Καθώς η Τουρκία μετακινείται από την περιφερειακή πρωτοκαθεδρία σε έναν πιο εξέχοντα παγκόσμιο ρόλο, φροντίζει για την ενίσχυση των ναυτικών της δυνάμεων.
Η Τουρκία στοχεύει να γίνει ένας από τους ισχυρότερους στόλους στην παγκόσμια αρένα, καθώς σχεδιάζει να θέσει σε υπηρεσία περισσότερα από 40 νέα υποβρύχια και μαχητικά επιφανείας μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2030. Ωστόσο, οι ειδικοί πιστεύουν ότι καθώς η Άγκυρα προχωρά σε μια μαζική ναυτική ενίσχυση, πρέπει να θέσει προτεραιότητες σύμφωνα με τα διδάγματα που αντλήθηκαν από τον πόλεμο στην Ουκρανία για αναδυόμενες απειλές και προκλήσεις.
Επί του παρόντος, το τουρκικό ναυτικό διαθέτει 16 φρεγάτες, 4 κορβέτες, 10 ναρκαλιευτικά, 20 περιπολικά σκάφη και 12 υποβρύχια. Προτεραιότητα αποτελεί ο εκσυγχρονισμός των υφιστάμενων στόλων του, αλλά κυρίως των υποβρυχίων και των σκαφών επιφανείας, ενώ παράλληλα ενισχύει τη δύναμη με μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Η Τουρκία σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τα υποβρύχια της κλάσης Reis που δρομολογήθηκαν πρόσφατα για το εθνικό της σχέδιο υποβρυχίων, γνωστό ως MILDEN, το οποίο θα ξεκινήσει στα τέλη της δεκαετίας του 2020. Μέχρι να τεθούν σε υπηρεσία τα έξι Reises και τα σχεδιαζόμενα οκτώ MILDEN στα τέλη της δεκαετίας του 2030 (και να αποσυρθούν τα παλαιότερα), η Τουρκία θα διαθέτει στόλο υποβρυχίων τουλάχιστον 20 μονάδων, γεγονός που θα βοηθήσει την Άγκυρα να διατηρήσει τη θέση της μεταξύ των 10 κορυφαίων δυνάμεων που κατέχουν υποβρύχια στον κόσμο από πλευράς μονάδων.
Σε συνδυασμό με το σύνολο των 25 περίπου σκαφών επιφανείας που θα ενταχθούν στο στόλο από τώρα έως τα τέλη της δεκαετίας του 2030 στο πλαίσιο του εθνικού σχεδίου πολεμικών πλοίων, γνωστού ως MILGEM, καθώς και με το ταχέως αναπτυσσόμενο απόθεμα μη επανδρωμένων ναυτικών και εναέριων αεροσκαφών, το τουρκικό ναυτικό ελπίζει να γίνει ο βασικός πυλώνας του περιφερειακού και παγκόσμιου γεωπολιτικού οράματος της Τουρκίας.
Και οι τρεις εν λόγω πλατφόρμες – τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα υποβρύχια και τα μαχητικά επιφανείας – συνοδεύονται από μοναδικές τεχνικές προκλήσεις και στρατηγικές επιπτώσεις.
Η ιδιότητα της Τουρκίας ως ανερχόμενης παγκόσμιας εμπορικής δύναμης καθιστά αναγκαία την προστασία κρίσιμων θαλάσσιων οδών στη Μεσόγειο Θάλασσα, την Ερυθρά Θάλασσα και τον Κόλπο του Άντεν, επειδή μεγάλο μέρος των ενεργειακών εισαγωγών της Τουρκίας από τον Περσικό Κόλπο και των ταχέως αναπτυσσόμενων εξαγωγών προς την Αφρική και την Ασία περνούν από αυτές τις περιοχές. Για τον λόγο αυτό η Τουρκία επικεντρώνεται τόσο πολύ στη διασφάλιση της σταθερότητας στη Σομαλία, όπου υποστηρίζει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο Μογκαντίσου στις διαφορές της με την αποσχισθείσα περιοχή της Σομαλιλάνδης και τη γειτονική Αιθιοπία. Εξαιτίας αυτής της γεωπολιτικής προοπτικής η Τουρκία επιδιώκει επίσης καλύτερες σχέσεις με την Αίγυπτο και τη Λιβύη, όπου τώρα συνεργάζεται με το Κάιρο για τη διαχείριση των κλιμακούμενων εντάσεων.
Πώς λοιπόν η Τουρκία διατηρεί την ειρήνη και την ευημερία σε κοντινές και μακρινές θάλασσες;
Σύμφωνα με τον Μπλέντα Κούρνταρκαν, αναλυτή άμυνας και ασφάλειας και αναπληρωτή καθηγητή διεθνούς δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Galatasaray στην Κωνσταντινούπολη, η προτεραιότητα των ναυτικών αποκτήσεων της Τουρκίας θα πρέπει να είναι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και τα υποβρύχια.
«Χρειαζόμαστε μια προσέγγιση υψηλής και χαμηλής τεχνολογίας όπου θα χρησιμοποιούμε επιλεγμένα τεχνολογικά προηγμένα συστήματα μαζί με οικονομικά αποδοτικές πλατφόρμες σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Αυτό που έκαναν οι Ουκρανοί στον άλλοτε πανίσχυρο στόλο της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα δείχνει πώς πιο αδύναμες δυνάμεις μπορούν να κάνουν γρήγορα δουλειά με πολύ πιο ισχυρούς στόλους επιφανείας», δήλωσε στο Al-Monitor.
Από τότε που ξεκίνησε η εισβολή της Μόσχας τον Φεβρουάριο του 2022, χρησιμοποιώντας ένα μείγμα πυραύλων κρουζ και εναέριων και ναυτικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, η Ουκρανία έχει βυθίσει πολλά ρωσικά πλοία, συμπεριλαμβανομένης της ναυαρχίδας του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας Moskva, τον Απρίλιο του 2022 και ακόμη και ένα υποβρύχιο σε ξηρά τον Σεπτέμβριο του 2023.
Ο Κούρνταρκαν λέει ότι η Ουκρανία προσφέρει ένα σημαντικό μάθημα για την Τουρκία: «Είναι δυνατόν να κρύψει κανείς πλοία επιφανείας στο Αιγαίο ανάμεσα στα πολλά νησιά και τις βραχονησίδες, αλλά αυτό στη Μεσόγειο μπορεί να είναι ακόμη πιο δύσκολο από ό,τι στη Μαύρη Θάλασσα».
Η Τουρκία και η Ελλάδα συγκρούονται εδώ και καιρό για εδαφικές διαφορές. Η συντριπτική πλειοψηφία των νησιών του Αιγαίου ανήκει στην Ελλάδα, οπότε η Τουρκία φοβάται ότι η Αθήνα θα επεκτείνει μονομερώς τα χωρικά της ύδατα και τον εναέριο χώρο της για να εμποδίσει το θαλάσσιο εμπόριο της Άγκυρας και την πρόσβαση μέσω της Μεσογείου.
Διαφορές Ελλάδας-Τουρκίας στο Αιγαίο
Όπως είναι φυσικό, πολλά από τα τουρκικά ναυτικά συστήματα αναπτύσσονται με γνώμονα την Ελλάδα. Οι δύο χώρες βρίσκονται απέναντι από το Αιγαίο Πέλαγος, όπου η επιθυμία της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από 6 σε 12 μίλια ανοικτά των ακτών αποτελεί σημαντική πηγή ανησυχίας για την Τουρκία – όπως και το καθεστώς των μικρών ακατοίκητων νησίδων που βρίσκονται κοντά στις τουρκικές ακτές.
Τα υποβρύχια της κλάσης Reis, για παράδειγμα, θα διαθέτουν τις πρώτες μηχανές πρόωσης του τουρκικού ναυτικού με ανεξάρτητο από τον αέρα κινητήρα, όπως και τα MILDEN. Σε αντίθεση με τις συμβατικές ντιζελοηλεκτρικές μηχανές, οι οποίες πρέπει να αναδύονται συχνά για να φορτίζουν τις μπαταρίες τους, τα υποβρύχια με ανεξάρτητη από τον αέρα πρόωση μπορούν να παραμείνουν κάτω από το νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο εντοπισμού.
Ο Μπλέντα Κούρνταρκαν, υποστηρίζει ότι τα υποβρύχια μαζί με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη πρέπει να αποτελέσουν το επίκεντρο του δόγματος «Γαλάζια Πατρίδα» της Τουρκίας. Με έμμεσο στόχο την Ελλάδα και τις μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις της επί των χωρικών υδάτων, του εναέριου χώρου και των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, η «Γαλάζια Πατρίδα» είναι ένα εξίσου μαξιμαλιστικό όραμα που προωθεί η Άγκυρα και επεκτείνει την ΑΟΖ της Τουρκίας μέχρι τα θαλάσσια σύνορα της Λιβύης και της Αιγύπτου.
Εν μέσω του εμφυλίου πολέμου στη Λιβύη, τον Νοέμβριο του 2019, η Τουρκία υπέγραψε συνθήκη για τη θαλάσσια οριοθέτηση με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας με έδρα την Τρίπολη. Σε απάντηση, η Ελλάδα και η Αίγυπτος υπέγραψαν τη δική τους συμφωνία για την ΑΟΖ, αν και το καθεστώς και των δύο συνθηκών βρίσκεται σε εκκρεμότητα, δεδομένων των συνεχιζόμενων εντάσεων στη Λιβύη και της συνεχιζόμενης προσέγγισης Τουρκίας-Αιγύπτου. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου