Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Στις 15 Μαρτίου και με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου της Αρμενίας στην Αθήνα, στη διάρκεια της οποίας έγιναν αναφορές στις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, είχαμε μια ψυχωτική και παρανοϊκή αντίδραση του Τουρκικού ΥΠΕΞ που συνοδεύτηκε και με ένα γραπτό υβρεολόγιο κατά του Αρμένιου Προέδρου, του Πρωθυπουργού Τσίπρα και του Προέδρου Παυλόπουλου. Το τουρκικό ΥΠΕΞ αναφέρθηκε σε “αρρωστημένες νοοτροπίες” και παθολογικά μίση κατά των Τούρκων.
Η αντίδραση της Άγκυρας δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική. Αλλιώς θα ισοδυναμούσε με την παραδοχή πως το κεμαλικό κράτος και η σύγχρονη τουρκική ταυτότητα οικοδομήθηκαν πάνω σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, όπως ήδη, από το 1915, είχαν χαρακτηριστεί οι γενοκτονικές σφαγές και η εθνοκάθαρση των αυτόχθονων και μή μουσουλμανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας.Ο Τανέρ Ακσάμ, ο πρώτος Τούρκος ιστορικός του οποίου το εμβληματικό έργο τεκμηρειώνει, μέσα από επίσημα οθωμανικά έγραφα τις γενοκτονικές σφαγές, και που υπήρξε και ο πρώτος τούρκος ο οποίος με πολύ μεγάλο προσωπικό κόστος χρησιμοποίησε τη λέξη “γενοκτονία”- “soykirim”- για να τις περιγράψει, γράφει το εξής για τη σύγχρονη τουρκική ταυτότητα και το κεμαλικό κράτος:
“Μια συζήτηση γύρω από τη γενοκτονία [των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας] θα αποκαλύψει ότι το κράτος δεν προέκυψε από ένα βασικά αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα αλλά από ένα πόλεμο που διεξήχθη κατά της ελληνικής και αρμενικής μειονότητας. Θα καταστεί σαφές ότι ένας μεγάλος αριθμός στρατιωτών του Kuvay-i Milliye (δηλ. των συμμοριών που κατέσφαξαν τους χριστιανούς) που θεωρούνται ήρωες, είχαν άμεση συμμετοχή στη γενοκτονία είτε πλούτισαν και αυτοί από το πλιάτσικο κατά των Αρμενίων”.Στο εμβληματικό του έργο, “A Shameful Act: The Armenian Genocide and the Question of Turkish Responsibility” (2006), το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε στην Τουρκία το 1999 και μεταφράστηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαζήση “Μια Επαίσχυντη Πράξη”(2007)- και το οποίο είχα την τιμή να προλογίσω- ο Ακσάμ τεκμηρειώνει αυτή ακριβώς τη θέση: πως χωρίς τις γενοκτονικές σφαγές δεν θα υπήρχε κεμαλικό κράτος και σύχρονη τουρκική ταυτότητα.
Επί πλέον η φράση “επαίσχυντη πράξη” είναι φράση του ίδιου του Κεμάλ, ο οποίος επανειλημμένα -τουλάχιστον δώδεκα φορές, κατά τον Άκσάμ- καταδίκασε τις σφαγές των Αρμενίων ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, όχι όμως της Τουρκίας. Σε ομιλίες του στη Εθνοσυνέλευση ο Κεμάλ παραδέχεται πως σφαγιάστηκαν τουλάχιστον 800, 000 χιλιάδες Αρμένιοι.
Σε μια άλλη περίπτωση και μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του στη Σμύρνη, το 1926, ο Κεμάλ γράφει επώνυμα τα εξής, για τα μέλη της Επιτροπής Ένωση και Πρόοδος, δηλ. τους Νεότουρκους:
“Αυτά τα απομεινάρια του πρώην κόμματος των Νεοτούρκων, που έπρεπε να λογοδοτήσουν για τις ζωές εκατομμυρίων χριστιανών υπηκόων μας, τους οποίους ξερίζωσαν αδίστακτα από τα σπίτια τους και τους οδήγησαν ομαδικά στη σφαγή , δεν υπακούουν στη ρεπουμπλικανική κυβέρνηση. Μέχρι σήμερα επιβιώνουν με λεηλασίες και δωροδοκίες και καταπολεμούν οποιαδήποτε προσπάθεια να συστρατευθούν ώστε να κερδίζουν τα προς το ζην με τον τίμιο ιδρώτα του προσώπου του”. (Ενυπόγραφο άθρο-συνέντευξη του Κεμάλ, που παραχώρησε στον ελβετό δημοσιογράφο Emile Hilderbrand και που κυκλοφόρησε από το World Service Inc. της Βοστόνης και δημοσιεύθηκε στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Los Angeles Examiner” της 1ης Αυγούστου 1926, τομ.XXIII-αρ. 223).
Όσο παράξενο κι αν ακούγεται σήμερα, το ταμπού αναφορικά με τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανών και το οποίο αποτελεί επίσημη πολιτική της Άγκυρας -όπως υβριστικά μας υπενθύμισαν οι συνεχιστές της στο Τουρκικό ΥΠΕΞ- τότε δεν υπήρχε. Τις γενοκτονικές σφαγές τις παραδέχονται όλοι και υπήρξε αίτημα, όπως του Κεμάλ που προαναφέρθηκε, για τη τιμωρία των ενόχων.
Πολύ γρήγορα, όμως, το θέμα έγινε ένα από τα ταμπού της σύγχρονης τουρκικής ιστοριογραφίας διότι ο ίδιος ο Κεμάλ -που πρωτοστάτησε στις σφαγές και τον ξεριζωμό του ποντιακού ελληνισμού- συνεταιρίστηκε σχεδόν όλους τους πρωτεργάτες των σφαγών και, μαζί τους, οικοδόμησε το ξεκαθαρισμένο πλέον από τους χριστιανούς κεμαλικό κράτος. Έτσι οι γενοκτονικές σφαγές λειτούργησαν ως ο ακρογωνιαίος λίθος του κεμαλικού οικοδομήματος και οι σφαγείς, με τον Κεμάλ επικεφαλής, έγιναν μέρος της ελίτ της σύγχρονης Τουρκίας.
Δημοσίευση σχολίου