Τι μάς κρύβουν όλοι αυτοί που ασχολούνται με τη... σωτηρία μας;

Πώς λειτουργεί το κράτος πέντε μήνες χωρίς δανεικά;

του Μιχάλη Ιγνατίου

Η συζήτηση για επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που ξεκίνησε πάλι από το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, αν μη τι άλλο επαναφέρει στην επικαιρότητα ένα θέμα το οποίο βρίσκεται στο μυαλό όλων μας, καθώς οι πάντες αναγνωρίζουν –συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού– ότι η επανεκκίνηση της χώρας είναι σχεδόν αδύνατη με το ευρώ. Για μια υπό πτώχευση χώρα είναι πανάκριβο νόμισμα το ευρώ και δυσκολεύει αφάνταστα τις μεγάλες προσπάθειες της κυβέρνησης συνεργασίας για να εξέλθει η χώρα της κρίσης.
Ο καθένας έχει την προσωπική του άποψη, η οποία είναι σεβαστή. Άρα και στη θέση της Αριστερής Πλατφόρμας, της οποίας ηγείται ο κ. Λαφαζάνης, πρέπει να δώσουμε σημασία, διότι στη διάρκεια αυτής της άνευ προηγουμένου κρίσης η επιστροφή στη δραχμή μπορεί να αποτελεί τη μοναδική επιλογή.
Από το Μάιο του 2010, όταν χωρίς σχέδιο ο τότε πρωθυπουργός έδεσε την Ελλάδα στο μηχανισμό της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι Έλληνες πολίτες είδαν το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Ως αποτέλεσμα των Μνημονίων, ο ελληνικός λαός συγκαταλέγεται στους πιο φτωχούς του κόσμου. Και το χειρότερο είναι ότι τα βάσανα δεν τελειώνουν εδώ – προσωπικά αναμένω και χειρότερα.
Ο κ. Λαφαζάνης, ένας έντιμος πολιτικός, έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι «η (άλλη) επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εφαρμογή αντιμνημονιακής πολιτικής και προγράμματος εντός της Ευρωζώνης». Αλλά το ερώτημα είναι πώς δύναται ο κ. Αλέξης Τσίπρας, εάν εκλεγεί πρωθυπουργός, να εφαρμόσει αντιμνημονιακή πολιτική και την ίδια στιγμή να παραμένει στην Ευρωζώνη. Είναι αδύνατον. Για να το πράξει πρέπει να συνεχίσει να συζητά με τους εκπροσώπους των δανειστών για την υλοποίηση του ελληνικού προγράμματος. Μελετώντας τις δηλώσεις του και τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα πως η εκδίωξη της τρόικας είναι μονόδρομος.
Ο κ. Λαφαζάνης είπε ότι «αν δεχθούμε εκβιασμούς, απειλές ή εκβιαστικά διλήμματα, εμείς θα εφαρμόσουμε το αντιμνημονιακό μας πρόγραμμα». Και, πολύ λογικά, ο καθένας καταλαβαίνει ότι η πρώτη πράξη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στη δραχμή. Υποθέτω πως θα αποτελέσει την άμυνα της κυβέρνησης Τσίπρα μόλις δεχθεί τον πρώτο εκβιασμό των δανειστών.
Η διαμάχη μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα είναι αντιπαραγωγική και τίθεται σε λάθος βάση. Ο μεν κυβερνητικός εκπρόσωπος, για να φοβίσει τους ψηφοφόρους, παίζει με τις λέξεις του Αλέξη Τσίπρα –ο οποίος όλο και πιο πολύ νερώνει το κρασί του στα θέματα του Μνημονίου–, ο δε ΣΥΡΙΖΑ αμύνεται για τις θέσεις του κ. Λαφαζάνη, προσεγγίζοντας σε φρασεολογία τους μνημονιακούς. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και εύχομαι ότι οι φίλοι μου στον ΣΥΡΙΖΑ τους έχουν μελετήσει. Διαφορετικά θα βρεθούν προ μεγάλης εκπλήξεως εάν έρθουν στην εξουσία, όπως προβλέπουν πολλές δημοσκοπήσεις. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι μονόδρομος η πιστή τήρηση του Μνημονίου. Δεν γνωρίζω αν το αντιληφθήκατε, αλλά η χώρα μας έχει να λάβει δανεικά από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ από τον Ιούλιο, ωστόσο η Ελλάδα δεν πτώχευσε.
Δεν υποστηρίζω ότι βρισκόμαστε ενώπιον θαύματος ούτε ότι ξεπεράσαμε την κρίση, διότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Αλλά κάτι μάς κρύβουν όλοι αυτοί που ασχολούνται με τη... σωτηρία μας. Πώς λειτουργεί το κράτος πέντε μήνες χωρίς δανεικά;
Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά θεωρώ πως είμαι πολύ πρακτικός άνθρωπος. Η συζήτηση για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν πρέπει να μας φοβίζει. Αντίθετα, πρέπει να είμαστε έτοιμοι, διότι πολύ φοβάμαι πως θα θέσουν το «δίλημμα» οι ίδιοι οι δανειστές μας, όταν θα έχουν εξασφαλίσει πλήρως τα νώτα τους...
πηγή