Réseau International (Γαλλία)
Ο Φρανσουά Ολλάντ και ο υπουργός Εξωτερικών του, οι πλέον διαφανέστεροι του μπλοκ του ΝΑΤΟ (ας το παραδεχθούμε), επειδή είναι οι λιγότερα βαθιά εμπλεκόμενοι στο γενικό σχέδιο, ή ίσως επειδή είναι απλοί εκτελεστές αυτού του σχεδίου, διευκρίνισαν με σαφήνεια το τι αντιπροσωπεύει το ανατολικο Χαλέπι για το μπλοκ τους, ή, ακριβέστερα, το τι αντιπροσωπεύουν, στα μάτια τους, οι κάτοικοι αυτού του μέρους της δεύτερης πρωτεύουσας της Συρίας.
Δεν είναι παρά μόνο όμηροι, ή ανθρώπινες ασπίδες, τους οποίους υπολογίζουν να χρησιμοποιήσουν για να συνεχίσουν τον πόλεμο τους στη Συρία.
Από το 2011, η στρατηγική των μεντόρων αυτού του πολέμου ήταν η εξής: να σκορπιστούν οι τρομοκράτες σε μικρές ομάδες, με διάφορα εξωτικά ονόματα, σε όλη τη Συρία, διασφαλίζοντας να διεισδύουν τον πληθυσμό των χωριών ή ολόκληρων γειτονιών τα οποία ονομάστηκαν ταυτόχρονα «προπύργια» (αφού η λέξη "εμιράτα, Emirates" απέτυχε να κολλήσει).
Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι ΜΚΟ που τοποθετήθηκαν στην καρδιά αυτών των «προπύργιων» με την εντολή να πληροφορήσουν για όλα αυτά που δεν χρειάζονταν, με βάση της ηθικής ακεραιότητας τους ως ΜΚΟ. Μόλις τελείωσε η δικτύωση αυτών των "προπύργιων"/ΜΚΟ , εταιρείες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ανάπτυξαν την τεχνολογία και την τεχνογνωσία τους για να δώσουν τη μέγιστη δυνατή αναμετάδοση για την ύπαρξη και τις δράσεις των κρατούντων των «προπύργιων» και επιφορτίστηκαν της ευθύνης να εικονογραφούν ό, τι χρειάζεται τόσο από τους μισθοφόρους όσο και από τις ΜΚΟ, καθιστώντας τη Συρία τη μεγαλύτερή Χολιγουντιανή σκηνοθεσία του κόσμου.
Σε αυτή τη λογική, υπάρχουν " προπύργια " στρατηγικά πιο σημαντικά από άλλα.
Παρότι έχει οριστεί μια πρωτεύουσα, η Ράκκα, για όλα τα «προπύργια» που ομαδοποιούνται υπό την ονομασία Ισλαμικό Κράτος, το πιο σημαντικό στρατηγικά, γεωπολιτικά και εμβληματικά είναι το Χαλέπι.
Η απώλεια του ανατολικού Χαλεπιού αντιπροσωπεύει συνεπώς μια ανυπολόγιστη καταστροφή για εκείνους που τροφοδοτούν τον πόλεμο στη Συρία.
Αυτό σημαίνει ότι, για τη Δύση/ΝΑΤΟ οι μισθοφόροι δεν πρέπει να χάσουν στο Χαλέπι. Σε οποιαδήποτε τιμή. Όποιο και αν είναι το όνομά με το οποίο αυτοαποκαλούνται οι τρομοκράτες, ανεξάρτητα από τη καταγωγή τους, για τη Δύση δεν είναι παρά μόνο μαχητές οι οποίοι θα πρέπει να αγωνιστούν με νύχια και δόντια για να αποφευχθεί να πέσει αυτό το « προπύργιο ».
Είναι αυτό που τα μέσα ενημέρωσης μας αποκαλούν « Υπεράσπιση του Χαλεπιού ». Είναι εξάλλου συμβολικό να παρατηρήσουμε ότι πλέον δεν μιλούν για τρομοκράτες για εκείνους που μάχονται στη Συρία.
