Λίγες μέρες πριν σημάνει η λήξη του Ραμαζανιού, ο Ιμπραήμ -Παλαιστίνιος από τη Γάζα, που ζει στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια- μας κάλεσε σε δείπνο, προκειμένου να γνωρίσουμε τα μουσουλμανικά έθιμα αλλά και να συζητήσουμε για τη μουσουλμανική κοινότητα στην Ελλάδα.Καλεσμένοι, ο επίσης Παλαιστίνιος φίλος της οικογενείας Γιουσέφ, και η Ελληνίδα σύζυγος του Αϊσέ, η οποία μας μιλάει για την απόφαση της να ασπαστεί το Ισλάμ, αλλά και για το τι σημαίνει να είσαι Ελληνίδα και μουσουλμάνα.....
Συζητάμε επίσης, για το πως βιώνουν το Ραμαζάνι στην Ελλάδα, για την έλλειψη τζαμιού στην Αθήνα καθώς και για το πως αντιμετωπίζουν οι Έλληνες τη μουσουλμανική κοινότητα.
Σημειώνεται πως το Ραμαζάνι είναι μία από τις πιο σημαντικές θρησκευτικές εορτές για τους μουσουλμάνους. Πρόκειται για τον ένατο μήνα του μουσουλμανικού έτους όπου σύμφωνα με τη παράδοση δόθηκε το Κοράνι στους ανθρώπους προκειμένου να αποτελέσουν οι κανόνες του, οδηγό για τη ζωής τους.
Κατά τη διάρκεια του, όλοι οι μουσουλμάνοι απέχουν υποχρεωτικά, την ημέρα, από κάθε είδους τροφή ακόμη και από το νερό. Ο Ιμπραήμ μας λέει πως πρόκειται για μια εορτή νηστείας που στόχο έχει αφενός να καθαρίσει το σώμα, αφετέρου οι πλούσιοι να εξισωθούν με τους φτωχούς. Όπως, χαρακτηριστικά το θέτει ο Γιάχια -ο μικρός γιος του- "νηστεύουμε για καταλάβουμε πόσο τα παιδιά στη Γάζα δυσκολεύονται χωρίς νερό και φαγητό".
Τη λήξη της νηστείας σηματοδοτεί η δύση του ηλίου και η απογευματινή προσευχή. Φτάνοντας στο σπίτι του Ιμπραήμ, η οικογένεια και οι καλεσμένοι της προσεύχονται στην αυλή. Ακολουθεί το δείπνο. Στην πόρτα στέκεται η γάτα τους και διαμαρτύρεται έντονα. "Νηστεύει κι αυτή μαζί μας" λέει ο Γιουσέφ γελώντας. Τον "κλέβουμε" για λίγο από το τραπέζι, για να μας εξηγήσει το τελετουργικό της προσευχής. Στη συνέχεια, ο Ιμπραήμ μας λέει πως συνήθως προσεύχονται στο σπίτι τους, ενώ μερικές φορές πηγαίνουν στα άτυπα τζαμιά - αίθουσες που νοικιάζουν σύλλογοι μουσουλμάνων, προκειμένου να ασκήσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Η μουσουλμανική κοινότητα έχει ακούσει πολλές εξαγγελίες περί ίδρυσης τεμένους και μουσουλμανικού κοιμητηρίου, παρόλ'αυτα οι δεσμεύσεις μένουν στο θα... "Η Αθήνα είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν έχει τέμενος" σημειώνει η Αϊσέ.
Η Αϊσέ μας διηγείται την ενδιαφέρουσα προσωπική της ιστορία και σχολιάζει πως αντιμετωπίζουν οι Έλληνες την ίδια αλλά και την μουσουλμανική κοινότητα. Είναι Ελληνίδα και μεγάλωσε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, όπου "το πόσο πιστεύεις καθορίζει και το πόσο καλός άνθρωπος είσαι", μας λέει. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια, τα μέλη της οποίας είναι χριστιανοί ορθόδοξοι και όταν ήταν μικρή πήγαινε στο κατηχητικό. Η απόφαση της να ασπαστεί το Ισλάμ, δεν συνδέεται με το γάμο της, καθώς ελήφθη πριν καν γνωρίσει το σύζυγο της. "Δεν ήμουν ευχαριστημένη με το να μου πασάρουν κάτι και να το δέχομαι ως αυτονόητο", μας λέει και προσθέτει πως "διαβάζοντας για το Ισλάμ, και βλέποντας τους μύθους γύρω από αυτό να καταρρίπτονται,το ενδιαφέρον μου άρχισε να αυξάνεται.. με αποτέλεσμα αντί να απομακρύνομαι από αυτό, να οδηγούμαι περισσότερο σε αυτό".
Αναφορικά με το τις αντιδράσεις που δέχεται όταν την βλέπουν με τη μαντίλα, τονίζει πως "Στην Ελλάδα το να είσαι μουσουλμάνα και Ελληνίδα είναι λίγο σαν ανέκδοτο" και γελάει με την αμηχανία που νιώθουν οι υπάλληλοι δημόσιων υπηρεσιών, όταν της ζητάνε διαβατήριο και εκείνη τους δίνει ταυτότητα. "Για εμάς τους Έλληνες είναι περίεργο να αφήνει κάποιος τη θρησκεία", σχολιάζει. "Πολλοί νομίζουν πως κάποιος με πίεσε...".
Όσον αφορά τον τρόπο που οι Έλληνες βλέπουν τους μουσουλμάνους γενικά, η Αϊσέ θεωρεί πως οι απόψεις είναι μοιρασμένες, ότι εξαρτάται από το άτομο και τα βιώματα του. Δεν διαπιστώνει κακοπροαίρετη βούληση εναντίον των μουσουλμάνων, ίσως μόνο πιθανό φόβο για αυτό που δεν γνωρίζουν. "Οι Έλληνες δεν έχουν πρόβλημα με τους ξένους... σαν λαός δεν βλέπω να έχει πρόβλημα με τους μουσουλμάνους" μου λέει ο Ιμπραήμ. Τον ρωτάω αν το λέει αυτό επειδή είναι Παλαιστίνιος, ένεκα του ότι οι Έλληνες τρέφουν μια κάποια συμπάθεια για τον ταλαιπωρημένο αυτό λαό."Η χώρα είναι φιλανθρωπική" επιμένει. Σκέφτομαι πως είναι από τους τυχερούς και έρχεται στο μυαλό μου η εμπρηστική επίθεση που σημειώθηκε σε χώρο προσευχής στον Άγιο Παντελεήμονα, μετά τις διαδηλώσεις που έγιναν με αφορμή το γεγονός ότι αστυνομικός έσκισε και ποδοπάτησε το Κοράνι ενός μουσουλμάνου μετανάστη...
Η κάμερα κλείνει... Η εξαιρετικά φιλόξενη οικοδέσποινα, Σαχάρ, μας σερβίρει γλυκά και αραβικό καφέ και αφού ακούσουμε τα χιπ χοπ τραγούδια που έχει γράψει ο μεγαλύτερος γιος της οικογενείας, Γασσίν, -καταγγέλλοντας την πρόσφατη ισραηλινή επέμβαση στη Λωρίδα της Γάζας- τους αποχαιρετάμε, ευχαριστώντας τους για την παρέα.
Φεύγουμε έχοντας πάρει μια "μυρωδιά" όχι μόνο για το πώς γιορτάζουν το Ραμαζάνι στην Ελλάδα, αλλά και για το πως βλέπουν τη ζωή τους εδώ...
TVXS.GR
Δημοσίευση σχολίου