του Βασίλη Νέδου
Το θανάσιμο τρομοκρατικό χτύπημα στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης έφερε στο μυαλό εποχές εσωτερικής πολιτικής ανωμαλίας, που είχαν καιρό να καταγραφούν στην Τουρκία. Η χώρα έχει πληρώσει και στο παρελθόν ακριβά το τίμημα της τρομοκρατίας, αλλά και της ενεργοποίησης παρακρατικών μηχανισμών που αποκαλύφθηκαν μετά δεκαετίες.
Είναι, φυσικά, πολύ νωρίς για να γίνει σοβαρή συζήτηση σχετικά με τους πραγματικούς υπευθύνους της επίθεσης, αν και στην Άγκυρα φαίνεται ότι υπάρχει μια κινητοποίηση κατά του ΡΚΚ· μάλιστα, έγιναν και οι πρώτες συλλήψεις, οι οποίες –πολύ βολικά ομολογουμένως– δείχνουν ως υπευθύνους τους Κούρδους της βόρειας Συρίας. «Η εντολή δόθηκε από το Κομπάνι», ισχυρίστηκε ο υπουργός Εσωτερικών Σοϊλού. Για τις λεπτομέρειες των ερευνών στην πραγματικότητα δεν μπορεί να μιλήσει ουσιαστικά κανένας από όλους όσοι παρατηρούν τα πράγματα από απόσταση.
Η Τουρκία του Ερντογάν είναι μια χώρα διαφορετική από εκείνη που γνωρίζαμε πριν από είκοσι, ακόμη και πριν από έξι χρόνια. Εκείνο που είναι βέβαιο και ήδη γίνεται ορατό και στον εξωτερικό παρατηρητή, είναι ότι τραγικά γεγονότα όπως αυτό της πλατείας Ταξίμ θα γίνουν αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης στο εσωτερικό της Τουρκίας. Θα αξιοποιηθούν προκειμένου να δημιουργηθεί η αίσθηση πως η Τουρκία είναι μια χώρα σε κατάσταση πολιορκίας.
Ο εσωτερικός και ο εξωτερικός εχθρός «συνασπίζονται» προκειμένου να υπονομεύσουν το έθνος και τη συνοχή του. Μέσα σε αυτές τις εκρηκτικές συνθήκες ακραίου εθνικισμού, πόλωσης και κυνηγιού μαγισσών θα διεξαχθούν οι εκλογές στην Τουρκία. Σε αυτές τις συνθήκες η προβοκάτσια ελλοχεύει σε κάθε γωνία. Ενδείξεις υπάρχουν ήδη. Τις έχει δώσει απλόχερα και ο ίδιος ο Ερντογάν.
![]()
![]()
Γι’ αυτό και χρειάζεται προσοχή και εγρήγορση. Το δράμα της πλατείας Ταξίμ δεν αποπροσανατολίζει και από την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Το πολιτικό σύστημα κυλιέται κάθε μέρα στον βούρκο, από τον οποίο δεν θα γλιτώσει κανένας. Πραγματικά διερωτάται κάποιος καλόπιστος παρατηρητής πώς είναι δυνατόν η χώρα να πάει σε εκλογές τον Μάιο, στο τέλος της τετραετίας, μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
Η χώρα έχει εισέλθει σε μια μακρά περίοδο πολιτικής αστάθειας. Τίποτε από όλα όσα συμβαίνουν δεν είναι φυσιολογικό. Στην ατέρμονη ελαφρότητα του εγχώριου πολιτικού reality show όλα έχουν γίνει σχετικά. Κοινώς, έχει «χαθεί η μπάλα». Παρά τα προβλήματα, το πολιτικό σύστημα στο παρελθόν έδειξε στοιχεία ρεαλισμού και ένστικτο συνεννόησης. Όταν δεν το έκανε, οι επιπτώσεις για τη χώρα ήταν καταστροφικές. Ισως είναι ξανά μια τέτοια στιγμή. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια της παραπομπής σε ένα αόριστο μέλλον.
Είναι, φυσικά, πολύ νωρίς για να γίνει σοβαρή συζήτηση σχετικά με τους πραγματικούς υπευθύνους της επίθεσης, αν και στην Άγκυρα φαίνεται ότι υπάρχει μια κινητοποίηση κατά του ΡΚΚ· μάλιστα, έγιναν και οι πρώτες συλλήψεις, οι οποίες –πολύ βολικά ομολογουμένως– δείχνουν ως υπευθύνους τους Κούρδους της βόρειας Συρίας. «Η εντολή δόθηκε από το Κομπάνι», ισχυρίστηκε ο υπουργός Εσωτερικών Σοϊλού. Για τις λεπτομέρειες των ερευνών στην πραγματικότητα δεν μπορεί να μιλήσει ουσιαστικά κανένας από όλους όσοι παρατηρούν τα πράγματα από απόσταση.
Η Τουρκία του Ερντογάν είναι μια χώρα διαφορετική από εκείνη που γνωρίζαμε πριν από είκοσι, ακόμη και πριν από έξι χρόνια. Εκείνο που είναι βέβαιο και ήδη γίνεται ορατό και στον εξωτερικό παρατηρητή, είναι ότι τραγικά γεγονότα όπως αυτό της πλατείας Ταξίμ θα γίνουν αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης στο εσωτερικό της Τουρκίας. Θα αξιοποιηθούν προκειμένου να δημιουργηθεί η αίσθηση πως η Τουρκία είναι μια χώρα σε κατάσταση πολιορκίας.
Ο εσωτερικός και ο εξωτερικός εχθρός «συνασπίζονται» προκειμένου να υπονομεύσουν το έθνος και τη συνοχή του. Μέσα σε αυτές τις εκρηκτικές συνθήκες ακραίου εθνικισμού, πόλωσης και κυνηγιού μαγισσών θα διεξαχθούν οι εκλογές στην Τουρκία. Σε αυτές τις συνθήκες η προβοκάτσια ελλοχεύει σε κάθε γωνία. Ενδείξεις υπάρχουν ήδη. Τις έχει δώσει απλόχερα και ο ίδιος ο Ερντογάν.
Γι’ αυτό και χρειάζεται προσοχή και εγρήγορση. Το δράμα της πλατείας Ταξίμ δεν αποπροσανατολίζει και από την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Το πολιτικό σύστημα κυλιέται κάθε μέρα στον βούρκο, από τον οποίο δεν θα γλιτώσει κανένας. Πραγματικά διερωτάται κάποιος καλόπιστος παρατηρητής πώς είναι δυνατόν η χώρα να πάει σε εκλογές τον Μάιο, στο τέλος της τετραετίας, μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
Η χώρα έχει εισέλθει σε μια μακρά περίοδο πολιτικής αστάθειας. Τίποτε από όλα όσα συμβαίνουν δεν είναι φυσιολογικό. Στην ατέρμονη ελαφρότητα του εγχώριου πολιτικού reality show όλα έχουν γίνει σχετικά. Κοινώς, έχει «χαθεί η μπάλα». Παρά τα προβλήματα, το πολιτικό σύστημα στο παρελθόν έδειξε στοιχεία ρεαλισμού και ένστικτο συνεννόησης. Όταν δεν το έκανε, οι επιπτώσεις για τη χώρα ήταν καταστροφικές. Ισως είναι ξανά μια τέτοια στιγμή. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια της παραπομπής σε ένα αόριστο μέλλον.
Δημοσίευση σχολίου