Θα ήταν λογική μια κατάρριψη τουρκικού F-16 σε υπερπτήση πάνω από ελληνικό έδαφος; Ή μήπως όχι;

Όπως πολλές φορές έχει γράψει ο καθημερινός τύπος, τα τουρκικά αεροσκάφη έχουν δώσει πλέον ρεσιτάλ υπερπτήσεων πάνω από τα ελληνικά νησιά. Οι Τούρκοι πλέον δεν αρκούνται σε “απλές” παραβιάσεις του FIR Αθηνών, ούτε σε παραβιάσεις του Εθνικού Εναερίου Χώρου. Θυμίζουμε πως στο Αιγαίο ο Εθνικός Εναέριος Χώρος, είναι στα 10 μίλια, αλλά τα Χωρικά Ύδατα είναι στα 6. Παράδοξο μεν, νόμιμο δε.

Οι Τούρκοι άρχισαν να εισβάλουν στον ΕΕΧ της Ελλάδος προκειμένου να αμφισβητήσουν τα 10 μίλια, αλλά φυσικά πολλές δεν φορές δεν αρκούνταν εκεί. Έτσι, λίγες φορές στο παρελθόν, σχεδόν σπάνια, τα τουρκικά μαχητικά είχαν αποτολμήσει υπερπτήσεις πάνω από ελληνικό έδαφος.

Τις τελευταίες μέρες, μετά την στρατιωτικού επιπέδου ήττα στον Έβρο, οι Τούρκοι έχουν αποθρασυνθεί. Παρά το γεγονός ότι η πολεμική τους αεροπορία, ελέω Ερντογάν, είναι στα επίπεδα που θα βρισκόταν μετά από την πολεμική αντιπαράθεση με την Ελλάδα διάρκειας 12 ωρών, εντούτοις συνεχίζουν να είναι προκλητικοί.

Η ΠΑ παρακολουθεί στενά τις πτήσεις τους και φυσικά αναχαιτίζει τους εισβολείς. Αν και οι αριθμοί των παραβιάσεων είναι μεγαλύτεροι, συνήθως προέρχονται από κάποιο CΝ-235 ή κάποιο ζεύγος F-16. Συνήθως οι πιλότοι, φανερώνουν την απειρία ή την “ατζαμοσύνη” τους, και σπεύδουν να εξαφανιστούν, ή επανέρχονται λίγο πιο νότια ή βόρεια. Σε καμία περίπτωση όμως δεν έχουν πάρει “αερομαχία” από Έλληνες πιλότους.

Κάποιες φορές, τα τουρκικά μαχητικά ακολουθούν προφίλ κρούσης, δηλαδή υλοποιούν σε πραγματικούς στόχους επιθέσεις, χωρίς φυσικά να κάνουν άφεση οπλισμού. Σε άλλες περιπτώσεις, είναι αποστολές αναγνώρισης, ενώ συνήθως, είναι πτήσεις “εθισμού” και εκπαίδευσης, με τους Τούρκους να παίρνουν το μάθημά τους γρήγορα.

Γενικά όμως, οι πτήσεις γίνονται σε μεγάλο ύψος, και τα τουρκικά μαχητικά σπεύδουν να εξαφανιστούν με την άφιξη των ελληνικών. Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις που οι Τούρκοι πετούν σε μεσαία ύψη, και ουσιαστικά κάνουν επίδειξη σημαίας πάνω από ελληνικό έδαφος. Θυμίζουμε, πως για στιγμιαία παραβίαση του τουρκικού εναέριου χώρου, η Τουρκία κατέρριψε ένα ρωσικό Su-24 που μάλιστα κατέπεσε σε συριακό έδαφος. Από το περιστατικό, σκοτώθηκε ένας ρώσος πιλότος, που πριν λίγο είχε πλήξει θέσεις του ISIS.

Πως θα φαίνονταν κάτι τέτοιο στους φίλους και συμμάχους; πως θα τους φαίνονταν αν η ΠΑ κατέρριπτε ένα τουρκικό F-16 πάνω από ένα ελληνικό νησί;

Είναι μια συζήτηση που έχουμε κάνει πάρα πολλές φορές. Και καλούμε τους αναγνώστες μας να καταθέσουν κόσμια τις απόψεις τους. Σήμερα δεν θα καταθέσουμε εμείς κάποια άποψη, απλά θα παραθέσουμε όλα όσα γνωρίζουμε για το θέμα.

Απλά θα θυμίσουμε, πως το σενάριο της κατάρριψης τουρκικού μαχητικού ήταν ουσιαστικά το έναυσμα της Επιχείρησης Βαριοπούλα (Balyoz Harekâtı), που θα οδηγούσε στην κατάληψη ελληνικού εθνικού εδάφους. Βέβαια όλα αυτά ήταν στα τουρκικά σχέδια.

Τώρα, αυτό που βλέπουμε είναι μια προσπάθεια του τουρκικού υπουργού Αμύνης Ακάρ, να πετύχει εκεί που απέτυχε ο υπουργός εσωτερικών, Σοϊλού. Ο τελευταίος, ακραίος εθνικιστής, δεν χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης σε πολλούς στην κυβέρνηση πέρα του Ερντογάν. Ο Σοϊλού δεν είναι μάλλον αυτό που λέμε ο απόλυτα επιτυχημένος υπουργός, καθώς πέραν του ότι είναι αρκετά υποτακτικός του Ερντογάν, απέτυχε να διασπάσει εν μέσω τριημέρου τις ελληνικές άμυνες στον Έβρο, όπως επίσης και να περιορίσει την εξάπλωση του κορωνοϊού στην Τουρκία. Η διατήρησή του στη θέση του έχει μάλλον να κάνει περισσότερο με την τυφλή αφοσίωση παρά με τις ικανότητές του.

Έτσι, ο Ακάρ, που ξερει πολύ καλά πως παίζεται το παιχνίδι, τεντώνει το σχοινί προκειμένου να δημιουργήσει κάποιο επεισόδιο στο Αιγαίο. Αντιλαμβάνεται πως οι Έλληνες δεν θα καταρρίψουν τουρκικό μαχητικό, όχι γιατί δεν μπορούν, αλλά γιατί δεν θέλουν. Και για τους Τούρκους, το “δεν θέλω” σημαίνει “δεν τολμώ”.

Τώρα, από όλα αυτά τα χρόνια που κάνουμε ρεπορτάζ στην Άμυνα, μπορούμε να ξέρουμε πως ποτέ άλλοτε η τουρκική αεροπορία δεν ήταν σε χειρότερη κατάσταση. Τυχόν ανάφλεξη πάνω από το Αιγαίο, θα την βρει ανίκανη να ανταπεξέλθει στις τακτικές της υποχρεώσεις, και οι αριθμοί και τα δεδομένα ευνοούν την ΠΑ. Το ξέρουν, αλλά βασίζονται στην ελληνική “ψυχραιμία”.

Ο τουρκικός στρατός, αλλά και το ναυτικό, έχουν αρκετά προβλήματα, που όμως τα καλύπτουν με διάφορους τρόπους, άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε εντελώς λάθος. Το θέμα όμως δεν είναι να προδικάσουμε μια πιθανή ελληνοτουρκική σύρραξη. Οι Τούρκοι γνωρίζουν πως η Ελλάδα δεν θα πάει για μια υπερπτήση σε πόλεμο. Η Ελλάδα δεν έχει την τουρκική ανεκτικότητα σε νεκρούς σε μάχες. Αν δεχτεί επίθεση, θα αμυνθεί με κάθε κόστος, αλλά δεν θα ξεκινούσε ποτέ μια σύγκρουση.

Εκεί βασίζονται οι Τούρκοι. Μια πιθανή κατάρριψη, θα ανάγκαζε ίσως την Ελλάδα να προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς καν να έχει χάσει έναν πόλεμο, ενώ θα συσπείρωνε τους Τούρκους υπό μια εθνικιστική σημαία. Έτσι θα είχαν όλο το χρόνο να προετοιμαστούν, να μαζέψουν συμμάχους και δυνάμεις, και να εξαπολύσουν επίθεση σε στιγμή και μέρος που θα τους συνέφερε.

Από την άλλη, η Ελλάδα θα πρέπει κάποια στιγμή να τραβήξει μια κόκκινη γραμμή. Φυσικά και δεν θα δούμε τουρκικά μαχητικά πάνω από την Αθήνα ή έστω την Καβάλα, όπως είχε γραφτεί κάποτε, αλλά και πάλι, η Λέσβος, η Ρόδος, το Καστελόριζο είναι τόσο Ελλάδα όσο και η Αθήνα.

Κλείνοντας, ξανακάνουμε το ερώτημα. Είναι νόμιμη, λογική, απαραίτητη μια κατάρριψη τουρκικού μαχητικού αεροσκάφους πάνω από ελληνικό έδαφος; Και ξαναλέμε, πως οι απόψεις πρέπει να είναι κόσμιες. Σκοπός είναι να γίνει μια συζήτηση επί του θέματος, και όχι ένα ρεσιτάλ εθνικισμού ή εθνομηδενισμού αντίστοιχα. Κάθε άποψη δεκτή, αρκεί να είναι τεκμηριωμένη.

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.