Η οικονομική κρίση διώχνει από τη χώρα μας μετανάστες εγκατεστημένους για πολλά χρόνια.
Η Μαριέττα από την Αλβανία και ο Χουσεΐν από το Πακιστάν, είχαν το εξής κοινό: ζούσαν πολλά χρόνια στην Ελλάδα και χάρη στον ιδρώτα τους από τη σκληρή δουλειά, πίστευαν ότι θα στεριώσουν εδώ για πάντα. Αυτό προ κρίσης. Γιατί τώρα, ο Χουσεΐν και η Μαριέττα έχουν άλλο κοινό στοιχείο. Στρέφουν την πλάτη στη δεύτερη πατρίδα τους, γιατί δεν τα βγάζουν πια πέρα.
Και οι δύο αντιπροσωπεύουν εκατοντάδες άλλους μετανάστες που το τελευταίο διάστημα είτε έχουν φύγει από τη χώρα μας, αναζητώντας αλλού καλύτερη τύχη ή επιστρέφουν στις πατρίδες τους.
«Σε λίγο, εκεί θα είναι καλύτερα. Ή τουλάχιστον το ίδιο άσχημα…», όπως λέει στην «Κ» η Μαριέττα που, για πρώτη φορά, μετά 18 χρόνια εδώ, σκέφτεται την επιστροφή στα Τίρανα.
Ο Χουσεΐν πάντως έφυγε. Φέτος θα έκλεινε 15 χρόνια στην Ελλάδα. Το «κεράκι» όμως θα το σβήσει στην Ιταλία, όπου ταξίδεψε πριν από δύο εβδομάδες, μαζί με την οικογένειά του από το Πακιστάν. «Κι εσύ το ίδιο θα έκανες στη θέση του, εάν πάλευες τρία χρόνια να πάρεις άδεια για ένα εστιατόριο!», λέει στην «Κ» ο κ. Βασίλης Αργυράκης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Trofino, που είχε τον Χουσεΐν στη δούλεψή του από το 2000. «Ηταν άψογος σαν εργαζόμενος και σαν άνθρωπος και ήθελε να προκόψει στη χώρα μας. Ονειρό του ήταν να φέρει εδώ την οικογένειά του, δεν ήθελε να πετάξει από το παράθυρο ένσημα 15 χρόνων, και να ανοίξει τη δική του επιχείρηση. Τον ταλαιπώρησαν όσο δεν παίρνει! Ετσι, μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε για Ιταλία, όπου συνεργάτης του κατάφερε να βγάλει άδεια σε 2,5 μήνες…».
Το εργοστάσιο βρίσκεται στον Ασπρόπυργο. Οπως λέει, το Θριάσιο είναι βαρόμετρο. «Εκεί που έβλεπες ολόκληρες ομάδες μεταναστών να ζητούν δουλειά, τώρα δεν βλέπεις ψυχή. Ο Αγιος Παντελεήμονας, δηλαδή, δεν λέει όλη την αλήθεια…». Η οικονομική κρίση επηρεάζει όλους –μοιραία και τους αλλοδαπούς που ζουν κι εργάζονται στη χώρα μας. Ο κ. Αργυράκης δίνει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: «Πριν από πέντε χρόνια, τα σούπερ μάρκετ του κέντρου της Αθήνας που διατηρούσαν ξένοι και με τα οποία συνεργαζόμασταν (σ.σ. η Τrofino τα προμηθεύει ρύζι και όσπρια) μάς έκαναν τζίρο 10-12.000 ευρώ τον μήνα το κάθε ένα. Σε ένα συγκεκριμένο κατάστημα ξεφόρτωνε κάθε βδομάδα φορτηγό επτά τόνους! Χθες (σ.σ. την Πέμπτη) ο τζίρος που έκανε το ίδιο κατάστημα ήταν 383 ευρώ… Οπως καταλαβαίνετε, γιατί να μη φύγουν; Πιστεύω ότι όποιος δεν έχει φέρει εδώ ακόμα την οικογένειά του και συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να μεταφέρει τα ασφαλιστικά του δικαιώματα σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα θα φύγει χωρίς δεύτερη κουβέντα».
Μπορεί να μην αποτυπώνεται ακόμα στους επίσημους δείκτες, αλλά καταγράφεται σημαντική «ανάσχεση» και του λαθρομεταναστευτικού κύματος στα νησιά. Για χρόνια, οι χονδρέμποροι πωλούσαν στο Δημόσιο, ρύζι και όσπρια για τη σίτιση των λαθρομεταναστών. Εκβίαζαν μάλιστα το Δημόσιο, γνωστό κακοπληρωτή, ότι εάν δεν εξοφλούσε, δεν θα προμήθευαν τα κέντρα λαθρομετανστών με άλλες πρώτες ύλες. Σύμφωνα με πληροφορίες, εξαιτίας της μείωσης της «κίνησης», όλο το σύστημα έχει πέσει σήμερα έξω και πολλοί έμποροι κλαίνε με μαύρο δάκρυ.
Η Μαριέττα πάντως θα φύγει γιατί φοβάται. Παρά τα χρόνια που «έχει» εδώ, τα ελληνικά της παραμένουν σπαστά. «Πιάνει» μόνο τους τίτλους των εφημερίδων και αυτοί την τρομάζουν. «Κρίση», «κατάρρευση», «απολύσεις». «Τα υπόλοιπα δεν τα πολυκαταλαβαίνω, είναι και οικονομικά. Και τις ειδήσεις που παρακολουθώ, το κλίμα πιάνω μόνο. Δεν είναι καλά τα πράγματα. Το βλέπω στα μάτια τους. Πάω σπίτι μου».
Δημοσίευση σχολίου