Πρόσφατα ο Τουρκοκύπριος Ασίλ Ναδίρ επέστρεψε στην Βρετανία για να δικασθεί σε Κακουργιοδικείο για απάτη και παραποίηση λογαριασμών. Ο Ασίλ Ναδίρ, σύμφωνα με τα όσα είχαν δει το φως δημοσιότητας εδώ και είκοσι σχεδόν χρόνια, είναι ο άνθρωπος-κλειδί όσον αφορά μεγάλα εγκλήματα στα οποία εμπλέκεται το ληστρικό καθεστώς των κατεχομένων: Ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, λαθρεμπόριο όπλων, σφετερισμός ελληνοκυπριακών περιουσιών, φοροδιαφυγή, πολιτισμική καταστροφή και αρχαιοκαπηλεία.
Ο Ασίλ Ναδίρ, όπως θα δείτε στην μεγάλη ιστορική αναδρομή της Φανούλας Αργυρού για τον ‘Εμπροσθοφύλακα’, ήταν τρόπο τινά ο «συνδετικός κρίκος» μεταξύ των συμφερόντων της Βρετανίας με το εγκληματικό παρακράτος του Ραούφ Ντενκτάς.
Όπως αποκάλυψε Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, «τότε το καθεστώς Ντενκτάς είχε απόλυτη ανάγκη από λεφτά και ο Ναδίρ, έκανε όλες τις δουλειές του απ΄ευθείας με τον Ντενκτάς» ['Observer' 23/05/1993].
Όπως αποκάλυψε Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, «τότε το καθεστώς Ντενκτάς είχε απόλυτη ανάγκη από λεφτά και ο Ναδίρ, έκανε όλες τις δουλειές του απ΄ευθείας με τον Ντενκτάς» ['Observer' 23/05/1993].
Από την έρευνα διαπιστώνεται πως σταδιακά όλοι οι εμπλεκόμενοι στο μέγα σκάνδαλο της Polly Peck έχουν «καθαρίσει το όνομά τους». Με την επάνοδο των Συντηρητικών στην Βρετανία, ο πρώην χρηματοδότης τους Ασίλ Ναδίρ επιστρέφει, και αυτός, «για να καθαρίσει το όνομα του», «an attempt to clear his name» ['Guardian' 26/08/2010]. Το αν θα τα καταφέρει θα δούμε. Στις περιπτώσεις των πρώην συνεργατών του πάντως, που είχαν και αυτοί πρώτα καταφύγει στα κατεχόμενα, η «τύχη» δούλεψε υπέρ τους και σήμερα κυκλοφορούν ελεύθεροι. Το ενδιαφέρον είναι πως -όλως τυχαίως;- ήδη υπάρχουν αναφορές για «χαλασμένα αρχεία» (!) στους υπολογιστές της Υπηρεσίας Σοβαρού Εγκλήματος (Serious Fraud Office), πράγμα που ήδη προκάλει πρόβλημα στην προανάκριση, με κίνδυνο να μην παραπεμφθεί καν ο Ναδίρ σε δίκη ['Daily Mail' 27/08/2010]!
Ποιος είναι ο Ασίλ Ναδίρ
Πέρασαν 17 χρόνια από τότε που ο Ασίλ Ναδίρ φυγαδεύτηκε από το Λονδίνο στα κατεχόμενα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν το κεφάλαιο αυτό που σχετίζεται με τον σφετερισμό των κατεχόμενων περιουσιών και προιόντων. Με την ευκαιρία της επιστροφής του Ναδίρ στο Λονδίνο, ετοίμασα από το αρχείο μου αυτό το ιστορικό για ευρύτερη ενημέρωση των νεοτέρων και υπενθύμηση των πιο παλιών.
Ο Ασίλ Ιρφάν Ναδίρ είναι Τουρκοκύπριος γεννηθείς στην κατεχόμενη Λεύκα την 1η Μαίου 1941. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Κωνσταντινουπόλεως.
Μετά τις σπουδές του η οικογένεια του αποδήμησε στην Βρετανία. Εργάστηκε με τον πατέρα του στο Λονδίνο στις επιχειρήσεις φορεμάτων. Το 1964 ίδρυσε την εταιρεία Wearall Plc με εξαγωγές προς την Μέση Ανατολή. Το 1973 μετέτρεψε την εταιρία σε δημόσια και μπήκε στο Βρετανικό Χρηματιστήριο, όταν και κέρδισε έπαινο από την Βασίλισσα για εξαγωγές το 1981 και 1983.
Το 1980 εξασφάλισε πλειοψηφία μετοχών σε μια μικρή εταιρεία ονόματι Polly Peck για να την xρησιμοποιήσει για συναλλαγές με την κατεχόμενη Κύπρο, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε και μια άλλη εταιρεία στην κατεχόμενη Κύπρο (την Uni-Pac Plc) για χαρτοκιβώτια με σκοπό την «εξαγωγή» εσπεριδοειδών στην Τουρκία. Το 1989 η Πόλυ Πεκ αγόρασε και την εταιρία φρέσκων φρούτων Ντε Μόντε, και το 51% των μετοχών της ιαπωνικής Sansui Electric Company. Σε χρόνο ρεκόρ η εταιρεία αυτή έδειξε υπέρογκα κέρδη και είχε φθάσει στην κορυφή του Βρετανικού Χρηματιστηρίου με αποτέλεσμα και κάποιοι Ελληνοκύπριοι ακόμη να τρέχουν να αγοράζουν μετοχές της.
Η Uni-Pac υποτίθεται κατασκεύαζε χαρτοκιβώτια για εξαγωγή των κλεμμένων εσπεριδοειδών. Στο Λονδίνο ο Ναδίρ επένδυσε με γοργότατο ρυθμό σε μετοχές εταιριών που είχαν σχεδόν μηδαμινή αξία και σε χρόνο ρεκόρ αυτές ανέβαιναν φέρνοντας του εκατομμύρια σε κέρδη. Το 1986 ο Ναδίρ αγόρασε το 76% των μετοχών μιας αμερικανικής εταιρίας, της Santana Inc. Ως επίσης και μεγάλο μερίδιο στην Intercity Plc και στην συνέχεια άρχισε επενδύσεις (βιομηχανία ενδυμάτων) προς τη Μέση Ανατολή.
Ο Ασίλ Ναδίρ άρχισε να χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα το Συντηρητικό Κόμμα της Βρετανίας και είχε ήδη αναπτύξει στενές σχέσεις με υψηλά ιστάμενους στην βρετανική πολιτική ζωή. Ενάμιση εκατομμύρια λίρες είχε προσφέρει στο Συντηρητικό Κόμμα, πράγμα που βοήθησε σημαντικά την προεκλογική εκστρατεία. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1991 η εφημερίδα ‘Guardian’ δημοσίευσε πρωτοσέλιδα επιστολή της κας Μάργκαρετ Θάτσερ προς τον Ναδίρ, ημ/νίας 14 Ιουλίου 1987, με την οποίαν του εξέφρασε πόσο ευγνώμονες του ήταν για την βοήθεια του, δίχως την οποία δεν θα εξασφάλιζαν την νίκη στις εκλογές [βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι].
Εν τω μεταξύ όμως, το 1990, κάποιοι από τους διοικητικούς σύμβουλους της Πόλυ Πέκ άρχισαν να ανησυχούν για τις δραστηριότητες του Ναδίρ με τα κατεχόμενα στην Κύπρο όπου ο τελευταίος διοχέτευε εκατομμύρια λίρες από την εταιρεία. Βρήκαν ότι το 1988 σε 24 διαφορετικές περιπτώσεις είχε στείλει στην Τουρκία και στα κατεχόμενα κάπου £58 εκ λίρες, ενώ το 1989 η Πόλυ Πέκ πλήρωσε £141 εκ σε 64 διαφορετικές περιπτώσεις. Παράλληλα, το Τμήμα Φόρου Εισοδήματος (HM Customs and Revenue) ήδη διερευνούσε συναλλαγές με ελβετική εταιρεία.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1990 το Τμήμα Σοβαρών Παραπτωμάτων (Serious Fraud Office) έκανε έφοδο στην εταιρεία του ΝαδίρSouth Audley Management, η οποία ήταν η διαχειρίστρια εταιρία των προσωπικών και οικογενειακών εταιρειών του. Αμέσως αυτό μηδένισε σχεδόν την αξία των μετοχών της Πόλυ Πέκ στο χρηματιστήριο με την αναμενόμενη πια πτώση της αυτοκρατορίας του. Το αποτέλεσμα ήταν να προσαχθούν 70 κατηγορίες εναντίον του Ναδίρ για λανθασμένες λογιστικές καταστάσεις και κλοπή. Τελικά ο Ναδίρ κατηγορήθηκε με 66 κατηγορίες αλλά δεν παρουσιάστηκε στη δίκη που έγινε το 1993 αφού δραπέτευσε τον Μάιο του 1993 από τη Βρετανία και μέσω Γαλλίας βρέθηκε στα κατεχόμενα.
Η βοηθός του και δεξί του χέρι στην εταιρία South Audley Management, η Elizabeth Forsyth, βρισκόταν στα κατεχόμενα όταν έκανε την έφοδο στα γραφεία της η Αστυνομία και έμεινε εκεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1994 όταν αποφάσισε και επέστρεψε για να «ξεκαθαρίσει», όπως είπε το όνομά της. Κατηγορήθηκε για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος αξίας £400,000, κλεμμένα από την Πόλυ Πέκ, καταδικάστηκε για πέντε χρόνια φυλάκιση αλλά 10 μήνες αργότερα στην έφεση της, αποσύρθηκαν όλες οι κατηγορίες εναντίον της με το δικαιολογικό ότι ο δικαστής δεν έδωσε σωστές οδηγίες στους ένορκους. Αργότερα πήρε και από πάνω κάπου £100,000 αποζημίωση.
Ο δε πιλότος που βοήθησε τον Ναδίρ να διαφύγει με μικρό ιδιωτικό αεροπλάνο από το αεροδρόμιο Compton Abbas Airfield τον Μάιο του 1993 Peter Dimond, ο οποίος επίσης κατέληξε στα κατεχόμενα για λίγα χρόνια μέχρι να επιστρέψει και αυτός να «ξεκαθαρίσει το όνομά του», καταδικάστηκε τον Αύγουστο του 1998 σε δύο χρόνια φυλάκισης αλλά αφέθη ελεύθερος όταν το Εφετείο τον Ιανουάριο του 1999 ακύρωσε την καταδίκη του γιατί όπως λέχθηκε, η εγγύηση του Ναδίρ είχε ήδη λήξη κατά την διαφυγή του [βλ. 'BBC' 15/01/1999]. Την εγγύηση του £1εκ είχε βάλει ο Τουρκοκύπριος εκατομμυριούχος του Λονδίνου, εθνικιστής μ. Ραματάν Γκουνέι.
Στην δίκη του πιλότου παρευρέθηκε και ο παραιτηθείς τότε, με το σκάνδαλο Ναδίρ-Πόλυ Πέκ, Υπουργός Βορείου Ιρλανδίας Michael Mates, ο οποίος όπως λέχθηκε το 1993, είχε πληρωθεί από τον Ναδίρ για να υποβάλει ερωτήσεις στην Βουλή των Κοινοτήτων, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί σε παραίτηση ο Υπουργός.
Έγραψε τότε η ‘Evening Standard’ [03/08/1998]: «… Μεταξύ των μαρτύρων της υπεράσπισης ήταν και ο πρώην υπουργός Βορείου ΙρλανδίαςΜάικλ Μέιτς, ο οποίος αναγκάστηκε σε παραίτηση αφού παραδέχθηκε οτι έδωσε στο Ναδίρ χρυσό ρολόι χαραγμένο με τις λέξεις “Μην αφήσεις τους διεφθαρμένους να σε πιάσουν”». Ο Μάικλ Μέιτς υπηρέτησε ως Υπουργός Βορείου Ιρλανδίας από το 1992 – 1993 όταν και παραίτησε και από το 1987 – 1992 ως πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την Άμυνα. Τώρα, ήλθε η σειρά του Ναδίρ να «ξεκαθαρίσει το όνομα του».
