Αυτός είναι πλέον ο ήρωας μου, Πύρρο, όχι εσύ...

Ναι ρε συ Πύρρο κι εγώ αν ακούσω μια ιστορία ανάλογη της δικής σου θα δακρύσω...

Εμπειρίες που δε φεύγουν ποτέ από το μυαλό. Ούτε κατά διάνοια δεν πέρασα τόσο σκληρά παιδικά χρόνια, δεν έζησα ποτέ τέτοιες ελλείψεις όταν ήμουν παιδί. Και όταν ήμουν παιδί, Πύρρο μου, δραχμές είχαμε, όχι ευρώ. Αυτό όμως δεν μας είχε βυθίσει στην ανέχεια. Γιατί, φίλε Πύρρο, τη φτώχεια δεν την παράγουν τα νομίσματα, την παράγουν οι πολιτικές.

Εδώ και χρόνια όμως, φίλε, είσαι από την άλλη πλευρά του ποταμού. Νομοθετείς. 

Η ψήφος σου επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Και δεν τις επηρεάζει θετικά, Πύρρο. Η χώρα έχει 1,5 εκατομμύριο άνεργους και το 80% απ' αυτούς δεν παίρνουν καν επίδομα ανεργίας. 

Θεωρείς ότι αυτά τα χρόνια που εσύ ψήφιζες τη συνέχιση της ανέχειας αυτοί είχαν το γάλα για το παιδί τους; Όχι, φίλε, δεν το είχαν. Μόνο αν κάποιος τους το πρόσφερε. Κι αυτός δεν ήσουν εσύ Πύρρο, ούτε το κόμμα σου.

Δεν ήσουν δίπλα σ' αυτούς τους ανθρώπους, Πύρρο, για την ακρίβεια, από τότε που εξελέγης πρώτα φορά σε ακούω να μιλάς. Που ήταν η φωνή σου τότε, όταν και με τη δική σου ψήφο αυτοί οι άνθρωποι σήκωναν όλο και περισσότερα βάρη; Κι αυτά, Πύρρο, είναι βάρη που δεν σηκώνονται ούτε αν κάποιος είναι ολυμπιονίκης στην άρση βαρών όπως εσύ. 

Ξέρεις, Πύρρο, ανθρώπους σαν κι εσένα, που ξεκίνησαν ξυπόλυτοι, με άδειες τσέπες και έφτασαν στην κορυφή, τους θαυμάζω. Όπως θαυμάζω και τους πρόσφυγες που κάνουν χιλιόμετρα με τα πόδια, περνούν από αφιλόξενες θάλλασες για ένα καλύτερο μέλλον. Έχεις ακούσει φαντάζομαι για το πώς τους αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή ελίτ. Σαν περιττό βάρος, Πύρρο.

Θα δακρύζω πάντα όταν ακούω την ιστορία των παιδικών σου χρόνων, φίλε. Αλλά θα δακρύζω και για κάθε έναν που υποφέρει απ' αυτά που ψήφισες εσύ. Για κάθε έναν που εκεί, στις χαραμάδες της Ιστορίας, θα προσπαθεί να επιβιώσει, χωρίς τιμές, χωρίς δόξες, χωρίς ελπίδα πολλές φορές. Γι αυτόν που θα ντρέπεται για το ίδιο του το δάκρυ. 

Αυτός είναι πλέον ο ήρωας μου, Πύρρο, όχι εσύ...

Δημήτρης Σ.

ΥΓ.

Κάποιος να πει στον Πύρρο Δήμα όταν ξαναπάει στη Σία Κοσιώνη για να εξηγήσει την "αλβανοποιημένη Ελλάδα", να πει σωστά τα στοιχειώδη.  Ο Χότζα πέθανε το 1985. Το 1990 το καθεστώς υπαρκτού σοσιαλισμού της Αλβανίας κατέρρευσε. Το 1992 ανέλαβε ο Μπερίσα με τα γνωστά αποτελέσματα. Η δεκαετία του '90, δεν ήταν η δεκαετία του υπαρκτού σοσιαλισμού για την Αλβανία, αλλά η δεκαετία της καπιταλιστικής παλλινόρθωσης, η δεκαετία του "καλωσορίσματος" της Αλβανίας στη Δύση και την ελεύθερη αγορά, την οποία υμνούσαν η Ουάσιγκτον, το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες.

πηγή