GuidePedia

0

Μανώλης Κοττάκης
ΜΕΣΑ στο γενικό χάος πέρασε μάλλον ασχολίαστη μια δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια από την Πολωνία: η δημόσια κατάθεση της αγωνίας του για το μέλλον της Ευρώπης. Η αποκάλυψη της μύχιας σκέψης του, ότι αυτό που τον κάνει να μην κοιμάται τα βράδια είναι το ενδεχόμενο διάλυσης της Ευρώπης. Όχι οι διαρκείς παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου μας. Η τοποθέτησή του, ότι η ήπειρός μας χρειάζεται δικό της αμυντικό βραχίονα. Το ΝΑΤΟ δεν φθάνει. Παραδόξως την ίδια αγωνία για το μέλλον της Ευρώπης έχει αρχίσει να αναπτύσσει και σωστά εσχάτως ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος βάλλει σχεδόν ανοικτά κατά της Γερμανίας για την εμμονή της να μπλοκάρει την κοινοτική απόφαση για επιβολή πλαφόν στις τιμές φυσικού αερίου, ανεξαρτήτως προελεύσεως. Είτε ρωσσικού είτε δυτικού. Γράφουμε παραδόξως, διότι με λογικούς όρους δεν συμβιβάζεται να επιδιώκεις την συνέχιση του πολέμου που ευνοούν οι ΗΠΑ στέλνοντας μυστικά άρματα στην Ουκρανία και έπειτα να διαμαρτύρεσαι για τις συνέπειες του πολέμου στην οικονομία σου. Και κατ’ επέκτασιν για την αδυναμία λήψεως αποφάσεων (και μην ακούσω ότι δεν υπάρχει άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ, στον πόλεμο –χθες αποκαλύφθηκε η ενόχληση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών επειδή η ουκρανική κυβέρνηση δεν ζήτησε την συναίνεσή τους για την δολοφονία της κόρης του Αλεξάντερ Ντούγκιν !!!)

Εν πάση περιπτώσει –επιστρέφω– είναι θετικό και ότι ο Πρωθυπουργός ενστερνίζεται από άλλη βάση τον σκεπτικισμό που αναπτύσσεται για την Ευρώπη με αφορμή τον γερμανικό εγωισμό. Μην πω αναισθησία. Ο πρώτος που ομίλησε για όλα αυτά στην Ελλάδα ήταν ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο οποίος σε διαδοχικές ομιλίες του στο Ίδρυμα Καραμανλή τον Νοέμβριο του 2021 και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τον Ιούνιο του 2022 περιέγραψε με ζοφερά χρώματα το μέλλον της Ευρώπης, διατυπώνοντας την πρόβλεψη, ότι στο μέλλον θα αντιμετωπίσει υπαρξιακό πρόβλημα. Αυτό που δεν έχει πεί ακόμη, δημοσίως, είναι ότι με την τροπή που λαμβάνουν τα πράγματα αυτόν τον χειμώνα είναι λίαν πιθανό στο μέλλον ως Δύση να νοούνται η Αμερική, η Μεγάλη Βρεταννία και οι χώρες της Κοινοπολιτείας (Αυστραλία, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία, Τζαμάικα, Μπαχάμες κ.α.). Οι ευρωπαικές κοινωνίες θα χωρίσουν τα «τσανάκια» τους. 

Γιατί θα συμβεί αυτό; Διότι όπως προκύπτει από δημοσιεύματα που ήδη κάνουν την εμφάνισή τους (ενδεικτικώς, Euroactive χθες), όσο συνεχίζεται ο πόλεμος και γίνονται αισθητές οι συνέπειες της κρίσης στην πραγματική οικονομία και στην καθημερινότητα των ανθρώπων τόσο περισσότερο θα γίνεται αισθητό ότι τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής ταυτίζονται ελάχιστα ίσως και καθόλου με τα συμφέροντα της Ευρώπης. Διότι στο τέλος της ημέρας στόχοι της Αμερικής (που έξυπνα όπως και το 2008 εξάγει την βαθειά κρίση της στην αφελή Ευρώπη, διά της συρράξεως και όχι διά των αγορών αυτήν την φορά), είναι η καταστροφή της ευρωπαικής οικονομίας και η διάλυση του ευρώ. Η καταστροφή του νομίσματος. Η απουσία ενιαίας ηγεσίας στην Ένωση. Η διακοπή της ανάπτυξης των στρατηγικών σχέσεων μεταξύ Ευρώπης – Ρωσσίας και Ευρώπης – Κίνας. Η επιβολή καθεστώτος διαίρει και βασίλευε μαζί με την Μεγάλη Βρεταννία.

Το απεκάλυψε φόρα παρτίδα η σουηδική τηλεόραση, που έδωσε προ εβδομάδος στην δημοσιότητα έκθεση της δεξαμενής σκέψης RAND CORPORATION, η οποία γράφει ακριβώς αυτό: στόχος των ΗΠΑ δεν είναι ο Πούτιν μόνον αλλά ΚΥΡΙΩΣ η καταστροφή της ευρωπαικής οικονομίας. Οι κατ’ εξοχήν σύμμαχοι των Αμερικανών στην περιοχή Πολωνοί, η κατά Ράμσφελντ «Νέα Ευρώπη» φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι πληρώνουν ακριβά σε ενέργεια την μετατροπή του εδάφους τους σε κέντρο υποδοχής προσφύγων και την επικράτειά τους ως δυνητικό στόχο πυρηνικών. Και εκδηλώνουν δυσαρέσκειες. Ήδη διαμαρτύρονται για τις πανάκριβες τιμές υγροποιημένου φυσικού αερίου που τους πουλά η Αμερική και η Νορβηγία! Σωστά το διαβάσετε, η Πολωνία. Επαναστατούν και τα εξαπτέρυγα! Σε περίπτωση που δεν βρεθεί ενιαία ευρωπαική λύση για να απαλυνθεί ο πόνος εκατομμυρίων καταναλωτών, το δίλημμα στο μέλλον θα είναι ξεκάθαρο: Ζελένσκυ ή «ζεστούλα»;

Η Αμερική κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει και αυτόν τον οικονομικό πόλεμο, μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον, αλλά αν η Ευρώπη ξεπαγιάσει φέτος και του χρόνου, θα χάσει μάλλον οριστικά την συμπάθεια αιώνος των ευρωπαικών κοινωνιών. Ο πόλεμος εν τέλει εξελίσσεται σε παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Χάνουν τώρα Ρωσσία, Ουκρανία, Ευρώπη, θα χάσει προσεχώς και η Δύση. Αλλά πριν από την τελική ήττα θα χαρεί ενδεχομένως μια πρόσκαιρη νίκη. Τούτων δοθέντων δεν φθάνει να διαπιστώνουν οι ηγεσίες μας τον κίνδυνο. Πρέπει να δράσουν και ευρωπαικά. Ευρωπαικά, επαναλαμβάνω, όχι ευρωατλαντικά. Δεν έχω τίποτε με τους συμμάχους μας, αλλά, όπως όλα δείχνουν, δεν θα κρυώσουμε το ίδιο…

πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

 
Top