«Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές»
Γράφει ο επίτιμος Α/ΓΕΝΝαύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης
Η εμβληματική φράση και ο στοχασμός του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού «Το έθνος πρέπει (να μάθει) να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές» προϋποθέτει σωστή ενημέρωση και κυρίως, σωστή και «ακριβή» χρήση όρων και εννοιών. Η αξιοπιστία της αποτρεπτικής στρατηγικής ενός αμυνόμενου κράτους, όπως η Ελλάδα, είναι ένα άθλημα εσωτερικής και εξωτερικής εξισορρόπησης των απειλών κατά της επικράτειας του. Εσωτερική εξισορρόπηση είναι η βελτιστοποίηση της κρατικής ισχύος με εναλλακτικούς συνδυασμούς των μέσων που διαθέτει. Εξωτερική εξισορρόπηση είναι τυπικές και άτυπες συμμαχικές συγκλίσεις που αυξάνουν ή περιπλέκουν τα αναθεωρητικά σχέδια του επιτιθέμενου.
Πλέον, ανησυχώ και ανησυχώ βαθύτατα. Έχοντας την τραυματική εμπειρία της επιτυχούς, κατά τα άλλα, επιχείρησης της Ζουράφας (Λαδόξερα) το έτος 2012 ανησυχώ ό,τι το αληθές δεν είναι το αληθοφανές ή το «λέγειν». Ανησυχώ, κυρίως, για το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα που πρέπει να θωρακιστεί κατά των ελλειμματικών αναλύσεων και κατά των συνδρόμων φοβίας. Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται ότι η συνεργασία των δύο κρίσιμων για τα Εθνικά συμφέροντα Υπουργείων (Άμυνας-Εξωτερικών) συνεχίζουν την παραδοσιακή πολιτική της ΜΗ αγαστής συνεργασίας, ΜΗ συνέργειας.
Η αποφυγή της στρατιωτικοποίησης της κατάστασης συνιστά συνειδητή επιλογή της ελληνικής πλευράς. Με την πρόσφατα γεγονότα της «Τουρκικής κατασκήνωσης» του Έβρου, την ακύρωση των ασκήσεων μεσαίας κλίμακας (π.χ. ΚΑΤΑΙΓΙΣ κ.λ.π.) δείξαμε ότι δεν θέλουμε θερμό επεισόδιο. Με τις διαρροές στα ΜΜΕ (πλέον διεθνώς) δείξαμε ότι είμαστε ηττοπαθής και ο αντίπαλος μας αντιλαμβάνεται ως ριψάσπιδες (αύξηση υπερπτήσεων μεγάλων νησιών σε χαμηλό ύψος, κατασκήνωση στον Έβρο κ.λ.π.). Μήπως, όμως, όλα έχουν συμφωνηθεί (τύπου Ζυρίχης) ερήμην του Ελληνικού Λαού;
Ο Ελληνικός Λαός αισθάνεται την ανάγκη να απαντήσει σε όλους αυτούς που νομίζουν και διατυμπανίζουν ότι είμαστε κυρίαρχο κράτος και λαμβάνουμε ανεξάρτητες αποφάσεις. σε αυτούς που τώρα ανακάλυψαν τους κλειστούς κόλπους και τις γραμμές βάσεως. σε αυτούς που συνιστούν ότι δεν θα πολεμήσουμε με ότι ονειρευόμαστε, αλλά με ότι έχουμε (συμπλήρωση: όμως, ούτε με αυτά που θα έπρεπε και πρέπει να έχουμε, τι κάναμε γι’ αυτό;). σε αυτούς που θεωρούν ότι τα ΜΟΕ πρέπει να συνεχιστούν πάση θυσία (ανεξαρτήτως προσβολών και θλιβερών, προς το χειρότερο κάθε φορά, αποτελεσμάτων). σε αυτούς που προσπαθούν να αποκρύψουν, επιμελώς, τα πραγματικά γεγονότα στον Εβρο. σε αυτούς που καλλιεργούν τον εθισμό της ναυτικής τέχνης της υποχωρήσεως. σε αυτούς που υποστηρίζουν δημόσια ό,τι ως γνωστόν εμείς οι πολιτικοί λέμε ψέματα και πρέπει να σηκώσουμε το ανάστημα και να πάρουμε την πολιτική ευθύνη να πάμε στη Χάγη. Σε όλους αυτούς υπενθυμίζει να ενστερνιστούν τα λόγια του Ευρυπίδη «Λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε».
Ο μη φαιδρός Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ισχυρίστηκε σε πρόσφατες συνεντεύξεις του ότι είναι «φαιδρότητα το casus belli», η κατασκήνωση είναι fake news και πως «η Τουρκία δεν ανταποκρίνεται στη χείρα φιλίας που μονίμως τείνει η χώρα μας». Ωστόσο, αγαπητέ κ. Υπουργέ όταν σε εκείνον τον «φαιδρό» στον οποίον τείνεις χείρα φιλίας δεν τείνει και την δική του για χειραψία, ελλοχεύει ο κίνδυνος (αργά ή γρήγορα) να σου κόψει το τεταμένο άκρο.
Ελπίζοντας σε μη επαύξηση της στρατηγικής ήττας (πέραν της τακτικής) δεν θα υποκύψουμε στις πιέσεις της Τουρκίας, όπως αναφέρονται στο δημοσίευμα του Υπουργείου Εξωτερικών της, για νέα επιτροπή διαπραγμάτευσης των νέων συνόρων για την αρχή της τροποποίησης της συνθήκης της Λωζάνης του 1923. Μας είχε ενημερώσει άκομψα, εάν όχι προσβλητικά, ο «Σουλτάνος» με τον πιο επίσημο τρόπο εντός του Προεδρικού Μεγάρου, το 2019. Διότι σε αυτή την περίπτωση, δυστυχώς, δεν θα είναι το τέλος της αρχής αλλά η αρχή ενός θλιβερού τέλους.
Θα μας υπενθύμιζε ο Αριστοφάνης (κωμωδία Ιππής) «Χέσαιτο γαρ ει μαχαίσετο».
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου