Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Τρεις είναι οι επιλογές για την Κύπρο και αφορούν το σύνολο του Ελληνισμού. Έχουν διαφορετικούς δρόμους και κινδύνους, αλλά ένα κοινό παρανομαστή: το αμαρτωλό παρελθόν.
Ένα παρελθόν που καθορίζει καταλυτικά το παρόν και την ιστορική διαδρομή. Κυρίως όμως έχει δημιουργήσει τετελεσμένα επί του εδάφους, στη βάση ενός μεγάλου εγκλήματος, επηρεάζοντας τα συναισθήματα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Πρώτη επιλογή είναι η συνέχιση, η ενίσχυση και η προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας στη σημερινή μορφή της, χωρίς λύση του Κυπριακού. Δηλαδή, χωρίς τη συμμετοχή της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
Η εξέλιξη αυτή θα παγιοποιήσει ουσιαστικά τη διχοτόμηση, θα επιφέρει περαιτέρω τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση των κατεχομένων περιοχών, αποτελώντας μια μόνιμη απειλή για τις ελεύθερες περιοχές.
Την ίδια στιγμή όμως, μπροστά στην πιθανότητα να υπάρξει λύση που δεν θα είναι λειτουργική και δεν θα έχει στέρεες βάσεις, η διατήρηση της σημερινής κατάστασης πραγμάτων, παρά τις προαναφερθείσες επικίνδυνες προοπτικές, αποτελεί σε κάποιο βαθμό (κάνοντας τη σύγκριση) «ασπίδα επιβίωσης» του κυπριακού κράτους και του Ελληνισμού στο νησί.
Δεύτερη επιλογή είναι η αποδοχή ενός οδυνηρού συμβιβασμού που θα νομιμοποιεί την παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο είτε μέσω στρατευμάτων είτε μέσω εγγυήσεων είτε μέσω σοβαρών αδιεξόδων που αναπόφευκτα θα δημιουργούνται εάν η συμφωνία δεν διασφαλίζει ένα ελεύθερο, ακηδεμόνευτο κράτος δικαίου.
Μια τέτοια εξέλιξη σημαίνει ότι ο τόπος θα βιώσει καινούριες και ενδεχομένως αιματηρές περιπέτειες. Όσοι επιμένουν -άλλοι καλόπιστα και άλλοι με ύποπτες εμμονές- σε λύση χωρίς να βάζουν όρια στις παραχωρήσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, υποβαθμίζοντας ακόμη και τη συνέχιση της παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων και εγγυήσεων, θα πρέπει να μη ξεχνάνε τη γνωστή φράση: «Να φοβάσαι αυτό που εύχεσαι».
Σχέδια (π.χ. Ανάν) και συμφωνίες που θα παραχωρούν δικαιώματα ελέγχου της Κύπρου από την Τουρκία (ή από οποιαδήποτε άλλη χώρα) αντί της επανένωσης θα επιφέρουν τη μόνιμη διχοτόμηση και κάτι πολύ χειρότερο σε σχέση με τη σημερινή μη αποδεκτή και μη αναγνωρισμένη διαίρεση του νησιού.
Τρίτη επιλογή είναι η κοινή δράση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε όλα τα επίπεδα, εντός και εκτός Κύπρου, για την αποτίναξη της τουρκικής κατοχής και την εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε όλη την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, με ένα Σύνταγμα που θα κατοχυρώνει την ισονομία ως θεμελιώδες δικαίωμα όλων των πολιτών της χώρας.
Ένας τέτοιος αγώνας για ένα τόσο ξεκάθαρο στόχο θα βάλει ταφόπετρα στην πάγια πολιτική της Τουρκίας για έλεγχο της Κύπρου και η οποία ήταν η αιτία της τουρκικής εισβολής. Συνάμα θα ξεπλύνει την ντροπή της προδοσίας του 1974 που άνοιξε τις κερκόπορτες στον Αττίλα.
Σε συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» ο πρόεδρος της συντεχνίας των Τουρκοκύπριων δασκάλων, Σενέρ Ελτζίλ, μίλησε με τόλμη ενάντια στον τουρκικό επεκτατισμό.
«Η Τουρκία χρησιμοποιεί τα κατεχόμενα ως σκουπιδότοπο. Ξεπλένει βρώμικο χρήμα, μέσα από τις τράπεζες – παραρτήματα, τα καζίνο, τα πορνεία» είπε ο Σενέρ Ελτζίλ, ο οποίος (όπως και πολλοί άλλοι Τουρκοκύπριοι που δεν είναι εξαρτώμενοι από την Άγκυρα και το κατοχικό καθεστώς) θέλει να είναι πολίτης μιας ελεύθερης, ενωμένης, δημοκρατικής, ανεξάρτητης χώρας και ενός κράτους με τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με άρθρα του στην ιστοσελίδα «Hellas Journal» ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος Σενέρ Λεβέντ αναδεικνύει ένα μοναδικό πάθος για την Κύπρο. Μερικές φορές μέσα από τα γραφτά του και τις απόψεις του μάς δημιουργεί ακόμη και «ενοχές» για την ανοχή και τη συνήθεια που επιδείξαμε ως Ελληνοκύπριοι μπροστά στα τετελεσμένα της κατοχής.
«Απορρίπτω την κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία που συνεχίζεται για 42 χρόνια. Απορρίπτω την αντίληψη ότι “αυτή δεν είναι κατοχή, αλλά απελευθέρωση”. Απορρίπτω την διαίρεση της πατρίδας μας και την συνέχιση της διαίρεσης. Απορρίπτω την διζωνική Κύπρο και όχι την μία ενιαία Κύπρο» ανέφερε σ’ ένα πρόσφατο άρθρο του στην «Hellas Journal» ο συνάδελφός μας που ζει στα κατεχόμενα, κυνηγημένος από το ισλαμοφασιστικό καθεστώς του Ερντογάν και τους εκεί οπαδούς του.
Οι δυο Σενέρ αποτελούν δυο αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις Τουρκοκυπρίων που βιώνουν στο πετσί τους την τουρκική κατοχή και την ισλαμοποίηση της Κύπρου. Με καθημερινή πάλη και με απειλές κατά της ζωής τους δείχνουν σε όλους μας ότι μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό κόσμου που είναι έτοιμο να επαναστατήσει για την απελευθέρωση και την πραγματική επανένωση του τόπου και τη συνύπαρξη των ανθρώπων του.
Από τις τρεις λοιπόν επιλογές η μόνη που δίνει ελπίδα και ανοίγει τους ορίζοντες για λευτεριά και ειρήνη είναι η τελευταία και αφορά την κοινή δράση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, για να απλωθεί η Κυπριακή Δημοκρατία σε μια ελεύθερη πατρίδα, από την Χερσόνησο του Ακάμα έως την Χερσόνησο της Καρπασίας, χωρίς ξένα στρατεύματα, προστάτες και εγγυητές.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τον Σενέρ Λεβέντ και απορρίπτουμε «τον σοβινισμό, τον εθνικισμό, τον θρησκευτικό εξτρεμισμό και φανατισμό».
Aπορρίπτουμε «το να ξαναγίνουν εγγυητές μας σε μια νέα συμφωνία οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις που έχουν ποινικό μητρώο και πρέπει να λογοδοτήσουν».
Απορρίπτουμε «τις αγγλικές βάσεις που αποτελούν έναν από τους βασικούς υπεύθυνους για τις τραγωδίες που ζήσαμε σε αυτό το νησί».
Απορρίπτουμε «μια συμφωνία που δεν αναγνωρίζει τον πρώτο λόγο στους πρόσφυγες που τους αφαιρέθηκαν οι περιουσίες με την βία των όπλων και εκδιώχθηκαν από τα εδάφη που γεννήθηκαν».
Απορρίπτουμε «την αναγνώριση του κράτους φάντασμα που ανακηρύχθηκε στον βορρά παρά το γεγονός ότι είμαστε (οι Τουρκοκύπριοι) κομμάτι της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Απορρίπτουμε «μιαν συμφωνία που δεν αναγνωρίζει ελευθερία εγκατάστασης, διακίνησης και απόκτησης περιουσίας σε όλους τους Κύπριους».
Εμείς απλά προσθέτουμε ότι αυτό το κοινό όνειρο είναι η μεγαλύτερη δύναμη που κρατάει ζωντανή την ελπίδα για την κοινή πατρίδα.
Όμως ο χρόνος λιγοστεύει και πρέπει να βιαστούμε…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου