Έχουν παρέλθει τρία σχεδόν χρόνια από την έναρξη των απευθείας διαπραγματεύσεων της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής πλευράς. Κανένα, όμως, βήμα δεν σημειώθηκε προς την κατεύθυνση επίλυσης του προβλήματος. Η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τους εγκάθετους του ψευδοκράτους, οι οποίοι ακολουθούν και εφαρμόζουν απαρέγκλιτα τις θέσεις που τους υπαγορεύει η Άγκυρα.
Η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων διαψεύσθηκε στις προσδοκίες της. Πίστευε ότι με τις γνωστές παραχωρήσεις της θα έκαμπτε την τουρκική αδιαλλαξία και θα διαμόρφωνε συνθήκες που θα οδηγούσαν σε απεμπλοκή των δυσκολιών, οι οποίες επί τόσα χρόνια απομακρύνουν τις δύο κοινότητες από την εξεύρεση ικανοποιητικής και βιώσιμης λύσης. Έπεσε, όμως, έξω. Δεν αξιολόγησε σωστά τις προθέσεις της άλλης πλευράς. Αλλά το πλέον ανησυχητικό είναι ότι και σήμερα ακόμη δεν φαίνεται να τις αξιολογεί σωστά.
Εν όψει όμως της νέας τριμερούς συνάντησης της 7ης Ιουλίου στη Γενεύη, θα πρέπει να ξανασκεφθεί μήπως είναι η κατάλληλη χρονική φάση, για να αποσύρει τις μονομερείς υποχωρήσεις της (εκ περιτροπής Προεδρία, σταθμισμένη ψήφος, παραμονή 50 χιλιάδων εποίκων) και να επαναπροσδιορίσει την πολιτική της με βάση τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο. Ένας τέτοιος επαναπροσδιορισμός θα εναρμονιζόταν με τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του κυπριακού λαού και θα έδινε άλλη δυναμική στις προσπάθειες αναζήτησης διεξόδου.
Διαφορετικά, το αποτέλεσμα της νέας συνάντησης είναι λίγο ως πολύ αναμενόμενο. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών ίσως διαπιστώσει και πάλι κάποια «πρόοδο» στις συνομιλίες των δύο κοινοτήτων. Η τουρκική πλευρά θα δείξει και πάλι πόσο πιστεύει στο «διάλογο», θα διακηρύξει την «προσήλωσή» της σε αυτόν, θα επιρρίψει την ευθύνη για τη μη επίλυση του προβλήματος στους Ελληνοκυπρίους και θα προβληθεί ως ο παράγοντας που επείγεται για τη λύση.
Με άλλα λόγια, «το βιολί βιολάκι». Από τη μια θα συνεχίσει να προσέρχεται στις συνομιλίες και από την άλλη θα επιτυγχάνει αυτό που επιδιώκει. Να ροκανίζει, δηλαδή, χρόνο και παράλληλα να προχωρεί με σταθερά βήματα στην υλοποίηση των απώτερων στόχων της. Δημιουργία τετελεσμένων, εδραίωση διχοτόμησης και ανάδειξη του ψευδοκράτους ως χωριστής κρατικής οντότητας.
Η ανάγκη, όμως, επαναπροσδιορισμού της ελληνοκυπριακής στρατηγικής υπαγορεύεται και από την πιθανότητα να συγκαλέσει ο Γενικός Γραμματέας Ηνωμένων Εθνών διεθνή διάσκεψη, η οποία, μέσα από εκβιασμούς, θα οδηγήσει σε επιβολή λύσης ανάλογης ίσως ή και οδυνηρότερης εκείνης που προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν.
Είναι προφανές ότι στο επόμενο διάστημα τα διακυβεύματα και οι κίνδυνοι που επικρέμανται επί της κεφαλής του ελληνοκυπριακού λαού είναι πολλοί και μεγάλοι. Η απώθηση και το ξεπέρασμά τους απαιτούν χάραξη μιας νέας γραμμής. Απαιτούν έναν άλλο τρόπο διαχείρισης του εθνικού θέματος. Έναν τρόπο που θα διασώσει το εθνικό φιλότιμο και θα ικανοποιεί την ελληνική αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια
. του Μανόλη Στεργιούλη
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου