Γιώργος Σκαφιδάς
Εάν ισχύουν όσα έγραψε προ ημερών το (σε γενικές γραμμές έγκυρο και αξιόπιστο) ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, τότε η Τουρκία μόλις προχώρησε στην πρώτη δοκιμή ενός εγχώριας κατασκευής βαλλιστικού πυραύλου ονόματι Tayfun.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο σχετικό δημοσίευμα, η δοκιμή πραγματοποιήθηκε την Τρίτη, 18 Οκτωβρίου, με τον τουρκικό πύραυλο να εκτοξεύεται από ένα αεροδρόμιο κοντά στη Ριζούντα στις 7 το πρωί και να προσγειώνεται έπειτα από λίγα λεπτά 561 χιλιόμετρα δυτικότερα, στα ανοιχτά της Σινώπης στον Εύξεινο Πόντο.
Το σχετικό δημοσίευμα του αμερικανικού ειδησεογραφικό πρακτορείου υπογράφουν δύο Τούρκοι δημοσιογράφοι: ο Φιράτ Κοζόκ, που παρουσιάζεται να έχει την έδρα του στην Άγκυρα, και ο Σελτζάν Χατζάογλου.
Οι συντάκτες του άρθρου επικαλούνται ως πηγή πρόσωπα που «γνωρίζουν την υπόθεση» αλλά «θέλουν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους». Μιλούν, δε, για ένα «μυστικό πυραυλικό πρότζεκτ» που «βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετά χρόνια».
Τουρκικοί λογαριασμοί στο twitter έσπευσαν να αναπαραγάγουν την είδηση, tagάροντας την τουρκική βιομηχανία Roketsan. Η ίδια η Roketsan, ωστόσο, δεν είχε προβεί σε καμία σχετική ανακοίνωση.
H (κρατική) τουρκική αμυντική βιομηχανία Roketsan παράγει ήδη, εδώ και χρόνια, τον πύραυλο KHAN ή BORA. Ο λόγος για έναν βαλλιστικό πύραυλο που, σύμφωνα με όσα αναφέρονται επισήμως στο site της εν λόγω βιομηχανίας, έχει: διαμέτρημα 610 χιλ, βάρος 2.500 κιλά, μέγιστο βεληνεκές 280 χλμ και πολεμική κεφαλή βάρους 470 κιλών.
Εάν και εφόσον ισχύουν όσα δημοσίευσε το Bloomberg και αναπαρήγαγαν πολλοί διεθνώς, τότε με τον Tayfun, η Τουρκία έρχεται να επεκτείνει σημαντικά το μέγιστο βεληνεκές των εγχώριας κατασκευής πυραύλων της: από τα 280 χλμ. του («combat proven» όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σάιτ της Roketsan) KHAN – BORA… στα περίπου 560 χλμ. του φερόμενου ως «δοκιμασμένου» Tayfun.
Η χρονική στιγμή της εν λόγω διαρροής από την πλευρά της Άγκυρας δεν μπορεί βέβαια – και δεν πρέπει – να περάσει απαρατήρητη.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία (και ο διαμεσολαβητικός ρόλος που διεκδικεί η Τουρκία εκεί), η κόντρα με τις ΗΠΑ (και ο αντιδυτικισμός που εξακολουθεί να έχει απήχηση μεταξύ των Τούρκων ψηφοφόρων), ο ανταγωνισμός με την Ελλάδα (που είναι «αιώνιος εχθρός», «όργανο της κακής Δύσης», «πηγή» του συνδρόμου των Σεβρών), οι δυσοίωνες για τον Ερντογάν δημοσκοπήσεις και οι επερχόμενες τουρκικές εκλογές του 2023 (ενόψει των οποίων ο επικεφαλής του AKP θέλει να παρουσιάσει επιτυχίες) αλλά και ο «παραδοσιακός» τουρκικός εθνικισμός που δυστυχώς διατρέχει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της γείτονος από τα ακροδεξιά ως τα αριστερά… έρχονται όλα μαζί ως στοιχεία να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο τουρκικής επεκτατικής μεγαλομανίας.
Τι θα ήθελε, ιδανικά, η τουρκική πλευρά στην παρούσα φάση; Προφανώς να αναγκάσει όλους τους «έξω» να συνθηκολογήσουν αποδεχόμενοι πλήρως τα αιτήματά της – είτε πρόκειται για τις ΗΠΑ και την πώληση των F-16, είτε για την Ελλάδα και την αποδοχή της τουρκικής επικυριαρχίας επί του Αιγαίου, είτε για την ΕΕ και την υποχώρηση έναντι όλων των τουρκικών αξιώσεων – χωρίς όμως η ίδια η Τουρκία να έχει προηγουμένως χρειαστεί να ρίξει ούτε μία σφαίρα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Άγκυρα παρουσιάζει νέους πυραύλους που «μπορούν να χτυπήσουν όχι μόνο τα ελληνικά νησιά αλλά και την ηπειρωτική Ελλάδα» ενώ ακριβώς την ίδια ώρα απαιτεί την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Το «παράλογο» (ή «πολύ λογικό» και «ύπουλο», ανάλογα με το πως το βλέπει κανείς) είναι πια προφανές: Η Τουρκία, μια χώρα με δεδηλωμένες επεκτατικές διαθέσεις (casus belli, γκρίζες ζώνες, τουρκολιβυκό μνημόνιο κ.ά.), «μεγαλώνει» στρατιωτικά, επικαλούμενη «εξωτερικές απειλές»… αλλά δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα σε άλλες κυρίαρχες χώρες όπως είναι η Ελλάδα να θωρακιστούν και εκείνες… Γιατί; Προφανώς επειδή στο αναθεωρητικό τουρκικό μυαλό οι γείτονες δεν μπορούν να είναι τίποτα άλλο πέρα από δορυφόροι και υποχείρια ή «επαρχίες» της Άγκυρας.
Σε κάθε περίπτωση, είτε ο πύραυλος Tayfun υπάρχει και όντως δοκιμάστηκε είτε όχι, η «made in Türkiye» τουρκική αμυντική βιομηχανία (Baykar, Aselsan, Roketsan, TUSAŞ κ.ά.) είναι πια εδώ και αναπτύσσεται, με το βλέμμα στραμμένο εντός αλλά και εκτός των συνόρων…
Δημοσίευση σχολίου