Γιώργος Σκαφιδάς
Το σενάριο φαντάζει πολύ «βολικό» για να είναι αληθινό… σαν τα αστέρια να ευθυγραμμίστηκαν ξαφνικά πάνω από τον άξονα Αφρίν – Κωνσταντινούπολης – Λαυρίου – Ουάσιγκτον προσφέροντας στο καθεστώς Ερντογάν την τέλεια προβοκάτσια στην πιο τέλεια στιγμή:
Μια συριακής καταγωγής γυναίκα πραγματοποιεί πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα, τοποθετώντας βόμβα στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης. Η γυναίκα αυτή εκπαιδεύτηκε από το PKK. Έφθασε στην Τουρκία από τη Συρία, έχοντας προηγουμένως περάσει από την περιοχή του Αφρίν, και έλαβε την εντολή να χτυπήσει από κέντρο τρομοκρατών στο Κομπάνι. Συνελήφθη άμεσα, μόλις λίγες ώρες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, φορώντας μια μπλούζα στα χρώματα του φιλοκουρδικού HDP. Μια μπλούζα που φέρει στάμπα με τις λέξεις «Νέα Υόρκη». Εάν είχε καταφέρει να διαφύγει στο εξωτερικό, η δράστις της επίθεσης θα το έκανε μέσω Ελλάδας…
Το παραπάνω σενάριο παρουσιάστηκε ως πραγματικό από τις τουρκικές Αρχές, από τον υπουργό Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού εν προκειμένω ο οποίος ανήκει μεν στο AKP αλλά διατηρεί αγαστές σχέσεις και με το αντικουρδικό MHP, στον απόηχο της έκρηξης που συντάραξε τη λεωφόρο Ιστικλάλ στην Κωνσταντινούπολη την περασμένη Κυριακή, 13 Νοεμβρίου, κοστίζοντας τη ζωή σε έξι άτομα και τραυματίζοντας άλλα 81.
Το εν λόγω σενάριο έχει κυριολεκτικά από όλα:
Κακούς Σύρους (σε μια – προεκλογική – περίοδο κατά την οποία ολοένα περισσότεροι Τούρκοι ψηφοφόροι βλέπουν ολοένα αρνητικότερα την παρουσία προσφύγων στη χώρα τους, και ενώ οι τουρκικές Αρχές σκληραίνουν την στάση τους στο προσφυγικό με όχημα το οποίο όμως προωθούν παράλληλα και τη μεγαλύτερη εμπλοκή της Τουρκίας ως επικυρίαρχου στις εσωτερικές υποθέσεις – έλεγχος, ανοικοδόμηση – της γειτονικής Συρίας)
Κακούς Κούρδους (σε μια – προεκλογική – περίοδο κατά την οποία ο δημοσκοπικά λαβωμένος Ερντογάν χρειάζεται εσωτερικούς εχθρούς για να μπορέσει έτσι να συσπειρώσει τη βάση του από τη μια πλευρά και να προκαλέσει ρήγματα στη συνοχή της αντιπολίτευσης από την άλλη)
Κακούς Αμερικανούς (καθώς ο αντιαμερικανισμός παραδοσιακά πουλάει, πολύ δε περισσότερο σε περιόδους κρίσης)
Κακούς Έλληνες (ενώ ο Ερντογάν χρειάζεται παράλληλα πέρα από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς στην προσπάθειά του να αποπροσανατολίσει από τα καθημερινά δεινά της επιδεινούμενης τουρκικής οικονομικής κρίσης)
Στο ίδιο σενάριο συμπεριλαμβάνονται όμως παράλληλα και ορισμένες – κάθε άλλο παρά τυχαίες – γεωγραφικές τοποθεσίες:
Το Κομπάνι (το οποίο ο Ερντογάν είχε συνδέσει με «διεθνείς συνωμοσίες» και αντιτουρκικές «προβοκάτσιες» το 2014, παίζοντας τότε το παιχνίδι των τζιχαντιστών)
Το Αφρίν (όπου οι τουρκικές δυνάμεις εισέβαλαν το 2018 με την επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» προκαλώντας τη φυγή πολλών Κούρδων προς την περιοχή του Ταλ Ριφάατ στην οποία θέλουν τώρα να εισβάλουν)
Το Λαύριο (όπου τα καθεστωτικά τουρκικά ΜΜΕ καταγγέλλουν ότι υπάρχει «κέντρο εκπαίδευσης» Κούρδων «τρομοκρατών»)
Η Νέα Υόρκη (ως μια από τις έδρες του αμερικανικού «ιμπεριαλισμού»)
Η Κωνσταντινούπολη (ως η πόλη του Εκρέμ Ιμάμογλου, του – προερχόμενου από το αντιπολιτευόμενο CHP – δημάρχου που έχει πια εξελιχθεί σε επίμονο εκλογικό πονοκέφαλο για τον ίδιο Ερντογάν)
Εντυπωσιακά ύποπτη είναι, όμως, και η χρονική συγκυρία κατά την οποία εκτυλίχθηκε το εν λόγω σενάριο με το τρομοκρατικό χτύπημα στην Πόλη:
Λίγα 24ωρα έπειτα από την ήττα του υποψήφιου για μια θέση στην αμερικανική Γερουσία Τουρκοαμερικανού (φίλου του Ερντογάν) Μεχμέτ Οζ στις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ
Λίγες ώρες έπειτα από την ανάληψη της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης από τον («εχθρό» του Ερντογάν) Μπενιαμίν Νετανιάχου στο Ισραήλ
Λίγα 24ωρα έπειτα από την επίσκεψη στην Τουρκία του νέου Σουηδού πρωθυπουργού Ουλφ Κρίστερσον (από τον οποίο η Άγκυρα ζητάει την έκδοση «εχθρών» του τουρκικού καθεστώτος, υποσχόμενη ως αντάλλαγμα την επικύρωση της ένταξης της σκανδιναβικής χώρας στο ΝΑΤΟ)
Λίγους μήνες πριν από τις επερχόμενες διπλές εκλογές στην Τουρκία
Σχεδόν παράλληλα με την έναρξη της Συνόδου Κορυφής της G20 στην Ινδονησία όπου έχει μεταβεί ο Ερντογάν
Στην σκιά της νέας επιδείνωσης των σχέσεων Τουρκίας – Αιγύπτου με φόντο τη Λιβύη
Ενώ ο πληθωρισμός καλπάζει στη γείτονα
«Καχύποπτοι» παρατηρητές ανακαλούν στη μνήμη εκείνο το μπαράζ των τρομοκρατικών χτυπημάτων που είχε συνταράξει την Τουρκία το 2015 προκαλώντας τον θάνατο συνολικά εκατοντάδων ανθρώπων, με περισσότερο πολύνεκρες τις επιθέσεις που είχαν πραγματοποιήσει τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς βομβιστές αυτοκτονίας στην Άγκυρα.
Το μπαράζ των επιθέσεων είχε τότε λάβει χώρα μεταξύ δύο εκλογικών αναμετρήσεων: έπειτα από τις κάλπες του Ιουνίου (που είχαν οδηγήσει το μεν ερντογανικό AKP σε απώλεια αυτοδυναμίας, το δε φιλοκουρδικό HDP θριαμβευτικά εντός του κοινοβουλίου με ποσοστό 13,1% και 80 έδρες) και πριν από τις κάλπες του Νοεμβρίου που έμελλε να αποκαταστήσουν την «τάξη» όπως την αντιλαμβανόταν το τουρκικό ισλαμοεθνικιστικό κατεστημένο. Εάν ο στόχος ήταν τότε το AKP να καταφέρει να ανακτήσει την αυτοδυναμία μέσα από μια περίοδο πολύνεκρης αναταραχής, ο στόχος αυτός είχε επιτευχθεί.
Πλέον, επτά χρόνια μετά, η Κωνσταντινούπολη καλείται να διαχειριστεί τις πληγές που άφησε πίσω της μια νέα τρομοκρατική επίθεση την οποία όμως αυτήν τη φορά οι τουρκικές Αρχές εξιχνίασαν μέσα σε λίγες ώρες… Συγκριτικά, πολλοί από όσους έχουν ταυτοποιηθεί ως συνυπεύθυνοι για τις επιθέσεις της 10ης Οκτωβρίου του 2015, που ξεχωρίζουν και ως οι πλέον πολύνεκρες στα τουρκικά χρονικά, ακόμη και σήμερα – επτά χρόνια μετά – διαφεύγουν τη σύλληψη.
«Επτά χρόνια μετά, ερωτήματα παραμένουν γύρω από τη φονικότερη τρομοκρατική επίθεση στα τουρκικά χρονικά. Οι δικηγόροι των οικογενειών των θυμάτων κατηγορούν τις Αρχές για παραμέληση υπηρεσιακού καθήκοντος…», έγραφε ο Τούρκος δημοσιογράφος Γκιοκτσέρ Ταχιντζίογλου στον ιστοχώρο Al-Monitor πριν από μόλις λίγες εβδομάδες.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ωστόσο και κάποιες άλλες τουρκικές ερμηνείες γύρω από τα πιθανά κίνητρα της επίθεσης που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ραγκίπ Σοϊλού (MiddleEastEye) υποστηρίζει, για παράδειγμα, ότι η επίθεση ήρθε σε μια στιγμή κατά την οποία η κυβέρνηση Ερντογάν και το HDP είχαν αρχίσει διαπραγματεύσεις, ενδεχομένως με στόχο να αποσταθεροποιήσει ακριβώς αυτήν την «προσέγγιση». Ο ίδιος σημειώνει, επιπλέον, ότι το PKK έχει δεχθεί σημαντικά πλήγματα το τελευταίο διάστημα σε Συρία και Ιράκ, και ότι υπό αυτό το πρίσμα η επίθεση της Κυριακής θα μπορούσε να ιδωθεί ως αντίποινα.
Το ίδιο το PKK έσπευσε πάντως, από την πλευρά του, να αρνηθεί κάθε σχέση με το τρομοκρατικό χτύπημα της 13ης Νοεμβρίου ενώ και το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποκήρυξε ως «ανεύθυνα» τα «σχόλια» (σ.σ. του Τούρκου υπουργού Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού εν προκειμένω) ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να έχουν οιανδήποτε εμπλοκή σε αυτήν την επίθεση
Δημοσίευση σχολίου