Ολα δείχνουν προετοιμασία για τον ΜΕΓΑΛΟ πόλεμο που έρχεται
H Ευρώπη εδώ και χρόνια στηρίζεται στην Αμερική για την άμυνά της, όμως αυτή η εποχή φτάνει ραγδαία στο τέλος της. Ήρθε η ώρα για μια ισχυρότερη Ευρωπαϊκή αμυντική συμμαχία που να είναι λιγότερο εξαρτημένη από τις Η.Π.Α και περισσότερο ικανή στο να διεκδικήσει τα προσωπικά της συμφέροντα απέναντι σε Ρωσία και Τουρκία.
Είναι ίσως η λιγότερο αναμενόμενη αρχή σε άρθρο αυτή τη στιγμή, αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ έχει δίκιο – και αυτό είναι αλήθεια. Το 2014, στη συνάντηση κορυφής του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε στην Ουαλία, η Γερμανία ανακοίνωσε ότι επρόκειτο σύντομα να αυξήσει δραματικά τις δαπάνες στο τομέα της άμυνας της. Όταν δηλαδή ο Τραμπ και ο υπουργός Άμυνας της κυβέρνησής του, James Mattis επιπλήττουν τώρα τη Γερμανία ώστε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της, έχουν δίκιο για δύο λόγους.
Πρώτον, ως θέμα αρχής: Οι υποσχέσεις πρέπει να τηρούνται. Δεύτερον, ως θέμα κόστους: Δεν υπάρχει λόγος για τον οποίο, περισσότερο από 70 χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι υποχρεωμένες να συνεχίσουν να κουβαλούν το κύριο βάρος για τη διασφάλιση της ευρωπαϊκής ασφάλειας.
Δυστυχώς, δεν πρόκειται απλώς για ένα οικονομικό ζήτημα. Το δικαιολογημένο αίτημα της Αμερικής προκύπτει ακριβώς στην μέση μιας εσωτερικής κρίσης στη Δύση τόσο βαθιάς, που κανένας δε γνωρίζει τι θα μείνει στο τέλος απ’αυτή. Το ΝΑΤΟ πάντοτε φιλοδοξούσε να είναι κάτι περισσότερο από μια αμυντική συμμαχία. Οραματίστηκε τον εαυτό του ως τη προστάτιδα δύναμη της φιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά και των Δυτικών αρχών. Αυτό αποτελούσε μάλιστα ένα ηθικό πλαίσιο, τα θεμέλια της ύπαρξής του. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι η Δύση είναι ακόμα μια κοινότητα με κοινές αξίες; Αν δεν είναι, τότε τι είναι αυτό που το ΝΑΤΟ υποστηρίζει; Χώρες όπως η Ουγγαρία και η Πoλωνία, όπου δεξιοί λαϊκιστές διαβρώνουν το διαχωρισμό των εξουσιών, την προστασία των μειονοτήτων και την ελευθερία του τύπου; Μια Τουρκία όπου ο πρόεδρος Ερντογάν βρίσκεται επί του παρόντος στη διαδικασία μετατροπής του πολιτεύματος σε δικτατορία; Και είμαστε πραγματικά έτοιμοι να σταθούμε στο πλευρό της Αμερικής αν ο Τραμπ προχωρήσει σε πόλεμο εναντίον του Ιράν, της Βόρειας Κορέας ή κάποιας άλλης χώρας; Το NATO δεν είναι απαρχαιωμένο, αλλά η σημασία του βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία. Έχει γίνει απατηλό. Κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει το γεγονός αυτό ως καθυστερημένο σύμπτωμα της προσωπικής του επιτυχίας. Βοήθησε στην έλευση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, αναχαίτισε και ενοποίησε τη Γερμανία και οδήγησε τη Σοβιετική Ένωση στην κατάρρευσή της. Τελικά, αναπόφευκτα θα περιέπιπτε στο τέλος σε κρίση. Μια αμυντική συμμαχία της οποίας οι αντίπαλοι εξαφανίζονται, θα έρθει αντιμέτωπη αργά ή γρήγορα με μια υπαρξιακή κρίση. Η συμμαχία συνέχισε τη σπουδαία της επιτυχία με μια βαθιά αποτυχία. Το ΝΑΤΟ απέτυχε στο να μετατρέψει τη Ρωσία σε εταίρο. Οι φόβοι που τρέφουν τα κράτη της Βαλτικής και Κεντρικής Ευρώπης είναι συνεπώς κατανοητοί, όπως άλλωστε και οι υποψίες των Ρώσων απέναντι στη συμμαχία. Όπως και να έχει, μια συμμαχία, της οποίας η μοναδική δικαιολογία είναι η εναντίωση με τη Ρωσία, είναι ξεπερασμένη. Η Αμερική έχει από καιρό θεωρήσει ότι τα πιο ζωτικής σημασίας αμυντικά της συμφέροντα εντοπίζονται σε χώρες του Ειρηνικού και την Μέση Ανατολή. Όσο για την Ευρώπη, η Βόρεια Αφρική και η Μέση Ανατολή είναι αν μη τι άλλο τόσο σημαντικές, όσο και η Ρωσία. Η Ευρώπη χρειάζεται ισχυρότερη άμυνα
Η περίοδος της ευρωπαϊκής ιστορίας κατά την οποία η ήπειρος θα μπορούσε να αναθέσει την ασφάλειά της σε έναν εταίρο απέναντι από τον Ατλαντικό έχει περάσει αμετάκλητα. Το γεγονός αυτό θα εξακολουθήσει να ισχύει ακόμα κι όταν ο Τραμπ δε θα βρίσκεται πλέον στο Λευκό Οίκο. Ο Τραμπ, στη τελική, είναι ένα σύμπτωμα της κρίσης στη Δύση και όχι η αιτία του. Η Αμερική παραμένει ένας πιθανός εταίρος για την Ευρώπη, αλλά έχει χάσει πλέον την αξιοπιστία της. Ο Wolfgang Ischinger, o επικεφαλής της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου, προειδοποίησε σωστά τους Ευρωπαίους να μη διαγράψουν την Αμερική από εταίρο, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν πρόωρο. Αλλά θα ήταν επίσης παράτολμο και απερίσκεπτο, αν η Ευρώπη δεν προετοιμαζόταν για το γεγονός ότι δεν μπορεί πλέον να στηρίζεται άνευ όρων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μεσοπρόθεσμα, η Ευρώπη πρέπει να καταστεί ικανή για την επαρκή άμυνά της και τον εφοδιασμό για τη δική της προστασία. Αυτό που χρειάζεται περισσότερο, προκειμένου να επιτευχθεί η ασφάλεια, είναι η ενότητα. Αν η Γερμανία και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες ξοδέψουν τώρα περισσότερα στην άμυνα, θα πρέπει επίσης να αυξήσουν τη στρατιωτική τους συνεργασία, καθώς και να επεκτείνουν μαζικά την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της Ε.Ε. Η συμμαχία της Ευρώπης δε θα έπρεπε να αντικαταστήσει το ΝΑΤΟ, αλλά πρέπει να καταστήσει ικανούς τους Ευρωπαίους να σταθούν ο ένας στο πλευρό του άλλου, ακόμα και αν οι Αμερικανοί πάψουν να το κάνουν.
Στην πραγματικότητα, η αποχώρηση της Αμερικής αντιπροσωπεύει μια ευκαιρία για την Ευρώπη. Η ιδέα δηλαδή της Ευρώπης να είναι ένας κατώτερος εταίρος θα μπορούσε τελικά να θαφτεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να οδηγήσει την Ευρώπη στην απαρχή της υπεράσπισης των προσωπικών της συμφερόντων. Αυτό περιλαμβάνει μια λογική σχέση με τη Ρωσία, που δε θα βασίζεται αποκλειστικά στην αναχαίτιση. Επίσης, προϋποθέτει το να γίνει ξεκάθαρο στη Τουρκία ότι υπάρχουν όρια στην μεταξύ τους αλληλεγγύη, αν η Άγκυρα παίζει με τη φωτιά στη Συρία ή αν η σύγκρουση με τους Κούρδους κλιμακωθεί περαιτέρω. Αυτό θα μπορούσε ακόμη να συμπεριλαμβάνει τη δημιουργία μερικών παραχωρήσεων σε επίπεδο εμπορικής πολιτικής κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το Brexit με αντάλλαγμα τη βρετανική συμμετοχή σε μια κοινή ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία.
Τέλος, μια Ευρώπη η οποία αντιμετωπίζει με σοβαρότητα τη δική της ασφάλεια, θα πρέπει επίσης να σκεφτεί τη θεωρία των πυρηνικών όπλων. Αυτό δε σημαίνει ότι η Γερμανία πρέπει να κατασκευάσει μια βόμβα, όπως μερικοί έχουν σκεφτεί. Όμως το γεγονός αυτό θα απαιτούσε ένα ορισμένο επίπεδο εμπιστοσύνης απέναντι στην πυρηνική δύναμη της Γαλλίας, την οποία η Γερμανία μέχρι στιγμής προορίζει για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
To άρθρο δημοσιεύτηκε στo Der Spiegel από την Cristiane Hofman
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου