Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Πόσο πιθανό είναι ένα θερμό επεισόδιο μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας στην περιοχή των Ιμίων; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, αλλά πλέον πραγματικό, καθώς οι τουρκικές προκλήσεις αυξάνονται και πληθύνονται, την ίδια στιγμή που η Τουρκία βρίσκεται και αυτή στην πιο δύσκολη φάση της.
Η οικονομία της, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ, καταρρέει και ο τουρισμός που ήταν πηγή δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε χρόνο φθίνει με τάσεις εξαφάνισης, Οι Τουρκικές Αερογραμμές, το «όγδοο θαύμα» της Τουρκίας, από διαμάντι της τουρκικής οικονομίας κατάντησε πληγή για τη χώρα.
Στη Συρία, το Ιράκ και το Κουρδιστάν, οι δυνάμεις του Ταγίπ Ερντογάν, οι «ένδοξες ένοπλες δυνάμεις» της Τουρκίας, μετρούν ήττες καθημερινά. Και όλες μαζεμένες τείνουν προς εξευτελισμό του δεύτερου μεγαλύτερου στρατού του ΝΑΤΟ.
Στο εσωτερικό, ενώ φαινομενικά τα τρομοκρατικά κτυπήματα έπαυσαν, εν τούτοις οι μάχες με τους Κούρδους αντάρτες, που αποσιωπούνται από τα μέσα ενημέρωσης, προκαλούν απώλειες που πλήττουν και το γόητρο της Τουρκίας. Η «Εαρινή Επίθεση» όπου νάναι θα ξεκινήσει…
Πως απαντά σε όλα αυτά ο ισλαμιστής Πρόεδρος της Τουρκίας, που παίζει κορώνα-γράμματα την ηγεμονία του στο δημοψήφισμα του Απριλίου, εξαναγκασμένος πια να συμμαχεί με το χειρότερο κομμάτι της τουρκικής κοινωνίας, τους «Γκρίζους Λύκους».
Στρέφει την προσοχή του προς το Αιγαίο και στοχεύει δύο περιοχές: Τα Ίμια, όπου ήδη ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι του ανήκουν, και στις Οινούσες όπου γίνεται η πλειοψηφία των παραβιάσεων.
Στρέφεται, λοιπόν, σε ένα γείτονα, την Ελλάδα, η οποία πάνω απ’ όλα δεν τον ενοχλεί καθόλου, αντίθετα μερικές φορές υποκύπτει στις προκλήσεις του για να αποφευχθεί ένα επεισόδιο, που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα γενικευμένο πόλεμο.
Την ίδια στιγμή, η χώρα μας βρίσκεται για 7ο χρόνο στη δίνη της άνευ προηγουμένου οικονομικής κρίσης που προκάλεσαν οι διαφθαρμένοι πολιτικοί. Από ποιον να αρχίσει κανείς και σε ποιον να τελειώσει. Φρόντισαν να πληρώσει ο ένοχος Άκης Τσοχατζόπουλος για να ξεθυμάνει η οργή του λαού, και δυστυχώς τα κατάφεραν. Ενώ θα έπρεπε να ήταν καθημερινή απαίτηση των πολιτών η δίκη και η καταδίκη όσων πόνεσαν την Ελλάδα. Τους ξέρουμε, και οι ίδιοι το γνωρίζουν… Δεν έγινε τίποτα, με αποτέλεσμα το πολυκομματικό πάρτι της διαφθοράς να συνεχίζεται.
Είναι, λοιπόν, πιθανή μία ελληνοτουρκική σύγκρουση;
Η απάντηση αβίαστα είναι θετική, και όπως πάντα δεν είναι η Ελλάδα αυτή που θα την προκαλέσει. Η Τουρκία του ευρισκόμενου σε εξαιρετικά δύσκολη θέση Ταγίπ Ερντογάν, είναι απρόβλεπτη όπως και ο ηγέτης της. Δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε ούτε να αντιδρούμε εντελώς σπασμωδικά στις προκλήσεις της Τουρκίας. Αντιθέτως, πρέπει επειγόντως να λάβουμε τα μέτρα μας. Και στην Ελλάδα, και στην Κύπρο, όπου -θα έλεγα- πως εκεί έχουν γνώση οι φύλακες, πολύ περισσότερο από την «Μητέρα Πατρίδα». Είναι οργανωμένοι και θα αμυνθούν διότι πίσω τους βρίσκεται η θάλασσα, άρα είναι μηδενικές και οι επιλογές τους εάν εξαιρέσει κανείς φυσικά την απόλυτη παράδοση στην Τουρκία. Αυτό, σίγουρα, δεν θα συμβεί.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να οργανώσει την άμυνα της στον στρατιωτικό τομέα και την επίθεση της στον διπλωματικό. Η Ελλάδα δεν διεκδικεί ούτε σπιθαμή τουρκικής γης, και ακόμα και οι ψεκασμένοι Ελληνάρες, αντιλαμβάνονται πως η φαντασία τους μπορεί να τρέχει αλλά η πραγματικότητα είναι οδυνηρή. Η Κωνσταντινούπολη που ονειρεύονται να …καταλάβουν, είναι διπλάσια σε πληθυσμό από την Ελλάδα. Άρα, απομένει μόνο η άμυνα στα φρικτά σχέδια της Τουρκίας. Δεν διεκδικεί τίποτα η Ελλάδα, αλλά ούτε μπορεί και να χάσει.
Στον διπλωματικό τομέα μπορούν να γίνουν πολλά. Ο Νίκος Κοτζιάς κάνει εξαιρετική δουλειά, αλλά απαιτείται και να γίνουν δραματικές κινήσεις. Π.Χ. να αφιερώσουν κάποιο από τον πολύτιμο χρόνο τους, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός, και να καλέσουν στα γραφεία τους μαζικά τους ξένους πρέσβεις και να τους ενημερώσουν ότι ο κίνδυνος είναι άμεσος. ‘Η να τους υποδεχθούν στα υπόγεια του Πενταγώνου και να τους δείξουν και να τους αποδείξουν σε real time τις επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας στη θάλασσα και τον αέρα. Θα πρέπει επίσης να ενημερωθούν ξένοι ηγέτες. Το υπουργείο Εξωτερικών γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας τους τρόπους.
Διότι, όταν γίνει κακό, οι ξένοι έρχονται σαν διαιτητές… Και αποδείχθηκε στο παρελθόν, πέραν ίσως της περίπτωσης του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ότι ήταν «πιασμένοι». Η ώρα της δράσης και αντίδρασης είναι τώρα, διότι δυστυχώς ο Ταγίπ Ερντογάν ούτε παίζει, ούτε μπέσα έχει. Και το παιγνίδι των προκλήσεων δεν γίνεται για εσωτερικούς λόγους, όπως λένε οι πολιτικοί και οι αναλυτές μας. Το πολεμικό παιγνίδι στο Αιγαίο είναι πραγματικό…
Δημοσίευση σχολίου