Τα «μέτωπα» που έχει ανοίξει εντός και εκτός Τουρκίας και οι συνέπειες για την Ελλάδα
Ο Τούρκος πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν ορμώμενος από τον μεγαλοϊδεατισμό του, που έχει να κάνει με την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την αμφιλεγόμενη εγωκεντρική προσωπικότητα του, έχει ανοίξει τεράστια «μέτωπα», εντός και εκτός, τα οποία δείχνει πώς δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί. Αντί όμως να επιχειρήσει να κλείσει ορισμένα απ” αυτά συνεχίζει και φλερτάρει με την πτώση του, που θα κάνει και μεγάλο… θόρυβο.Αυτή τη στιγμή ο Ρ.Τ. Ερντογάν προωθεί μία νέα συνταγματική αναθεώρηση. Αυτή προβλέπει επί της ουσίας κατάργηση του θεσμού του πρωθυπουργού και την ανάληψη όλων των αρμοδιοτήτων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Επίσης προβλέπει πώς το κουρδικό κόμμα θα βγει εκτός νόμου. Αυτές οι αλλαγές, με τις οποίες ο κ. Ερντογάν θέλει να είναι ο απόλυτος Σουλτάνους δεν αρέσουν ούτε στους «Κεμαλιστές» και σε καμία βέβαια περίπτωση στους Κούρδους.
Το τελευταίο άλλωστε είναι ξεκάθαρο. Οι Κούρδοι «πολεμούν» πλέον τον Ερντογάν μέσα στη χώρα του και θα συνεχίσουν να το κάνουν με αμείωτη ένταση όσο αυτός τους επιτίθεται, σκοτώνει γυναικόπαιδα στα ανατολικά της χώρας και φυλακίζει τα στελέχη του κόμματος των Κούρδων. Οι επιθέσεις στο κέντρο των πόλεων, όπως η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα δεν είναι τίποτα σε αυτά που μπορούν να κάνουν οι Κούρδοι και το έχουν αποδείξει (μην ξεχνάμε την κατάρριψη του F-16 μέσα στην Τουρκία).
Οι Κούρδοι αριθμούν περι τα 20.000.000 και κανείς δεν μπορεί να τους επιδείξει να τι να ψηφίζουν. Τόσοι, ίσως και περισσότεροι είναι οι Αλεβίτες, οι οποίοι επίσης δεν είναι θερμοί υποστηρικτές του Ρ.Τ. Ερντογάν ή τουλάχιστον βλέποντας αυτή τη συμπεριφορά δεν είναι και πολύ διατεθειμένοι να στηρίζουν το AKP, το οποίο ο ηγέτης του θέλει να το ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο βγάζοντας όλους τους άλλους από τη μέση.
Οι «Κεμαλικοί» επίσης εδώ και χρόνια δεν βλέπουν τον Ερντογάν με καλό μάτι και μην ξεχνάμε τι έγινε με το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Ο Τούρκος Πρόεδρος έχοντας φυλακίσει ή αποτάξει δημοσίους υπαλλήλους, στρατιωτικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς έχει ταυτόχρονα δημιουργήσει ένα μεγάλο κίνημα εναντίον του από ανθρώπους που κάποτε τον στήριζαν.
Υπάρχουν λοιπόν πολλά εσωτερικά «μέτωπα» για τον Ερντογάν και πολλοί εκτιμούν πώς ένα νέο πραξικόπημα είναι πολύ πιθανό να συμβεί όσο ο Τούρκος πρόεδρος συνεχίζει σε αυτή την πολιτική. Σε αυτό βεβαίως μπορούν να συμβάλλουν και ξένες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, καθώς ο Ερντογάν πλέον δεν ελέγχεται. Και εδώ ερχόμαστε στα εξωτερικά «μέτωπα» που έχει ανοίξει ο Τούρκος Πρόεδρος.
Ξεκινώντας από τις ΗΠΑ, πνέουν πλέον τα λοίσθια για τον Ρ.Τ. Ερντογάν. Έχει σαφώς συμφέρον η Ουάσιγκτον να υπάρχει σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή και θέλουν να είναι ισχυρή η Τουρκία και να λειτουργεί ως ανάχωμα. Η στρατηγική δε θέση της Τουρκίας είναι εξαιρετικής σημασίας, κυρίως λόγω του ότι είναι το πέρασμα για πολλούς αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου από την Ανατολή στη Δύση. Οι πόλεμοι στην Μέση Ανατολή γίνονται για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και την μεταφορά τους.
Από τη στιγμή ωστόσο που οι Αμερικανοί δουν πώς η ζυγαριά στην Τουρκία γέρνει κατά των συμφερόντων τους τότε δεν θα διστάσουν να ανατρέψουν τον Ρ.Τ. Ερντογάν. Κι αυτή η στιγμή μπορεί να μην είναι μακριά. Ορισμένοι μάλιστα εκτιμούν πώς έχει βρεθεί και ο αντικαταστάτης του Ερντογάν. Αυτός είναι ο Αμπντουλάχ Γκιούλ.
Η δυσαρέσκεια των Αμερικανών έχει να κάνει και με το φλερτ Τουρκίας-Ρωσίας. Η στενή συνεργασία των δύο ανησυχεί την Ουάσιγκτον, αν και γνωρίζουν πώς μπορεί να είναι παροδική κι αυτό γιατί οι ΗΠΑ γνωρίζουν πώς ο Β. Πούτιν δεν εμπιστεύεται τον Ρ.Τ. Ερντογάν, απλά η χώρα του έχει συμφέρον να διατηρεί καλές σχέσεις με την Τουρκία.
Μην ξεχνάμε επίσης πως στο περίπλοκο αυτό παζλ σε λιγότερο από ένα μήνα αναλαμβάνει καθήκοντα Προέδρου στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος φαίνεται διατεθειμένος να ανοίξει διάλογο με τον Β. Πούτιν εφ” όλης της ύλης και το μοίρασμα των ζωνών επιρροής.
Η Τουρκία ωστόσο δεν έχει προκαλέσει μόνο τη δυσαρέσκεια των ΗΠΑ, αλλά έχει απέναντι της και όλες τις χώρες γύρω της. Τη Συρία, το Ιράκ, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Ειδικά οι δύο τελευταίες χώρες που είναι και μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις δεν θέλουν να ακούσουν για τον Ερντογάν δεδομένης της πολιτικής που ασκεί και μάλλον θα ήθελαν να τον βλέπουν να εγκαταλείπει την εξουσία.
Όπως προαναφέραμε η θέση της Τουρκίας είναι στρατηγικής σημασίας και τόσο το Ισραήλ όσο και η Αίγυπτος θα ήθελαν να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία. Όσο όμως είναι στην εξουσία ο Ρ.Τ. Ερντογάν αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει.
Και ερχόμαστε τώρα στην Ελλάδα. Την χώρα μας δεν την συμφέρει για πολλούς λόγους η αστάθεια στην Τουρκία και ίσως η ανατροπή του Ρ.Τ. Ερντογάν. Παρ” ότι μέχρι σήμερα ο Τούρκος πρόεδρος «γαβγίζει» δεν έχει προκαλέσει κάποια σοβαρή κρίση στις σχέσεις με την Ελλάδα (σ.σ. δεν συζητάμε για τις αξιώσεις της Τουρκίας, αυτές υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν).
Αυτό όμως δεν σημαίνει πώς αν ο Ερντογάν νοιώσει πώς έρχεται το τέλος του δεν θα μπορεί να προκαλέσει και «θερμό επεισόδιο» στο Αιγαίο. Όλα είναι πιθανά. Ωστόσο μέχρι σήμερα η Τουρκία κρατάει την ανάφλεξη στα ανατολικά της. Αν καταρρεύσει τότε αυτή θα φθάσει στα σύνορα μας με πολλές επιπτώσεις για την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας.
Το συμπέρασμα λοιπόν που προκύπτει είναι πως αν ο Ερντογάν συνεχίσει να συμπεριφέρεται με στόχο να καταλάβει τα εδάφη των άλλων και ως δικτάτορας στο εσωτερικό της χώρας του η πτώση μπορεί να μην αργήσει και ο κρότος θα είναι πολύ μεγάλος.
Δημοσίευση σχολίου