ρόλο στις επερχόμενες Γερμανικές εκλογές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι από αύριο Τετάρτη 15 Μαρτίου, θα ξεκινήσει η σταδιακή επανέναρξη των επιστροφών προσφύγων στην Ελλάδα, μέσω του κανονισμού του Δουβλίνου, σύμφωνα με την απόφαση του Δεκεμβρίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Δηλαδή όποιος συλλαμβάνεται σε ευρωπαϊκή χώρα θα επιστρέφεται στη χώρα εισόδου, κάτι που όπως γίνεται κατανοητό θα επιτείνει το πρόβλημα για τη χώρα μας.
Η ένταση λοιπόν που υπάρχει το τελευταίο διάστημα ανάμεσα στην Τουρκία με τη Γερμανία και την Ολλανδία, θα αποκλιμακωθεί σε σημαντικό βαθμό, μετά το δημοψήφισμα και τις εκλογές που θα διεξαχθούν στις χώρες αυτές. Εξ΄ άλλου τις χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα, από την Τουρκία. Αυτή όμως θα παραμείνει ο «κακός γείτονας» για τη χώρα μας και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την εφαρμοζόμενη επί χρόνια πάγια αναθεωρητική στρατηγική της, αλλά και το θέμα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, που στο επόμενο διάστημα θα υπάρξει επιδείνωση.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου