Μια σιωπηρή συμμαχία για την αμφισβήτηση του Ερντογάν σχηματίζεται μεταξύ του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Ελλάδας, της Γαλλίας και των ΗΑΕ.

Η αντιμετώπιση του Ερντογάν δεν αφορά μόνο τη στρατιωτική πίεση. Πρόκειται για οικονομικό και διπλωματικό πόλεμο.

Από την Amine Ayoub
Η Τουρκία υπό τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι πλέον σύμμαχος του ΝΑΤΟ στο πνεύμα. είναι ένα αδίστακτο κράτος που ακολουθεί μια επεκτατική, ισλαμική ατζέντα που απειλεί τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής, της Μεσογείου, ακόμη και της Ευρώπης.

Υπό τον Ερντογάν, η Τουρκία έχει μετατραπεί σε περιφερειακό επιτιθέμενο, επιδιώκοντας να αναβιώσει την κυριαρχία της οθωμανικής εποχής μέσω στρατιωτικών εισβολών, πολιτικής ανατροπής και οικονομικού εκβιασμού.

Έχει αξιοποιήσει το χάος της Αραβικής Άνοιξης, τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας και το γεωπολιτικό κενό που άφησε η δυτική αναποφασιστικότητα να εδραιώσει την τουρκική επιρροή από τη Βόρεια Αφρική μέχρι τον Καύκασο.

Αυτή δεν είναι η Τουρκία του ιδρυτή Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Είναι μια δυναμική δύναμη αποφασισμένη να αναδιαμορφώσει τα σύνορα, να οπλοποιήσει τη μετανάστευση και να υπονομεύσει τους υποτιθέμενους δυτικούς συμμάχους της.

Ο Ερντογάν παίζει και τις δύο πλευρές, εξισορροπώντας την ένταξη στο ΝΑΤΟ με τις ρωσικές στρατιωτικές αγορές, καταδικάζοντας το Ισραήλ ενώ συναλλάσσεται μαζί του και προσποιούμενος διπλωματία ενώ χρηματοδοτεί ριζοσπάστες ισλαμιστές. Ο κόσμος παρακολουθεί, αλλά ποιος είναι έτοιμος να τον σταματήσει;

Η απάντηση δεν βρίσκεται σε ένα μόνο κράτος, αλλά σε έναν αναδυόμενο συνασπισμό δυνάμεων που συγκλίνει από ανάγκη.

Η σιωπηρή συμμαχία που μπορεί να αμφισβητήσει τις φιλοδοξίες του Ερντογάν διαμορφώνεται μεταξύ του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Ελλάδας, της Γαλλίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων - ένα μπλοκ που δεν καθοδηγείται από την ιδεολογία αλλά από την επιβίωση.

Μια ισλαμική αναζωπύρωση

Η Τουρκία του Ερντογάν δεν είναι ένας μεμονωμένος επιτιθέμενος. είναι το νευραλγικό κέντρο μιας ευρύτερης ισλαμικής αναζωπύρωσης.
Η υποστήριξή του στη Μουσουλμανική Αδελφότητα απειλεί τις κοσμικές κυβερνήσεις σε όλο τον αραβικό κόσμο.

Οι παρεμβάσεις του στη Λιβύη, τη Συρία και τον Καύκασο δεν είναι μόνο γεωπολιτικοί ελιγμοί. Πρόκειται για δηλώσεις προθέσεων, που αποδεικνύουν την προθυμία του να επανασχεδιάσει τον χάρτη με τη βία.

Αυτό καθιστά την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ φυσικούς αντιπάλους του. Και οι δύο έχουν κηρύξει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα τρομοκρατική οργάνωση και αμφότερες έχουν κινηθεί επιθετικά για να αντιμετωπίσουν τις πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από την Τουρκία στη Λιβύη.

Τα ΗΑΕ έχουν προχωρήσει περισσότερο, χρησιμοποιώντας την οικονομική και στρατιωτική επιρροή τους για να υποστηρίξουν αντιτουρκικές φατρίες σε ολόκληρη την περιοχή.

Αλλά η αντιμετώπιση του Ερντογάν απαιτεί κάτι περισσότερο από μεμονωμένα μέτρα. Απαιτεί μια συγχρονισμένη στρατηγική.

Μπείτε στο Ισραήλ και την Ελλάδα. Το Ισραήλ βλέπει την Τουρκία ως υπαρξιακή απειλή όχι μόνο λόγω της υποστήριξής του προς τη Χαμάς, αλλά λόγω της αυξανόμενης επιρροής της στην παλαιστινιακή πολιτική.

Η Τουρκία επιδιώκει να αντικαταστήσει το Ιράν ως ηγέτη του αντι-ισραηλινού άξονα, τοποθετώντας τον εαυτό της ως πρωταθλητή της παλαιστινιακής υπόθεσης, διατηρώντας παράλληλα αρκετούς διπλωματικούς δεσμούς για να αποφύγει αντίποινα πλήρους κλίμακας. Η Ελλάδα, εν τω μεταξύ, αντιμετωπίζει έναν πιο άμεσο κίνδυνο.

Η τουρκική ναυτική επιθετικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελεί άμεση πρόκληση για την ελληνική κυριαρχία, με τον Ερντογάν να αμφισβητεί ανοιχτά τα χωρικά ύδατα και τα αποθέματα φυσικού αερίου.

Η Αθήνα απάντησε ενισχύοντας τους στρατιωτικούς δεσμούς με τη Γαλλία, η οποία έχει τους δικούς της λόγους να αντιτίθεται στον τουρκικό επεκτατισμό.

Η Γαλλία του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν έχει αναδειχθεί ως ο πιο ηχηρός Ευρωπαίος αντίπαλος του Ερντογάν, συγκρουόμενη με την Τουρκία για τη Λιβύη, τη Συρία, ακόμη και την επιρροή της Τουρκίας στις ευρωπαϊκές μουσουλμανικές κοινότητες.

Εάν αυτός ο συνασπισμός σταθεροποιηθεί, έχει τα μέσα να σταματήσει την προέλαση του Ερντογάν. Τα έθνη των Συμφωνιών του Αβραάμ παρέχουν οικονομική μόχλευση, αποκόπτοντας τα τουρκικά χρηματοπιστωτικά δίκτυα στον Κόλπο και την Αφρική.

Η Γαλλία και η Ελλάδα μπορούν να μετατρέψουν τη Μεσόγειο σε απαγορευμένη ζώνη για τον τουρκικό ναυτικό τυχοδιωκτισμό.

Οι δυνατότητες πληροφοριών του Ισραήλ μπορούν να αντιμετωπίσουν τις μυστικές επιχειρήσεις της Τουρκίας. Η Αίγυπτος, με την ισχυρή στρατιωτική και περιφερειακή επιρροή της, μπορεί να περιορίσει τους Τούρκους πληρεξούσιους στη Βόρεια Αφρική και το Λεβάντε.

Και ο μπαλαντέρ, η Ρωσία, θα μπορούσε να αποφασίσει ότι η τακτική συμμαχία της με την Τουρκία έχει ξεπεράσει τη χρησιμότητά της, ειδικά αν ο Ερντογάν υπερεκτιμήσει το χέρι του στον Καύκασο ή τη Μαύρη Θάλασσα.

Πώς να αντιμετωπίσετε την τουρκική απειλή

Ωστόσο, η αντιμετώπιση του Ερντογάν δεν αφορά μόνο τη στρατιωτική πίεση. Πρόκειται για οικονομικό και διπλωματικό πόλεμο.

Η εύθραυστη οικονομία της Τουρκίας είναι η μεγαλύτερη αδυναμία της. Χρόνια απερίσκεπτων δαπανών, χειραγώγησης νομισμάτων και υπερβολικής εξάρτησης από την οικονομική υποστήριξη του Κατάρ το έχουν αφήσει ευάλωτο.

Οι κυρώσεις που στοχεύουν σε βασικές τουρκικές βιομηχανίες - άμυνα, τράπεζες και ενέργεια - θα μπορούσαν να επιταχύνουν την οικονομική παρακμή της, αναγκάζοντας τον Ερντογάν σε αμυντική στάση.

Η αποκοπή των τουρκικών δικτύων επιρροής στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή θα περιόριζε την ικανότητά του να χρησιμοποιεί ήπια δύναμη ως όπλο και η αποβολή του από τις πρωτοβουλίες υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ θα σηματοδοτούσε ότι η Δύση δεν ανέχεται πλέον το διπλό παιχνίδι του Ερντογάν.

Ο καιρός του κατευνασμού έχει παρέλθει. Η ανοχή του κόσμου στην επιθετικότητα του Ερντογάν τον έχει μόνο ενθαρρύνει.

Ευδοκιμεί στον δυτικό δισταγμό, χρησιμοποιώντας τον για να επεκτείνει την εμβέλειά του, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι το κόστος της παρέμβασης παραμένει υψηλό.

Η ιστορία έχει δείξει ότι ο ανεξέλεγκτος επεκτατισμός δεν σταματά από μόνος του. Πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά, με σαφή στρατηγική και βούληση να ακολουθήσει.

Οι δυνάμεις που αντιτίθενται στον Ερντογάν συγκεντρώνονται, αλλά πρέπει να δράσουν πριν οι φιλοδοξίες της Τουρκίας γίνουν μη αναστρέψιμες.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.