Πως διαμορφώνονται οι ισορροπίες μετά την διάσκεψη στο Παρίσι
Με την αντίστοιχη διεθνή υποστήριξη που συμφωνήθηκε στη Διάσκεψη του Παρισιού, η Λιβύη θα πρέπει να πραγματοποιήσει τις πρώτες ελεύθερες, τακτικές, χωρίς αποκλεισμούς και αξιόπιστες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές της στις 24 Δεκεμβρίου. Οι εκλογές θα πρέπει επομένως να βάλουν τέλος-ή τουλάχιστον να αντιπροσωπεύουν κάτι περισσότερο από μια προσωρινή εκεχειρία- στην πόλωση της χώρας, η οποία χωρίζεται σε δύο μέρη, υποδιαιρούμενη σε ζώνες όπου εξακολουθεί να βασιλεύει ο νόμος των ισχυρότερων από τους νέους πολέμαρχους.
Η επιστροφή της Λιβύης σε έναν ορισμένο βαθμό κανονικότητας είναι απαραίτητη για να εκτονωθεί μια από τις εστίες αστάθειας που συγκλονίζει τη Μεσόγειο. Εξ ου και η αποφασιστικότητα του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να συγκεντρώσει στη γαλλική πρωτεύουσα όλους όσοι παίζουν τα διάφορα ατού τους στην περιοχή. Όλοι, από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες μέχρι τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον πιθανό διάδοχό της ως πολιτικό ηγέτη της ΕΕ, τον Ιταλό Μάριο Ντράγκι, μέχρι τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Αλ-Σίσι και φυσικά τον Μοχάμεντ Αλ-Μάνφι της Λιβύης, Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου, και τον πρωθυπουργό Adbel Hamid Dbeibah. Και ούτω καθεξής, έως και τριάντα χώρες ενδιαφέρονται να βγάλουν τη Λιβύη από το τέλμα που υποφέρει από την ανατροπή και τη δολοφονία του Μουαμάρ αλ Καντάφι.
Σε αυτή τη συναυλία των κορυφαίων φωνών, όμως, έλειπαν δύο από τις πιο σημαντικές και εμπλεκόμενες πλευρές: αυτές του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που έστειλαν τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και τον Υφυπουργό Σεντάτ Ονάλ, αντίστοιχα.
Η Ρωσία και η Τουρκία είναι σημαντικοί παίκτες στη Λιβύη. Ο πρώτος υποστηρίζει ανοιχτά και τον Στρατάρχη Khalifa Haftar, τον ισχυρό άνδρα της Κυρηναϊκής και κορυφαίο υποψήφιο στις εκλογές. Η τελευταία βασίζεται στις υπηρεσίες της ρωσικής εταιρείας υπηρεσιών ασφάλειας και επιμελητείας Wagner, της οποίας οι μισθοφόροι καταλαμβάνουν τις πιο σημαντικές θέσεις στον προεδρικό κύκλο σε χώρες όπως το Μάλι και η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ενώ ο Χάφταρ φέρεται να έχει περίπου 300 πράκτορες της Wagner στην αποκλειστική του υπηρεσία. Φυσικά, το Κρεμλίνο, δια στόματος του διπλωματικού του επικεφαλής Σεργκέι Λαβρόφ, αρνείται οποιαδήποτε εξάρτηση από την Βάγκνερ. Ευθυγραμμισμένα με την υποστήριξη της Ρωσίας προς τον Χάφταρ είναι κυρίως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Αίγυπτος.
Η Τουρκία, από την πλευρά της, διατηρεί την υποστήριξή της στην κυβέρνηση ενότητας στην Τρίπολη μέσω ενός στρατιωτικού σώματος και της άτυπης κάλυψης ενός δικτύου πρακτόρων, κυρίως Σύριους που κέρδισαν την τουρκική υπόθεση. Σε αυτό το σενάριο υποτιθέμενης υποστήριξης, κατασκοπείας και μεταλλαγμένων πιστών, δραστηριοποιούνται επίσης πράκτορες από το Σουδάν και το Τσαντ, χώρες που επίσης επηρεάζονται πολύ από ό,τι συμβαίνει στη Λιβύη. Σε ένα τέτοιο σενάριο, η ΕΕ υποτίθεται ότι θέλει και εργάζεται ουδέτερα για μια διαρκή λύση που θα διαιτητεύεται από τις πολιτικές δυνάμεις της ίδιας της Λιβύης.
Επικίνδυνο νεκροταφείο στρατιωτικών παλιοσίδερων
Η χώρα, η οποία έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο στρατιωτικού εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένου πυρηνικού υλικού χαμηλής ισχύος, έχει πέσει θύμα της λεηλασίας αυτού του στρατιωτικού σκραπ από κάθε είδους συμμορίες, συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, των πιο ριζοσπαστικών τζιχαντιστών μαχητών, και κατά συνέπεια έχει γίνει μια ανεξέλεγκτη βάση για επιχειρήσεις για τη σταδιακή κατάληψη περιοχών του Σαχέλ.
Είναι ο κίνδυνος αυτής της μετατόπισης που οδήγησε τον Μακρόν να αναλάβει την πρωτοβουλία, καταρχήν με την υποστήριξη ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας που εκπροσωπείται στο Παρίσι για τις μελλοντικές εκλογές ως αφετηρία προς τη σταθεροποίηση. Για το σκοπό αυτό, οι Τούρκοι και οι Ρώσοι θα πρέπει πρώτα να αποσύρουν τις στρατιωτικές και μισθοφορικές δυνάμεις τους..
Όνειρα απατηλά;
Πέρα από τον αναπόδραστο Χάφταρ, μένει να δούμε ποιοι άλλοι θα είναι υποψήφιοι και, το κρίσιμο, αν θα αποδεχτούν εκ των προτέρων το αποτέλεσμα της κάλπης. Σε αντίθετη περίπτωση θα δημιουργούσε τη βάσιμη υποψία ότι, αν χάσουν, θα επέστρεφαν στο προηγούμενο καθεστώς όπου κυριαρχούσαν οι πολέμαρχοι.
Παρά τις αρνήσεις του, ένας άλλος υποψήφιος που θα είναι αναπόφευκτος είναι ο Abdel Hamid Dbeibah, ο σημερινός πρωθυπουργός της κυβέρνησης εθνικής ενότητας και μετάβασης, αγαπημένος της Τουρκίας. Ο Saadi al-Islam Gaddafi, ο γιος του λιντσαρισμένου Λίβυου ηγέτη, απειλεί επίσης να κατέβει στις εκλογές. Η παρουσία του, και κυρίως το αποτέλεσμα που θα έχει, θα είναι το μέτρο της υποθετικής νοσταλγίας των Λιβυών για το καθεστώς του δικτάτορα ή της επιθυμίας να γυρίσουν σελίδα σε μια από τις μεσογειακές χώρες με τις μεγαλύτερες δυνατότητες.
Σε όλα αυτά η Ελλάδα δεν υπάρχει πουθενά... Καλά τα ταξίδια Δένδια και οι δηλώσεις αλλά φάνηκε κι από όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης στο Παρίσι. Η Ελλάδα περιμένει την νόμιμη κυβέρνηση να συνεργαστεί μαζί της.... Φέξε μου και γλίστρησα...
Δημοσίευση σχολίου