Πριν τον 20ο αιώνα οι Οθωμανοί υπήρξαν παγκόσμια δύναμη, και έφτασαν κοντά στο να πάρουν την Ευρώπη. Οι Μουσουλμάνοι είχαν τον έλεγχο των Δρόμων του Μεταξιού, μέχρι οι δυτικοευρωπαίοι να κατακτήσουν τους ωκεανούς και να μεταφέρουν το εμπόριο από την Μεσόγειο στους Ωκεανούς περίπου το 1500 μ.Χ.
Σταδιακά οι Μουσουλμάνοι, όπως και οι Ιταλοί, οι οποίοι κάποτε συνεργάζονταν με τους Οθωμανούς στο διεθνές εμπόριο, και κάποτε συγκρούονταν με τους Οθωμανούς για τον έλεγχο της Μεσογείου, παρήμασαν, και μετατράπηκαν σε τοπικές δυνάμεις.
Οι Γάλλοι και οι Βρετανοί κάποιες φορές χτυπούσαν τους Οθωμανούς μαζί με την Ρωσία, αφού οι Βρετανοί και οι Γάλλοι συγκρούονταν με τους Οθωμανούς στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ οι Οθωμανοί συγκρούονταν με τους Ρώσους στην Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία. Στα πλαίσια αυτής της συμμαχίας οι Γάλλοι, οι Βρετανοί και οι Ρώσοι διέλυσαν τον Οθωμανικό και Αιγυπτιακό στόλο στο Ναυαρίνο το 1827, με αποτέλεσμα η δημιουργία Ελληνικού Κράτους να γίνει μη αναστρέψιμη, αφού οι Οθωμανοί δεν μπορούσαν πλέον να υποστηρίζουν τα στρατεύματα τους στην Πελοπόννησο.
Ὀμως τους Γάλλους και τους Βρετανούς δεν τους συνέφερε να βοηθήσουν τους Ρώσους να διαλύσουν τους Οθωμανούς, γιατί και οι Οθωμανοί και οι Ρώσοι ήταν αντίπαλοι τους. Όταν έχεις δύο εχθρούς σε μία μακρινή γειτονιά, σε συμφέρει να παίρνεις το μέρος του πιο αδύναμου παίκτη, ώστε να μην μπορεί ο ισχυρότερος να τον καθαρίσει και να στραφεί στην συνέχεια εναντίον σου. Αυτό είναι νομίζω κάτι σαν νόμος στην διπλωματία.
Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής οι Γάλλοι και οι Βρετανοί χτύπησαν μαζί με τους Οθωμανούς τους Ρώσους στην Κριμαία το 1856, επειδή η Ρωσία είχε αρχίσει να γίνεται ισχυρότερη από την Τουρκία, και η Τουρκία είχε κίνητρο να κάνει στην Ρωσία παραχωρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι Γάλλοι και οι Βρετανοί, ενώ σκοτώνονταν μεταξύ τους, βοηθούσαν πότε τους Γάλλους και πότε τους Ρώσους, ώστε να υπάρχει μία ισορροπία ανάμεσα τους, και να είναι ο ένας απασχολημένος με τον άλλο.
Αυτό είναι σε δυο γραμμές το διπλωματικό παρελθόν των Οθωμανών. Από παγκόσμια δύναμη και controller του διεθνούς εμπορίου, οι Οθωμανοί μετατράπηκαν σε μία τοπική δύναμη που έπαιζε ανάμεσα στους Ρώσους, τους Γάλλους και τους Βρετανούς, όπως συμβαίνει και σήμερα.
Όταν η Γερμανία έγινε ένα ενιαίο κράτος και νίκησε την Γαλλία το 1871, οι Οθωμανοί άλλαξαν την στρατηγική τους, προκειμένου να αποτελέσουν έναν ενιαίο διάδρομο με την Γερμανική Αυτοκρατορία και την Αυτοκρατορία της Αυστρο-Ουγγαρίας.
Με αυτόν τον τρόπο οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί θα έφταναν μέσω της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό, και οι Γερμανοί και οι Οθωμανοί θα δημιουργούσαν ένα ενιαίο μέτωπο εναντίον των Βρετανών στον Περσικό Κόλπο, και ένα ενιαίο μέτωπο εναντίον των Ρώσων στην Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία. Οι Ρώσοι, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι άφησαν τις διαφορές τους στην άκρη και διέλυσαν τους Γερμανούς και τους Οθωμανούς στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Χάρτης Ευρώπη
Ευρώπη 1900
Μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο η θεώρηση των Οθωμανών δεν άλλαξε. Και πάλι τους συνέφερε η συνεργασία με τους Γερμανούς, ώστε οι Γερμανοί να φτάσουν στον Περσικό Κόλπο όπως ήθελαν, αλλά και να βοηθήσουν τους Οθωμανούς να αντιμετωπίσουν τους Ρώσους.
Έχοντας όμως υποστεί την συντριβή του Α Παγκοσμίου Πολέμου οι Οθωμανοί προτίμησαν να μείνουν ουδέτεροι στον ΒΠΠ, και μόνο όταν ο Χίτλερ έφτασε μία ανάσα από το πετρέλαιο του Μπακού διεμήνυσαν στον Χίτλερ ότι αν έπαιρνε το Μπακού θα έμπαιναν στον πόλεμο στο πλευρό των Ναζί. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ γιατί οι Ναζί έχασαν από τους Ρώσους, τους Βρετανούς και τους Γάλλους στο Στάλινγκραντ.
Οθωμανική Αυτοκρατορία 1914
Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο οι Τούρκοι ήταν πιστοί σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, και μαζί με το Ισραήλ βοηθούσαν το ΝΑΤΟ να προστατεύει τον Περσικό Κόλπο από τους Σοβιετικούς. Όπως ήταν και η Ελλάδα μέχρι το 1974 και το Κυπριακό.
Η κατάσταση δεν άλλαξε για την Τουρκία κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και για όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα. Οι Κεμαλικοί έβλεπαν την Τουρκία ως κομμάτι της Δύσης, και ο στρατός φρόντιζε να μην πάρει στην Τουρκία την εξουσία η Μουσουλμανική Αδελφότητα, την οποία είχαν δημιουργήσει στην Αίγυπτο το 1928 οι Ιταλοί Φασίστες και οι Γερμανοί Ναζί, μετά την μετατροπή της Τουρκίας σε κοσμικό κράτος από τον Κεμάλ, και την άρνηση της Τουρκίας να συμμαχήσει με τους Γερμανούς και τους Ιταλούς.
Με την υποστήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας οι Ιταλοί Φασίστες και οι Γερμανοί Ναζί φιλοδοξούσαν να συναγωνιστούν την μεγάλη επιρροή των Βρετανών στους Άραβες, αφού οι Βρετανοί είχαν απελευθερώσει τους Άραβες από τους Οθωμανούς κατά την διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι σαν να λέμε ο Μουσουλμανικός Κομμουνισμός. Το ίδιο οικονομικό μοντέλο, αλλά με Αλλάχ. Κάτι τελείως διαφορετικό από τους φιλο-Δυτικούς βασιλιάδες του Μουσουλμανικού κόσμου, είτε αυτοί είναι κοσμικοί, όπως πχ ο Σάχης του Ιράν, τον οποίο ανέτρεψαν οι Ισλαμιστές, είτε Ισλαμιστές, όπως είναι οι βασιλιάδες Άραβες του Περσικού Κόλπου. Αν και τώρα οι βασιλιάδες του Κόλπου είναι μπερδεμένοι, γιατί η Κίνα είναι ο μεγάλος αγοραστής πετρελαίου, αλλά την ίδια στιγμή η Κίνα τα έχει καλύτερα με το Ιράν παρά με τους Άραβες, με αποτέλεσμα οι Άραβες να χρειάζονται τους Αμερικανούς.
Τέλος πάντων όμως, να κάνω μία ανακεφαλαίωση, και να πω ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μία παγκόσμια δύναμη που ήλεγχε το διεθνές εμπόριο τους προηγούμενους αιώνες. Στην συνέχεια μετατράπηκε σε μία τοπική δύναμη που βρέθηκε ανάμεσα στον πόλεμο των μεγάλων δυνάμεων της εποχής (Γαλλία-Βρετανία-Ρωσία), συμμαχώντας πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο. Μετά την δημιουργία της Γερμανίας το 1871 οι Οθωμανοί συμμάχησαν με τους Γερμανούς και τους Αυστριακούς για να δημιουργήσουν έναν μεγάλο χερσαίο άξονα που θα έφτανε από την Βαλτική Θάλασσα μέχρι τον Περσικό Κόλπο. Μετά την ήττα στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί προσπάθησαν να κρατήσουν ίσες αποστάσεις από τις μεγάλες δυνάμεις, και κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου οι Οθωμανοί έγιναν πιστοί σύμμαχοι του ΝΑΤΟ, προκειμένου όλοι μαζί να αντιμετωπίσουν τους Σοβιετικούς.
Σήμερα οι Οθωμανοί ακολουθούν μία πολύ φιλόδοξη και επικίνδυνη πολιτική, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την τεράστιας γεωστρατηγικής σημασίας χώρα τους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχουν και την πολυτέλεια να αποφύγουν την σύγκρουση. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις.
Οι Οθωμανοί σήμερα θέλουν να αγοράζουν φτηνό Ρωσικό αέριο, ώστε να κρατάνε ευχαριστημένους τους Ρώσους, ώστε οι Ρώσοι να μην υποστηρίζουν το PKK, αλλά και για να έχουν φτηνή ενέργεια για την βιομηχανία τους.
Οι Οθωμανοί θέλουν επίσης όπλα από τους Αμερικανούς, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν τους Ρώσους, αφού οι Κινέζοι είναι σύμμαχοι των Ρώσων και δεν μπορούν εύκολα να βοηθάνε τους Οθωμανούς εναντίον των Ρώσων.
Οι Οθωμανοί θέλουν επίσης να απλωθούν ξανά μέχρι τον Περσικό Κόλπο, και να δημιουργήσουν τον άξονα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ο οποίος θα στείλει το αέριο του Κατάρ και του Ιράν στην Ευρώπη. Περισσότερο όμως αυτό ενδιαφέρει την Βρετανία και την Γαλλία, και πολύ λιγότερο την Γερμανία, γιατί οι Γερμανοί θεωρούν πολύ πιο φτηνή και αξιόπιστη λύση το Ρωσικό αέριο και πετρέλαιο. Με τους Nord Stream το Ρωσικό αέριο μπορεί να φτάνει κατευθείαν στην Γερμανία και την Ολλανδία χωρίς να μεσολαβεί καμία άλλη χώρα. Πολύ αξιόπιστη και φτηνή λύση για τους Γερμανούς και τους Ολλαδνούς.
Χάρτης Το Δόγμα Ομπάμα (Ο Άξονας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας)
Οι Γάλλοι και οι Βρετανοί γνωρίζουν ότι αν κάποια στιγμή πάνε σε έναν πόλεμο με την Γερμανία, η Ρωσία θα είναι στο πλευρό της Γερμανίας, αφού η Γερμανία είναι ο καλύτερος πελάτης της Ρωσίας. Όπως έγινε με την συμμαχία των Ναζί και των Κομμουνιστών με το Molotov-Ribbentrop Pact (1939-1941). Επομένως οι Βρετανοί και οι Γάλλοι δεν θέλουν να είναι εξαρτημένοι από την Ρωσία, την οποία φοβούνται πολύ περισσότερο από την Τουρκία. Ενδεχομένως μπορούν να δημιουργήσουν έναν κάθετο άξονα προς την Βόρεια Αφρική. Στο ΒΠΠ δεν υπήρχε το πετρέλαιο και το αέριο της Αλγερίας, της Λιβύης και της Νιγηρίας, ούτε το ουράνιο του Νίγηρα και του Τσαντ.
Χάρτης Γαλλία-Βρετανία, Ρωσία-Γερμανία, Ιταλία-Λιβύη
Η Τουρκία θέλει επίσης να επενδύσουν οι Κινέζοι στην Τουρκία δισεκατομμύρια, ώστε να στέλνουν τα προϊόντα τους στην Ευρώπη μέσω του εμπορικού άξονα Κίνας-Πακιστάν-Ιράν-Τουρκίας. Η Ελλάδα πρέπει ως απάντηση στην πολιτική αυτή της Τουρκίας να αναπτύξει τα λιμάνια της, και βλέπετε ότι έστω και με βαριά καρδιά, ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ προχωράει προς αυτήν την κατεύθυνση, πληγώνοντας την σχέση του με τους συνδικάλες που λυμαίνονται δεκαετίες τα λιμάνια μας (ξεπούλημα VS γεμιστά).
Από την ΕΕ η Τουρκία θέλει λεφτά.
Ανακεφαλαιώνοντας να πω ότι από τις ΗΠΑ η Τουρκία θέλει όπλα, από την Κίνα επενδύσεις, από την ΕΕ λεφτά, και από την Ρωσία φυσικό αέριο.
Λέμε πολλές φορές ότι η Τουρκία θα τα βρει με την Ρωσία. Η Ρωσία και η Τουρκία μπορεί να τα βρούνε πρόσκαιρα, αλλά για στρατηγικό εταίρο η Τουρκία θα πρέπει να επιλέξει είτε τις ΗΠΑ είτε την Κίνα. Είναι αφελές να θεωρήσουμε ότι κατά την διάρκεια των επόμενων αιώνων οι Ρώσοι και οι Τούρκοι θα καταφέρουν να είναι φίλοι. Τους πιο ορκισμένους εχθρούς τους γεννά η γεωγραφία και όχι η ιδεολογία. Tα συμφέροντα της Τουρκίας ταιριάζουν περισσότερο με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Κίνας, είτε ως φύλακας του Κόλπου για τις ΗΠΑ, είτε ως διάδρομος των Κινεζικών προϊόντων προς την Ευρώπη.
Με τις ΗΠΑ και την Κίνα, η Τουρκία έχει πολύ μικρότερες διαφορές σε σχέση με τον μεγάλο της αντίπαλο την Ρωσία. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί για κάποιο διάστημα να υπάρξει μία λυκοφιλία ανάμεσα στην Ρωσία και την Τουρκία. Εγώ λέω τι θα γίνει σε βάθος χρόνου, αν η Τουρκία έχει την δυνατότητα να επιλέξει. Και δεν έχεις πάντα και την πολυτέλεια να επιλέξεις.
Η Τουρκία στο Μυαλό του Ερντογάν ως Προστάτιδα του Μουσουλμανικού Κόσμου (χωρίς να ρωτήσει τους Ιρανούς, τους Αιγύπτιους και τους Σαουδάραβες)
Το πως θα κινηθούν οι μεγάλοι αντίπαλοι Ρωσία και Τουρκία θα εξαρτηθεί από το πως θα κινηθούν οι μεγάλες δυνάμεις του 21ου αιώνα, οι ΗΠΑ και η Κίνα. Αν για παράδειγμα οι Αμερικανοί προσεγγίσουν τους Ρώσους για να αντιμετωπίσουν την Κίνα, η Τουρκία θα έρθει πιο κοντά στην Κίνα. Γιατί αν η Ρωσία είναι σύμμαχος των ΗΠΑ οι Κινέζοι θα μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο τους Τούρκους εναντίον των Ρώσων.
Αν η Ρωσία και η Κίνα είναι μαζί εναντίον των ΗΠΑ, η Τουρκία θα έχει μεγαλύτερο κίνητρο να συνεργάζεται με τις ΗΠΑ, γιατί δεν θα μπορεί να βασιστεί στην Κίνα, αν η Κίνα είναι σύμμαχος της Ρωσίας.
Για τις ΗΠΑ είναι πολύ δύσκολο να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με την Ρωσία χωρίς να πληγώσουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία.
Κλείνοντας να πω ότι ενώ οι επιδιώξεις της Τουρκίας είναι ξεκάθαρες, το πως θα κινηθεί δεν θα εξαρτηθεί από την ίδια, αλλά από το πως θα κινηθούν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Κίνα.
Δημοσίευση σχολίου