Κολοσσιαία συμφωνία ύψους 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αξιοποίηση τριών πετρελαϊκών κοιτασμάτων και ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου, υπέγραψε η Τουρκία μαζί με τη Ρωσία και την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Συγκεκριμένα ενεπλάκη η τουρκική Unit International, η ρωσική κρατική εταιρία Zarubezhneft και η ιρανική Ghadir Investment Holding.
Οι γεωτρήσεις στο Ιράν θα πραγματοποιηθούν σε τρία κοιτάσματα πετρελαίου εκτιμώμενης περιεκτικότητας 10 δισεκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου και θα αποδίδουν μια παραγωγή της τάξεως των 100.000 βαρελιών ημερησίως, ενώ το κοίτασμα φυσικού αερίου έχει παραγωγική δυναμικότητα 75 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ανά ημέρα!
Οι Τούρκοι δεν κατονόμασαν το κοίτασμα φυσικού αερίου, αλλά δήλωσαν ότι τα αποθέματά του είναι αρκετά για να καλύψουν τις τουρκικές απαιτήσεις για τα επόμενα 150 χρόνια, με παραγωγή ίση με 1,5 φορά τα 50 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου που εισάγει ετησίως η Τουρκία!
Η ιρανική εταιρία Ghadir έχει ήδη υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με την Εθνική Ιρανική Εταιρεία Πετρελαίου (NIOC) για τη μελέτη της τρίτης φάσης του κοιτάσματος Darkhovin (Darquin) καθώς και των κοιτασμάτων πετρελαίου Sepehr και Jufair, καθώς επίσης και για το κοίτασμα φυσικού αερίου Kish, που πρέπει να είναι το επίμαχο που δεν κατονόμασαν οι Τούρκοι.
Σύμφωνα με την ιρανική εταιρία, η κοινοπραξία με τους Ρώσους και τους Τούρκους θα μπορεί να δραστηριοποιηθεί και σε άλλα κοιτάσματα του Ιράν, μια χώρα που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Τουρκίας μετά τη Ρωσία και πωλεί περίπου 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, στο πλαίσιο συμφωνίας κάλυψης των τουρκικών αναγκών για τα επόμενα 25 χρόνια, φυσικό αέριο το οποίο την οποία χρησιμοποιεί η Τουρκία για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Η συμφωνία είναι η πρώτη τριμερής που υπογράφει ιρανική εταιρία, με Ghadir να ηγείται, αν και οι τρεις εταίροι θα έχουν ίσα μερίδια στα συγχρηματοδοτούμενα έργα. Η Unit International δεν είναι βέβαια «πρωτάρα» στο Ιράν. Από το 1982, η εταιρία έχει κατασκευάσει πέντε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με συνολική ισχύ 3.200 μεγαβάτ.
Τον Μάρτιο, η SK Engineering & Construction (SK E & C) της Νότιας Κορέας υπέγραψε συμφωνία με την τουρκική εταιρία για την κατασκευή και λειτουργία πέντε σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο στο Ιράν με επενδύσεις ύψους 4,2 δισ. δολαρίων.
Οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής θα έχουν συνδυασμένη παραγωγική ικανότητα 5.000 μεγαβάτ, κάνοντάς τους τις μεγαλύτερες ιδιόκτητες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής του Ιράν, σύμφωνα με το δημοσίευμα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Yonhap της Νότιας Κορέας.
Όπως αναφέρει το ιρανικό Press TV, η συμφωνία σηματοδοτεί μια νέα αυγή στη συνεργασία μεταξύ ιρανικών, ρωσικών και τουρκικών εταιριών, αντανακλώντας την ταχέως μεταβαλλόμενη γεωπολιτική δυναμική στην περιοχή! Πρόκειται για σχόλιο που αξίζει την προσοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΝΑΤΟ και ειδικότερα της Ουάσιγκτον!
Η Τουρκία τα βρήκε με τη Ρωσία μετά την κατάρριψη του μαχητικού Su-24 και την κρίση που προκλήθηκε, η εμπορική σχέση της χώρας με το Ιράν ευημερεί, ενώ η υποστήριξη των ΗΠΑ στους Τούρκους «αντιφρονούντες» (βλ. οπαδοί Γκιουλέν), έχει ενισχύσει το κίνητρο αναζήτησης εναλλακτικών συμμαχιών και εταίρων!
Η φιλοκυβερνητική ημερήσια εφημερίδα Sabah έγραψε την περασμένη Τρίτη, ότι τουρκική αντιπροσωπεία αποτελούμενη από την υπηρεσίας πληροφοριών της Τουρκίας, της MIT, τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και το υπουργείο Εξωτερικών, πραγματοποίησε στα μέσα Ιουλίου συνομιλίες στην Τεχεράνη με ιρανικές και ρωσικές αρχές.
Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του Ιράν, στρατηγός Μοχάμαντ Χοσεΐν Μπακερί βρίσκεται στην Άγκυρα, με την Daily Sabah να επικαλείται διπλωματικές πηγές και να κάνει λόγο για «επίσκεψη ορόσημο», ενώ φαίνεται ότι ο Ερντογάν θα επισκεφθεί σύντομα την Τεχεράνη.
Αν και σύμφωνα με πολλούς αναλυτές είναι «μη δόκιμο» να ομιλούμε για «άξονες» στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις, αυτό που δείχνει να αναδύεται από την τριμερή συμφωνία συνεργασίας Μόσχας, Άγκυρας και Τεχεράνης, είναι ακριβώς αυτό! Μια χώρα του ΝΑΤΟ συνάπτει σχέση στρατηγικής συνεργασίας με τον θεωρούμενο ως κύριο αντίπαλό του, αλλά και μια χώρα που επίσης θεωρείται «προβληματική» όσον αφορά τις σχέσεις της με τη Δύση.
Αν αυτό δεν αποτελεί τεράστια επιτυχία της ρωσικής διπλωματίας, κυρίως διότι καταφέρνει ένα ισχυρό πλήγμα στο ΝΑΤΟ, καθώς «αποσπά» επί της ουσίας μια κομβική χώρα του και την παρασύρει αργά αλλά σταθερά στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας, δεν ξέρουμε πως αλλιώς θα μπορούσε να αποκληθεί.
Το ΝΑΤΟ, εάν δεν επιθυμεί να καταστεί ένας αναχρονιστικός και ανεπίκαιρος θεσμός, επείγει ταχέως να αναμορφωθεί και να αναπροσαρμόσει τα επιχειρησιακά του σχέδια, προτού παραμείνει ένας θεσμός διαβουλεύσεων διαφόρων, χωρίς όμως τον ρόλο που κάποτε είχε στις διεθνείς υποθέσεις.
Δημοσίευση σχολίου