Οι εξελίξεις στη Μεσόγειο και στον αραβικό κόσμο, σε μια εποχή μάλιστα συνθέτης και πολυεπίπεδης οικονομικής κρίσης, κυρίως στην Ευρώπη, μπορεί να αποτελέσουν την απαρχή πολύ μεγάλων αλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο. Η πρώτη άμεση συνέπεια είναι η κρίση που πραγματοποιείται στους κόλπους του NATO. Τελικά η Τουρκία κι η Γερμανία μπορεί τυπικά να συμφώνησαν στους βομβαρδισμούς αλλά τονίζουν, και μάλλον έχουν δίκιο, ότι είναι αδιέξοδοι.
Δεν έχει άμεση σχέση με το ίδιο το πρόβλημα αυτό καθαυτό, αλλά με τη γενικότερη στάση των δύο χωρών. Η Τουρκία του Ερντογάν θέλει να αναδειχθεί η ηγέτις δύναμη του μουσουλμανικού και κατά συνέπεια του αραβικού κόσμου, κάτι που δεν μπορεί για τα προσεχή τουλάχιστον χρόνια να είναι εκ των πραγμάτων η Αίγυπτος. Η Γερμανία Θέλει να αναδειχθεί σε ηγεμονική δύναμη της Ευρώπης με προσανατολισμό κυρίως προς τη Ρωσία αλλά και τις ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις της Ασίας, όπως είναι πρωτίστως η Κίνα κι η Ινδία.
Οι ΗΠΑ αμφιταλαντεύονται για το τι θα έπρεπε να πράξουν. Δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους αλλά είναι προφανές πλέον ότι ο συνασπισμός των προθύμων, που στο παρελθόν τις είχε ακολουθήσει στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, φθίνει. Και τούτο διότι η δυνατότητα κυρίως οικονομικής στήριξης από τις ΗΠΑ των ευρωπαϊκών χωρών έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία χρονιά.
Κι είναι πολύ πιθανόν ότι αυτή η ρήξη στους κόλπους του NATO θα συνεχισθεί τα προσεχή χρόνια, με απροσδιόριστες συνέπειες και για την ίδια τη Συμμαχία αλλά και για τις πλέον αδύναμες χώρες-μέλη της, όπως είναι υπό τις παρούσες συνθήκες κυρίως η Ελλάδα, που δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν. Διότι, ως γνωστόν, όταν οι ελέφαντες τσακώνονται, είναι τα μυρμήγκια που την πληρώνουν
Εφημερίδα: ΑΞΙΑ
Δημοσίευση σχολίου