Ο συντάκτης του, Χρήστος Λουτράδης, αναφέρει ότι η «τουρκική μειονότητα» δε μπορεί να επωφεληθεί των πλήρων δικαιωμάτων της από μία... σημαντική συμφωνία (δεν κάνει τον κόπο να αναφέρει ποια, ώστε να ανατρέξει κάποιος στην πρωτογενή πηγή), σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός ειδικού περί των μειονοτικών.
«Οι Τούρκοι είναι αόρατοι πολίτες στο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα της Ελλάδας» αναφέρει ο Χαλίτ Χαμπίπογλου, πρόεδρος της «Ομοσπονδίας Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» στην Ευρώπη (εκπροσωπείται επίσημα στην Ε.Ε. αυτό το σωματείο;).
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος αναφέρει ότι ως επίσημα αναγνωρισμένη μειονότητα στην Ελλάδα, η τουρκική κοινότητα έχει εγγυήσεις για τα ζητήματα εκπαίδευσης και θρησκευτικών δικαιωμάτων, σύμφωνα με τη Συμφωνία της Λοζάνης του 1923, αλλά ποτέ δεν απολάμβαναν των δικαιωμάτων που τους παρέχει.
Σύμφωνα με τον Χαλίτ Χαμπίπογλου «ακόμα και μετά την Χούντα, ο αυτο-αυτόνομος (self-autonomous) χαρακτήρας της τουρκικής μειονότητας στα θέματα θρησκείας και εκπαίδευσης δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα προβλήματα της μειονότητας υπάρχουν λόγω του ότι η Ελλάδα αγνοεί τα μειονοτικά δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όπως απορρέουν από το διεθνές δίκαιο». Με την άποψη αυτή συντάσσεται και το ελληνικό παράρτημα του Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι.
Ο γνωστός και μη εξαιρετέος, Παναγιώτης Δημητράς, με τη σειρά του αναφέρει ότι «η κατάσταση απέχει από την ισότητα, καθώς η Ελλάδα δεν έδωσε στις μειονότητες το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και ότι αυτές υπάγονται στο υπουργείο Εξωτερικών και όχι στο Εσωτερικών».
Τέλος, σύμφωνα με τον Χ. Χαμπίπογλου, η έλλειψη πραγματικής «αυτο-αυτόνομης» εκπαίδευσης κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. «Η δημιουργία δίγλωσσων νηπιαγωγείων προκάλεσε περισσότερα προβλήματα και το πιο σημαντικό πρόβλημα αυτές τις μέρες είναι ο τρόπος διορισμού ιμάμηδων για την τουρκική κοινότητα».
Προφανώς ο κύριος Χαλίτ Χαμπίπογλου δε γνωρίζει ή δε θέλει να γνωρίζει για τις βιαιότητες της «πατρίδας» του εις βάρος της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, για να μη μιλήσουμε για τα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Επιπλέον, δεν έχει διαβάσει ή δε θέλει να διαβάσει σωστά τη Συνθήκη της Λοζάνης που τον κατατάσσει ως μέλος της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης και όχι κάποιας τουρκικής. Πρώτα όμως θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να μιλήσουν με όρους διεθνούς δικαίου – όπως πράττει η Ελλάδα ή με όρους ισχύος και εθνικών διώξεων – όπως πράττει η Τουρκία.
Όσον αφορά τα νηπιαγωγεία, το πρόβλημα που δημιουργείται στην πολιτική του τουρκικού προξενείου είναι εμφανής από τα λεγόμενα. Αλήθεια, τι έχει να πει για τους Πομάκους ή τους Ρομ που δεν επιθυμούν να είναι «Τούρκοι» και επιθυμούν να στέλνουν τα παιδιά τους σε ελληνικά νηπιαγωγεία/σχολεία, παρά τους εκβιασμούς που υφίστανται;
Τι έχει άραγε να πει το ελληνικό υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση για όλα αυτά και για το ζήτημα της δασκάλας Χαράς Νικοπούλου; Ποιοι ηθελημένα ή άθελα παίζουν το παιχνίδι της Τουρκίας και γιατί;
Δημοσίευση σχολίου