Δήθεν ήταν προβοκάτσια, δήθεν επρόκειτο για προσπάθεια επηρεασμού του δημοψηφίσματος, δήθεν κάποιοι σουρωμένοι τα έκαναν, δήθεν προκλήθηκαν λόγων του ανοίγματος…
Αυτά είναι όλα δικαιολογίες. Πρέπει ν αποδεχτούμε την πραγματικότητα : Η χώρα μας σε πολλά μέρη μοιάζει με βόμβα έτοιμη να εκραγεί λόγω θρησκευτικών και εθνοτικών εντάσεων. Φυσικά υπάρχουν προβοκάτσιες, φυσικά υπάρχουν κακόβουλοι άνθρωποι, και φυσικά υπάρχει και η επίδραση μιας μικρής ή μεγάλης σπίθας.
Η αναπόφευκτη παρουσία όμως αυτών, δεν πρέπει να μας κάνει να παραβλέπουμε τους βασικούς λόγους και πολύ περισσότερο να μα κάνει να τους αρνούμαστε. Ας δεχτούμε πως στη Τουρκία ούτε είμαστε ¨σαν το νύχι με το κρέας¨, ούτε είμαστε μια κοινωνία με ανεκτικότητα.
Θα περιγράψω κάτι που ανέφεραν σε έναν Κούρδο φίλο μας στην εφημερίδα.
Ο άνθρωπος χρόνια δάσκαλος και εντέλει συνταξιοδοτείται. Τα παιδιά του παντρεμένα από καιρό μπήκαν στη ζωή. Αυτός και η γυναίκα του επιδίωκαν μια γαλήνια ζωή συνταξιούχου. Ο άνθρωπος με τη σύνταξη του παίρνει με τη σύνταξη, ένα σπίτι και μια έκταση κοντά στο Αιβαλί. Ο άνθρωπος θέλει τα χρόνια της σύνταξης του να τα περάσει ασχολούμενος με τη γη, και αυτό θέλει να το κάνει σε μέρος με ωραίο κλίμα. Μετά από ένα μικρό διάστημα αφού αγόρασε σπίτι και γη, τον επισκέπτονται οι πρόκριτοι του χωριού. Ο άνθρωπος νόμισε πως θα ήταν επίσκεψη ευγένειας και θα του έλεγαν ¨Καλώς ήρθες¨. Όμως οι πρόκριτοι του χωριού δεν έχουν έρθει με τέτοιες προθέσεις, και του λένε : ¨Εμείς σκεφτήκαμε και αποφασίσαμε να μας ξαναπουλήσεις τη γη και το σπίτι που αγόρασες. Ούτε εσύ θα είσαι άνετος στο χωριό, ούτε εμείς. Το καλύτερο είναι να τα πουλήσεις και να φύγεις. Γιατί τώρα ήρθες εσύ, αργότερα οι συγγενείς σου, δε σας θέλουμε εδώ¨.
Και όπως ανέφερα ο άνθρωπος είναι μορφωμένος και αστός, αλλά είναι Κούρδος. Οι πρόκριτοι του χωριού δε θέλουν να χαλάσει η ¨εθνική συνέχεια¨ του χωριού. Μάλιστα, αυτό είναι ένα παράδειγμα διακρίσεων που δεν έφτασε στη βία. Είμαι σίγουρος ότι παρόμοια περιστατικά συμβαίνουν καθημερινά σε πολλά μέρη.
Τα γεγονότα που έγιναν στην Ινεγκιόλ δεν ήταν δηστυχώς ούτε τα πρώτα ούτε τα τελευταία. Κοιτάξτε στο Μπόντρουμ. Εκεί κάθε χρόνο έχουμε εντάσεις σαν αυτές της Ινεγκιόλ. Κοιτάξτε στο Αιβαλί, δείτε άλλες παράκτιες πόλεις. Δείτε αυτά που έγιναν σε βάρος των Ρομά στο Σέλεντι της Μαγνησίας. Τα γεγονότα στο Τσόρουμ και στο Καχραμάνμαράς στη δεκαετία του 70 δεν έγιναν μόνο λόγω κάποιων προβοκατόρων. Είναι φανερό πως οι μάζες ήταν έτοιμες για αυτό. Η Τουρκία αν δεν αντιμετωπίσει αυτή τη πραγματικότητα, και συνεχίσει να αρνείται τις εθνοτικές διαφορές που γεννάνε αυτές τις εντάσεις, δεν μπορεί να προχωρήσει και δεν μπορεί να διασφαλίσει κοινωνική ειρήνη.
Η αλήθεια είναι πως για τις κατά τόπους συγκρούσεις Τούρκων-Κούρδων δεν χρειάζεται η ύπαρξη του ΠΚΚ. Όμως η ύπαρξη του ΠΚΚ και οι καθημερινές ειδήσεις για στρατιώτες που σκοτώνονται, ενδυναμώνουν τις πιθανότητες πραγματοποίησης αυτών των συγκρούσεων.
Πρέπει αντί να προσφεύγουμε σε δικαιολογίες, αντί να τα προσπαθούμε να τα υποβαθμίσουμε ή να τα διαστρεβλώνουμε για να αποκομίσουμε πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, να δούμε άλλες χώρες τι αποτρεπτικά μέτρα πήραν σε τέτοιου είδους εσωτερικές συγκρούσεις και να αρχίσουμε να παίρνουμε και εμείς παρόμοια.
Πρέπει με εκπαίδευση και θετική προπαγάνδα να εμποδίσουμε την μετατροπή της έντασης σε βία.
http://tourkikanea.wordpress.com/
Δημοσίευση σχολίου