Η Βουλγαρία αναγορεύεται σε προστάτη των δήθεν “Μακεδόνων”!
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑΣυναγερμό θα έπρεπε να έχει σημάνει στο ελληνικό υπουργείο εξωτερικών η ωμή και πρωτοφανής στα χρονικά εκβιαστική απαίτηση της Γερμανίας να αλλάξει το Σύνταγμα των Σκοπίων για να συμπεριληφθεί σε αυτό και η ύπαρξη «βουλγαρικής» μειονότητας στο γειτονικό κρατίδιο.
Δυστυχώς όμως η ελληνική διπλωματία τελεί σε κατάσταση νιρβάνας έχοντας πεισθεί ότι όλοι εργάζονται για το δικό μας καλό και δεν υπάρχουν γεωστρατηγικές επιδιώξεις πίσω από τέτοιες πρωτοβουλίες…δημοκρατικής ευαισθησίας.
Αυτή την περίοδο μάλιστα ασχολείται με το «φλέρτ εξ Ανατολών» γι αυτό και η βρώμικη γερμανική μεθόδευση δεν συγκίνησε ούτε τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης που την εμφάνισαν ως κάτι…φυσιολογικό. Ισως ακόμη και βολικό για την Ελλάδα!
Το να αλλάξει το σύνταγμα των Σκοπίων βεβαίως δεν θεωρείται πρωτοφανές. Λαστέξ…έχει γίνει τα τελευταία χρόνια όπως ακριβώς και οι ερμηνείες των διατάξεων του. Η αιτία όμως που επιβάλλεται αυτή η αλλαγή και ο εκβιαστικός τρόπος με τον οποίο διατυπώνεται προκαλεί μεγάλη εντύπωση.Και ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η πίεση ασκείται πλέον ανοιχτά από το Βερολίνο προς τα Σκόπια με τρόπο που επιτείνει την θλιβερή σύγκριση με την Ελλάδα καθώς ουδέποτε η Γερμανία στήριξε τις ελληνικές θέσεις απέναντι στο γειτονικό κράτος και μάλιστα με την αφοσίωση που δείχνει για να στηρίξει τις αντίστοιχες της Βουλγαρίας!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η φιλοδοξία των Σκοπίων να ενταχθούν στην ΕΕ με γερμανική παρότρυνση φάνηκε ότι «ξεκλειδώθηκε» με την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών που συνοδεύτηκε από την άρση όλων των ελληνικών επιφυλάξεων.
Τότε όμως ήρθε το βέτο της Βουλγαρίας, που σε αντίθεση με το ελληνικό ήταν βροντερό και αδιαπραγμάτευτο. Οι βουλγαρικές κυβερνήσεις που ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης έχουν κοινές θέσεις στα εθνικά θέματα και δεν κάνουν εκπτώσεις, απαίτησαν από τα Σκόπια να αναγνωρίσουν βουλγαρική μειονότητα στο έδαφος τους. Η απαίτηση αυτή δεν είναι καθόλου αθώα, ούτε προβάλλεται στο πλαίσιο «δημοκρατικών ευαισθησιών».
Και εξηγώ αμέσως το γιατί. Οι Βούλγαροι αναγνωρίζουν την ευρύτερη Μακεδονία ως γεωγραφική οντότητα, αλλά δεν αναγνωρίζουν «μακεδονική» γλώσσα, ούτε «μακεδονική εθνική συνείδηση». Απλούστατα επειδή θεωρούν ότι το σκοπιανό ιδίωμα αποτελεί παραφθορά της βουλγαρικής γλώσσας και οι κάτοικοι του κρατιδίου είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό τους «Βουλγαρομακεδόνες».
Δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει ότι τις «μακεδονικές μειονότητες» υπαρκτές και ανύπαρκτες στα Βαλκάνια, διεκδικεί πλέον ως «μητέρα-πατρίδα» η Βουλγαρία και όχι το ανυπόληπτο και αμελητέο κρατίδιο των Σκοπίων.
Αλλά ας δούμε πώς προέκυψε η γερμανική παρέμβαση. Το περασμένο καλοκαίρι Σόφια και Σκόπια, με την μεσολάβηση της Ευρωπαικής Ενωσης, πρακτικά δηλαδή της Γερμανίας, έφτασαν σε μια κατ΄αρχήν συμφωνία που υποχρέωνε το κρατίδιο να αλλάξει το σύνταγμα του για να συμπεριλάβει «βουλγαρική μειονότητα».
Με την γνωστή παρελκυστική τακτική τους οι Σκοπιανοί απέφυγαν να κάνουν την δέσμευση τους πράξη, κυρίως επειδή το εθνικιστικό κόμμα VMRO που παλαιότερα είχε και πτέρυγα «βουλγαροφρόνων», θεωρεί με την σειρά του ότι αυτό πρέπει να μονοπωλεί τον νέο «Μακεδονισμό» στα Βαλκάνια.
Την λύση προσπάθησε να δώσει την περασμένη εβδομάδα η «Πράσινη» υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας, ίσως η πιο άχρωμη, άοσμη και…άσχετη πολιτικός που έχει περάσει ποτέ από το τιμόνι της γερμανικής διπλωματίας, αλλά απολύτως κατάλληλη για χοντροκομμένες «υπερατλαντικές αποστολές».
Η Αναλένα Μπέρμποκ κατέφθασε στα Σκόπια και προειδοποίησε μπροστά σε ανοιχτά μικρόφωνα τον ομόλογο της ότι η «Βόρεια Μακεδονία» δεν θα έχει ευρωπαική προοπτική αν δεν ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της Βουλγαρίας, τροποποιώντας το σύνταγμα της. Η γερμανική παρέμβαση υπέρ Σόφιας που πιθανότατα γίνεται με την συγκατάθεση των ΗΠΑ είναι ολοφάνερη και δεν χρειάζεται περαιτέρω ερμηνείες με βάση τα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Οι μεν Σκοπιανοί ισχυρίζονται ότι η βουλγαρική μειονότητα δεν είναι άξια αναφοράς γιατί περιορίζεται μόλις στο 0,19% και οι Βούλγαροι υποστηρίζουν πονηρά ότι είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη, χωρίς να προσδιορίζουν το μέγεθος της, αφού όπως είπαμε, θεωρούν ότι-πλην Αλβανών-όλοι οι «Βορειομακεδόνες» είναι Βούλγαροι.
Πέραν του ότι η γερμανική παρέμβαση υπέρ Σόφιας αναβιώνει επικίνδυνους άξονες επιρροής στα Βαλκάνια θα έπρεπε να έχει προκαλέσει την άμεση αντίδραση της ελληνικής πλευράς αφού ποτέ στο παρελθόν η Γερμανία δεν πίεσε με τον ίδιο τρόπο προς ενίσχυση των απολύτως εύλογων ελληνικών αξιώσεων έναντι των Σκοπίων.
Στην πράξη η ελληνική διπλωματία βρίσκεται μπροστά σε αυτό που λέμε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», αφού τα Σκόπια καλούνται να χαλιναγωγήσουν τον εθνικισμό τους και να συμμορφωθούν πλήρως με τις διατάξεις της συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά και από την άλλη πλευρά δεν μπορεί να χαριστεί η πατρωνία των απανταχού αυτοπροσδιοριζόμενων ως «Σλαβομακεδόνων» στη Βουλγαρία γιατί αυτό, με βάση και το ιστορικό προηγούμενο, θα αποτελούσε μία άλλη πολύ επικίνδυνη εξέλιξη.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αν το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών είχε συνεννοηθεί εγκαίρως με την Βουλγαρία θα είχε ενδεχομένως πετύχει μία πολύ καλύτερη ρύθμιση για την ανύπαρκτη «μακεδονική» γλώσσα στην συμφωνία των Πρεσπών που κατέληξε να διαφημίζεται ως κάτι το αυθύπαρκτο.
Τώρα είναι πολύ αργά για «συνεννόηση» αφού η Βουλγαρία πρεσβεύει την δική της (κεκαλυμμένα μεγαλοιδεατική)βαλκανική πολιτική και εμείς χορεύουμε εκστασιασμένοι το τσιφτετέλι της ερωτικής παρόρμησης προς την Τουρκία του Ερντογάν…
Την λύση προσπάθησε να δώσει την περασμένη εβδομάδα η «Πράσινη» υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας, ίσως η πιο άχρωμη, άοσμη και…άσχετη πολιτικός που έχει περάσει ποτέ από το τιμόνι της γερμανικής διπλωματίας, αλλά απολύτως κατάλληλη για χοντροκομμένες «υπερατλαντικές αποστολές».
Η Αναλένα Μπέρμποκ κατέφθασε στα Σκόπια και προειδοποίησε μπροστά σε ανοιχτά μικρόφωνα τον ομόλογο της ότι η «Βόρεια Μακεδονία» δεν θα έχει ευρωπαική προοπτική αν δεν ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της Βουλγαρίας, τροποποιώντας το σύνταγμα της. Η γερμανική παρέμβαση υπέρ Σόφιας που πιθανότατα γίνεται με την συγκατάθεση των ΗΠΑ είναι ολοφάνερη και δεν χρειάζεται περαιτέρω ερμηνείες με βάση τα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Οι μεν Σκοπιανοί ισχυρίζονται ότι η βουλγαρική μειονότητα δεν είναι άξια αναφοράς γιατί περιορίζεται μόλις στο 0,19% και οι Βούλγαροι υποστηρίζουν πονηρά ότι είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη, χωρίς να προσδιορίζουν το μέγεθος της, αφού όπως είπαμε, θεωρούν ότι-πλην Αλβανών-όλοι οι «Βορειομακεδόνες» είναι Βούλγαροι.
Πέραν του ότι η γερμανική παρέμβαση υπέρ Σόφιας αναβιώνει επικίνδυνους άξονες επιρροής στα Βαλκάνια θα έπρεπε να έχει προκαλέσει την άμεση αντίδραση της ελληνικής πλευράς αφού ποτέ στο παρελθόν η Γερμανία δεν πίεσε με τον ίδιο τρόπο προς ενίσχυση των απολύτως εύλογων ελληνικών αξιώσεων έναντι των Σκοπίων.
Στην πράξη η ελληνική διπλωματία βρίσκεται μπροστά σε αυτό που λέμε «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα», αφού τα Σκόπια καλούνται να χαλιναγωγήσουν τον εθνικισμό τους και να συμμορφωθούν πλήρως με τις διατάξεις της συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά και από την άλλη πλευρά δεν μπορεί να χαριστεί η πατρωνία των απανταχού αυτοπροσδιοριζόμενων ως «Σλαβομακεδόνων» στη Βουλγαρία γιατί αυτό, με βάση και το ιστορικό προηγούμενο, θα αποτελούσε μία άλλη πολύ επικίνδυνη εξέλιξη.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι αν το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών είχε συνεννοηθεί εγκαίρως με την Βουλγαρία θα είχε ενδεχομένως πετύχει μία πολύ καλύτερη ρύθμιση για την ανύπαρκτη «μακεδονική» γλώσσα στην συμφωνία των Πρεσπών που κατέληξε να διαφημίζεται ως κάτι το αυθύπαρκτο.
Τώρα είναι πολύ αργά για «συνεννόηση» αφού η Βουλγαρία πρεσβεύει την δική της (κεκαλυμμένα μεγαλοιδεατική)βαλκανική πολιτική και εμείς χορεύουμε εκστασιασμένοι το τσιφτετέλι της ερωτικής παρόρμησης προς την Τουρκία του Ερντογάν…
Δημοσίευση σχολίου