Λυγερός Σταύρος
Αλάνθαστο κριτήριο για τη δημοκρατική ωριμότητα μίας κοινωνίας είναι η ικανότητά της να διεξάγει δημοκρατικό διάλογο στη δημόσια σφαίρα για τα ζητήματα που κάθε φορά τίθενται επί τάπητος. Αντιστρόφως, η διολίσθηση σε φανατικό “οπαδισμό” αποτελεί αλάνθαστο κριτήριο εκτροπής από το δημοκρατικό πλαίσιο. Όποιος παρακολουθεί αυτόν τον καιρό και τα κατεστημένα ΜΜΕ και τα social media διαπιστώνει τη διολίσθηση όχι απλώς σε φανατικό “οπαδισμό”, αλλά και σε ένα είδος ιδεολογικής τρομοκρατίας.
Η συναυλία υπέρ της ειρήνης που θα πραγματοποιηθεί με τη συμμετοχή πλήθους γνωστών καλλιτεχνών, μάλιστα, πυροδότησε το κλίμα. Τους κατηγόρησαν ότι μιλώντας γενικά για την ειρήνη, εμμέσως πλην σαφώς εξισώνουν τους θύτες (Ρώσους) με τα θύματα (Ουκρανούς). Ορισμένοι, μάλιστα, συνέκριναν την τωρινή στάση πολλών καλλιτεχνών που θα συμμετέχουν με τη πιο καταγγελτική στάση που οι ίδιοι είχαν υιοθετήσει στη δεκαετία του 1990, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Σερβία.
Το επιχείρημα δεν είναι αβάσιμο, αλλά η κατηγορία που απευθύνουν στους καλλιτέχνες μπορεί εύκολα να αντιστραφεί. Πολλοί από τους επώνυμους που σήμερα “πυροβολούν” τους εισβολείς Ρώσους, τί στάση άραγε είχαν τηρήσει όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Σερβία, ή όταν οι Αμερικανοί έκαναν εισβολή στο Ιράκ με αποδεδειγμένα ψευδή προσχήματα; Μήπως είχαν σιωπήσει και πολύ περισσότερο χειροκροτήσει; Όποιος κάνει τον κόπο να ψάξει θα το διαπιστώσει.
Προφανώς, δεν έχει νόημα ο συμψηφισμός των επεμβάσεων της Δύσης με την εισβολή των Ρώσων. Κάθε μία από αυτές τις πράξεις κρίνεται αυτόνομα, συνιστά ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και ως εκ τούτου είναι απερίφραστα καταδικαστέα. Εάν, λοιπόν, δεν θέλουμε να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά, εάν δηλαδή θέλουμε να κρίνουμε με βάση αρχές, όσοι είχαν τότε σιωπήσει ή πολύ περισσότερο χειροκροτήσει τις δυτικές επεμβάσεις-εισβολές και σήμερα “πυροβολούν” τους Ρώσους με ιερή αγανάκτηση είναι υποκριτές.
“Ανθρωπιστικοί” και “κακοί” βομβαρδισμοί!
Εκτός κι αν μας σερβίρουν τον ισχυρισμό ότι υπάρχουν “ανθρωπιστικοί” και “κακοί” βομβαρδισμοί, “ανθρωπιστικές” και “κακές” εισβολές. Να μας πουν δηλαδή πως ό,τι κάνει η Δύση είναι καλώς καμωμένο και ό,τι η Ρωσία κακώς. Το γεγονός ότι οι δυτικές χώρες είναι φιλελεύθερες δημοκρατίες και η Ρωσία έχει αυταρχικό καθεστώς δεν αλλάζει τον τρόπο που πρέπει να κρίνονται οι πράξεις τους στη διεθνή σκηνή.
Αίμα και πόνο προκαλούν σήμερα οι ρωσικές βόμβες στην Ουκρανία, αίμα και πόνο είχαν προκαλέσει οι δυτικές βόμβες στη Σερβία, το Ιράκ και τη Λιβύη. Το γεγονός ότι σήμερα τα Μίντια υπερπροβάλλουν εικόνες με πόνο και αίμα που μας συγκινούν, ενώ δεν έκαναν το ίδιο για τη Σερβία, το Ιράκ και τη Λιβύη, έχει να κάνει με τις τεράστιες δυνατότητες της δυτικής προπαγάνδας και αντιστοίχως με τις περιορισμένες της ρωσικής. Γιατί ανεξαρτήτως του τί βλέπουμε εμείς στις τηλεοπτικές οθόνες μας, το αίμα και ο πόνος περισσεύουν επί του πεδίου σε όλους τους πολέμους. Και βεβαίως οι Σέρβοι, οι Ιρακινοί και οι Λίβυοι δεν μετράνε λιγότερο ως ανθρώπινες υπάρξεις από τους Ουκρανούς.
Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, μπορούμε να δούμε σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις τον ευδιάκριτο κοινό παρονομαστή. Η Ρωσία σήμερα, όπως οι ΗΠΑ χθες, οι αποικιοκρατικές δυνάμεις προχθές και όλες οι αυτοκρατορίες αντιπροχθές, συμπεριφέρονται ως μεγάλες δυνάμεις. Και για να θυμηθούμε τον Όργουελ, οι μεγάλες δυνάμεις στον κόσμο μας δυστυχώς είναι “πιο ίσες” από τις μικρομεσαίες. Μας το δίδαξε πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια ο Θουκυδίδης στη συνομιλία Αθηναίων και Μηλίων.
Πιστοποιητικό αντιρωσικών φρονημάτων
Ο Ελληνισμός έχει υποστεί την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Έχει υποστεί και την υποκρισία, με την οποία η Δύση αντιμετώπισε εκείνη την εισβολή και αντιμετωπίζει μέχρι σήμερα τη συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή. Και αυτές οι πικρές εθνικές εμπειρίες θα έπρεπε να μας έχουν κάνει πολύ πιο προσεκτικούς στον τρόπο που κρίνουμε και αξιολογούμε τους πάντες, ειδικά τις μεγάλες δυνάμεις. Διαφορετικά, μετατρεπόμαστε σε “χρήσιμους ηλίθιους”. Δεν θα έπρεπε να θέτουμε στον εαυτό μας το ερώτημα, γιατί η Δύση όχι απλώς ανέχεται, αλλά και επαινεί τον Ερντογάν, παρότι η Τουρκία δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις και συνεχίζει να διατηρεί στενές σχέσεις με τη Ρωσία;
Η Ελλάδα σωστά καταδίκασε τη ρωσική εισβολή και σωστά εφαρμόζει τις δυτικές κυρώσεις. Κακώς, όμως, το πολιτικό και μιντιακό σύστημα έχει γίνει “βασιλικότερο του βασιλέως”. Ακόμα και εάν κάποιος καταδικάσει ρητά τη ρωσική εισβολή, αλλά επιχειρήσει να ερμηνεύσει –όχι να δικαιολογήσει– ρωσικές ενέργειες κατά κανόνα υφίσταται μπούλινγκ. Με ευκολία που τρομάζει (για τον φανατισμό που περικλείει), χαρακτηρίζεται από τους κήνσορες “πουτινικός” και στην καλύτερη περίπτωση “ισαποστάκιας”! Η ιδεολογική τρομοκρατία που έχει κατακλύσει τη δημόσια σφαίρα παραπέμπει σε “μακαρθισμό”, για να μην πούμε σε Μεσαίωνα. Έτσι όπως πάνε, μαζί με το πιστοποιητικό εμβολιασμού, σε λίγο θα ζητάνε και πιστοποιητικό αντιρωσικών φρονημάτων!
Δημοσίευση σχολίου