Γιώργος Σκαφιδάς
Ολη η πορεία που ακολούθησε η τουρκική πολιτική ηγεσία από τις αρχές του 21ου αιώνα και έπειτα, για να περιοριστούμε στις εξελίξεις της ερντογανικής περιόδου, θα μπορούσε να ιδωθεί και ως μια σπουδή στην πολυγλωσσία και στις μεταστροφές.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ως πρωθυπουργός αρχικά και έπειτα ως πρόεδρος, πέρασε: από τη σύμπλευση με τον Γκιουλέν στη σύγκρουση με τον Γκιουλέν (ήδη από το 2011 και κυρίως μετά το 2013), από την κόντρα με το κεμαλικό στρατιωτικό κατεστημένο (βλ. υποθέσεις “Εργκένεκον” και “Βαριοπούλα”) στην ανάδειξη προσώπων τύπου Τζεμ Γκιουρντενίζ (ο πατέρας της καλούμενης «Γαλάζιας Πατρίδας» υπενθυμίζεται ότι είχε συλληφθεί και φυλακιστεί στο πλαίσιο της υπόθεσης “Βαριοπούλα”), από την «ειρήνευση» με τους Κούρδους (ως το 2015) στη σύγκρουση με τους Κούρδους, και από τα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» του Αχμέτ Νταβούτογλου σε μια περίοδο πολλών προβλημάτων…
Από τον Οκτώβριο του 2023 και έπειτα, προχωρώντας σε ακόμη μία μεταστροφή, ο Τούρκος πρόεδρος συγκρούεται πια με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, τον οποίο είχε όμως προσκαλέσει τον Σεπτέμβριο του 2023 στο Turkish House στη Νέα Υόρκη… προτού το τελευταίο συνδεθεί με το σκάνδαλο των «δώρων» που έλαβε από την Τουρκία ο δήμαρχος Ερικ Ανταμς προκειμένου να εξασφαλίσει στο «τουρκικό σπίτι» την απαιτούμενη για να λειτουργήσει άδεια πυρασφάλειας.
Με φόντο τον πόλεμο στη Γάζα πια, ο Ρ.Τ. Ερντογάν έχει πει τους περασμένους μήνες πολλά και σκληρά: ότι η ισραηλινή ηγεσία είναι μια «σιωνιστική συμμορία» και η Χαμάς ένα «εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα», αλλά και ότι ο Νετανιάχου είναι ένας νέος «Χίτλερ» που αποτελεί «απειλή για την ανθρωπότητα»…
Προχωρώντας παραπέρα, ο Τούρκος πρόεδρος θα έφτανε στο σημείο το περασμένο καλοκαίρι να απειλεί το Ισραήλ ακόμη και με τουρκική στρατιωτική εισβολή («όπως μπήκαμε στο Καραμπάχ, όπως μπήκαμε στη Λιβύη, έτσι θα κάνουμε και σε αυτούς»), πλην όμως εν τω μεταξύ άλλαξε τροπάρι και πλέον λέει κάτι πολύ διαφορετικό: ότι είναι το Ισραήλ εκείνο που ετοιμάζεται να επιτεθεί στρατιωτικά στην Τουρκία.
Ο εν λόγω ισχυρισμός, περί ενδεχόμενης ισραηλινής επίθεσης στην Τουρκία, απορρίπτεται από την πλειονότητα (εάν όχι το σύνολο) των αναλυτών ως απολύτως ανυπόστατος.
Αντιπολιτευόμενοι Τούρκοι πολιτικοί υποστηρίζουν ωστόσο ότι μέσα από τέτοιους ακραίους ισχυρισμούς ο Ρ.Τ. Ερντογάν επιχειρεί εν προκειμένω να αποπροσανατολίσει τη βάση των ισλαμιστών ψηφοφόρων του από τα οικονομικά τους προβλήματα που εντείνονται αλλά και από τις μπίζνες που συνεχίζονται στον άξονα Τουρκίας-Ισραήλ παρά τις εξαγγελίες Ερντογάν περί διακοπής πολλών εκ των τουρκικών εξαγωγών.
«Τα τουρκικά προϊόντα συνεχίζουν να φτάνουν στο Ισραήλ», γράφει η Άμπεριν Ζαμάν στο Al-Monitor. Κι αυτό, παρά τις ρητορικές επιθέσεις που συνεχίζει να εξαπολύει ο Ερντογάν ενάντια στην ισραηλινή ηγεσία.
Το «πώς φτάνουν» είναι όμως μια άλλη -ενδιαφέρουσα- υπόθεση.
Οι τουρκικές εξαγωγές προς τα παλαιστινιακά εδάφη παρουσιάζονται να έχουν εκτοξευθεί τους τελευταίους μήνες, ανεβαίνοντας από τα ολίγες εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια στα δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με τις επίσημες αναφορές, του κρατικού τουρκικού ειδησεογραφικού δικτύου TRT για παράδειγμα, η Τουρκία έχει όντως αυξήσει σημαντικά τις εξαγωγές χάλυβα προς την Παλαιστίνη το τελευταίο διάστημα. Πού ακριβώς πάνε όμως αυτές οι εξαγωγές; Και γιατί οι Παλαιστίνιοι να εισαγάγουν τώρα τουρκικό χάλυβα, σε μια περίοδο εντονότατων ανθρωπιστικών ελλείψεων όπως είναι η τρέχουσα; Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι τουρκικές εξαγωγές, που παρουσιάζονται να έχουν ως προορισμό τα «παλαιστινιακά εδάφη», καταλήγουν στο Ισραήλ…
Από εκεί πέρα βέβαια, αυτό που είναι δεδομένο είναι ότι το Αζερμπαϊτζάν του Ιλχάμ Αλίεφ, ένας κράτος «αδελφικό» προς την Τουρκία του Ερντογάν, συνεχίζει να εξάγει πετρέλαιο στο Ισραήλ μέσω Τουρκίας.
Ενώ πολλοί υπογράμμισαν ως αξιοσημείωτο και το γεγονός ότι τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες, όπως η Baykar του γαμπρού του Ερντογάν, Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ, «συνυπήρξαν» ως σπόνσορες με ισραηλινές βιομηχανίες (Israel Aerospace Industries-IAI) στο πλαίσιο της αμυντικής έκθεσης ADEX που πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο στο Αζερμπαϊτζάν…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου