Ο νέος υπουργός Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου, Φίλιπ Χάμοντ, κάλεσε τις βρετανικές εταιρείες να σπεύσουν στη Λιβύη για να εξασφαλίσουν συμβόλαια για την ανοικοδόμηση της χώρας. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «διευθυντές πωλήσεων θα πρέπει να ετοιμάζουν τις αποσκευές τους».
Μπορεί οι επιχειρήσεις στη Λιβύη να μην ολοκληρώθηκαν πλήρως, ωστόσο, οι πολιτικές διεργασίες του «ποιος θα πάρει τι» ξεκίνησαν εδώ και αρκετό καιρό. Όλοι θέλουν να κομμάτι από το μοίρασμα που θα γίνει, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, η οποία αποφάσισε να συμμετάσχει όταν αρκετά πλέον είχαν κριθεί.
Φυσικά, αυτές οι δουλειές, σε μια αγορά που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή (όπως αυτή της Λιβύης), απαιτούν πολιτική στήριξη. Για αυτό και ο υπουργός Εμπορίου της Βρετανίας, Λόρδος Γκριν, συναντήθηκε με βρετανικές εταιρείες για να συζητήσουν τις πιθανές ευκαιρίες που παρουσιάζονται στη Λιβύη, με το τέλος του πολέμου.
Μάλιστα, η βρετανική κυβέρνηση θεωρεί ότι το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο θα είναι πολύ φιλικό προς τις βρετανικές εταιρείες, καθώς η χώρα υποστήριξε στρατιωτικά τους επαναστάτες.
Το αστείο βέβαια είναι η θέση του Ντάνιελ Καβτζίνσκι, προέδρου της διακομματικής επιτροπής για τη Λιβύη, ο οποίος έθεσε το ερώτημα του ποιος θα πρέπει να πληρώσει το κόστος των επιχειρήσεων. Θα πέσει σε αυτούς που συμμετείχαν ή θα πρέπει η Λιβύη να αποπληρώσει αυτούς που πολέμησαν μαζί της; Φυσικά έδωσε την απάντηση λέγοντας ότι ξεκάθαρα η Λιβύη έχει τα μέσα… εννοώντας τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές, κυρίως το πετρέλαιο. Όπως ακριβώς δήλωσε «σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές στιγμές, δε θα πρέπει να θεωρείται υπερβολικό να ζητήσουμε από μία χώρα με τον πλούτο και τις πηγές της Λιβύης να πληρώσει το μερίδιό της από το χρυσό».
Να τονίσουμε δύο σημεία. Πρώτον, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει χάσει την ικανότητα να παράγει βιομηχανικά προϊόντα, με εξαίρεση τα οπλικά συστήματα και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, ο οποίος δέχεται σοβαρές πιέσεις. Το μόνο που καταφέρνει να πουλήσει το Λονδίνο καλά, είναι η ασφάλεια και ο πόλεμος. Κι αυτό συντηρεί ακόμα τη χώρα και τροφοδοτεί την αμυντική βιομηχανία. Διαφορετικά θα έπρεπε να ζήσουν αποκλειστικά από τον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι μετά τον πόλεμο εναντίον ενός ηγέτη που στήριξαν για χρόνια και ξαναστήριξαν μετά από χρόνια, αλλά στο τέλος βομβάρδισαν ενθυμούμενοι ότι καταπιέζει και βασανίζει ή δολοφονεί τους πολίτες του, αποφάσισαν ότι πρέπει να πάρουν πίσω τα λεφτά των Paveway και τα καύσιμα των Tornado και των Eurofighter.
Καμία διαφωνία όσον αφορά αυτά, δεδομένης της άναρχης φύσης του διεθνούς συστήματος. Και για αυτό το λόγο, το να πάει η Ελλάδα «με τον σταυρό στο χέρι» θα ήταν «παράλογο». Και επειδή δουλειές στην Ελλάδα δεν υπάρχουν, η κυβέρνηση έχει καταντήσει «βαρετή» με τις δήθεν μεγάλες επενδύσεις οι οποίες δεν πρόκειται να έρθουν λόγου του ότι δεν υπάρχουν κίνητρα λόγω της διαφθοράς, του φορολογικού συστήματος και πολλών άλλων… μήπως θα έπρεπε να πάει με τους επιχειρηματίες να λάβει το μερίδιό της στη Λιβύη; Διότι, αν η Βρετανία περνάει δύσκολες στιγμές και τρέχει για το συμφέρον της, τότε ο Έλληνας πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα έπρεπε να μην κάθονται καθόλου.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου