Κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος η Ελλάδα είναι μια δυστυχής χώρα εδώ και χρόνια με ευθύνη και όλων των πολιτών της. Τελευταία όμως το κακό παράγινε και βρέθηκε, πέραν όλων των φιντανιών της συμπολίτευσης, να έχει ενεργών υπουργό Εξωτερικών τον κ. Κατρούγκαλο.
Ο αξιαγάπητος καθόλα υπουργός με το (μυξο)μανδήλιον παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, που λένε βαρύγδουπα στην ξύλινη δημοσιογραφική γλώσσα και αναφέρθηκε φυσικά και στα ελληνοτουρκικά. Ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ της Ελλάδος εκτίμησε λοιπόν πως δεν θα υπάρξει θερμό επεισόδιο με την Τουρκία διότι ένας πόλεμος στο Αιγαίο θα ήταν μια κατάσταση lose-lose που αμφότεροι θα έχαναν.
Καταρχήν φίλτατε, άλλο πράγμα είναι το θερμό επεισόδιο και άλλο ο πόλεμος. Αυτό τουλάχιστον οφείλατε να το γνωρίζατε. Και ασχέτως πόσο lose – lose κατάσταση θα ήταν και για τις δύο χώρες μια πολεμική αναμέτρηση, για ποιον λόγο αποκλείεται ένα θερμό επεισόδιο περιορισμένο, έστω, σε τόπο και χρόνο;
Γιατί ένα θερμό επεισόδιο με θετική για την Τουρκία έκβαση προδιαθέτει για έναν πόλεμο lose-lose; Επειδή τους τρομάξαμε με τα περί ισοπέδωσης βραχονησίδας, λόγω της γνωστής μας οικοδομημένης με κόπο αξιοπιστίας; Γιατί να κάνει πόλεμο η Τουρκία αν μας έχει πάρει κάτι και παζαρεύει με αυτό; Άρα θα τον ξεκινήσουμε εμείς. ΟΚ.
Οι Τούρκοι, όπως κάθε επιτιθέμενος, έχουν την απόλυτη πρωτοβουλία σε χώρο, χρόνο και σε επιλογή συνθηκών για την πρόκληση ενός θερμού επεισοδίου και για την κλιμάκωση ή την αποκλιμάκωσή του. Άλλωστε εμείς «είμαστε μια χώρα φιλειρηνική» και φυσικά δεν διεκδικούμε ποτέ τίποτα… απλώς τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Μπορούν να επιλέξουν αν θα δημιουργήσουν θερμό επεισόδιο σε βραχονησίδα – καμμένη ή μη – σε μικρό κατοικημένο νησί ή σε μεγαλύτερο νησί… Η Ελλάδα μπορεί μόνο να απαντήσει… αν προλάβει και με τα μέσα που θα της έχουν απομείνει που ούτως ή άλλως πολλά δεν τα λες.
Η ποιοτική υπεροχή μας έναντι των Τούρκων, το μόνο μας εχέγγυο έναντι της μάζας, δεν υφίσταται και πολύ πλέον και το ξέρουν πολλοί αυτό. Εντός κι εκτός Ελλάδος, εκτός από τους ενοίκους του Μαξίμου, ορισμένοι εκ των οποίων, για να κρατήσουν το πόπολο που λάκισε από το μικρομάγαζό τους, ζώνονται φυσεκλίκια και το παίζουν Κολοκτρώνηδες, παρότι είναι πλέον 100% συνυπεύθυνοι με τους προηγούμενους που άφησαν τις Ένοπλες Δυνάμεις στην τύχη τους.
Υπάρχει βέβαια και ο διεθνής παράγοντας… Σωστό. Αλλά πραγματικά το να περιμένει κανείς επέμβαση οποιοιδήποτε Αμερικάνου, Ζουλού ή Μαορί, πριν τουλάχιστον την παρέλευση ορισμένων ΚΡΙΣΙΜΩΝ ΩΡΩΝ Ή ΚΑΙ ΗΜΕΡΩΝ, κατά τη διάρκεια των οποίων η ζημιά μπορεί να έχει γίνει, μάλλον αποτελεί ουτοπία. Τόσο γρήγορα ξέχασε το ΥΠΕΞ, ή μάλλον ο Κατρούγκαλος τα Ίμια;
Το να μην βλέπει όμως πιθανό ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία το υπουργείο Εξωτερικών, αν και -για να μην ξεχνιόμαστε, η θάλασσα δεν έχει σύνορα, όπως είπε ένας μέγας εντόπιος θεωρητικός του μαρξισμού- είναι επιεικώς ανόητο, έως βλακωδώς ανόητο και το χειρότερο καταστροφικά επικίνδυνο.
Ο αντίπαλος υπερέχει, είτε μας αρέσει ή όχι. Μπορεί να χτυπήσει πρώτος, αιφνιδιαστικά με πολύ μεγάλη δύναμη αν το αποφασίσει, πριν οι ελληνικές δυνάμεις κινητοποιηθούν πλήρως. Αυτό θα μπορούσε να το καταλάβει και πρωτοετής σε παραγωγική σχολή των Ενόπλων Δυνάμεων ή φοιτητής Διεθνών Σχέσεων, ακόμα και οι απλώς έχοντες τον κοινό νου, που τόσο λείπει από ορισμένους κρατούντες.
Αν εμείς δεν βλέπουμε τι γίνεται και τι μπορεί να μας έρθει δεν μας φταίει κανένας Ερντογάν. Φταίμε μόνοι μας. Μόνο που το μάρμαρο θα το πληρώσουν μαζί με εμάς και οι επόμενες γενιές. Έλεος πια. Μέχρι τα ψάρια στα οποία “ανήκει” το Αιγαίο θα ψοφήσουν από τα γέλια…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου