Μέχρι τώρα κανένα πολιτικό κόμμα εδώ σε εμάς δεν καταδίκασε τα πραξικοπήματα στην Τουρκία. Ούτε την 12η Μαρτίου 1971, ούτε την 12η Σεπτεμβρίου 1980.
Μετά από τόσο καιρό που πέρασε, κανείς δεν εξέδωσε καταδικαστική ανακοίνωση κατά τις επετείους τους. Όμως, αυτά τα φασιστικά πραξικοπήματα επηρέασαν πολύ και εμάς. Ειδικά το πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου. Το κράτος - φάντασμα που μας χαρίστηκε είναι προϊόν αυτού του φασιστικού πραξικοπήματος.Οι στρατηγοί που τυράννησαν την Τουρκία δεν παράβλεψαν να χαρίσουν και σε εμάς ένα κράτος!
Εμείς ακόμα αναπνέουμε εδώ με την τεχνητή αναπνοή εκείνων των φασιστών στρατηγών. Το 1983 που ανακηρύχθηκε το ψευδοκράτος στον βορρά αποτέλεσε το δεύτερο κομβικό έτος στον δρόμο της διαίρεσης του νησιού μας μετά το 1974. Πέρασαν 32 χρόνια από εκείνη την ημέρα. 32 επέτειοι. Αλλά δεν καταφέραμε να δούμε τα πολιτικά μας κόμματα να καταδικάζουν εκείνο το φασιστικό πραξικόπημα των στρατηγών του 1980. Άλλωστε, σε εμάς δεν υπάρχει η συνήθεια να καταδικάζεται η Τουρκία. Όταν δεν μας βολεύει, σωπαίνουμε ή λέμε «είναι εσωτερικές υποθέσεις της Τουρκίας, δεν μας ενδιαφέρει», και τελειώνουμε.
Είμαστε πολύ διαφορετικοί από τον νότο δηλαδή και σε αυτό το θέμα. Τις προάλλες, όλα τα πολιτικά κόμματα στον νότο καταδίκασαν το φασιστικό πραξικόπημα που έγινε στην Ελλάδα. Τη χούντα των συνταγματαρχών. Την 21η Απριλίου 1967. Ήταν η 50ή επέτειος εκείνου του πραξικοπήματος. Αυτή η ημερομηνία είναι ένα από τα σημαντικότερα κομβικά σημεία της Κύπρου. Διότι αυτή η χούντα ήταν που επτά χρόνια μετά από αυτή την ημερομηνία δημιούργησε τη μεγαλύτερη τραγωδία για εμάς. Δικό της έργο είναι το φασιστικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και η εισβολή και κατοχή που αποτέλεσε τη συνέχειά του. Αν η ελληνική χούντα κατάφερε να κάνει πραξικόπημα στην Κύπρο, η τουρκική χούντα κατάφερε να ιδρύσει ένα χωριστό κράτος ενισχύοντας τη διαίρεση εδώ. Αυτοί είναι οι εγγυητές μας. Αυτοί που μας έκαναν το μεγαλύτερο κακό. Και μετά από τόσα κακά, ακόμα υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά μας που επιμένουν να σέρνονται ξωπίσω τους. Και πιο πολύ η τουρκική πλευρά, η οποία καθόρισε ως κόκκινη γραμμή της τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Φαίνεται πως δεν χόρτασαν καθόλου τα κακά. Και μάλιστα σε αυτή την περίπτωση που η Τουρκία έχει χωθεί για τα καλά στο τέλμα. Ιδού, βλέπουμε τι συμβαίνει στην Τουρκία, όλοι βλέπουν. Αυτό είναι από τη μια ένα φανατικό ισλαμικό τέλμα και από την άλλη ο φασισμός. Και εμείς ικετεύουμε να γίνει εγγυητής μας αυτός ο ισλαμοφασίστας. Μήπως μπορεί να έχουμε χάσει εντελώς το μυαλό μας; Αντί να αναπτύξουμε ένα ισχυρό πεδίο προστασίας εναντίον του, ριχνόμαστε πιο πολύ στην αγκαλιά του.
Τα πολιτικά μας κόμματα δεν λένε τίποτα και για τους τωρινούς, όπως δεν έλεγαν και για τους προηγούμενους φασίστες. Είμαι περίεργος για το τι συζητούν τα τουρκοκυπριακά και τα ελληνοκυπριακά κόμματα που συναντώνται από καιρού εις καιρόν. Δεν τα συζητούν καθόλου αυτά; Προχθές το ΑΚΕΛ και το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα φύτεψαν δέντρα στην Αμμόχωστο. Καλά και ωραία, αλλά αν αυτά τα δύο κόμματα εξέδιδαν μια κοινή ανακοίνωση εναντίον των νέων εντάσεων που δημιουργεί η Τουρκία στη Μεσόγειο γύρω από το νησί μας, μήπως δεν θα ήταν πιο χρήσιμο από το να φυτεύουν δέντρα; Γιατί μόνο η ελληνοκυπριακή πλευρά αντιδρά σε αυτό; Μήπως δεν ενδιαφέρει και εμάς; Ή μήπως όλα τα πολιτικά μας κόμματα θεωρούν ότι αυτό είναι προς όφελός μας;
Σίγουρα το ξέρετε ότι έχουν παρουσιάσει μεγάλη αύξηση οι τιμές των ακινήτων μας. Ακόμα και όσοι ψάχνουν διαμέρισμα προς ενοικίαση δεν μπορούν να βρουν τόσο εύκολα. Γιατί; Διότι υπάρχει επιδρομή, μεγάλη επιδρομή από την Τουρκία. Έρχονται σε εμάς. Στην Κύπρο. Στην Κερύνεια, στην Αμμόχωστο, στη Λευκωσία, στη Μόρφου. Όπου να είναι. Έρχονται για να σώσουν τη ζωή τους. Φεύγουν από την Τουρκία. Έρχονται αφήνοντας μιαν πόλη όπως η Κωνσταντινούπολη. Ή στην Ευρώπη, τι συμβαίνει; Στην Αυστρία, για παράδειγμα. Κοιτάξτε εκείνη την εικόνα στη Βιέννη. Οι Τούρκοι πολίτες έκαναν ουρές μπροστά στην τουρκική πρεσβεία. Για να απαρνηθούν την τουρκική υπηκοότητα. Γιατί; Διότι η αυστριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα επιβάλει πρόστιμο πέντε χιλιάδων ευρώ σε όσους κατέχουν διπλή υπηκοότητα. Και εκείνοι προτιμούν την αυστριακή υπηκοότητα, όχι την τουρκική. Να, δείτε τους Τούρκους της Αυστρίας που ψήφισαν 75% «ναι» στον Ερντογάν.
Σίγουρα εκείνοι που έφυγαν από την Τουρκία και ήρθαν σε εμάς παρακαλούν περισσότερο από εμάς να μην ενωθούμε με την Τουρκία ή να απαλλαχτούμε από τη διοίκησή της. Αλλά ακόμα και αυτό δεν αρκεί για να μαζέψουμε το μυαλό μας στο κεφάλι μας. Τώρα είναι η ώρα να κτίσουμε ένα κοινό μέτωπο εναντίον του φασισμού με τους Ελληνοκύπριους αδελφούς μας. Όχι η ώρα του διαχωρισμού.
Εφημερίδα Πολίτης
Δημοσίευση σχολίου