Ο Ασίλ Ναδίρ, την εποχή της δόξας της Polly PeckΗ Βρετανία γνώριζε όλη την αλήθεια για τον Ναδίρ: Βυζαντινοί θησαυροί και φρέσκα προιόντα.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1990, Βρετανός, με πολύχρονη υπηρεσία στις εταιρίες του Ναδίρ (όπως έγραψε) έστειλε μια μυστική ενημερωτική επιστολή προς την Σκότλαντ Γιάρτ με αντίγραφο στο Αρχηγείο της Κυπριακής Αστυνομίας, καταγγέλλοντας διάφορες δραστηριότητες του Ναδίρ, οι οποίες συμπεριλάμβαναν και αρχαιοκαπηλεία, και δηλώνοντας ότι ήθελε να παραμείνει ανώνυμος φοβούμενος για τη ζωή του και εκείνη της οικογένειας του. Ήθελε έγραψε, να δώσει αρκετές πληροφορίες που να στοιχειοθετούν αστυνομική έρευνα [βλ. σχετικά ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ].
Έγραψε ο εν λόγω πληροφοριοδότης:
Την Τετάρτη 22 Μαίου 1985 ο Ναδίρ μέσω στενού του συνεργάτη (γνωστού μόνο με το κ. Dee ή “D”) πώλησε ιδιωτικά στην Γενεύη βυζαντινούς θησαυρούς, παλαιές εκκλησιαστικές εικόνες και μωσαικά από την Βόρεια Κύπρο. Ο Ναδίρ μέσω του κ. Ντι πήρε δύο πληρωμές, μία σε μετρητά αμερικανικών δολαρίων 875,000 και μια τραπεζική επιταγή για 1.45 εκ. γερμανικά μάρκα – η τελευταία κατατέθηκε σε λογαριασμό σε τουρκική τράπεζα, δικαιούχος της οποίας ήταν μια ιθύνουσα εταιρία του Ναδίρ – πιθανό ηSouth Audley Management και τα μετρητά στην Ελβετική Τράπεζα Πίστεως της Ζυρίχης (Credit Suisse Bank) σε μυστικό αριθμό ο οποίος απλά αναφερόταν σαν “Λογαριασμός RF”.
Την 20η Δεκεμβρίου 1985… ο τότε στενός οικονομικός διαχειριστής του Ναδίρ ανακάλυψε σε δύο στενούς βοηθούς του ότι ο λεγόμενος λογαριασμός “R.F” ανήκε σε κάποιο Ραούφ Ντενκτάς και ότι το τρεχούμενο υπόλοιπο του λογαριασμού ήταν πάνω από 11 εκ δολάρια. Η πληροφορία διέρρευσε σε άλλους υπαλλήλους… έξαλλος ο Ναδίρ απέλυσε μερικούς υπαλλήλους….
1983: «Από εμπόριο όπλων τα εκατομμύρια Ναδίρ».
Κάποιοι υψηλά ιστάμενοι στο Λονδίνο γνώριζαν αρκετά καλά τι σήμαινε το «φαινόμενο Ναδίρ-Πόλυ Πέκ» προφανώς από τη γέννησή του. Γνώριζαν πως τα λεφτά, τα υπέρογκα κέρδη που ξαφνικά παρουσίαζε η Πόλυ Πέκ, δεν ερχόντουσαν μόνο από τα πορτοκάλια και τα λεμόνια μας από τηνκατεχόμενη Κύπρο, αλλά αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως ασπίδα, αφενός για την αιμοδότηση του ψευδοκράτους και αφετέρου για άλλα συμφέροντα. Μήπως είναι τυχαίο που όλη αυτή η ξαφνική αυτοκρατορία προέκυψε ταυτόχρονα με τον πόλεμο μεταξύ Ιράν και Ιράκ; Και παραδόξως, με τη λήξη του πολέμου το 1989 άρχισε να έρχεται και η κρίση;
Τον Μάιο του 1993 ξεκίνησε στο βρετανικό Κοινοβούλιο μια έρευνα με πρόεδρο τον Δικαστή Scott, και η οποία απαρτιζόταν από βουλευτές όλων των κομμάτων, για την εμπορία όπλων προς το Ιράν και το Ιράκ. Το όνομα του Ναδίρ εμφανιζόταν επανειλημμένα στην έρευνα αυτή, σύμφωνα με διαρροές τότε από έγκυρες πηγές. Ο Ναδίρ παρουσιαζόταν στα έγγραφα όχι μόνον ως μεσάζων στην εμπορία όπλων, αλλά και ως αγοραστής. Έγραψε τότε παροικιακή εφημερίδα του Λονδίνου, σε άρθρο της με τίτλο «Από εμπόριο όπλων τα εκατομμύρια Ναδίρ»:
«… Την άνοιξη του 1983 ο Ναδίρ υπέγραψε συμφωνία με την εταιρία Racal Plc για την ανέγερση εργοστασίου ηλεκτρονικών αμυντικών συστημάτων στην Τουρκία. Τον ίδιο χρόνο ο Ναδίρ υπέγραψε παρόμοια συμφωνία με την εταιρεία Thorn EMI – μια εταιρεία που κατασκευάζει αμυντικούς εξοπλισμούς – δήθεν για κατασκευή τηλεοράσεων. Στην έρευνα Σκότ έχει ήδη κατατεθεί σχετική μαρτυρία ότι το πολεμικό σύστημα επικοινωνίας του Σαντάμ Χουσέιν προμήθευσε η Thorn EMI… Τα πρώτα εκατομμύρια προήλθαν φυσικά από την εκμετάλλευση των περιουσιών που οι Έλληνες πρόσφυγες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.
Απλούστατα για τον Ναδίρ τα χρήματα κρεμμόντουσαν κατά κυριολεξία, στα δένδρα, τις πορτοκαλιές και λεμονιές της Μόρφου και του Βαρωσιού… Η εταιρεία πακεταρίσματος (CFUni-pac) ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1981 και οι εκπρόσωποι του Ναδίρ προέβλεπαν κέρδη για το 1982 £10εκ και για το 984 £20 ενώ ο οικονομικός ρεπόρτερ της ‘Daily Mail’ που επισκέφθηκε το εργοστάσιο, δήλωνε ότι δεν μπορούσαν τα κέρδη να έφθαναν σε τέτοια επίπεδα, το μάξιμουμ £4εκ…» ['Παροικιακός Τύπος' 04/06/1993]
Όπως έγραψε η εφημερίδα ‘Observer’ [23/05/1993], Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος που θέλησε να μείνει ανώνυμος από φόβο, δήλωσε πως «τότε το καθεστώς Ντενκτάς είχε απόλυτη ανάγκη από λεφτά και ο Ναδίρ, έκανε όλες τις δουλειές του απ’ ευθείας με τον Ντενκτάς». Άλλωστε, όταν το σκάνδαλο απασχολούσε όλα τα ΜΜΕ, αμέσως μετά που ο Ναδίρ δραπέτευσε από την Βρετανία και έφτασε στην κατεχόμενα, οι Βρετανοί ζήτησαν από τον Ραούφ Ντενκτάς να τους τον επιστρέψει, αυτός απλώς απάντησε πως «δεν μπορούσε να βοηθήσει» ['New York Times' 06/05/1993, 'Guardian' 26/08/2010].