Όσον αφορά τη μάχη του Χαλεπιού, χρησιμοποιήθηκαν όλα τα στρατηγήματα: ανακωχές, ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες, βίντεο-εκστρατίες που μας οδηγούν να πιστέψουμε ότι το ανατολικό Χαλέπι κατοικείται μόνο από παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους (δεν υπάρχουν σχεδόν ποτέ ενήλικοι στις διασώσεις των Λευκών Κρανών του Σόρος), και άλλες εκτροπές. Παρά τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους που εγκατάστησαν οι συριακές αρχές και οι σύμμαχοι τους, οι άμαχοι αναγκάζονται να μένουν στη θέση τους, επί ποινή θανάτου. Είδαμε ότι ακόμα και ο ΟΗΕ είχε αρνηθεί να συνεργαστεί με τις συνθήκες για τις οποίες δημιουργήθηκαν αυτοί οι διάδρομοι. Η παρουσία του άμαχου πληθυσμού, συνεπώς και η καταδίκη τους, είναι η εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση (conditio sine qua non) για να μπορούν να μιλάνε για γενοκτονία, εγκλήματα πολέμου και άλλα εγκλήματα που μας μεταφέρουν στο αποθετήριο αναφοράς, τη Νυρεμβέργη (παρακάμπτοντας σεμνά τα εγκλήματα των Τσόρτσιλ/Ρούσβελτ στη Δρέσδη, Αμβούργο και αλλού).
Αν θέλαμε να είμαστε όσο κυνικοί όσο είναι τα ατλαντίστικα μέσα μαζικής ενημέρωσης, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, σύμφωνα με τα διαπιστευμένα βίντεο από τις ΜΚΟ, το ΝΑΤΟ παίρνει τα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους ως ανθρώπινες ασπίδες. Ο Φρανσουά Ολλάντ, η Τερέζα Μέι και οι διάφοροι εκπρόσωποι του νεφελώματος της κυβέρνησης των ΗΠΑ ας ουρλιάξουν μέσω της τρομερής μιντιατικής μηχανής τους για να προσπαθήσουν να μας κάνουν να περάσουμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, η αλήθεια γίνεται όλο και πιο δύσκολη να κρυφτεί. Φαίνεται μάλιστα ότι όσο περισσότερο αγωνίζονται να το πράξουν, τόσο περισσότερο μπλέκονται σε αντιφάσεις ολοένα και πιο εμφανείς.
Θα θέλαμε να πιστεύουμε ότι η ομηρία του πληθυσμού του ανατολικού Χαλεπιού είναι μόνο μια απελπισμένη αντίδραση λόγω της σημερινής στρατιωτικής κατάστασης.
Δυστυχώς, όπως το είπαμε παραπάνω, αυτή η κατάσταση είχε προγραμματιστεί από την αρχή και ήταν μέρος της συνολικής στρατηγικής του πολέμου εναντίον της Συρίας. Είναι μάλιστα και ο κεντρικός άξονας της στρατηγικής αυτής. Αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο από το 2011 για τη Συρία, είναι το σλόγκαν: « Ο Άσαντ πρέπει να φύγει ». Γιατί θα πρέπει να φύγει ο Άσσάντ; Επειδή σφάζει τον « ίδιον τον λαό του ».
Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτό, με διαφορετικά τρέμολο, ορισμένες παραπλανητικές αποχρώσεις στους μεν και στους δε.
Ο σκοπός είναι η ανατροπή του Άσαντ, και να το κάνουν, ποντάρουν τα πάντα « στη σφαγή του ίδιου του λαού του » που πάντα δούλεψε. Έτσι, ό, τι και να συμβεί, ο Άσαντ θα πρέπει « να σφάξει τον ίδιο τον λαό του » και αν δεν το κάνει, θα τον βοηθήσουν χωρίς τη συγκατάθεση του, με κάθε δυνατό μέσο. Ξαναδιαβάστε ή επανεξετάσετε τα ατλαντιστικά μίντια από το 2011, όλη η ενέργειά τους δεν χρησιμοποιήθηκε παρά μόνο σε αυτό.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου