Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Περισσότερες λεπτομέρειες και διευκρινίσεις σχετικά με το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 Block 50 – Τι πραγματικά ισχύει με τη διαδικασία εκσυγχρονισμού. Σε συνέχεια των δημοσιευμάτων με αναφορές στον εκσυγχρονισμό των F-16 Block 50, επανερχόμαστε στο θέμα, από τη στιγμή που το θεωρούμε μεγάλης σημασίας για την ελληνική άμυνα. Ο εκσυγχρονισμός και αυτών των 38 αεροσκαφών, δημιουργεί μία κρίσιμη μάζα 121 εκσυγχρονισμένων μαχητικών που μπορούν να αξιοποιήσουν σύγχρονα αερομεταφερόμενα όπλα, αλλά και να λειτουργήσουν ως ο συνδετικός κρίκος της Πολεμικής Αεροπορίας με το μέλλον.
Το πρώτο που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι δεν υπάρχει απόφαση εκσυγχρονισμού των F-16 Block 50 στο επίπεδο Viper. Το κόστος θα είναι σχεδόν διπλάσιο και ο χρόνος που θα απαιτηθεί αρκετά μεγαλύτερος, δεδομένου ότι θα χρειαστεί να κατασκευαστεί πρωτότυπο και να εκτελεστούν εκτεταμένες δοκιμές στις ΗΠΑ. Το κόστος είχε υπολογιστεί σε 900 εκατομμύρια δολάρια το 2018. Τότε δηλαδή που τα Block 50 είχαν περιληφθεί στην αμερικανική LOA για τον εκσυγχρονισμό των Block 52+ και Block 52+ Advanced σε Viper. Προς το παρόν επομένως, αυτό που ισχύει είναι ότι τα Block 50 θα αναβαθμιστούν σε Block 50M.
Σε ό,τι αφορά στην ένταξη του προγράμματος σε αυτό του εκσυγχρονισμού των Block 52+ και Block 52+ Advanced σε Viper, προκειμένου να εξοικονομηθεί πολύτιμος χρόνος, η πρόταση του ΥΠΕΘΑ είναι όντως αυτή. Δηλαδή ο εκσυγχρονισμός των Block 50 να ενταχθεί στην υπάρχουσα Διακρατική Συμφωνία για την αναβάθμιση σε VIPER, κατά κύριο λόγο για να είναι λιγότερο χρονοβόρα η επεξεργασία του αιτήματος από τις αρχές των ΗΠΑ και έτσι να απαιτηθεί μικρότερος χρόνος για την αποστολή της απάντησης LoA.
Το πρόγραμμα σύμφωνα με το ΥΠΕΘΑ δεν θα περιλαμβάνει SSI (Security of Supplies & Information), (αντικαθιστούν τα αντισταθμιστικά – offsets) υπό την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά θα έχουν τη μορφή εκτέλεσης εργασιών για την κατασκευή νέων υποδομών στην 111 Πτέρυγα Μάχης και την αναβάθμιση παλιότερων, προκειμένου να υλοποιηθεί ο εκσυγχρονισμός των Block 50 εκεί, με μέσα και προσωπικό της ΠΑ. Τα έργα θα γίνουν μετά από σχετικό διαγωνισμό της LM και με ευθύνη αυτής. Φυσικά η έγκριση του ΥΠΕΘΑ θα είναι απαιτούμενη.
Είτε πρόκειται για νέα διακρατική συμφωνία ή για τροποποίηση παλαιότερης, η διαδικασία είναι η ίδια. Η ελληνική πλευρά αποστέλλει LoR (ουσιαστικά αίτημα με το τι θέλει να κάνει για αυτήν η κυβέρνηση των ΗΠΑ) και η αμερικανική πλευρά απαντά με LoA ή Amendment σε υπάρχουσα LoA αντίστοιχα.
Επειδή ο εκσυγχρονισμός περιλαμβάνει και άλλες απαιτήσεις θα απαιτηθούν και άλλες δοκιμές και παρεμβάσεις των μηχανικών (engineering effort), παρά το γεγονός ότι το TC1 αποτελεί όντως τη βάση του και η αξιοποίησή του θα εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα. Υπάρχει επίσης και αριθμός διθέσιων αεροσκαφών για τα οποία θα απαιτηθεί σχεδίαση και δοκιμές.
Στην ίδια LoR είναι δυνατόν, πάλι για λόγους εξοικονόμησης χρόνου, να περιληφθούν και τα ατρακτίδια στοχοποίησης SNIPER. Στην τροποποίηση της αρχικής συμφωνίας δηλαδή. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για τους πυραύλους AGM-88E AARGM και AGM-84L Harpoon. Για αυτά δηλαδή θα πρέπει να αποσταλεί ξεχωριστή LoR.
O AARGM όντως δεν είναι πιστοποιημένος προς το παρόν στο F-16, αλλά αυτό μπορεί να γίνει εφόσον απαιτηθεί. Το κόστος θα το επωμιστεί η USAF από την οποία και θα γίνουν οι σχετικές δοκιμές στις ΗΠΑ, αν και προς το παρόν δεν έχει επισημοποιηθεί κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η Αεροπορία των ΗΠΑ θα ενσωματώσει το όπλο στα F-16 που διαθέτει και εκσυγχρονίζει σε επίπεδο παρόμοιο με αυτό που αντιπροσωπεύει το Viper. Σε αντίθετη περίπτωση το όπλο θα είναι διαθέσιμο μόνο στο F-35A. κάτι για το οποίο βέβαια, η ελληνική πλευρά και η Πολεμική Αεροπορία δεν μπορούν να περιμένουν…
Τέλος, αναφορικά με τα F-16 Block 30 υπάρχει σχετική παλαιότερη πρόταση εκσυγχρονισμού από την κατασκευάστρια εταιρεία, που χρήζει πλέον επικαιροποίησης. Τα απάρτια που αφαιρούνται από τα εκσυγχρονισμένα σε F-16V πολύ πιο σύγχρονα του Block 30 αεροσκάφη (Block 52+ / 52+ Adv.) είναι στο επίκεντρο. Τα συγκεκριμένα μαχητικά χωρίς Link-16, IFF Mod5 και SATURN δεν θα είναι πλέον επιχειρησιακά εκμεταλλεύσιμα σε σύγχρονο περιβάλλον. Επίσης, πολλά από τα συστήματά τους δεν υποστηρίζονται πλέον επαρκώς και στο μέλλον ακόμη λιγότερο ως καθόλου.
Δημοσίευση σχολίου