Η έκκληση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προς όλους τους μουσουλμάνους, από την Τζακάρτα της Ινδονησίας έως το Σεράγεβο, «να ενωθούν εναντίον των πράξεων του Ισραήλ που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα» των Παλαιστινίων, ήταν κατά πολύ ισχυρότερη από των Αράβων ηγετών της περιοχής, αλλά δεν ισοδυναμεί βεβαίως με κήρυξη «τζιχάντ» εναντίον του εβραϊκού κράτους.
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗ
Ο κ. Ερντογάν είναι ένας ιδιότυπος πολιτικός, σίγουρα «α λα τούρκα» και όχι κατά τα πρότυπα της Δύσεως. Δεν προσβλέπει σε εξέγερση των μουσουλμάνων, αλλά σε αντιδράσεις, που δεν θα ακυρώσουν, τουλάχιστον όμως θα ανασχέσουν την προσέγγιση και περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεων του Ισραήλ με τις αραβικές χώρες –Αίγυπτο, Εμιράτα και Σαουδική Αραβία– όπου μετέχουν η Ελλάδα και η Κύπρος.
Από τις χώρες της Δύσεως την εντονότερη ανησυχία εξέφρασε η Γαλλία, ο υπουργός Εξωτερικών της οποίας, Κλεμάν Μπον, δήλωσε χθες πως «Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πρέπει να εμπλακούμε με το Ισραήλ και την Παλαιστινιακή Αρχή ώστε να προσπαθήσουμε να βρούμε λύση τις επόμενες ημέρες». Πρόκειται για μία ακόμη από τις ρητορικές γαλλικές «παρεμβάσεις» της Γαλλίας του Εμανουέλ Μακρόν, όπου απλώς τίθεται ένα θέμα δίχως τη δυνατότητα ιδίας παρεμβάσεως.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ο «ανατροπέας» υποτίθεται της πολιτικής του προκατόχου του Ντόναλντ Τραμπ, έχει άλλα επείγοντα να διαχειρισθεί. Παράλληλα, η σύσταση του υπουργού επί των Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν περί «αποκλιμακώσεως» απλώς επιβεβαιώνει ότι ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου ακολουθεί την πολιτική του προκατόχου του, Ντόναλντ Τραμπ, που μετέφερε την αμερικανική πρεσβεία από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ και δρομολόγησε την προσέγγιση κάποιων αραβικών κρατών με το Ισραήλ.
Η Αίγυπτος προσφέρθηκε να διαδραματίσει ρόλο «διαμεσολαβητικό» ως η ισχυρότερη αραβική χώρα στην περιοχή, αλλά έχει αποξενωθεί σημαντικά από την «παλαιστινιακή υπόθεση» από τη στιγμή που υπέγραψε συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ επί της προεδρίας του Τζίμι Κάρτερ. Σήμερα πλέον τον τόνο στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δίδουν δύο ισλαμικές αλλά όχι αραβικές χώρες – το Ιράν και η Τουρκία. Ο κ. Ερντογάν προσδιόρισε απλώς το στίγμα του σε αυτή τη νέα αιματηρή αντιπαράθεση. Η Δύση διαλογίζεται, αν και τα πάντα εξαρτώνται από τη διάρκεια νέας κρίσεως.
Δημοσίευση σχολίου