Ειδικότερα, στη γνωμάτευσή της η νομική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θεωρεί ότι η χρήση του άρθρου 207 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ, στο οποίο βασίστηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, «θα σήμαινε ντε φάκτο ότι η γραμμή που διαχωρίζει το έδαφος της Κύπρου ισοδυναμεί με ένα εξωτερικό σύνορο της ΕΕ». Δηλαδή, η νομική υπηρεσία κρίνει ότι τα κατεχόμενα δεν μπορούν να θεωρηθούν τρίτο κράτος, με το οποίο η ΕΕ μπορεί να συνάψει εμπορικές σχέσεις.
Στη γνωμάτευσή της η νομική υπηρεσία τονίζει ακόμη ότι το άρθρο 1 παράγραφος 2 του πρωτοκόλλου 10 της Συνθήκης Προσχώρησης της Κυπριακής Δημοκρατίας θα μπορούσε να θεωρηθεί η σωστή νομική βάση για την πρόταση κανονισμού με τις κατάλληλες προσαρμογές σε ορισμένα σημεία.
Η νομική υπηρεσία θεωρεί μάλιστα ότι η νομική βάση που επέλεξε η Επιτροπή επιχειρεί να πετύχει ουσιαστικά το ίδιο αποτέλεσμα με τη μερική άρση της αναστολής της εφαρμογής του κοινοτικού κεκτημένου στα κατεχόμενα. Κάτι, που όπως αποσαφηνίζει η νομική υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μπορεί να αποφασιστεί από το Συμβούλιο μόνο με βάση το άρθρο 1 παράγραφος 2 του Πρωτοκόλλου 10.
Δηλαδή, να προβλέπεται η λήψη απόφασης με ομοφωνία, εξέλιξη που δίνει τη δυνατότητα στην Κύπρο να ασκήσει βέτο και να μπλοκάρει τον κανονισμό για το απευθείας εμπόριο. Η νομική βάση που πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει τη λήψη απόφασης με ειδική πλειοψηφία.
Ο κανονισμός για το απευθείας εμπόριο θα τεθεί σε ψηφοφορία
Δημοσίευση σχολίου