Βλέπω τον έναν μετά τον άλλον Τούρκο πολιτικό να λένε ότι τα Ελληνικά νησιά και η Θράκη ανήκουν στην Τουρκία, και δεν μπορώ να μην το συνδέσω με την πρόσφατη ακύρωση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΣΦΑ.
Η ΔΕΣΦΑ είναι θυγατρική της ΔΕΠΑ, και είναι το κρατικό δίκτυο φυσικού αερίου. Στην δημοπρασία που είχε γίνει επί Σαμαρά, η Gazprom έκανε το μεγαλύτερο χτύπημα για την ΔΕΣΦΑ, αλλά τελικά η Gazprom έκανε πίσω υπό την πίεση της ΕΕ και της διακυβέρνησης Ομπάμα, προκειμένου να μην ενταθεί η κόντρα ΕΕ-Ρωσίας σχετικά με την παραβίαση της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας της ΕΕ από την Gazprom.
Παρά τις πιέσεις Σαμαρά η Gazprom δεν επανήλθε, παρόλο που είναι δεδομένη η επιθυμία της να αγοράσει το Ελληνικό δίκτυο. Τελικά η ΔΕΣΦΑ κατέληξε στην Αζέρικη SOCCAR, και αυτή ήταν η επιθυμία και της ΕΕ, και της διακυβέρνησης Ομπάμα και της Τουρκίας.
Η εκλογή Τραμπ ενδεχομένως να αλλάζει τα πράγματα, αφού μέρος του Δόγματος Τραμπ είναι να τροφοδοτήσει η Ρωσία την ΕΕ με αέριο, ή για την ακρίβεια να σταματήσουν οι ΗΠΑ να προωθούν τα ανταγωνιστικά δίκτυα από το Κατάρ. Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι ο Τραμπ θα δώσει την Συρία στην Ρωσία για να πάρουν οι ΗΠΑ το Ιράκ. Αυτό εννοούμε επίσης όταν λέμε ότι ο Τραμπ δεν θα στηρίξει το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας, προκειμένου το ΝΑΤΟ να ανοίξει ανταγωνιστικούς στην Ρωσία ενεργειακούς διαδρόμους πχ Κατάρ-Τουρκία-Ευρώπη.
Το Δόγμα Τραμπ δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ παύουν να ενδιαφέρονται για την Ευρώπη. Το Δόγμα Τραμπ σημαίνει ακριβώς το αντίθετο. Το Δόγμα Τραμπ δίνει στην Ρωσία οικονομικά ανταλλάγματα, ώστε αντί να χτυπάνε οι Ρώσοι την ΕΕ να την προστατεύουν (βλέπε πχ Λε Πεν VS Φιγιόν, βλέπε ISIS κλπ).
Επομένως ίσως η Ελλάδα να σκεφτεί να δώσει την ΔΕΣΦΑ στην Ρωσία, γιατί αυτή ήταν και η επιθυμία της Ελλάδας. Καταλαβαίνετε ότι αν το Ελληνικό δίκτυο ελέγχεται από μία Ρωσική εταιρεία η Ρωσία θα έχει τον πρώτο λόγο για το αέριο που θα τρέχει σε αυτό το δίκτυο, ενώ αν το Αζερμπαϊτζάν ελέγχει το δίκτυο, το αέριο θα ελέγχεται από το Αζερμπαϊτζάν, και θα φτάνει στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Η Ελληνική αγορά καταναλώνει 3 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως και είναι ασήμαντη, αλλά από την Ελλάδα θα φτάνει φυσικό αέριο και στην Ιταλία, η οποία είναι μία μικρή βιομηχανική δύναμη και ένας μεγάλος καταναλωτής φυσικού αερίου.
Στο Αζερμπαϊτζάν η Βρετανική BP είναι η βασίλισσα, παρόλο που εκεί βρίσκονται και όλες οι δυτικές εταιρείες, και γι’αυτό και πολλές φορές η Αγγλία έχει φιλική προς την Τουρκία πολιτική, γιατί μέσα από την Τουρκία φτάνει στην Μεσόγειο το πετρέλαιο του Αζερμπαϊτζάν. Έχω πει όμως ότι η Αμερικανική Exxon έχει πάρα πολλά κολλητιλίκια με την Ρωσία, και ο CEO της Rex Tilerman είναι κολλητός του Πούτιν. Άρα και οι Ρώσοι συνεργάζονται με τους Δυτικούς.
Και πλέον η Τουρκία είναι μία Ισλαμική Δημοκρατία και δεν έχει για την Δύση την αξία που είχε η Κεμαλική Τουρκία. Είναι λογικό να σκεφτεί κανείς ότι η Ρωσία είναι πλέον πιο ταιριαστός σύμμαχος από την Τουρκία για την Δύση, και γιατί να μην γίνει μία τράμπα και να πάει η Τουρκία με την Κίνα και η Ρωσία με την Δύση? Άρα και η γεωπολιτική και η οικονομία δείχνουν να είναι στο πλευρό της Ρωσίας, τουλάχιστον όπως το βλέπουν οι Αμερικανοί. Ίσως οι Άγγλοι και οι Γάλλοι να βλέπουν διαφορετικά τα πράγματα, αλλά αν δεν τους στηρίξουν οι Αμερικανοί τι μπορούν να κάνουν?
Μην ξεχνάτε επίσης ότι η Ρωσία βρίσκεται και στα κοιτάσματα του Ισραήλ μαζί με την Αμερικανική Noble, άρα εκτός από τον αγωγό Ρωσίας-Ουκρανίας-Βουλγαρίας-Ελλάδας η Ρωσία θα μπορούσε να στέλνει στην Ελλάδα και την Βουλγαρία φυσικό αέριο και από τα κοιτάσματα του Ισραήλ και της Αιγύπτου.
Το θέμα είναι αν μπορεί η Ελλάδα να προωθήσει δίκτυα ανταγωνιστικά προς την Τουρκία. Από μόνη της η Ελλάδα προφανώς δεν μπορεί γιατί η Τουρκία θα μας σκίσει τα ματάκια. Άρα εξαρτάται από το ποιος στηρίζει αυτή την προσπάθεια. Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει πρώτα απ’όλα είναι να μην έρθουμε σε σύγκρουση με την ΕΕ και την Ευρωζώνη που είναι οι μεγάλες μας ασπίδες. Όσο είμαστε μέλος της Ευρωζώνης η Τουρκία θα μας κλάσει μία μάντρα.
Στην συνέχεια θα πρέπει να δούμε αν έχουμε στην στρατιωτική στήριξη των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Αν όντως δεν ερχόμαστε σε σύγκρουση με την ΕΕ, και έχουμε την στήριξη των ΗΠΑ, και προφανώς της Ρωσίας αφού η Ρωσία θα αγοράσει λογικά την ΔΕΣΦΑ, τότε μπορούμε να πάμε κόντρα στην Ρωσία. Αλλά αν αρχίσουμε να παίζουμε τα παιχνίδια άλλων και να λέμε “πάμε να πάρουμε τη Μπόλη” κλπ την βάψαμε. Εμείς δεν μπορούμε να έχουμε δική μας εξωτερική πολιτική. Μπορούμε να έχουμε επιθυμίες, και αν μας το επιτρέπουν οι διεθνείς συσχετισμοί μπορούμε να προσπαθούμε να τις πραγματοποιήσουμε. Καλό όμως θα ήταν να μην έρθουμε και σε μία κόντρα με την Τουρκία αν αυτό είναι εφικτό, ειδικά την στιγμή που ο Τσίπρας και ο Ερντογάν έχουν γεμίσει τα νησιά με αλληλέγγυους και τζιχαντιστές.
Και δεν ξέρω και πως θα επιβιώσει ο Τσίπρας μίας κόντρας με την Τουρκία, αφού σε μεγάλο βαθμό ο Τσίπρας βασίστηκε στις καλές του σχέσεις με την Τουρκία και το Ιράν. Μία ψεύτική κόντρα με την Τουρκία μπορεί να βοηθήσει υπό προϋποθέσεις του κομμουνιστές, γιατί η Τουρκία είναι η καβάτζα τους. Αλλά ο Πάνος Καμμένος είναι άνθρωπος των Ρώσων.
Και ακόμη και ο Κοτζιάς που επέλεξε ο Τσίπρας για το Υπουργείο Εξωτερικών είναι κοντά στην Ρωσία. Με αυτόν τον τρόπο οικοδομήθηκε στην Ελλάδα η συμμαχία του τρόμου ανάμεσα στους κομμουνιστές και τους εθνικοσοσιαλιστές. Πήρε ο Καμμένος το Άμυνας, μπήκε ο Κοτζιάς στο Εξωτερικών. Θυμάστε που έγραφαν οι Financial Times ότι αυτοί οι δύο είναι πολύ κοντά στους Ρώσους ολιγάρχες.
Επομένως θεωρώ ότι μία αληθινή κόντρα με την Τουρκία δεν συμφέρει τον Τσίπρα, εκτός και αν την στήσει μαζί με τον Καμμένο για να δημιουργήσει πάλι προβλήματα στην ΕΕ μαζί με τον Ερντογάν, όπως έκαναν με το μεταναστευτικό. Μία αληθινή κόντρα με την Τουρκία νομίζω ότι θα έστελνε το Τσίπρα σπίτι του. Πάντως η ακύρωση της πώλησης της ΔΕΣΦΑ στην SOCCAR δεν νομίζω όντως να αρέσει την Τουρκία. Εκτός και αν πάνε και την δώσουν κοψοχρονιά σε καμία εταιρεία που θα σα συμμετέχουν Τούρκοι μαζί με δικά μας λαμόγια.
Εικασίες είναι όλα τα παραπάνω. Δεν μπορώ να πω ότι έχω αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου