Στις αρχές του περασμένου Οκτωβρίου ο πρωθυπουργός της Τουρκίας μιλώντας στο πανεπιστήμιο «Πίρι Ρέις» είχε αποδώσει την οικονομική κρίση της χώρας μας στις δαπάνες για τους εξοπλισμούς. Είχε πει χαρακτηριστικά: «Επί χρόνια ξόδεψαν ότι είχαν και δεν είχαν στους εξοπλισμούς. Εναντίον τίνος; Αυτό είναι γνωστό. Και σε τι ωφέλησε αυτό; Η τεχνολογία των όπλων και η αμυντική βιομηχανία αλλάζει και αναπτύσσεται συνεχώς. Όταν ξοδεύετε τα χρήματα αυτά, υποθηκεύετε και το μέλλον της χώρας σας». Κακώς λοιπόν δαπανήθηκαν τόσα χρήματα για εξοπλισμούς; Όμως ο πρωθυπουργός της Τουρκίας πρόσθεσε: «Στο παρελθόν υπήρχε η έκφραση ότι η Τουρκία είναι περιστοιχισμένη από τρεις πλευρές από θάλασσα και από τέσσερις πλευρές από εχθρούς. Επί χρόνια δεν κάναμε αυτά που έπρεπε, αλλά ξοδεύτηκαν η ενέργεια και η ελπίδα της χώρας μας στο όνομα των φανταστικών εχθρών. Η Τουρκία ασχολήθηκε επί χρόνια με τους φανταστικούς εχθρούς που κατασκευάσθηκαν στο εσωτερικό και το εξωτερικό και δεν κατάφερε να αφιερώσει χρόνο στο μέλλον της». Ώστε φανταστικός εχθρός η Ελλάδα; Τότε προς τί οι εξοπλισμοί της Τουρκίας; Γιατί εξοπλίζονται λοιπόν οι δύο χώρες;
Λίγες μέρες πριν την άφιξή του στην Αθήνα για να συμμετάσχει στις εργασίες της «Πρωτοβουλίας για την κλιματική αλλαγή στη Μεσόγειο» ύστερα από πρόσκληση του έλληνα πρωθυπουργού, ο Ταγίπ Ερντογάν σε συνέντευξή του σε ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό απέδωσε τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στην «ευαισθησία» των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του. Είναι γνωστή η αντιπαράθεση των ισλαμιστών με την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων που παραμένει αμείωτη ώστε να δικαιολογεί τη δήλωσή του. Ποιός όμως μπορεί να εγγυηθεί τα όρια της «ευαισθησίας» των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων; Τα σενάρια των υποθέσεων «Βαριοπούλα», «Suga», «Κλωβός» που προέβλεπαν τη δημιουργία προσχεδιασμένων επεισοδίων στον Έβρο και σε ελληνικά νησιά ώστε το στρατιωτικό κατεστημένο να μπορέσει να ανατρέψει την κυβέρνηση των ισλαμιστών και οι εξελίξεις που ακολούθησαν, δηλαδή η σύλληψη και η παραπομπή σε δίκη πληθώρας στελεχών του τουρκικού στρατού, απόστρατων και εν ενεργεία, αποδεικνύουν ότι η «ευαισθησία» των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων δεν εξαντλείται στα συναισθήματα και παραμένει επικίνδυνη. Διότι μπορεί τα σενάρια να προέβλεπαν την εκδήλωση επεισοδίων, όμως ποιος μπορεί να εγγυηθεί την έκταση ενός επεισοδίου, το ενδεχόμενο δηλαδή να προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις; Όλες οι εσωτερικές εξελίξεις που συγκλονίζουν τον τελευταίο χρόνο τη Τουρκία είναι άμεσα συνδεδεμένες με την χώρα μας και αποδεικνύουν ότι παρά το δόγμα Νταβούτογλου περί μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες οι απειλές είναι υπαρκτές. Ο ίδιος ο Αχμέτ Νταβούτογλου σε συνέντευξή του σε αθηναϊκή εφημερίδα κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα μετά το Ερζερούμ αφού αποσαφήνισε ότι η Τουρκία δεν αποτελεί απειλή για την Ελλάδα στη συνέχεια απλοποίησε το θέμα των αβλαβών διελεύσεων των τουρκικών πλοίων κοντά στην Αθήνα και των παραβιάσεων και των παραβάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου και του FIR Αθηνών σε σημείο ώστε αντί να καθησυχάσει να δημιουργήσει ανησυχίες για το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Βέβαια ο εκλογικός θρίαμβος του Ερντογάν αποδυναμώνει το ενδεχόμενο ελληνοτουρκικής εμπλοκής με εκτροπή του στρατού, όμως ποιός μπορεί να προβλέψει το πολιτικό μέλλον της γείτονος και τις προθέσεις μιας άλλης κυβέρνησης; Ποιός μπορεί να προβλέψει τις επιπτώσεις των συμμαχιών των δύο χωρών στις μεταξύ τους σχέσεις; Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ από τη μια πλευρά και Τουρκίας – Συρίας – Λιβάνου – Σκοπίων – Αλβανίας από την άλλη; Η σύμπραξη της χώρα μας με το Ισραήλ υπήρξε τελικά επιλογή της Αθήνας ή της υπαγορεύθηκε; Διότι η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης δεν μπορεί να απεγκλωβίσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις από τις σκοπιμότητες και τα συμφέροντα τρίτων (ΕΕ, ΗΠΑ) στο Αιγαίο, στην Αν. Μεσόγειο, την Εγγύς και Μ. Ανατολή. Σε σημείο ώστε να διερωτάται κανείς για τις επιπτώσεις του τεράστιου χρέους της χώρας στις σχέσεις μας με τη Τουρκία. Παράλληλα τα οικονομικά σκάνδαλα που σχετίζονται με τους εξοπλισμούς δημιουργούν αμφισβητήσεις, εάν δηλαδή οι διακηρύξεις της Αθήνας προς την Άγκυρα τόσα χρόνια απεικόνιζαν το πραγματικό επίπεδο των σχέσεων των δύο χωρών.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου