Η Ελλάδα υποφέρει. Η χώρα βρίσκεται μπροστά στην καταστροφή και οι "διασώστες" της διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους πως θα σώσουν την χώρα, αλλά σύμφωνα με όσα ανακοινώνονται (φορολογικά και άλλα επαχθή και αντισυνταγματικά μέτρα) δεν έχει υπάρξει πρόβλεψη να σωθεί ο γηγενής πληθυσμός.
Σε περιπτώσεις όπως αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και σύμφωνα με τα όσα ισχύουν διεθνώς (όπως μας διαβεβαιώνει ο κ. Γ. Κατρούγκαλος), τρεις είναι οι προσεγγίσεις του δημόσιου χρέους και της αδυναμίας αποπληρωμής του στην διεθνή θεωρία και πρακτική:
• Κατά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και μεγάλο τμήμα της αγγλοσαξονικής θεωρίας, το δημόσιο χρέος δεν διαφοροποιείται ουσιωδώς από τις συμβατικές ιδιωτικές σχέσεις: όταν το κράτος αποτυγχάνει να πληρώσει τα χρέη του, πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως οποιαδήποτε άλλη αποτυχημένη επιχείρηση, ενώ η απόλυτη προτεραιότητα δίδεται στην εξασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών .
• Κατά την μάλλον κρατούσα στο διεθνές δίκαιο θέση, τα κράτη μπορούν να αποκλείσουν ή να αναστείλουν την αποπληρωμή των χρεών τους με μονομερή τους πράξη, η οποία αξιολογείται με βάση, κυρίως, το κριτήριο της ύπαρξης έκτακτης ανάγκης. Απόλυτη προτεραιότητα δίδεται στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών της πολιτείας.
• Τέλος, από χώρες ιδίως του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, προβάλλεται το αίτημα διαγραφής των χρεών όχι λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των δανειοληπτριών, αλλά λόγω του ίδιου του αντιδημοκρατικού ή άλλως καταχρηστικού χαρακτήρα τους (“odious debt”).
Μία διδακτική ιστορία
Το 1772, ο κυνικός Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας πρότεινε στην αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας, καθώς και την Μαρία- Θηρεσία της Αυστρίας, να μοιραστούν μεταξύ τους την Πολωνία. Η Αικατερίνη δέχθηκε.
Η Μαρία - Θηρεσία διαμαρτυρήθηκε έντονα. «Δεν βάζω την υπογραφή μου σε κάτι που δεν είναι σύμφωνο με τις αρχές μου», είπε με υπερηφάνεια. Και ακολούθησε λογύδριο επί των αρχών της.Ο Φρειδερίκος της είπε ότι είναι περιττό να μακρηγορεί. «Σε καταλαβαίνω, και σου δίνω δίκιο. Η στάση σου σε τιμά. Στάσου απ' έξω, και θα μοιράσουμε στα δύο και όχι στα τρία».
Η αυστριακή αυτοκράτειρα αγανάκτησε. Ξαναπήρε το λόγο και είπε ότι με μεγάλη της θλίψη, και με αβάσταχτο πόνο και συμπόνοια προς το βασιλιά και το λαό της Πολωνίας, σέρνεται στην υπογραφή αυτής της συμφωνίας.
Και ο Φρειδερίκος Β΄ είπε το φοβερό και αμίμητο «Έκλαιγε, αλλά έπαιρνε» - «Elle pleurait, mais elle prenait».
Σας θύμισε κάτι σχετικά με την Ελλάδα, τους πολιτικούς της και τους "δημοκράτες", "αλληλέγγυους" και "εταίρους" ευρωπαίους η ιστορική αναφορά;
Η χώρα ποτέ δεν βρέθηκε σε αδιέξοδα. Ούτε υπήρξε ποτέ ουσιαστικός λόγος να τεθούν οι πολίτες απέναντι σε εκβιαστικά διλήμματα. Υπήρχαν πάντα περισσότερες των δύο λύσεις, οι οποίες καλύπτονταν από το Διεθνές Δίκαιο. Όμως, στην Ελλάδα της βαριά νοσούσας πολιτικής, στην Ελλάδα της αδιαφάνειας και της διαφθοράς, στην Ελλάδα των πειραμάτων και των λαμογιών, ίσχυσε η ανάγκη διατήρησης των διεφθαρμένων, η ανάγκη συντήρησης των έυκολα εκβιαζόμενων, η ανάγκη στήριξης των υπάκουων, των εξαρτημένων από την εξουσία (και όχι μόνο) αλλά και πανικόβλητων (απέναντι στη Δικαιοσύνη) πολιτικών.
Στην Ελλάδα που πτώχευσε από υγιείς πολιτικούς και ικανούς πολίτες,στην Ελλάδα που σύρεται σιδηροδέσμια από την πολιτική αναξιοπρέπεια και εξαθλίωση,
στην Ελλάδα της κατάρρευσης των ηθών και των αξιών,
στην Ελλάδα που έγινε αφοδευτήριο ιδεοληπτικών πολιτικών,
στην Ελλάδα που επεκράτησε το τίποτε,
στην Ελλάδα που το παρακράτος έγινε το απόλυτο εργαλείο και συνώνυμο του φασίζοντος διεφθαρμένου κράτους,
στην Ελλάδα που στοχοποιήθηκε με απολύτως φασίζουσα νοοτροπία η αγάπη προς την πατρίδα,σε αυτή την Ελλάδα αποφάσισαν οι διεθνείς κλεπτοκράτες να εφαρμόσουν το πείραμα κατάληψης μίας χώρας χωρίς όπλα, αλλά με αέρα κοπανιστό (βλ. χρέος), τον οποίο μπορούν να παράγουν σε τεράστιες ποσότητες, όπως και τις φήμες με τις οποίες ελέγχουν τις αντιδράσεις... Δυστυχώς, η Ελλάδα υποτάσσεται και βυθίζεται καθημερινά ολοένα και περισσότερο σε μία καταστροφική δίνη, επειδή οι απολύτως ανίσχυροι και ανίκανοι διασώστες της επέλεξαν σαν μωρές παρθένες να σκύψουν το κεφάλι στα διεθνή ρετάλια του νεοταξισμού και στα παρελκόμενα λαμόγια του σοσιαλισμού, του αριστερισμού και του νεοφιλελευθερισμού.
Το μόνο βέβαιο σήμερα είναι ότι η λύση και η έξοδος της χώρας από το αδιέξοδο που έχει τοποθετηθεί, δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνει όλους εκείνους που συναίνεσαν στην μετατροπή της χώρας σε δουλοπαροικία... Όσο δεν το καταλάβουμε αυτό και όσο θα αναμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα της διάσωσής μας, τόσο θα απομακρυνόμαστε από μία -το δυνατόν λιγότερο- "αναίμακτη" λύση. Άλλωστε, οι ¨κλαίουσες μαριονέττες" δεν σκοπεύουν να βαδίσουν προς τον δρόμο της φυλακής χωρίς να τα παίξουν όλα για όλα...
Οι πατριδοκάπηλοι Ελλαδέμποροι είναι εδώ. Και θα μείνουν μέχρι να τους διώξουμε από την εξουσία που κατέλαβαν ψευδόμενοι προς τον λαό. Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να μαζευόμαστε γι αυτό τον σκοπό;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου