Γράφει ο Δημήτρης Ελ. Διακομιχάλης*
Συνεχίζει την εξαπάτηση της Διεθνούς κοινότητας ο κύριος Τσαβούσογλου με τις πρόσφατες δηλώσεις του από την Μαδρίτη για τον δήθεν σεβασμό της συνθήκης της Λωζάνης.
Στον ορυμαγδό των δηλώσεων των Τούρκων αξιωματούχων κυρίων Ερντογάν, Γιλντιρίμ τις τελευταίες ημέρες και εβδομάδες για τα Ίμια, για τις 16, τις 28 και τις 130 βραχονησίδες καθώς και τις συνεχείς παραβιάσεις του Εθνικού εναέριου χώρου και θαλάσσιων συνόρων μας με την τελευταία ακραία πρόκληση του Τουρκικού Πολεμικού Σκάφους να βρίσκεται εντός των Ελληνικών Χωρικών Υδάτων 2 μίλια ανατολικά του Φαρμακονησίου και να κάνει χρήση πραγματικών πυρών με μεγάλη έκπληξη, ακούσαμε και τις δηλώσεις από τη Μαδρίτη του Υπουργού των εξωτερικών της Τουρκίας κ. Τσαβούσογλου ο οποίος μιλώντας στο Ινστιτούτο Real Elcano και απαντώντας σε ερώτηση για το αν η Τουρκία κινείται πέρα από τη Λωζάνη και ακολουθεί πλέον οθωμανική πολιτική, υποστήριξε:
Η Τουρκία πάντοτε ήταν μια χώρα που τηρούσε το λόγο της. Σέβεται τις συμφωνίες που υπογράφει. Βεβαίως, δύναται να ασκείται κριτική. Ο κύριος Τσαβούσογλου με έμφαση είπε:
Η Τουρκία σέβεται απόλυτα την εδαφική ακεραιότητα όλων των γειτονικών χωρών.
Γι’ αυτό αναγκάσθηκα να ανατρέξω σε μελέτες αναφορικά με τις παραβιάσεις από την Τουρκία της Συνθήκης της Λωζάνης και εντόπισα εξόχως ενδιαφέροντα στοιχεία από τη Λέσχη των Νέων Ελλήνων, για να καταδείξω ότι πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της Συνθήκης που υπεγράφει στις 24 Ιουλίου 1923, ξεκίνησε η καταστρατήγηση της εκ μέρους της Τουρκίας. Η ιστορική έρευνα έχει καταδείξει ότι οι Τούρκοι, λαός που σ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας του ζούσε από λεηλασίες, δεν έδιναν ποτέ ιδιαίτερη σημασία στα γραπτά κείμενα, στις συμφωνίες και στις συνθήκες. Η λογική της βίας ήταν η κύρια ιστορική τους διαγωγή, οι Συνθήκες χρησιμοποιήθηκαν πάντοτε απ’ αυτούς για αποπροσανατολισμό, καθησυχασμό, κέρδος χρόνου, ποτέ όμως με πραγματική πρόθεση τηρήσεως τους. Ιστορικά και κοινωνιολογικά αυτό ερμηνεύεται εύκολα: το βασικό χαρακτηριστικό της τουρκικής κοινωνίας, το οποίο επισημαίνουν όλοι οι μεγάλοι κοινωνιολόγοι, με επικεφαλής τον Max Weber,είναι η απουσία της έννοιας της νομιμότητας.
Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής και συμπεριφοράς της Τουρκίας είναι ότι τα βασικότερα άρθρα της Συνθήκης της Λωζάνης στα περίπου εκατό χρόνια από την υπογραφή της έχουν παραβιαστεί κατάφωρα. Οι Έλληνες έχουν εκδιωχθεί από παντού στη Τουρκική Επικράτεια, προσπαθεί να δημιουργήσει μειονοτικό ζήτημα στη Θράκη από το πουθενά, με απειλές, με χρήματα και προπαγάνδα βάση οργανωμένου σχεδίου, χρησιμοποιώντας το Τουρκικό Προξενείο στη Κομοτηνή. Αμφισβητεί έμπρακτα τα σύνορα με την Ελλάδα στον αέρα και στη θάλασσα με μια τακτική δύο βήματα μπροστά, ένα βήμα πίσω.
Η Τουρκική πολιτική αποσκοπεί ακριβώς στην αναθεώρηση της Λωζάνης. Τα τετελεσμένα γεγονότα, που δημιουργεί η Τουρκία αποσκοπούν ακριβώς στο να αλλάξουν τα πραγματικά δεδομένα, ώστε μια τέτοια αναθεώρηση να καταστεί αναπόφευκτη, ώστε το Δίκαιο να μην απολέσει το κύρος του. Με επιμονή και υπομονή, οι Τούρκοι έχτισαν σιγά σιγά τα ερείσματα τους και συνεχίζουν την ίδια τακτική, προσπαθώντας ταυτόχρονα να κατεδαφίσουν τα δικά μας.
Με πολύ συνέπεια και θαυμαστή σπουδή, όλα αυτά τα χρόνια οι Τούρκοι άλλοτε ψηφίζοντας εθνικούς νόμους, άλλοτε χρησιμοποιώντας την γνωστή φιλοσοφία της ωμής βίας και άλλοτε πάλι επικαλούμενη διάφορους λόγους (π.χ. Εθνική ασφάλεια), διερμήνευσαν μονομερώς τη Συνθήκη κατά τρόπο αντιβαίνοντα τόσο στο πνεύμα όσο και στην ουσία της και την εφήρμοσαν κατά το δοκούν.
Όλες αυτές οι μεθοδεύσεις, που συνάντησαν την αδυναμία αλλά και την αδιαφορία της δικής μας πλευράς, είχαν σαν αποτέλεσμα τον πλήρη αφελληνισμό των νησιών Ίμβρου και Τενέδου και την υποχρέωση σε εκπατρισμό του συνόλου σχεδόν του ομογενούς πληθυσμού από την Κωνσταντινούπολη.
Ύστερα από την πλήρη ανυπαρξία αντιμέτρων και την παθητική έως χλιαρή στάση μας σε όλες αυτές τις παραβιάσεις της συνθήκης της Λωζάνης, η εικόνα μιας αδύναμης χώρας στην οποία πρυτάνευε το Νατοϊκό (συμμαχικό) συμφέρον έναντι του Εθνικού, αποθράσυνε ακόμα περισσότερο τους Τούρκους με αποτέλεσμα την μεθοδευμένη αμφισβήτηση των απόλυτα κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στη Δυτική Θράκη, επικαλούμενη την δήθεν καταπίεση της Ελληνικής Μουσουλμανικής μειονότητας που την χαρακτηρίζουν τώρα ως Τουρκική, αποσκοπώντας στην Κυπροποίηση της Δυτικής Θράκης, την στρατηγική επιλογή της Άγκυρας ότι στο Αιγαίο Ανατολικά του 25 Μεσημβρινού έχει την ευθύνη της έρευνας και διάσωσης, η επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια των θαλάσσιων συνόρων μας να αποτελεί αιτία πολέμου, η θέση της για το Καστελλόριζο ότι στερείται ΑΟΖ σε αντίθεση με τις διατάξεις που προβλέπονται στο Δίκαιο της θάλασσας και οι καθημερινές παραβιάσεις του εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου έρχονται να διαψεύσουν με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο την ανατολίτικη διπλωματική συμπεριφορά (πονηριά) του κυρίου Τσαβούσογλου με τις δηλώσεις του στη Μαδρίτη.
Ανατρέχοντας λοιπόν στις μελέτες που έχουν γίνει σχετικά με τις παραβιάσεις της συνθήκης από το 1923 έως σήμερα, διαπιστώνει κανείς ότι για περισσότερες από εξήντα φορές από την επομένη της υπογραφής της Συνθήκης μέχρι σήμερα, οι Τούρκοι την έχουν παραβιάσει με στοχευμένες κινήσεις και πρακτικές που είχαν ως αποτέλεσμα η μειονότητα της Κωνσταντινούπολης σήμερα να θεωρείται κλινικά νεκρή. Στη Πόλη των 100.000 Ελλήνων του τότε, σήμερα δεν υπάρχουν παρά μόνο 2.500-3.000 ψυχές. Το μέλλον τους στη Πόλη είναι τόσο σίγουρο όσο σίγουρη φαινόταν και η τήρηση της συνθήκης που θα τους προστάτευε.
Ένα μεγάλο μέρος αυτού του εθνικού σφάλματος βαραίνει το Ελληνικό κράτος, αλλά και όλους εμάς του Έλληνες. Γιατί σε ποιο σχολείο τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν για τα Σεπτεμβριανά, (φυσικά όχι για να μισούν αλλά για να γνωρίζουν) και πότε, όταν τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Τουρκία έμπαιναν στο ντουλάπι και οι Κωνσταντινουπολίτες αιματοκυλίζονταν , οι Έλληνες τους συμπαραστάθηκαν δυναμικά;
Η Κωνσταντινούπολη, η Ίμβρος και η Τένεδος δεν έπρεπε ποτέ και από κανένα, να θεωρούνται «χαμένες πατρίδες». Και αυτό, γιατί υπάρχει μία συνθήκη και σύμφωνα με αυτή η Ελλάδα ως εγγυήτρια χώρα αν χειριζόταν σωστά την υπόθεση θα μπορούσε να τις υπερασπιστεί.
Ο τίμιος γείτονας είναι φίλος και συμπαραστάτης που σέβεται τα σύνορα της ιδιοκτησίας σου και τα κυριαρχικά σου δικαιώματα.
Δυστυχώς ο δικός μας γείτονας δε διακατέχεται από παρόμοιες ευαισθησίες και παρόλο τον χιλιόχρονο συγχρωτισμό του με τους πολιτισμένους λαούς τις Μεσογείου διατήρησε τα νομαδικά χαρακτηριστικά της στέπας, από την οποία κατάγεται. Έτσι το προγονικό του ένστικτο της αρπαγής αποτελούσε πάντα το ελατήριο των πράξεων του.
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ των Εξωτερικών κ. Τσαβούσογλου σας θυμίζω τα όσα συνέβησαν στις 6 Σεπτεμβρίου 1955 στη Κωνσταντινούπολη που είναι η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση παραβίασης της συνθήκης της Λωζάνης. Συγκεκριμένα το βράδυ της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, εκρηκτικός μηχανισμός εκρήγνυται στην αυλή του Τουρκικού στη Θεσσαλονίκη. Τη βόμβα σύμφωνα με το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελιοδικών Θεσσαλονίκης που βγήκε στις 17 Δεκεμβρίου 1955 τοποθέτησε ο φύλακας του κτιρίου Χασάν Μεχμέτογλου και την παρέλαβε από τον μουσουλμάνο φοιτητή από την Κομοτηνή Οκτάι Ενγκίν (ο οποίος αργότερα, αφού διαφεύγει από την Ελλάδα αναρριχάται στα διευθυντικά αξιώματα της Τουρκικής μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών και ασφαλείας, της γνωστής ΜΙΤ), κατ’ εντολήν του Τούρκου γενικού πρόξενου Θεσσαλονίκης!!! Αυτή ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει στην Κωνσταντινούπολη το μεγάλο ανθελληνικό πογκρόμ της νύχτας της 6ης προς 7ης Σεπτεμβρίου 1955, το οποίο ξεκίνησε από τις 6.30 το βράδυ έως τις 2 το πρωί και για οκτώ ώρες περίπου Βαζιβουζούκοι σε συνεργασία με κάθε είδους κοινωνικά κατακάθια από τις κακόφημες γειτονιές της Πόλης, και αστυνομικούς με πολικά επιδόθηκαν σ’ ένα όργιο βανδαλισμού και λεηλασίες, εξωτερικεύοντας και πραγματώνοντας κάθε μορφής ανθρώπινης διαστροφής.
Όταν μετά τα μεσάνυχτα οι οργανωμένες ομάδες έχουν ολοκληρώσει το έργο τους η Τουρκική κυβέρνηση ευαρεστείται, επιτέλους, να κηρύξει στρατιωτικό νόμο.
Το σχέδιο τους σημείωσε καταπληκτική επιτυχία. Το σύνθημα “Σήμερα το βιος σας, αύριο το κεφάλι σας„ σπέρνει τον τρόμο και τον πανικό στον θανάσιμα λαβωμένο Ελληνισμό της Πόλης. Το καταλυτικό συναίσθημα της ανασφάλειας παραλύει τις ψυχές όλων.
Ο απολογισμός της εφιαλτικής εκείνης νύχτας κύριε Υπουργέ των Εξωτερικών της Τουρκίας ήταν:
1) 16 Έλληνες βρήκαν τραγικό θάνατο, ένας εκ των οποίων, ο ενενηντάχρονος ιερέας της Μονής Βαλουκλή Χρύσανθος Μαντάς, κάηκε ζωντανός.
2) 32 άλλοι τραυματίστηκαν σοβαρά και ένας από αυτούς, ο ηγούμενος της Μονής Βαλουκλή Πάμφιλος Μαντάς, πέθανε μετά από λίγο χρόνο εξ’ αιτίας των τραυμάτων του.
3) 200 Ελληνίδες βιάστηκαν έξω ή ακόμα και μέσα στα σπίτια τους. Η τουρκική κτηνωδία ήταν τέτοια που δεν σεβάστηκαν ούτε κοριτσάκια κάτω των 10 χρόνων.
4) 4.348 καταστήματα, 1.300 σπίτια, 21 εργοστάσια (δύο ή τρία μόνο διασώθηκαν), 110 ξενοδοχεία και εστιατόρια καταστράφηκαν τελείως.
5) 73 εκκλησίες ( εκ των οποίων δύο της Βυζαντινής περιόδου: η Παναγιά του Μουχλιού και ο Αϊ – Γιώργης των Ψωμαθιών) καταστράφηκαν ή έπαθαν ανυπολόγιστες ζημιές. Την ίδια νύκτα 8 νεκροταφεία ( στα οποία σκυλεύτηκαν πτώματα, βιάστηκαν φρεσκοθαμμένα γυναικεία σώματα!!!, κάποια άλλα μαχαιρώθηκαν!! Και οστά βρέθηκαν πεταμένα ακόμα και στο δρόμο), και το μοναστήρι του Βαλουκλή, του οποίου οι τάφοι των Πατριαρχών συλήθηκαν βάρβαρα. Κειμήλια ανυπολόγιστης αξίας, καταστράφηκαν ή εξαφανίστηκαν.
6) Η επισκοπική κατοικία του Μητροπολίτη Δέρκων στα Θεραπειά καταστράφηκε τελείως από φωτιά.
Η συνολική αποτίμηση της ζημιάς ανερχόταν στα 150.000.000 δολάρια.
Σχεδόν ταυτόχρονα με την Κωνσταντινούπολη, τα ίδια ακριβώς γεγονότα διαδραματίζονται στη Σμύρνη, εναντίον του εκεί Ελληνικού στοιχείου.
Αν δεχθούμε ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις παρερμήνευσαν ή παραβίασαν το πνεύμα της συνθήκης, ανοίγοντας σιγά σιγά, αλλά σταθερά τον τάφο της, η κυβέρνηση του δημοκρατικού κόμματος Α. Μεντερές- Τζ. Μπαγιάρ με αυτή της την πράξη παραβίασε όλα τα άρθρα της, προκειμένου να την ενταφιάσει.
Θυμίζω στον κ. Τσαβούσογλου το φωτογραφικό υλικό από το αποτρόπαιο έγκλημα των Σεπτεμβριανών του 1955 για να τον ρωτήσω ευθέως αν η χώρα του σέβεται με αυτό τον τρόπο τις συνθήκες; Ντροπή!!!
Ο Υπουργός των Εξωτερικών της Τουρκίας, κύριος Τσαβούσογλου, δυστυχώς σκόπιμα ξέχασε ότι η χώρα του δεν σέβεται τις συμφωνίες που υπογράφει και δεν είναι καλός γείτονας. Αποδεδειγμένα η χώρα του ασκεί εξωτερική πολιτική που κινείται με το δόγμα: “αμφισβήτησε και διεκδίκησε συνεχώς , πάντα στο τέλος κάτι θα μείνει, κέρδος για σένα στο διπλωματικό τραπέζι„ Είναι πρακτικά αυταπόδεικτο το γεγονός της επιβουλής. Πρέπει κάποια στιγμή τόσον ο αξιότιμος κύριος Τσαβούσογλου όσον και οι κύριοι Ερντογάν και Γιλντιρίμ να καταλάβουν ότι σχέσεις καλής γειτονίας αναπτύσσονται μόνο όταν και οι δύο γείτονες θεωρούν αλλήλους ισότιμους. Η χώρα μας αν μη τι άλλο, μπορεί να ισχυρίζεται ότι μέχρι σήμερα έδειξε τον καλύτερο και τιμιότερο εαυτό της στον ανατολίτη γείτονα της. Τόσο φιλικό και αξιόπιστο , που της στοίχισε την αποψίλωση τριών μειονοτικών πληθυσμών, και την καταπάτηση δύο νησιών (Ίμβρος, Τένεδος) .
Δεν κινδυνολογούμε λέγοντας ότι τα νησιά μας, η δυτική Θράκη, το Αιγαίο και φυσικά η Κύπρος είναι εκτεθειμένα σε άμεσο κίνδυνο.
Άλλως πως μπορεί να ερμηνευτεί κ. Τσαβούσογλου το γεγονός ότι η μεγαλύτερη τουρκική στρατιά, η 4η με έδρα τη Σμύρνη, που δεν εντάσσεται στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και παρουσιάζει υψηλή σύνθεση δυνάμεων, με μεγάλη παρουσία πεζοναυτών, αποβατικών τμημάτων, έχει αναπτυχθεί σε όλη την μικρασιατική ακτή; Ή πως ερμηνεύεται η τουρκική στάση στις ενδοσυμμαχικές συναντήσεις και σχεδιασμούς που απαιτεί την εξαίρεση από τα ΝΑΤΟΪΚΑ δρώμενα του στρατηγικής σημασίας λιμανιού της Μερσίνας; Βεβαίως όχι με την απάντηση που δίνουν οι Τούρκοι, ότι δηλαδή προσπαθούν να προστατεύσουν με αυτό τον τρόπο το τουρκικό έδαφος από μια Ελληνική αποβατική προσβολή!!
Πως μπορούν να ερμηνευθούν κύριε Τσαβούσογλου οι συνεχείς παραβιάσεις του εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας;
Η αμφισβήτηση της Ελληνικότητας των Ιμίων, των 16, των 28, και των 130 βραχονησίδων στο Αιγαίο;
Ο κύριος Τσαβούσογλου πως ερμηνεύει την έκδοση χαρτών με εκτουρκισμένα όλα τα τοπωνύμια των νησιών μας και της δυτικής Θράκης;
Η τακτική αυτή που ακολουθεί η Άγκυρα του εφαρμοσμένου διμορφισμού (στρέφεται για βοήθεια στη Δύση, την οποία αρνείται αργότερα όταν συμμετέχει στις πανισλαμικές διασκέψεις του Αραβικού κόσμου και αντίθετα), και η σχέση αυτής της τακτικής με τη μουσουλμανική μειονότητα της δυτικής Θράκης που την χρησιμοποιεί για να επιτύχει την προώθηση των επεκτατικών της σχεδίων και να διαταράξει τις σχέσεις μας με άλλες χώρες (Αραβικές, Ε.Ε κ.λ.π) , πρέπει να μας ξυπνήσει επί τέλους ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για να μην επαναληφθούν τα ίδια ιστορικά σφάλματα.
Σαν κεραυνός έπεσε η δήλωση του Ερντογάν για αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα με την έμμεση αλλά σαφέστατη αμφισβήτηση των συνόρων με την Ελλάδα. Ανεξάρτητα από το πώς μπορεί κανείς να ερμηνεύσει τις δηλώσεις αυτές, αν έγιναν δηλαδή:
1) Για εξαγωγή των εσωτερικών της κρίσεων δημιουργώντας εντάσεις με τους γείτονες για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης;
2) Αν ο στόχος είναι η αμφισβήτηση του κοσμικού κράτους που ίδρυσε ο Κεμάλ αποδεχόμενος τα Τουρκικά σύνορα ως έχουν σήμερα;
3) Ή ο Πρόεδρος Ερντογάν φοβάται διαμελισμό της Τουρκίας και αμφισβητώντας τη συνθήκη της Λωζάνης προσπαθεί να προλάβει μελλοντικά παζάρια που περιλαμβάνουν παραχωρήσεις ή ανακτήσεις περιοχών ενόψει δημιουργίας Κουρδικού κράτους, αυτές οι δηλώσεις αποτελούν ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο προηγούμενο και θα παραμείνουν.
Κανείς Τούρκος Πρωθυπουργός ή Πρόεδρος δεν θα τολμήσει να αμφισβητήσει την αμφισβήτηση Ερντογάν της συνθήκης της Λωζάνης, γιατί η τουρκική κοινωνία είναι βαθιά εθνικιστική και μιλιταριστική, και θα υπογράψει τον πολιτικό του θάνατο.
Γι’ αυτό θα επαναλάβω για πολλοστή φορά επειδή οι Τούρκοι δεν σέβονται τις συνθήκες που υπογράφουν διαχρονικά ούτε και τους αρέσουν οι όροι της καλής γειτονίας ότι η χώρα μας εκ των πραγμάτων είναι αναγκασμένη να αναπτύξει το πιο αξιόπιστο σχέδιο αποτροπής από τον Έβρο μέχρι το Καστελλόριζο μέσα από την χάραξη μιας Εθνικής Στρατηγικής που θα διασφαλίζει πρωτίστως τα Εθνικά μας συμφέροντα και δευτερευόντως τα Συμμαχικά, προκειμένου να συνειδητοποιήσουν οι Τούρκοι ότι είναι αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να σεβαστούν την Συνθήκη της Λωζάνης αφού η Ελλάδα δεν είναι ούτε Συρία, ούτε Ιράκ, αλλά μια χώρα με πολύ αξιόπιστες ένοπλες δυνάμεις.
Ως Έλληνες από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο πρέπει να εμπεδώσουμε αυτό που είπε ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριος Χρήστος Σαρτζετάκης ότι είμαστε “Έθνος Ανάδελφο„ γι’ αυτό πρέπει να στηριζόμαστε πρωτίστως στις δικές μας δυνάμεις και να ξεπεράσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα την κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική, είναι πνευματική, είναι κρίση ηθική, είναι κρίση θεσμών, είναι κρίση αξιοπιστίας.
*Πολιτικός Μηχανικός, πρώην δήμαρχος Καλύμνου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου