Του Χρήστου Μηνάγια
Με το πάροδο του χρόνου, καθίσταται σαφές ότι αλλάζουν οι ισορροπίες στην Μέση Ανατολή, ενώ οι εξελίξεις στη Συρία θα επηρεάσουν ολόκληρη την περιοχή. Υπόψη ότι η Συρία δεν είναι ούτε Ιράκ ούτε Αφγανιστάν διότι τα γεωστρατηγικά συµφέροντα είναι ιδιάζουσας σηµασίας και µέσω της χώρας αυτής διεξάγεται ένας πόλεµος ισχύος και εξουσίας µεταξύ Ανατολής και ∆ύσης.
Πριν από τέσσερις µήνες σε µυστική συνδιάσκεψη που πραγµατοποιήθηκε στη Σαγκάη για το µέλλον της Συρίας προβλέφθηκε ότι η χώρα θα διασπασθεί σε 5 οµόσπονδα κρατίδια και θα εξουσιοδοτηθεί η Τουρκία να επέµβει στρατιωτικά, εφόσον κριθεί απαραίτητο, για τη δηµιουργία ζώνης ασφαλείας
εντός του συριακού εδάφους. Σύµφωνα µε πληροφορίες του τουρκικού περιοδικού Aksiyon, στην προαναφερθείσα συνδιάσκεψη ελήφθησαν σηµαντικές αποφάσεις και συµµετείχαν ειδικοί επί θεµάτων διεθνούς ασφάλειας από χώρες που θα αποφασίσουν το µέλλον της Συρίας. Ας σηµειωθεί ακόµη ότι η επιλογή της Σαγκάης αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεδοµένου ότι αποτελεί το κέντρο του Οργανισµού Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ) ο οποίος ιδρύθηκε στις 14-6-2001. Ο ΟΣΣ αριθµεί 6 κράτη µέλη: την Κίνα, τη Ρωσία, το Καζακστάν, τη Κιργιζία, το Τατζικιστάν και το Ουζµπεκιστάν, συµµετέχουν 4 κράτη µε την ιδιότητα του παρατηρητή: Ινδία, Πακιστάν, Ιράν και Μογγολία, καθώς επίσης και 3 κράτη µε την ιδιότητα του συνοµιλητή, όπως η Τουρκία, η Λευκορωσία και η Σρι Λάνκα. Σε ότι αφορά στην Τουρκία επισηµαίνεται ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Ρωσία δήλωσε στο Ρώσο πρόεδρο Πούτιν ότι σε περίπτωση συµµετοχής της Τουρκίας στον ΟΣΣ, η Άγκυρα θα έχανε κάθε ενδιαφέρον για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι αποφάσεις που ελήφθησαν στη Σαγκάη αναγράφονται σ’ ένα κείµενο 25 παραγράφων τα κυριότερα σηµεία του οποίου συνοψίζονται στα εξής:
· Η διακυβέρνηση της Συρίας από µια κεντρική διοίκηση έλαβε τέλος.
· Η κάθε πληθυσµιακή οµάδα (εθνική-θρησκευτική) θα αποκτήσει τη δική της αυτόνοµη περιφερειακή διοίκηση. Ειδικότερα, θα δηµιουργηθούν 4 ή 5 αυτόνοµα κρατίδια: ένα κουρδικό, δύο σουνιτικά, ένα µπααθικό (αλαουίτες- νουσαϊρί) και ένα των δρούζων. Τα κρατίδια αυτά θα έχουν τη δική τους σηµαία, τη δική τους γλώσσα, τη δική τους θρησκεία και τα δικά τους πολιτιστικά δικαιώµατα. ς επίσηµη γλώσσα θα είναι τα αραβικά ή τα κουρδικά ενώ δεν θα υπάρξει καµία παρεµπόδιση στη χρησιµοποίηση άλλων γλωσσών σε ότι αφορά στην εκπαίδευση και σε διάφορες κοινωνικές δραστηριότητες.
· Η κάθε περιφερειακή διοίκηση θα εκπροσωπείται στη νέα ∆ηµοκρατία της Συρίας, θα συνταχθεί καινούργιο Σύνταγµα και θα πραγµατοποιηθεί απογραφή του πληθυσµού.
· Στο µπααθικό κρατίδιο παραχωρείται το δικαίωµα να διατηρήσει τον Μπασάρ αλ Άσαντ ως αρχηγό του.
· Εφόσον απαιτηθεί, ο ΟΗΕ θα αποστείλει στη Συρία περιορισµένο αριθµό στρατιωτικών δυνάµεων, ως ειρηνευτική δύναµη, προκειµένου να συµβάλλει στη διαµόρφωση της Νέας Συρίας.
· Όλες οι γειτονικές χώρες θα ενηµερώνονται για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που θα πραγµατοποιούνται εντός του συριακού εδάφους.
· ∆εν θα διεξαχθεί καµία στρατιωτική επέµβαση εναντίον της ρωσικής πυραυλικής ασπίδας και της ρωσικής βάσης στη Ταρτούς της Συρίας.
· ∆εν θα υπάρξει καµία παρέµβαση στις ιρανικές και ρωσικές επενδύσεις στη Συρία.
· ∆ίδεται το δικαίωµα στην Τουρκία να δηµιουργήσει ζώνη ασφαλείας εντός του συριακού εδάφους κατόπιν αιτήσεως της.
· Η Τουρκία θα διατηρήσει το δικαίωµα να απαντήσει στρατιωτικά σε κάθε απειλή που θα προέρχεται από τα συριακά σύνορα.
· Θα µειωθεί αµοιβαία ο αριθµός των Αµερικανών και Ρώσων πρακτόρων στη Συρία.
· Η Ρωσία και η Κίνα θα πραγµατοποιήσουν επενδύσεις στη Συρία µέσω του Ιράν.
· Όλα τα παραπάνω εάν δεν υλοποιηθούν ο Μπασάρ αλ Άσαντ θα διωχθεί ως εγκληµατίας πολέµου.
· Η Ρωσία, η Κίνα και οι Ηνωµένες Πολιτείες θα έχουν το δικαίωµα να επεµβαίνουν στη Συρία για θέµατα σχετικά µε τη νέα διαµόρφωση της χώρας.
· Το νέο σχέδιο για τη Συρία θα τεθεί σε εφαρµογή µετά τις προεδρικές εκλογές στις Ηνωµένες Πολιτείες.
Θα πρέπει επίσης να σηµειωθεί ότι σύµφωνα το περιοδικό Aksiyon, αρχικά υπολογίσθηκε ο αριθµός των πληθυσµιακών οµάδων κατά πόλη και στη συνέχεια αποφασίσθηκε ο καθορισµός των συνόρων των νέων κρατιδίων.
Αναλυτικότερα, οι πόλεις Χουµούς και Νταραά θα παραχωρηθούν στους σουνίτες οι οποίοι θα έχουν ως κύρια κέντρα διοίκησής τους τη ∆αµασκό και το Χαλέπι. Επισηµαίνεται ότι η Άγκυρα υποστηρίζει τους σουνίτες της Συρίας και θα συνεχίσει να τους βοηθά προκειµένου να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους στις ιστορικές τους περιοχές. Οι αλαουίτες-νουσαϊρί που αποτελούν το 8- 10% του συνολικού πληθυσµού της Συρίας θα δηµιουργήσουν το κρατίδιο των Μπαάθ κατά µήκος των ακτών της Ανατολικής Μεσογείου. Άλλωστε οι περισσότεροι εξ αυτών ζουν στην εν λόγω περιοχή που ελέγχεται πλήρως από αυτούς. Οι πόλεις που θα παραχωρηθούν στους Μπαάθ είναι η Λατάκεια, η Ταρτούς, η Μπανίγιας και οι πέριξ αυτών περιοχές. Το κρατίδιο των δρούζων θα δηµιουργηθεί πλησίον των συνόρων µε τον Λίβανο προκειµένου αυτοί να έχουν επαφές µε τους συγγενείς τους που ζουν εκεί.
Τέλος, σε ότι αφορά τους Κούρδους αποφασίσθηκε η δηµιουργία ενός οµόσπονδου κρατιδίου µε ονοµασία «∆ηµοκρατική Οµοσπονδία του Κουρδιστάν». Εκτός τούτου, οι Κούρδοι εκτείνονται µέχρι το Χαλέπι και έχουν υπό την κυριαρχία τους τις περιοχές Kamışlı, Afrin, Kobani και Amadi δεδοµένου ότι οι κρατικοί φορείς και τα νοσοκοµεία που ευρίσκονται εκεί έχουν παραχωρηθεί σε αυτούς, µε το καθεστώς Άσαντ να καλύπτει τη µισθοδοσία τους. Επισηµαίνεται επίσης, ότι πέριξ του Kamışlı υπάρχουν συριακά στρατιωτικά τµήµατα δυνάµεως 4.000 ατόµων και δεν υπήρξε καµία σύγκρουση µε τον κουρδικό πληθυσµό. Περαιτέρω, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στη Συρία υπάρχουν 12 κουρδικά κόµµατα από τα οποία µόνο τα δύο έχουν ισχύ: το PYD (Κόµµα ∆ηµοκρατικής Ενότητας µε αρχηγό τον Salih Müslüm Muhammed) που υποστηρίζεται από το KCK/PKK και το KDP (Κουρδικό ∆ηµοκρατικό Κόµµα µε αρχηγό τον Abdülhakim Başar Kanadı) που υποστηρίζεται από τον Μπαρζανί της Κουρδικής Περιφερειακής ∆ιοίκησης του Βόρειου Ιράκ, ο οποίος φιλοδοξεί να παίξει ηγετικό ρόλο µεταξύ των κουρδικών οµάδων στην ευρύτερη περιοχή για τη δηµιουργία του Μεγάλου Κουρδιστάν. Στη συνέχεια παρατίθενται τα υπόλοιπα κουρδικά κόµµατα:
· Αριστερό Κουρδικό Κόµµα (SKP): Ιδρύθηκε το 1965 και αρχηγός του είναι Muhammed Musa Muhammed.
· ∆ηµοκρατικό Κουρδικό Κόµµα (DKP) µε αρχηγό τον Nasrettin İbrahim Kanadı αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων.
· Κόµµα Κουρδικής Ενότητας (YEKITI): Πρόκειται για ένα αριστερό κόµµα µε γενικό γραµµατέα τον İsmail Hemmi.
· Κουρδικό Κόµµα ΑZADI: Η ονοµασία του κόµµατος έχει ιστορική και συµβολική σηµασία και παραπέµπει στην εθνικιστική κουρδική οργάνωση
AZADI το 1920. Πρόκειται για ένα κόµµα λαϊκού (κοσµικού) και αριστερού προσανατολισµού µε αρχηγό τον Hayrettin Murat που ζει στη Νορβηγία.
· ∆ηµοκρατικό Κόµµα Κούρδων Συρίας (SDKP): Πρόκειται για ένα µετριοπαθές κόµµα µε αρχηγό τον Cemal eyh Baki.
· Κουρδικό Κόµµα ∆ηµοκρατικής Ισότητας (DEKP): Αρχηγός του είναι ο Aziz Davut και συµπαρατάσσεται µε το κόµµα ΚDP του Abdülhakim Başar Κanadı.
· Εθνικό ∆ηµοκρατικό Κουρδικό Κόµµα (UDKP): Αρχηγός του είναι ο Tahir Safuk και συµπαρατάσσεται µε το κόµµα ΚDP του Abdülhakim Başar Κanadı.
· Κουρδικό Κόµµα ∆ηµοκρατικής Ενότητας (DBKP) µε αρχηγό τον Muhittin eyh Ali.
· Προοδευτικό ∆ηµοκρατικό Κουρδικό Κόµµα (IDKP): Πρόκειται για ένα µεταρρυθµιστικό κίνηµα που συµπαρατάσσεται µε το Κόµµα ∆ηµοκρατικής Ενότητας (PYD) και έχει αρχηγό τον Abdülhamit Derviş.
· Κουρδικό Κόµµα El Müstakbel: Ο αρχηγός του κόµµατος Meşal Temmo δολοφονήθηκε στις 7-10-2011 και τον διαδέχθηκε ο γιός του Faris Tammo.
Αν βέβαια γίνουν δεκτές ως ακριβείς οι προαναφερθείσες πληροφορίες του περιοδικού Aksiyon, η εικόνα που προκύπτει αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δεδοµένου ότι το «παιχνίδι» της Συρίας έχει πολλούς παίκτες και οι «προστάτες» της ευρύτερης περιοχής είναι πολλοί. Επίσης, καθίσταται σαφές ότι για να επέµβουν οι Ηνωµένες Πολιτείες και να διαµορφώσουν τη Νέα Συρία θα πρέπει να εξασφαλίσουν είτε τη σύµφωνη γνώµη είτε την ανοχή της Ρωσίας, της Κίνας ακόµη και του Ιράν.
Συνακόλουθα δε, µία άλλη βασική επισήµανση αφορά στην Τουρκία. Εάν κρίνουµε από τις έως τώρα συµπεριφορές της Άγκυρας για την αντιµετώπιση του κουρδικού προβλήµατος, διαπιστώνεται ότι η εθνικιστική τουρκοϊσλαµική αλαζονεία από τη µια και οι ραγδαίες εξελίξεις στη Συρία από την άλλη δηµιουργούν σοβαρότατα προβλήµατα ασφαλείας τόσο στα νότια σύνορα της χώρας όσο και στο εσωτερικό αυτής. Πρώτον, στα νότια σύνορα, διότι ενώ αρχικά οι τουρκικές ένοπλες δυνάµεις προσπαθούσαν να ελέγξουν µία περιοχή 300 χλµ κατά µήκος των τουρκο-ιρακινών συνόρων, τώρα καλούνται να καλύψουν επιπλέον και την περιοχή των τουρκο-συριακών συνόρων µήκους περισσότερο των 800 χλµ. ς εκ τούτου, θα πρέπει είτε να αυξηθεί η δύναµη του τουρκικού στρατού, είτε να µετακινηθούν στρατιωτικές µονάδες από άλλες περιοχές. Και δεύτερον, στο εσωτερικό της χώρας, διότι όπως διαφαίνεται το τελευταίο χρονικό διάστηµα οι Κούρδοι αντάρτες του ΡΚΚ δεν διστάζουν πλέον να πραγµατοποιήσουν επιχειρήσεις σε κρίσιµους στόχους, όπως η Ταξιαρχία Πεζοναυτών στη Φώκαια, η απαγωγή βουλευτή, ο στρατιωτικός αποκλεισµός κατοικηµένων περιοχών απειλώντας παράλληλα την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας κ.λπ. ς γνωστόν, η κυβέρνηση του Ερντογάν ενώ αρχικά έδειξε ότι έχει τη βούληση να επιλύσει το κουρδικό πρόβληµα, στη συνέχεια φοβούµενη τη διαρροή ψηφοφόρων της προς το εθνικιστικό κόµµα ΜΗΡ, άλλαξε τακτική µε αποτέλεσµα να την προλάβουν οι εξελίξεις. Φυσικά, σε αυτό συνετέλεσε και το βαθύ κράτος της Τουρκίας που έχει διασυνδέσεις τόσο µε το στρατιωτικό κατεστηµένο όσο και µε τους ισλαµιστές, ακόµη µάλιστα και µε κουρδικές µειοψηφικές οµάδες που λειτουργούν µε τη νοοτροπία της συµµορίας. Η συγκεκριµένη άποψη επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι, όταν δροµολογείται κάποιο άνοιγµα προς τους Κούρδους αµέσως µετά ακολουθεί κάποια άλλη ενέργεια που το προβοκάρει. Αναφορικά δε, µε την πρόσφατη απαγωγή του Hüseyin Aygün από το ΡΚΚ και την µετά από 48 ώρες απελευθέρωσή του, θα πρέπει να σηµειωθεί ότι ο εν λόγω βουλευτής του κόµµατος CHP αποτελεί πλέον στόχο δολοφονικής ενέργειας από το βαθύ κράτος, ειδικά λόγω των δηλώσεων συµπάθειας που έκανε για τους αντάρτες του ΡΚΚ που τον απήγαγαν. Η εκτίµηση αυτή προκύπτει και από τις σχετικές δηλώσεις που έγιναν από επίσηµους τουρκοϊσλαµικούς εθνικιστικούς κύκλους της Άγκυρας.
Συνεκτιµώντας όλα τα παραπάνω, καθίσταται σαφές ότι η ελληνική πλευρά θα ήταν σκόπιµο να τηρήσει µια στάση ενεργούς ουδετερότητας, έχοντας επαφές µε όλες τις πλευρές και όλους τους παράγοντες της περιοχής, εθνικούς και θρησκευτικούς. Βεβιασµένες και εν θερµώ κινήσεις είτε υπέρ της µίας πλευράς είτε κατά της άλλης (Άσαντ, Κούρδοι, Ρώσοι, Αµερικανοί, Κινέζοι, Ιρανοί κ.λπ.) δεν εξυπηρετούν σε τίποτε, δεδοµένου ότι µέχρι την υλοποίηση του προαναφερθέντος σχεδίου, για τη διαµόρφωση της Νέας Συρίας, µεσολαβεί ένα διάστηµα µεγαλύτερο των τεσσάρων µηνών και η δροµολόγηση κινήσεων για υπονόµευση του και δηµιουργία τετελεσµένων από όλες τις αντιµαχόµενες πλευρές θα πρέπει να θεωρείται δεδοµένη.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου