Πάγκαλος σε ρόλο Ροβεσπιέρου.
Ευτυχώς που δεν χρησιμοποιούνται πια οι γκιλοτίνες. Αυτό σκέφτηκα, όταν άκουσα τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να λέει σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, αναφερόμενος στις περικοπές θέσεων στο Δημόσιο: «Λέτε εγώ να μην ήθελα να βγάλω το σπαθί μου και να αποκεφαλίσω 100, έτσι, μέσα στην πλατεία Συντάγματος, μέρα μεσημέρι; Πολύ θα το ήθελα»! Το ανατριχιαστικό του πράγματος, για όσους ξέρουν πώς ακριβώς λειτουργεί το θυμικό του Πάγκαλου, δεν είναι ο βερμπαλισμός του. Αλλά ότι εννοεί ακριβώς όσα λέει. Μέχρι κεραίας. Άλλωστε, όταν ξεκίνησε η ιστορία της –κατά τα άλλα αναγκαίας- συγχώνευσης δημόσιων οργανισμών, ο Πάγκαλος έλεγε σε πρωινή εκπομπή ότι «αφού σφάζουμε θέσεις, θα σφάξουμε και ανθρώπους».
Ο Πάγκαλος και η καρδάρα με το γάλα
Πληροφοριοδότης μου που είναι σε θέση να γνωρίζει καλά τον Πάγκαλο με διαβεβαιώνει ότι ο αντιπρόεδρος έχει αναγάγει σε επιστήμη το πώς μπορεί κάποιος να χάσει το δίκιο του. Ρουσφετολογικές και αναξιοκρατικές ήταν οι προσλήψεις στην «Αγρογή», αλλά η ιστορία με την Αριάδνη Παγκάλου μάλλον λειτούργησε συμψηφιστικά, σε επίπεδο εντυπώσεων. Αναγκαία η συγχώνευση των δημόσιων οργανισμών, αλλά ένας πολιτικός μπορεί να μιλήσει κάπως πιο κομψά, όταν άνθρωποι είναι να μείνουν στο δρόμο. Άλλωστε, πολλοί φίλοι του πληθωρικού πολιτικού έχουν πει ότι ο Πάγκαλος είναι αυτός που καταφέρνει πάντα να χύνει την τελευταία στιγμή την καρδάρα με το γάλα. Κι όμως, ρώτησα και έμαθα ότι στο Μαξίμου δεν υπάρχει κανένα θέμα. Αντιθέτως, οι σχέσεις Γιώργου-Θόδωρου, αν και έχουν περάσει από σαράντα κύματα, είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Το ίδιο ισχύει, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές μου και για τις σχέσεις Πάγκαλου-Παμπούκη. Και αυτό είναι σημαντικό, δεδομένου ότι ο υπουργός Επικρατείας είναι ένα «κέντρο εξουσίας» από μόνος του, μέσα στο δαιδαλώδες «παπανδρεϊκό» σύστημα.
Ο Ρέππας και το «πολιτικό παιδί» του
Το πρώτο τετ α τετ Ρέππα-Παπακωνσταντίνου ήταν πολλά υποσχόμενο. Δεν αναφέρομαι στο υπουργικό συμβούλιο της Τρίτης, καθώς το στρογγυλό τραπέζι στη σχετική αίθουσα της Βουλής είναι όσο μεγάλο, που όσοι υπουργοί αντιπαθιούνται αλλήλους, μπορούν άνετα να αποφύγουν ο ένας τον άλλο. Αναφέρομαι στη χθεσινή, πρώτη σύσκεψη της Επιτροπής Μεγάλων Έργων, όπου Ρέππας, Παπακωνσταντίνου και Κατσέλη κάθισαν δίπλα δίπλα και συζήτησαν για τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Αυτόπτης μάρτυρας με πληροφόρησε ότι ο υπουργός Υποδομών και ο υπουργός Οικονομικών, παρά την πρόσφατη κόντρα τους για την ΕΘΕΛ και την καθυστέρηση της μισθοδοσίας, ήταν όλο χαμόγελα. Μάλιστα, όταν βγήκαν από την αίθουσα και οι δημοσιογράφοι πήγαν να τους «τσιγκλήσουν», ο Ρέππας, με γνήσιο αρκαδικό φλέγμα (παραλλαγή του βρετανικού…), είπε: «Μην πειράζετε τον Παπακωνσταντίνου, είναι κι αυτός παιδί μου». Εννοούσε ότι και ο Παπακωνσταντίνου ανδρώθηκε πολιτικά στο μπλοκ των εκσυγχρονιστών, όπου ο Ρέππας διέπρεπε. Δεν ξέρω αν ο Αρκάς είναι ικανοποιημένος από την εξέλιξη του «πολιτικού παιδιού» του. Πάντως, η σύστασή του προς τον «τσάρο», ότι «χρειάζεται περισσότερος κοινός πολιτικός νους», μάλλον αφορά στην νηπιακή πολιτική ηλικία του Παπακωνσταντίνου. Άρα, κι ο Ρέππας έχει τις ευθύνες του.
Όταν η Λούκα βγαίνει από το κάδρο…
Η Λούκα Κατσέλη, πάντως, αυτή την εβδομάδα ήταν ήρεμη. Ίσως να ήταν και η μοναδική εβδομάδα, εξάλλου, που δεν απασχόλησε την επικαιρότητα, πρωταγωνιστώντας σε –άλλη μία- ενδοκυβερνητική κόντρα. Μαθαίνω ότι η υπουργός Οικονομίας (το ‘χει ο Παπακωνσταντίνου), Ανάπτυξης (το ΕΣΠΑ παραμένει κολλημένο) και Ναυτιλίας (έχει πάρει τις αρμοδιότητες ο Χρυσοχοΐδης) περνά ήρεμη υπουργική ζωή τον τελευταίο καιρό. Προφανώς, με το ΕΣΠΑ κολλημένο, έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στο θεό και πιστεύει ότι η οικονομία θα ξεκολλήσει. Άλλωστε, κατάσκοπός μου την άκουσε να λέει, μπαίνοντας στο υπουργικό συμβούλιο: «ευτυχώς εγώ είμαι εκτός κάδρου». Εννοούσε εκτός κάδρου ενδοκυβερνητικής αντιπαράθεσης. Πάντως, πηγή μου στο Μαξίμου επιμένει ότι, έτσι που πάει το πράγμα, στον πρώτο ανασχηματισμό, θα βρεθεί εκτός κάδρου γενικώς. Και τότε θα μπορεί με άνεση να απολαμβάνει κάθε στιγμή της ημέρας την ηρεμία και τη μακαριότητα που τόσο δείχνει να χρειάζεται.
Η λευκή απεργία των κορυφαίων
Σε έχω ενημερώσει αναλυτικά, αναγνώστη μου, για το κίνημα των υπουργών που ζητούν από τον Παπανδρέου «συνολικό σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης» και εκπέμπουν μηνύματα στο Μέγαρο Μαξίμου πως «το Μνημόνιο από μόνο του δε μας φτάνει». Οι εν λόγω υπουργοί φαίνεται ότι δεν περιορίζονται μόνο στις παραινέσεις προς τον πρωθυπουργό. Επιπροσθέτως, ακολουθώντας την κλασική συνδικαλιστική μέθοδο, που τόσο προσφιλής είναι στο ΠΑΣΟΚ, κάνουν «λευκή απεργία», έως ότου το αίτημά τους ικανοποιηθεί. Για παράδειγμα, κανείς δε θα θυμόταν ότι ο Δημήτρης Ρέππας είναι υπουργός, αν δεν γινόταν το επεισόδιο με τον Παπακωνσταντίνου για την καθυστέρηση καταβολής της μισθοδοσίας της ΕΘΕΛ. Εξαφανισμένη παραμένει και η Άννα Διαμαντοπούλου, παρότι προχωρά κανονικά το έργο της και την μεταρρύθμιση στα σχολεία. Ακόμη και τις ανακοινώσεις για τις πανελλαδικές, όμως, τις κάνει ο Πανάρετος. «Χαμένη» από τηλεοπτικά παραθύρια είναι και η Λούκα, για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω. Εκπλήσσομαι επίσης που ο πλέον «παπανδρεϊκός» υπουργός, ο Γιάννης Ραγκούσης, επιλέγει μόνο το βήμα της Βουλής για να στηρίξει το κυβερνητικό έργο. Εκείνος, μάλιστα, δεν βγήκε στα ΜΜΕ ούτε καν για τον «δικό του» Καλλικράτη. Θέλω να δω από Σεπτέμβριο, αν θα ακολουθήσει το ίδιο παράδειγμα και με τον επίσης δικό του εκλογικό νόμο. Και να σκεφτεί κανείς ότι προ δυόμισι ετών, ο Ραγκούσης ήταν ένας ανυποψίαστος περί την κεντρική πολιτική σκηνή δήμαρχος Πάρου, που απολάμβανε υψηλή δημοφιλία στο νησί και τις θάλασσες του Αιγαίου πελάγους…
Ο Βενιζέλος, όποτε δίνει συνεντεύξεις, ζητάει «εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης», αν και στηρίζει λιγάκι και στα του Μνημονίου. Όμως, το δράμα του Παπανδρέου δεν τελειώνει εδώ. Τη σιωπή του δεν λέει να σπάσει και ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ, Δημήτρης Δρούτσας, που με το ειδικό πολιτικό βάρος του και την πολύχρονη διαδρομή του στις κρίσιμες καμπές της μεταπολιτευτικής Ιστορίας, θα μπορούσε να κλείσει όλα τα στόματα, με μία μόνο λέξη του. Οι φήμες ότι οικουρεί, ψάχνοντας στην απέραντη βιβλιοθήκη του να βρει το διδακτορικό του ελέγχονται ως ανακριβείς…
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα
«Θλιβερή». Μόνο αυτή η λέξη μου έρχεται, όταν ανακαλώ στη μνήμη μου τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του Σωτήρη Χατζηγάκη, στη δύση του πολιτικού βίου του, που προσπαθούσε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για τις άκρως ρουσφετολογικές προσλήψεις στην «Αγρογή», όπου κορυφαία «γαλάζια» στελέχη, με σημειώματα, τηλεφωνήματα και λοιπές παρεμβάσεις, διόριζαν μακιγιέζ, κομμωτές, ιδιοκτήτες μπαρ και αισθητικούς για να ψηφιοποιήσουν την αγροτική γη. Σημειώνω με ενδιαφέρον ότι ο επίσημος εκπρόσωπος της Ρηγίλλης, ο κατά τα λοιπά λαλίστατος Πάνος Παναγιωτόπουλος, άφησε τον Χατζηγάκη να βγάλει μόνος του τα κάστανα από τη φωτιά. Όχι ότι η Νέα Δημοκρατία αποδοκίμασε κιόλας αυτές τις πρακτικές, αλλά είπαμε. Δε γίνονται κι όλα. Και μια που αναφέρθηκα στην «Αγρογή», άραγε με την περίφημη Αγροφυλακή, που είχε συστήσει ο Πολύδωρας, τι γίνεται; Πληρώνονται άνθρωποι; Υπάρχει ακόμη; Και, το κυριότερο: θα συνεχίσει να υπάρχει;
Ο «ριγμένος» κι ο αντάρτης
Αυτοί οι νεοδημοκράτες μπορούν να γίνουν πολύ κακοί άνθρωποι. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς ότι, με το που ανακοινώθηκαν οι δύο αντιπρόεδροι του κόμματος, το «γαλάζιο» κουτσομπολιό στην κομματική κουζίνα ήθελε τον Αβραμόπουλο να είναι ο «ριγμένος» της υπόθεσης, επειδή τα παραγωγικά υπουργεία τα παίρνει όλα ο Δήμας. Άσε που ο Δήμας είχε εκφράσει αντιρρήσεις για το «όχι» της Νέας Δημοκρατίας στο Μνημόνιο.
Πάντως, εγώ ρώτησα κι έμαθα ότι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι χαρούμενος. Εξάλλου, πάντα είναι χαρούμενος. Μερικά 24ωρα αφότου εξέλιπε η ιδιότητα του «προέδρου Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου» (αφού τελείωσε το Συνέδριο…), βρέθηκε με την ιδιότητα του «αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας». Όσο για την εσωκομματική κουζίνα, δεν ασχολείται. Ουδέποτε ασχολήθηκε. Ήταν πάντα σταθερά προσηλωμένος στον εαυτό του.
Μεγάλες προσδοκίες, μεγάλη απογοήτευση
Θυμάσαι, αναγνώστη μου, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, στα χρόνια της αντιπολίτευσης και του «λεφτά υπάρχουν», υποσχόταν επί δύο εβδομάδες ότι το ΠΑΣΟΚ θα παρουσιάσει κάτι μεγάλο, ήμαστε όλοι με κομμένη την ανάσα και τελικά δόθηκε μία συνέντευξη τύπου με ένα βίντεο της Φεβρωνίας Πατριανάκου που έβαζε στην τσαντούλα της ψηφοδέλτια από ψηφοφορία στη Βουλή; Κάπως έτσι αντέδρασαν και «γαλάζιες» πηγές μου χθες το μεσημέρι, όταν είχαν ακούσει τον Αντώνη Σαμαρά στο Ζάππειο να παρουσιάζει τις «εναλλακτικές προτάσεις για έξοδο από το Μνημόνο» (sic).
Σε μία ομιλία-παρουσίαση 33 σελίδων, μετά βίας υπήρχαν τέσσερις σελίδες γενικόλογων προτάσεων, τις περισσότερες εκ των οποίων ο Σαμαράς είχε παρουσιάσει στο παρελθόν αποσπασματικά, βέβαια και όχι τόσο αναλυτικά. Και να σκεφτεί κανείς ότι εδώ και τρεις εβδομάδες, η Ρηγίλλης παρέπεμπε στη χθεσινή εκδήλωση, με διαρροές που είχαν κάτι από Μεσσία. «Την Τετάρτη θα τα πούμε όλα», μου έλεγε φλογερή νεοδημοκρατική πηγή μου έως προχθές. Χθες, πάντως, δε σήκωνε το τηλέφωνό του.
Ο Σαμαράς, πάντως, εκτός της παρουσίασης, έκανε και πηγαδάκι με δημοσιογράφους. Και τους διαβεβαίωσε ότι οι εκτιμήσεις του περί πρόωρων εκλογών δεν είναι μπλόφα, μπας και δουλέψει λίγο ο κομματικός μηχανισμός, αλλά η πραγματική πολιτική εκτίμησή του. Φαντάζομαι, πάντως, ότι δεν είναι και η επιθυμία του. Γιατί με την εικόνα της Ρηγίλλης στις δημοσκοπήσεις, μία τέτοια επιθυμία θα ισοδυναμούσε με επιθυμία αυτοκτονίας…
Η σιωπή-μυστήριο του Αντώνη Σαμαρά
Πολλοί εξεπλάγησαν με την απόφαση Σαμαρά να μην μιλήσει στη χθεσινή συζήτηση για το Ασφαλιστικό, πριν την ψηφοφορία επί της αρχής. Αρκετά, μάλιστα, στελέχη γκρίνιαξαν –όχι στον ίδιο βέβαια- θεωρώντας ότι η Νέα Δημοκρατία χαμηλώνει πολύ το Ασφαλιστικό. Να είναι σιωπηρή συναίνεση πως κάτι πρέπει να αλλάξει; Δύσκολο, αφού μόλις προχθές ο Σαμαράς χαρακτήριζε –με ειδική δήλωσή του- το νομοσχέδιο αντισυνταγματικό και βροντοφώναζε ένα περήφανο «όχι», σαν άλλος Μεταξάς. «Γαλάζιος» πληροφοριοδότης μου, λέει ότι ήταν άυπνος όλο το προηγούμενο βράδυ και εκτίμησε ότι δεν μπορεί να σηκώσει μία κοινοβουλευτική αντιπαράθεση με το Γιώργο Παπανδρέου. Άλλη μία εκδοχή, που μου φαίνεται πιο λογική από όλες, ήταν πως ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας φοβόταν ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του θα είχε διαρροές, αφού αρκετοί «φιλελεύθεροι» ήθελαν να ψηφίσουν «ναι» επί της αρχής.
Συνεργάτες του Μεσσήνιου, πάντως, υπόσχονται ότι αύριο, Παρασκευή, στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τη νεολαία, που έχει ζητήσει το ΚΚΕ, ο Σαμαράς θα απαντήσει για όλα και θα μιλήσει εφ’ όλης της ύλης. Πάντως, θα είναι λίγο αργά. Το ασφαλιστικό θα είναι νόμος του κράτους…
NEWSTIME
Δημοσίευση σχολίου