Το Βρετανικό Υπουργείο Άμυνας προειδοποίησε την Θάτσερ…
Στην Τουρκία ο Ναδίρ διοχέτευσε μεγάλα ποσά στο Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας του Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος υπήρξε και το μεγάλο του στήριγμα. Έγραψε και πάλιν ο ‘Παροικιακός Τύπος’ [04/06/1993]:
… Στην κατάθεση του που έδωσε μόλις πρόσφατα στο δικαστή Σκότ ο Χιλιανός μεγαλοεπιχειρηματίας προμηθευτής όπλων υπεστήριξε πως η Αμερικανική Κυβέρνηση μαζί με την Βρετανική Κυβέρνηση ενεθάρρυναν την εξαγωγή οπλισμού στο Ιράκ και Ιράν. Η ανέγερση του αεροδρομίου Λευκονοίκου με αμερικανικά δολάρια ίσως να ήταν ένα μέρος του σχεδίου για την εύκολη διακίνηση οπλισμού στην Μέση Ανατολή. Η νέα αμερικανική διοίκηση διέταξε πρόσφατα μια εσωτερική έρευνα που αφορά 20 περίπου εταιρείες που με χρηματοδότηση από την Αμερικανική Τράπεζα ΒΜΙ Atlanta και σε συνεργασία με τη CIA προμήθευσαν οπλισμό στο Ιράκ. Στις 20 αυτές εταιρίες περιλαμβάνεται και μια τουρκική, η ENKA Pazarama.
Στο Λονδίνο οι σχέσεις του Ναδίρ με το Συντηρητικό Κόμμα και οι εισφορές του ανοίγουν πόρτες. Και όμως, Το Υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας που από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 παρακολουθούσε τις ενέργειες του Ναδίρ και την ανάμιξη του σε «λαθρεμπόριο» όπλων (;) ειδοποίησε την Πρωθυπουργό κα Θάτσερ γύρω στο 1986 να μη δεχθεί εισφορές από το Ναδίρ. Εκείνη τους αγνόησε. Αν οι κατηγορίες του Κάρλος Καρντοεν για αμερικανική και βρετανική παρότρυνση για εξαγωγή οπλισμού στο Ιράκ-Ιράν είναι αληθείς τότε δε χρειάζεται άλλη εξήγηση. Σε αποκαλυπτικό άρθρο βρετανικού περιοδικού πρόσφατα, υποστηρίχθηκε ότι και ο υιος Μαρκ Θάτσερ ήταν αναμεμιγμένος στο εμπόριο αυτό και συγκεκριμένα σε συνεργασία με τον Καρντόεν… Τα εκατομμύρια λοιπόν της Πόλυ Πέκ δεν προήλθαν από τα φρούτα των Ελλήνων προσφύγων ούτε από την Uni-Pac αλλά από τις προμήθειες οπλισμού στο Ιράκ και το Ιράν.
Δεν είναι τυχαίο που τα προβλήματα της Πόλυ Πέκ άρχισαν μετά το 1989. Με την παύση του εμπορίου όπλων και το κλείσιμο της αγοράς η Πόλυ Πέκ δεν μπορεί πια να δείξει τα εκατομμύρια που έδειχνε προηγουμένως…
Η φυγή και οι συμπτώσεις
…O πιλότος Πίτερ Ντάιμοντ διαμένει (σύμπτωση;) στην εκλογική περιφέρεια του υπουργού Μάικλ Μέιτς. Ο Μάικλ Μέιτς υπήρξε διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Chelsham Consultants που μεταξύ των πελατών τους ήταν και οι κατασκευαστές όπλων Link Miles Ltd και η SGL. Στην Βουλή απέκρυψε ο Μέιτς την ιδιότητα του αυτή αν και υποχρεούται από τους κανονισμούς της Βουλής να τη δηλώσει εκ των προτέρων. Οι επιστολές του Μάικλ Μέιτς για το Ναδίρ απευθύνθηκαν στον τότε Γενικό Εισαγγελέα Sir Patric Mayhew. Ο ίδιος Mayhew που την περασμένη βδομάδα κατηγορήθηκε ανοικτά από μάρτυρα στην έρευνα Σκότ ότι προσπάθησε να τον «πείσει» να αποκρύψει ανάμιξη της κυβέρνηση στην άδεια για εξαγωγή παράνομου οπλισμού στο Ιράκ…
Γνωστός Συντηρητικός Λόρδος που συνδέεται με το Ναδίρ και άλλος Ιππότης με σχέσεις με την British Aerospace κινδύνευσαν να συλληφθούν το 1986-87 στην Ιταλία σχετικά με λαθρεμπόριο όπλων. Κατάφεραν να διαφύγουν και από εκεί διέφυγαν στην κατεχόμενη Κύπρο. Διέμειναν στο σπίτι του Ναδίρ.
Όταν τελευταίως κυκλοφόρησε ότι ο Ναδίρ θα κατέθετε στην επιτροπή Σκότ και εκφράστηκε η απειλή Ναδίρ πως «θα κυλήσουν κεφάλια» πρώην αξιωματούχος λόρδος του Συντηρητικού Κόμματος εξαφανίστηκε από τη Βρετανία και επέστρεψε μόλις μετά τη διαφυγή του Ναδίρ.
Ο Ναδίρ δεν μπορούσε να διαφύγει μόνος του. Τον παρακολουθούσαν συνεχώς. Τις τρείς ββδομάδες πριν από την διαφυγή του οι βρετανικές υπηρεσίες κατέγραψαν εννέα τηλεφωνήματα του με τον Ντενκτάς, έξι με το γραφείο των εφημερίδων στην κατεχόμενη Κύπρο και αρκετά άλλα με φίλους του στο Λονδίνο… ['Παροικιακός Τύπος' 04/06/1993]
Τα «πορτοκάλια» μας… που έκαναν «μπαμ»!
Η Αμμόχωστος είχε ουσιαστικά μετατραπεί σε άντρο διεθνούς εμπορίου όπλων, σύμφωνα με όσα είχαν γραφτεί, λεχθεί και δει το φως της δημοσιότητας τους μήνες εκείνους της πτώσης της Πόλυ Πέκ και της διαφυγής Ναδίρ, για τα πολεμικά παιγνίδια ορισμένων «μεγάλων». Και τα πορτοκάλια μας, όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο δημοσιογράφος της ομάδας Insight Kevin Cahill, ήσαν «μικροί μεταλλικοί ανανάδες». Το «είδος εκείνο που… κάνει «μπαμ»! Χειροβομβίδες!
Όταν ένας ελεγκτής το 1993 επισκέφθηκε την εταιρεία Uni-Pac στην κατεχόμενη Αμμόχωστο (αν και δεν του επετράπη να μπει μέσα και να ελέγξει) το τι είδε, ήταν αρκετό για να μπορέσει να δηλώσει: «Δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου αποθήκη γεμάτη από τενεκεδένια κουτιά με φρούτα που φρουρείται με τόσους ένοπλους φρουρούς».
Στις ανταποκρίσεις μου τότε στην Κύπρο είχα τονίσει τα εξής:
«…Έχοντας υπόψη πως τα “καρτέλ” των οπλοεμπόρων έχουν άμεση σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες τόσο της Αμερικής όσο και της Βρετανίας και πως οι σύμβουλοι/ιδιοκτήτες πολυεθνικών ανα τον κόσμο ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς το ΓΙΑΤΙ βοηθήθηκε ο αναγιωτός Ναδίρ να δραπετεύσει… Ούτε και πρέπει κανένας να ελπίζει σε καταδίκη του, ή την τιμωρία κανενός. Για να καταδικάσεις και να τιμωρήσεις πρέπει να αρχίσεις από κάπου. Από πού; Ποίοι θα αρχίσουν τέτοια διαδικασία; Και πότε; Και να δικάσουν ποιους πρώτους;» ['Σημερινή' 25/07/1993]
Από τότε μέχρι σήμερα τόσο η Elizabeth Forsyth όσο και ο Peter Dimond «ξεκαθάρισαν» τα ονόματά τους. Στις 26 Αυγούστου 2010 επέστρεψε και οΑσίλ Ναδίρ για να «ξεκαθαρίσει το δικό του». Και βέβαια ο καιρός τον ευνοεί πλήρως, εφόσον κάποιοι που πρέπει να μαρτυρήσουν ίσως και να μην υπάρχουν αλλά πολύ περισσότερο η κυβέρνηση συνεργασίας Συντηρητικών-Φιλελευθέρων τον βοηθά πάρα πολύ, καθώς οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του ψευδοκράτους και της Τουρκίας βρίσκονται στους κόλπους των Φιλελευθέρων. Και οι οποίοι θα κάνουν το πάν δυνατόν να εκμεταλλευθούν την ευκαιρία (της συγκυβέρνησης τους) για να «ξεκαθαρίσει» ο Ασίλ Ναδίρ το όνομά του. Και ποιος ξέρει ίσως τον δούμε και στην πολιτική και συνομιλητή για λύση του Κυπριακού!
«Κυπριακή προεδρία για τον Ναδίρ» από Νέλσον Λέτσκυ!
Στην κυριακάτικη έκδοση της, η εφημερίδα ‘The Mail on Sunday’ την 1η Αυγούστου 1993 έγραψε πρωτοσέλιδα «Κυπριακή Προεδρία για τον Ναδίρ» (”Cypriot Presidency for Nadir – World Exclusive”) καθώς αυτός βρισκόταν φυγόδικος στα κατεχόμενα. Την πρόταση για «προεδρία» Ναδίρ είχε εισηγηθεί τότε ο μ. αμερικανός Νέλσον Λέτσκυ και σύμφωνα με δηλώσεις στην ίδια έκδοση της εφημερίδας ο Ναδίρ είχε δηλώσει ότι και άλλοι εκτός του Λέτκσι του είχαν εισηγηθεί το ίδιο.
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας έγραφε:
«Ο φυγόδικος μεγιστάνας Ασίλ Ναδίρ θα μπορέσει να επιστρέψει στη Βρετανία με διπλωματικούς τρόπους εμποδίζοντας κάθε απόπειρα να του προσαχθούν κατηγορίες. Σε μια σειρά από μυστικών συναντήσεων, ο Ναδίρ προωθείται να γίνει ο επόμενος πρόεδρος της Βόρειας Κύπρου. Με αυτή την ιδιότητα θα είναι ελεύθερος να ταξιδεύει με διπλωματικό διαβατήριο και να αποφύγει την σύλληψη. Αν ο Ναδίρ επιστρέψει στη Βρετανία ως αρχηγός κράτους, θα είναι η τελευταία πράξη αξιοκαταφροσύνης από έναν άνθρωπο που περιφρόνησε την βρετανική Δικαιοσύνη από τότε που δραπέτευσε τον Μάιο.
Αυτή η δραματική στροφή είναι αποτέλεσμα διπλωματικών διαβουλεύσεων που περιλαμβάνουν Αμερικανούς αξιωματούχους, την Τουρκία και την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, μια χώρα που ακόμα επίσημα δεν αναγνωρίζεται από την Βρετανία. Ο νυν πρόεδρος της τουρκικής πλευράς στην μοιρασμένη νήσο είναι οΡαούφ Ντενκτάς… είναι άρρωστος με την καρδιά του και κουράστηκε στην μάχη του να επανενώσει τη νήσο σε δύο δημοκρατίες μια ελληνική και μια τουρκική. Η πρόταση τέθηκε στον Ναδίρ από τον αμερικανό αξιωματούχο του Στέιτ Ντεπάρτμεντ Νέλσον Λέτσκυ – πρώην ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ για το Κυπριακό.» ['The Mail on Sunday' 01/08/1993]
Η εφημερίδα πρόσθεσε επίσης ότι η πρόταση προς τον Ναδίρ έγινε μάλιστα προτού αυτός δραπετεύσει από την Βρετανία προς τα κατεχόμενα και ότι εξασκούνταν πιέσεις πάνω στον Ραούφ Ντενκτάς να εγκαταλείψει την «προεδρία», αλλά ο τελευταίος δήλωσε ότι δεν είχε σκοπό να το κάνει. Ο Ναδίρ, έγραψε η εφημερίδα, επιβεβαίωσε ότι ο Λέτσκυ του έκανε την πρόταση και πως και άλλοι υποστήριζαν την πρόταση αυτή. Αυτά τον Αύγουστο του 1993. Όπως θα δούμε πιο μετά, ακόμη και πρόσφατα το όνομα του Ναδίρ προτάθηκε για την Πολιτική Αττιλαρχία στα κατεχόμενα, αφού μέχρι σήμερα είναι μέρος των πολιτικών εξελίξεων του κατοχικού καθεστώτος.
Ο Ασίλ Ναδίρ με την 26χρονη σύζυγό του Νουρ στο σπίτι που ενοικίασαν για £20,000 στο Mayfair του Λονδίνου, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης. Ο Ναδίρ πάντα λάτρευε την δημοσιότητα και την χλιδάτη ζωή ['Daily Mail' 27/07/2010].
Η Σκότλαντ Γιάρτ και ο Ναδίρ
Οι έρευνες για τις δραστηριότητες του Ασίλ Ναδίρ είχαν ξεκινήσει πολύ πριν την κατάρρευση της Πόλυ Πέκ και του σκανδάλου με τις χρηματοδοτήσεις προς το Συντηρητικό Κόμμα, το οποίο κυβερνούσε με πρωθυπουργό, τότε, την Μάργκαρετ Θάτσερ. Το σκηνικό κατέγραψε σε κύριο άρθρο του στο περιοδικό ‘Business Age’ ο τολμηρός δημοσιογράφος Kevin Cahill τον Ιούνιο του 1993, όταν και αποκάλυψαν σε έκταση τις δραστηριότητές του και την εμπορία όπλων προς το Ιράκ και το Ιράν.
Αντιγράφω το προαναφερθέν κύριο άρθρο με τίτλο «Η Σκότλαντ Γιάρτ και ο Ναδίρ»:
Πίσω στον Οκτώβριο του 1991 [βλ. 'Business Age' 15/10/1991] δημοσιεύσαμε ένα ειδησεογραφικό και είπαμε ότι στην κατάλληλη στιγμή ο Ασίλ Ναδίρ θα εγκαταλείψει τη χώρα και θα επιστρέψει στην πατρίδα του Τουρκία. Για τον φόβο αυτό, γράψαμε ότι η Σκότλαντ Γιάρτ είχε βάλει τον Ναδίρ κάτω από 24ωρη παρακολούθηση.
Η είδηση μας τόνιζε συγκεκριμένα ότι η Σκότλαντ Γιάρτ ανέμενε το Ναδίρ να εγκαταλείψει τη χώρα. Η πηγή μας ήταν από πολύ ψηλά. Τον καιρό εκείνο, και ειδικά μέχρι την αποχώρηση του Ναδίρ, είμασταν το μόνο έντυπο που γράψαμε για την πιθανότητα αυτή και ότι βρισκόταν υπό παρακολούθηση. Η αντίδραση του Ναδίρ ήταν άγρια. Οι νομικοί του σύμβουλοι μας είπαν ξεκάθαρα ότι η είδηση μας ήταν δυσφημιστική.
Ο Ναδίρ το εννοούσε. Αναγκαστήκαμε να απολογηθούμε και να πούμε ότι η είδηση μας δεν ήταν αληθής. Όπως γίνεται με πολλές υποθέσεις απολογιών, γνωρίζαμε ότι το αντίθετο ήταν η αλήθεια. Στην περίπτωση αυτή, όπως και σε τόσα άλλα τέτοια παραδείγματα, το έγκλημα πέρασε απαρατήρητο γιατί οι εφημερίδες και τα περιοδικά βρίσκονταν αντιμέτωπα με τους δυσμενείς νόμους περί λιβέλου στην Βρετανία.
Όπως και να’ χει, η Σκότλαντ Γιάρτ απέσυρε την παρακολούθηση. Αυτό βοήθησε το Ναδίρ να φύγει.
Ο Υπουργός Εσωτερικών τώρα πρέπει να εξηγήσει γιατί απεσύρθη η παρακολούθηση. Έξι άνδρες μπορούσαν να παρακολουθούν το Ναδίρ το 24ωρο, δηλαδή σε τρείς βάρδιες των 8 ωρών με δύο άνδρες κάθε φορά. Το κόστος για την παρακολούθηση αυτή για δύο χρόνια θα κόστιζε £500,000 – ψίχουλα σε σύγκριση με το τι θα κοστίσει να προσαχθεί ενώπιον δικαστηρίου ο Ναδίρ.
Αλλά, μήπως η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος στην πραγματικότητα ήθελε το Ναδίρ να δραπετεύσει; Ο τερματισμός της παρακολούθησης από την Σκότλαντ Γιάρτ ήλθε με διαταγές από τα πιο ψηλά στρώματα; Μάλλον.» ['Business Age' Ιούνιος 1993]
Σε σημείωμά του ο δημοσιογράφος Κέβιν Κάχιλ έγραψε στην ίδια έκδοση του περιοδικού:
«Ενημερωνόμαστε επίσης ότι η Κυπριακή Βουλή διεξάγει τη δική της έρευνα για όπλα προς το Ιράκ, όπως γίνεται με την έρευνα Σκότ στο Λονδίνο. Όπως φαίνεται η κυπριακή έρευνα περιλαμβάνει αριθμό Βρετανών υπουργών που ακόμα δεν ακούστηκαν.»
Οι διαφορές μεταξύ της βρετανικής έρευνας και της κυπριακής είναι εξίσου ενδιαφέρουσες όσο και οι συμπτώσεις…
Αγωγή εναντίον Ναδίρ από την κυπριακή κυβέρνηση σταμάτησε με επέμβαση Θάτσερ!
Ο Κέβιν Κάχιλ στο κύριο ειδησεογραφικό του τον Ιούνιο του 1993 για την αλήθεια περι Ναδίρ, έγραψε επίσης ότι:
«Στις 27 Φεβρουαρίου 1983 η κυπριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα έπαιρνε δικαστικά μέτρα εναντίον της Πόλυ Πέκ και του Ναδίρ, για την παράνομη κατοχή και χρήση κλεμμένων περιουσιών…. Η απειλή είχε βάση… Ο αξιωματούχος που εξέδωσε την ανακοίνωση το 1983 ήταν ο Σωτήρης Γιωργαλλής [ο τότε υπεύθυνος Τύπου της Υπάτης Αρμοστείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Λονδίνο]. Μας είπε την περασμένη εβδομάδα ότι δεν έγινε τίποτα. Δεν γνώριζε γιατί».
Αλλά συνέχισε και αποκάλυψε:
Όμως πηγή σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο μας είπε περισσότερα. “Η απειλή για δράση σταμάτησε μετά την απευθείας επέμβαση της ΠρωθυπουργούΜάργκαρετ Θάτσερ. Η Μάργκαρετ Θάτσερ είπε ότι θα δυσκόλευε τις κινήσεις για μια διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος.” Το γιατί η Μάργκαρετ Θάτσερ ήθελε να μεσολαβήσει εκ μέρους του Ναδίρ το 1983 δεν είναι γνωστό. Ποιός θα της ζήτησε να το κάνει;….
Και σε άλλο σημείο τονίζει ότι ήταν ο ξαφνικός θάνατος από καρδιακή προσβολή του Τούρκου Πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ στις 17 Απριλίου 1993, που σφράγισε τελικά την απόφαση του Ναδίρ να φύγει από την Βρετανία. Ο προστάτης του είχε φύγει. Ο Ναδίρ ήταν σίγουρος ότι ο Οζάλ θα κατάφερνε να αποσύρει τις κατηγορίες εναντίον του.
Οι Κυριακάτικοι Τάιμς ξεκίνησαν τις αποκαλύψεις
Όπως επεσήμανε και ο Κέβιν Κάχιλ η κατάρρευση του Ναδίρ ξεκίνησε στην πραγματικότητα, με τα πρώτα δημοσιεύματα των Κυριακάτικων Τάιμς του Λονδίνου (’Sunday Times’), οι οποίοι αφού αρχικά έκαναν κάποια λάθη στα ειδησεογραφικά τους (είχαν τις πληροφορίες πριν μήνες), προχώρησαν και ξεσκέπαζαν τις επιχειρήσεις υποστήριξης των τιμών των μετοχών και κερδών της Πόλυ Πέκ προς το τέλος του πολέμου μεταξύ Ιράκ και Ιράν. «Το ότι ο Ναδίρ δεν πρόβλεψε καθόλου την πιθανότητα τερματισμού του πολέμου εκείνου και τις επιπτώσεις είναι αξιοθαύμαστο για ένα επιχειρηματία του μεγέθους του…» σημείωσε με «εκδίκηση» ο Κέβιν Κάχιλ στο αποκαλυπτικότατο ειδησεογραφικό του τον Ιούνιο του 1993…
Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω και τούτο. Τον καιρό εκείνο έκανα σχεδόν καθημερινές ανταποκρίσεις στο ‘Ράδιο Πρώτο’ για την υπόθεση Ναδίρ-Πόλυ Πέκ και στην εφημερίδα ‘Σημερινή’. Σε μια συγκέντρωση στο Λονδίνο θυμάμαι, κάτι που έμεινε στο μυαλό μου για καλά, ο τότε Ύπατος Αρμοστής της Κύπρου στο Λονδίνο Τάσος Παναγίδης σε συνομιλία μας μου ζήτησε να «χαμηλώσω τους τόνους» στις ανταποκρίσεις μου για το θέμα αυτό. Κάτι που δεν μπορούσα να κατανοήσω όταν οι βρετανικές εφημερίδες βοούσαν κυριολεκτικά εμείς να μην μπορούμε να μεταδίδουμε τα γεγονότα! Που είμαστε και τα θύματα! Και σε μια εποχή, μάλιστα, που χωρίς διαδίκτυο κανείς δεν θα είχε ιδέα τι γινόταν στην Κύπρο. Αργότερα, όταν διάβασα το ειδησεογραφικό του Κέβιλ Κάχιλ, κατάλαβα ότι μάλλον θα ήταν «πακέτο» η προτροπή Τ. Παναγίδη με την «διαταγή» Μ. Θάτσερ να μην κινήσει η κυπριακή κυβέρνηση αγωγή εναντίον του Ναδίρ…
Κατεχόμενα: Πολιτική και έγκλημα πάνε πακέτο
Τα γεγονότα γύρω από την ζωή του Ασίλ Ναδίρ συμβολίζουν με τον καλύτερο τρόπο τι ακριβώς είναι το ψευδοκράτος. «Είναι κοινό μυστικό πως ο Ασίλ Ναδίρ έγινε πλούσιος από τον πόλεμο στην Κύπρο», μαρτυρεί ο δεκανέας Mehmet Mercan. Αξιωματικοί του Τουρκικού Στρατού, δύο μήνες μετά την εισβολή, έδωσαν στον Ναδίρ στρατιωτικά φορτηγά για να λεηλατήσει τα εργοστάσια των Ελληνοκυπρίων προσφύγων από την βιομηχανική περιοχή Μιας Μηλιάς. Όπως μαρτυρεί ο δεκανέας, Τούρκοι αξιωματικοί -μεταξύ των οποίων και εκτελεστές Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων- έδωσαν σαφείς οδηγίες σε 60 Τούρκους στρατιώτες να βοηθήσουν στην καταλήστευση του πλούτου των Ελληνοκυπρίων, αφού για δύο μέρες φόρτωσαν δέκα φορτηγά με αγαθά, πρώτες ύλες, έπιπλα, εξοπλισμό και ο,τιδήποτε άλλο θα μπορούσαν να βρουν ['Πολίτης' 12/03/2007, 'Cyprus Mail' 13/03/2007].
Ο Ασίλ Ναδίρ, αφού έγινε πάμπλουτος και διάσημος στην Βρετανία, όπως είδαμε, απέφυγε την δίκη και τις 66 κατηγορίες που εκκρεμούσαν εναντίον του και βρήκε καταφύγιο στα κατεχόμενα του Ραούφ Ντενκτάς. Είναι μέχρι σήμερα ο ιδιοκτήτης του Kıbrıs Media Group, μεγάλου ομίλου ΜΜΕ των κατεχομένων, το οποίο περιλαμβάνει τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό, την τουρκόφωνη εφημερίδα Kıbrıs και την αγγλόφωνη εφημερίδα ‘Cyprus Today’. Έχει μάλιστα φιλικές σχέσεις με τον διεθνούς φήμης μεγιστάνα των ΜΜΕ Rubert Murdoch, ο οποίος του είχε προσφέρει το προσωπικό του τζετ για την πρόσφατη πτήση του πίσω στην Βρετανία ['Star Kibris' 06/08/2010].
Η αλληλεπίδραση του θατσερικού εγκληματία Ασίλ Ναδίρ με το τουρκικό πολιτικοκατοχικό κατεστημένο πολύπλοκαμη, αφού ξέρει να παίζει με όλες τις μαριονέτες της Άγκυρας. Στις ψευδοεκλογές του Απριλίου του 2005 στήριξε τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ και το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα. Στις παράνομες «γενικές εκλογές» του Απριλίου του 2009, ο όμιλος του Ναδίρ στήριξε για Πολιτικό Αττιλάρχη τον Ντερβίς Έρογλου και το Κόμμα Εθνικής Ενότητας, όπως και το Δημοκρατικό Κόμμα του Σερντάρ Ντενκτάς. Για τις παράνομες, αποσχιστικές «προεδρικές εκλογές» του 2010, το όνομα του ίδιου του Ναδίρ ακουγόταν, και πάλι, για διεκδίκηση της Πολιτικής Αττιλαρχίας, αλλα παρασκηνιακά ο ίδιος προωθούσε τον Ντερβίς Έρογλου ['Πολίτης' 08/07/2009]. Η σύζευξη παρανομίας, τουρκικού στρατού και πολιτικής παντού: Πρόσφατα, ο Ασίλ Ναδίρ ανέλαβε, έναντι πολλών εκατομμυρίων, για 15 χρόνια την διαχείριση του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου, σε μια εποχή μάλιστα που, με τις ευλογίες της Βρετανίας, προετοιμάζεται ο παράνομος Κανονισμός για απευθείας εμπόριο των κατεχομένων με την ΕΕ ['Cyprus Mail' 19/06/2010].
Στο πρόσωπο του Ασίλ Ναδίρ μπορεί κάποιος να δει την αποκρουστική φύση του πειρατικού αυτού καθεστώτος το οποίο Χριστόφιας, Αναστασιάδης και Κάρογιαν θέλουν, μέσω της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας,να μετατρέψουν σε ευυπόληπτο «τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο» και να το εντάξουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την πίσω πόρτα. Το ψευδοκράτος είναι ριζωμένο στο αίμα και στο έγκλημα, και άνθρωποι όπως τον Ασίλ Ναδίρ απλώς αναπτύχθηκαν στα πλαίσια της γενικής κατοχικής πολιτικής της Τουρκίας, με την ανοχή της «αξιοσέβαστης» βρετανικής κυβέρνησης.
Το σημαντικό πολιτικό συμπέρασμα της όλης υπόθεσης Ασίλ Ναδίρ, είναι πως τα κατεχόμενα συνεχίζουν να είναι παράδεισος του εγκλήματος και του υποκόσμου [βλ. 'Εμπροσθοφύλακας' «Επαναπροσέγγιση με τον Γκάρι Ρομπ, τον Ασίλ Ναδίρ, τον Τιμ Κάτλιν και τον Σον Λόπτον» 15/08/2010]. Τα πολιτικά ερωτήματα που τίθενται για τους Ελληνοκυπρίους σκληρά. Γιατί η πολιτική μας ηγεσία τρωγοπίνει και χαχανίζει με τους πολιτικούς προϊστάμενους της στρατιωτικής κατοχής, την στιγμή που γνωρίζει πως αυτοί αντλούν δύναμη από ανθρώπους όπως ο σφετεριστής ελληνοκυπριακών περιουσιών και αρχαιοκάπηλος Ασίλ Ναδίρ; Πως μπορεί ο Χριστόφιας να υπογράφει «Μνημόνια Συναντίληψης» με τους Βρετανούς Πρωθυπουργούς, και ποτέ να μην απαιτεί απαντήσεις σε ζητήματα όπως αυτό το Ασίλ Ναδίρ; Οι πρόσφατες προτάσεις Χριστόφια για το περιουσιακό έρχονται σε αντίθεση με θεμελιώδες αρχές των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφού δίνουν περισσότερη ισχύ στον χρήστη παρά στον ιδιοκτήτη [βλ. 'Εμπροσθοφύλακας' 14/09/2010]. Μήπως δεν ευνοούν ανθρώπους όπως ο Ασίλ Ναδίρ τέτοιες «ελληνοκυπριακές» προτάσεις; Γνωρίζουν οι πολίτες της ΕΕ πως στο μέλλον, αν θα θέλουν να πετάξουν στο «ευρωπαϊκό» «τουρκοκυπριακό συνιστών κρατίδιο», η ασφάλεια της πτήσης τους θα είναι στα χέρια του κάθε Ασίλ Ναδίρ;
Μετά από όλα αυτά, πως θα νιώθατε αν ο πανίσχυρος Ασίλ Ναδίρ θα είναι ο επόμενος «εκ περιτροπής πρόεδρος» της Διζωνικολάνδης μας;
Φανούλα Αργυρού δημοσιογράφος, πρόσφυγας από την κατεχόμενη Λευκωσία και ζει στο Λονδίνο. Είναι συγγραφέας, μεταξύ άλλων, των βιβλίων “Από την Ένωση στην Κατοχή” και “Top Secret: Η βρετανική κηδεμόνευση του Κυπριακού” (εκδόσεις Γερμανός, 2004).
ΕΛΛΑΣ
ΕΛΛΑΣ
Δημοσίευση σχολίου