Οι Δυτικοί χρησιμοποιούν την Κύπρο ως τον αμπελώνα τους.

 Ξαφνικά διαπίστωσαν τη στρατηγική σημασία της Μεγαλονήσου για τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η στρατηγική θέση της Κύπρου αναδεικνύεται καθημερινά με αφορμή τον διπλό πόλεμο του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς και της Χεζμπολάχ. Οι Δυτικοί χρησιμοποιούν το νησί ως τον αμπελώνα τους, το γέμισαν με στρατεύματα και διαφόρων ειδών πολεμικό υλικό.

Φυσικά δεν ισχύει ο γελοίος ισχυρισμός των Τούρκων, που μοιράζονται και οι τύποι της περιθωριακής Αριστεράς, ότι οι Ισραηλινοί έστησαν βάσεις αντιαεροπορικών και πυραύλων στην Κύπρο. Για ποιο λόγο άραγε; Μα δεν έχουν κουκούτσι μυαλό. Ούτε ισχύει ο άλλος επικίνδυνος ισχυρισμός πως το Ιράν, κατά την απάντησή του εναντίον του Εβραϊκού Κράτους στόχευσε και τη Μεγαλόνησο.

Αν μιλήσουμε θεωρητικά για τις δυνάμεις του «καλού» και του «κακού», η κυπριακή κυβέρνηση, όπως και η Ελλάδα, επέλεξαν τη Δύση, η οποία συντάχθηκε με το Ισραήλ. Δεν είναι μυστικό ότι το αμερικανικό Πεντάγωνο έστειλε πεζοναύτες και κομάντος, οι οποίοι αν απαιτηθεί θα κάνουν διπλή δουλειά:Θα σπεύσουν για να διασώσουν Αμερικανούς και λοιπούς Δυτικούς πολίτες, οι οποίοι βρίσκονται στο Λίβανο, στο Ισραήλ και άλλες επικίνδυνες περιοχές, και
Θα λάβουν μέρος σε επιχειρήσεις εάν οι δύο τοπικοί πόλεμοι εξελιχθούν σε περιφερειακή σύγκρουση με τη συμμετοχή του Ιράν, των πληρεξούσιων και των δορυφόρων τους, όπως τους χαρακτηρίζει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Η Τουρκία, η πολυαγαπημένη σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, βρίσκεται απέναντι στο Ισραήλ σε αυτό τον πόλεμο, άρα και εναντίον της Δύσης. Αυτό, δυστυχώς, δεν ενοχλεί την Ουάσιγκτον ενώ έπρεπε, αν και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε από τώρα τι θα συμβεί εάν ξεσπάσει περιφερειακός πόλεμος.

Ο καθένας κάνει τα κουμάντα του και πληρώνει ή επιβραβεύεται ανάλογα με τους νικητές. Θα δεχθώ την άποψη των σημαντικών αναλυτών στις ΗΠΑ, ότι το Εβραϊκό Κράτος και η Δύση που στέκεται στο πλευρό του, δεν θα είναι οι ηττημένοι της σύρραξης.

Βέβαια, σε όλους τους μεγάλους πολέμους, η κατοχική Τουρκία έπαιξε τον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου, αλλά κατάφερε να τα φέρει βόλτα και να ξαναγίνει η αγαπημένη χώρα των νικητών. Και μετά αναρωτιούνται οι Αμερικανοί γιατί τους «μισούν» οι απλοί άνθρωποι. Διότι δεν αντέχεται αυτή η αδικία.

Η στρατηγική θέση της Κύπρου την έχει αναδείξει σε «αγαπημένο προορισμό» των Αμερικανών, και 50 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή αποφάσισαν να την «βλέπουν» με ένα διαφορετικό τρόπο και σίγουρα όχι μέσα από τον τουρκικό φακό.

Κατά την επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Κωνσταντίνου Κόμπου στην Ουάσιγκτον τον Ιούνιο και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Χριστοδουλίδη στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, τον περασμένο μήνα η Κύπρος ήταν «περιζήτητη» πάντα σε στρατηγικό πλαίσιο, που περιλαμβάνει και τα θέματα της ενέργειας.
Είναι, όμως, εκνευριστικό ότι οι ίδιες χώρες που έχουν αναδείξει τον στρατηγικό της ρόλο συμπεριφέρονται μυωπικά σε ότι αφορά το πρόβλημα της, που είναι η τουρκική κατοχή, και η παρουσία της Τουρκίας με ηγέτη τον αντιαμερικανό και αντισιωνιστή, Ταγίπ Ερντογάν στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου.

Η επιμονή σε λύση που θα διαλύσει το κυπριακό κράτος και θα δώσει τον έλεγχο και των ελεύθερων περιοχών στον Αττίλα είναι εξωφρενική. Ευθύνονται βεβαίως και οι πολιτικές ηγεσίες στη Λευκωσία και την Αθήνα που δεν τολμούν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να ζητήσουν το αυτονόητο. Για σκεφτείτε τι θα συνέβαινε σήμερα στους Αμερικανούς, στους Ισραηλινούς και στους δυτικούς εταίρους τους, εάν ο κυπριακός λαός είχε δεχθεί το εντελώς φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν.

Ναι, λοιπόν, είναι αλήθεια ότι όλοι οι παραπάνω λατρεύουν την Κύπρο ως «αβύθιστο αεροπλανοφόρο». Αλλά ας αλλάξουν πολιτική η Λευκωσία και η Αθήνα και ας απαιτήσουν όσα δικαιούνται. Και βεβαίως δεν μιλάμε καν για ενοίκιο από τη χρήση του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας…

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.