Η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο συνιστά γεωπολιτικό άγος. Η ρευστότητα είναι η μόνη βεβαιότητα καθώς ο ολοένα και μεγαλύτερος σε έκταση χώρος, παίρνει τη μορφή της Μέσης Ανατολής. Η έλλειψη μιας στιβαρής περιφερειακής τάξης ή ενός περιφερειακού οργανισμού που θα συντονίζει τις ενέργειες των κρατών της περιοχής και θα μειώνει την καχυποψία, είναι οφθαλμοφανής. Μέσα σε αυτό το ρευστό περιβάλλον, οι βραχύβιες διμερείς σχέσεις αφθονούν. Μια περίπτωση διμερών σχέσεων που από την αισιοδοξία έχει περάσει στην ψύχρότητα και στην αμηχανία, είναι η ελληνορωσική περίπτωση.
Πριν από 2,5 χρόνια Ελλάδα και Ρωσία τόνιζαν την ανάγκη για εμβάθυνση των ελληνορωσικών σχέσεων. Πέρυσι, η επίσκεψη του Βλάντιμιρ Πούτιν στην Ελλάδα, επιστέγασε την βραχύβια belle epoque των ελληνορωσικών σχέσεων και τον Νοέμβρη του 2016, Ελλάδα και Ρωσία εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία της επετείου χιλίων χρόνων ελληνορωσικών σχέσεων και η επίσκεψη του Σεργκέϊ Λαβρόφ στην Αθήνα έδειχνε οτι οι δύο χώρες απολαμβάνουν υψηλά επίπεδα αλληλεπίδρασης και συνεργασίας.
Οι διμερείς σχέσεις σαν πλαίσιο συνεργασίας, είναι ιδιαίτερα εύθραυστες από την ίδια τους τη δομή η οποία στηρίζεται στο «ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου». Toν Νοέμβριο του 2015 οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας έφτασαν ένα βήμα πριν τη διακοπή τους όταν η πρώτη, κατέρριψε ρωσικό Su-24. Από το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία του Ιουλίου του 2016 και μετά, Ρωσία και Τουρκία, για γεωστρατηγικούς λόγους χτίζουν τη συνεργασία που είχε διακοπεί με την κατάρριψη του μαχητικού. Η τουρκική απειλή εναντίον Ελλάδας και Κύπρου κλιμακώνεται επικίνδυνα καθώς η τουρκική πολιτική σε Συρία και Ιράκ μοιάζει όλο και πιο θνησιγενής. Η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν κάθε λόγο να προβληματίζονται για τις στενές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας.
Τα προβλήματα και η ασάφεια των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας είχαν διαφανεί από το project του αγωγού Turkish Stream. Η ελληνική πλευρά, είχε τονίσει στη ρωσική πως λόγω των πάγιων προβλημάτων της Αθήνας με την Άγκυρα, η ενεργειακή σύνδεση στον Έβρο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, είναι μη αποδεκτή. Η Ρωσία έχει πρόθεση να αυξήσει την επιρροή της τόσο στην ανατολική Μεσόγειο όσο και στα Βαλκάνια και στην ανατολική Ευρώπη. Με τη Σερβία και την Ουγγαρία, έχει ήδη πολύ καλές σχέσεις. Βασική της επιθυμία είναι η αύξηση της παρουσίας της στο Αιγαίο ώστε να επηρεάσει τις αποφάσεις του ενεργειακού γίγνεσθαι και να αποκτήσει μια δεσπόζουσα γεωστρατηγική θέση στην περιοχή. Το ιδανικό για τη Ρωσία, θα ήταν η επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών υπό την αιγίδα της.
Η διαφορά στη διπλωματική γλώσσα της «φίλης» χώρας από τη «σύμμαχο» χώρα είναι πολύ μεγάλη. Η Ρωσία παραμένει μια φίλη χώρα με δεσμούς πολιτιστικούς με την Ελλάδα. Η πρώτη αρχή που καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των κρατών είναι τα κοινά συμφέροντα και οι κοινές επιδιώξεις. Μπορεί η Ρωσία να χρησιμοποιεί την Τουρκία βραχυπρόθεσμα σαν σύμμαχό της για να στείλει το μήνυμά της σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε, όμως η κατάσταση που επικρατεί στην Μεσόγειο υπακούει στο «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού».
Η συγκυρία φέρνει την Ελλάδα πιο κοντά σε ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτο και Ε.Ε. Η αδράνεια της Ε.Ε και η γερμανική απερισκεψία να βοηθήσει τον Ταγίπ Ερντογάν πριν τις τουρκικές εκλογές του 2015 και η προτίμηση της Γερμανίας να κατευνάσει την Τουρκία, έφερε την Ε.Ε να βρίσκεται σε δυσχερή θέση απέναντι στην Τουρκία η οποία τώρα, έχει σύμμαχο τη Ρωσία. Παρόλα αυτά, η Ελλάδα οφείλει να κοιτάξει το συμφέρον της και να επωφεληθεί από τις κακές σχέσεις που έχει η Γερμανία με την Τουρκία και από τους σοβαρούς αμερικανικούς προβληματισμούς αναφορικά με το μέλλον των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και τη θέση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ από τη στιγμή που η Άγκυρα δε θεωρεί ασυμβίβαστη την απόκτηση συστοιχιών S-400 με τη συμμετοχή της στον διεθνή οργανισμό.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου