Γράφουν οι Χρήστος Κηπουρός και Πασχάλης Χριστοδούλου
Έως τώρα το συγκεκριμένο τρίγωνο στο Δυτικό τμήμα του Κεντρικού Ατλαντικού Ωκεανού ήταν γνωστό για τα μυστήρια που έκρυβε απέναντι στην ασφάλεια πλοίων και αεροπλάνων που το διαπερνούσαν. Ήταν μεν κάτι μεταξύ πραγματικότητας και μύθου, όμως ποτέ δεν έπαψε να αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο. Έστω και αν η Αμερικανική ακτοφυλακή τα αρνείται όλα αυτά, κάνοντας λόγο περί μύθου και μόνο.
Αντίθετα στην περίπτωση της Ανατολικής Μεσογείου ναι μεν στο εδώ “Τρίγωνο των Βερμούδων”, σύμφωνα με την απτή πραγματικότητα δεν εξαφανίζονται πλοία ή αεροπλάνα αλλά αυτό συμβαίνει συστηματικά, με πολλά άλλα πράγματα. Τόσο υλικά, όσο και άυλα
Κάποιες δυνάμεις, όχι αόρατες αλλά ορατές, δια γυμνού οφθαλμού, εξαφανίζουν Ελληνικά νησιά από τους χάρτες τους. Το σύμπλεγμα των δεκατεσσάρων νησιών και νησίδων του Καστελόριζου είναι τέτοια περίπτωση.
Δεν έκαναν κάτι διαφορετικό με την εξαφάνιση του Ελληνισμού, από τον Αττίλα στην Κύπρο, μέσα από ένα μίγμα αιματηρής, όσο και αναίμακτης γενοκτονίας, μετά αγνοουμένων.
Όπως επίσης έχουν εξαφανίσει ιστορικούς πολιτισμούς λαών και λαών καθώς και όλες εκείνες τις αρχές και τις αξίες που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών. Όλες συστηματικά τις βιάζει και εξαφανίζει ένας παρείσακτος που μάλιστα διεκδικεί ρόλους επικυρίαρχου.
Ο λόγος για τον Τουρκικό φασισμό, με γεωοικονομικό εκπρόσωπο στη συγκεκριμένη θάλασσα, το χάρτη της “Γαλάζιας Πατρίδας”. Ο οποίος και να ήθελε δεν μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από εξάμβλωμα.
Η περίπτωση του Καστελόριζου είναι η επιτομή της εξαφάνισης από το χάρτη αυτό. Και όχι μόνο. Διαμέσου χαρτογραφικής κατοχής υπεξαιρεί το μισό Αιγαίο και μαζί του, τη μείζονα έκταση της Ανατολικής Μεσογείου.
Το ζήτημα είναι το τι θα μπορούσε να κάνει κανείς για την ειρήνη, την άμυνα και την ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο, αντί να ανέχεται να αναπαράγονται παρόμοια με τα Τουρκικά πλιάτσικα, φαινόμενα.
Αν οι τρεις κορυφές του Μεσογειακού Τριγώνου των Βερμούδων είναι ο Ελληνισμός, η Αίγυπτος και η Τουρκία, δεν τιμά τις δύο πρώτες πλευρές να υφίστανται αδιαμαρτύρητα όλα εκείνα που η Τουρκία επιβουλεύεται απέναντι στις ιστορικές τους πατρίδες. Και πολύ περισσότερο δεν τις τιμά να συμπεριφέρονται σαν πλευρές ενός νέου Μεσογειακού Ιψενικού τριγώνου.
Η ηθική και η πολιτική θα είναι λοιπόν τα χαρακτηριστικά που οφείλει να έχει μια προσφυγή του Ελληνισμού και της Αιγύπτου, σε οποιοδήποτε, χρειαστεί, διεθνή δικαιοδοτικό φορέα. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά επίσης, θα πρόκειται για μια προσφυγή αυτοκριτική, όσο και εξαγνιστική.
Δεν είναι γνωστό ποια αόρατη δύναμη βυθίζει τα πλοία στο Τρίγωνο των Βερμούδων, όμως είναι απολύτως γνωστό ότι οι ημέτερες δυνάμεις εδώ είναι ορατές. Και ότι αυτό που θα βυθίσουν δεν είναι άλλο, από το σημείο εκείνο {1} που νομιμοποιεί την οριογραμμή της “Γαλάζιας Πατρίδας”. Κοινό σημείο τομής του 28ου Μεσημβρινού, της εξωτερικής οριογραμμής της “Γαλάζιας Πατρίδας” και της διαχωριστικής γραμμής της συμφωνίας Ελλάδας και Αιγύπτου.
Όσο για τον Ερντογάν, ο οποίος φαντασιώνεται την Ανατολική Μεσόγειο ως μια Τουρκική λίμνη, με βάση μάλιστα αναφορές σε οθωμανικές κατακτήσεις, έχουμε να τονίσουμε ότι αυτό που έχει κατά νου είναι ένα καινούργιο Τρίγωνο των Βερμούδων. Ενώ το δικό μας πολιτικό σχέδιο εμπνέεται από την επιστροφή στους ιστορικούς πολιτισμούς.
Μια επιστροφή της οποίας το πρώτο βήμα είναι η κατά τον Δημόκριτο, πιο σπουδαία τέχνη. Η πολιτική.
Αυτήν λοιπόν, ως διαχείριση συμβόλων, το μόνο που μπορεί να την εκφράσει πληρέστερα, εν όψει μάλιστα της 25ης Μαρτίου, είναι η άμεση αποστολή στις Βρυξέλλες του βέτο.
Να συνδράμουν οι εταίροι και με απόφασή τους να απαιτήσουν από την Τουρκία την ανάκληση του καθόλα παράνομου χάρτη της “Γαλάζιας Πατρίδας”.
Αν όμως και τώρα δεν το κάνει αυτό ο πολιτικός Ελληνισμός, το μόνο που θα απομείνει από την εθνικοφροσύνη του, θα είναι το κέλυφος.
Και για άλλη μια σημαδιακή φορά, οι ιστορικοί λαοί της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, θα μείνουν χωρίς εκπροσώπηση στην Ευρώπη και κυριολεκτικά ξεκρέμαστοι.
Δημοσίευση σχολίου