Ένα άρθρο του Bogdan Klich
Η επερχόμενη σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία πραγματοποιείται ακριβώς στον απόηχο της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.Η Δύση αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου απειλή για την ενότητά της,που είχε δημιουργηθεί εδώ και τουλάχιστον 70 χρόνια. Όπως έχει αποδείξει και η ιστορία, ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς την απειλή αυτή είναι με περισσότερη ενότητα. Και αυτό ακριβώς σημαίνει περισσότερο ΝΑΤΟ.
Το 2008, σε μια συνάντηση στο Λονδίνο, οι Υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ συμφώνησαν να ξεκινήσουν ένα ντιμπέϊτ για να ενισχύσουν την κοινή άμυνα και την ικανότητα αποτροπής γεγονότων εναντίον των Συμμάχων. Δύο χρόνια αργότερα, στη Λισαβόνα, το ΝΑΤΟ υιοθέτησε το νέο του Στρατηγικό Σχέδιο, το οποίο υποχρέωνε τα μέλη του να ενισχύσουν την συλλογική άμυνα, ως πρώτο καθήκον του πυρήνα της Συμμαχίας. Τώρα, μια ισχυρότερη δέσμευση σε μια τέτοια συνεργασία είναι κάτι παραπάνω απο απαραίτητη, με τους αρχηγούς να προωθούν τα συμπεράσματα στα οποία έφτασαν το 2014 στη Σύνοδο Κορυφής στο Newport.
Το πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει, πρώτα και πάνω απο όλα, την ολοκλήρωση όλων των στοιχείων που θα οδηγήσουν στην ενίσχυση των Δυνάμεων του ΝΑΤΟ, όπως αυτά συμφωνήθηκαν στο Newport. Η ανάπτυξη των αμερικανικών όπλων και κατά μήκος της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, πρέπει να ολοκληρωθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε συντονισμό με τις χώρες υποδοχής.
Αλλά υπάρχουν ακόμα περισσότερα βασικά ζητήματα που οι αρχηγοί του ΝΑΤΟ οφείλουν να θέσουν στο τραπέζι στη Βαρσοβία- ζητήματα που θα διαμορφώσουν το μέλλον της Συμμαχίας. Το πρώτο πηγάζει από την ανάγκη του ΝΑΤΟ να ακολουθήσει διαφορετική πορεία στην ανατολική και νότια πτέρυγά του, προκειμένου να ανταποκριθεί επαρκώς στα διάφορα είδη απειλών που προέρχονται από κάθε κατεύθυνση.
Συγκεκριμένα, οι απειλές στο νότο του ΝΑΤΟ έχουν την τάση να είναι ασύμμετρες, ενώ οι απειλές από την ανατολή είναι πιο συμβατικές. Αυτή η διάκριση είναι θολή από την εντατικοποίηση των συγκρούσεων στο βόρειο Ιράκ και τη νότια Συρία, αλλά υπογραμμίζει την ανάγκη για τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ να καθορίσουν τον τρόπο προσαρμογής τους στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και στις δύο κατευθύνσεις.
Στο νότο, το βασικό ερώτημα σχετίζεται με το ρόλο του ΝΑΤΟ στην κρίση στο Ιράκ και τη Συρία. Μια άμεση στρατιωτική επέμβαση φαίνεται εξαιρετικά απίθανη – και αυτό είναι καλό. Πράγματι, θα ήταν ένα στρατηγικό λάθος για την Συμμαχία να εμπλακεί σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία και το Ιράκ. Αντ ‘αυτού, θα πρέπει να αναμένεται η “συμμαχία των προθύμων”,να συνεχίσει τις αεροπορικές επιδρομές.
Μοιάζει εξίσου απίθανο ότι το ΝΑΤΟ θα αναλάβει αρμοδιότητες παρόμοιες με αυτές που ανέλαβε στο Αφγανιστάν το 2003- συγκεκριμένα, βοηθώντας στην ασφάλεια στη χώρα. Η αποστολή διήρκησε για παραπάνω απο μία δεκαετία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Συμμαχία δεν έχει αρμοδιότητες στη Συρία και το Ιράκ. Αντίθετα, πρέπει να προετοιμάζεται για να υποστηρίξει αυτούς τους συμμάχους που επέλεξαν να εμπλακούν στρατιωτικά και, αργότερα, αυτούς που επέλεξαν να συνεισφέρουν σε ουσιώδεις προσπάθειες σταθεροποίησης.
Το ΝΑΤΟ πρέπει επίσης να προσφέρει βοήθεια στην προστασία των νότιων συνόρων της Ευρώπης, τα οποία έχουν κατακλυστεί απο τα κύματα των προσφύγων- μια κατάσταση που οι υποστηρικτές του Brexit χρησιμοποίησαν για να χειραγωγήσουν τους ψηφοφόρους. Οι πρόσφατες αποφάσεις να στείλουν αεροσκάφη επίβλεψης, AWACS στα τουρκικά σύνορα και να κάνουν αποστολές περιπολίας στο Αιγαίο είναι μια καλή αρχή, και η Σύνοδος της Βαρσοβίας πρέπει να συμπεριλάβει αυτά και άλλα παρόμοια μέτρα σε μια ειδική Στρατηγική για τη Νότια Ευρώπη.
Όσο για την Ανατολή, η Ρωσία, πρόθυμη να ανακτήσει επιρροή στο μεγαλύτερο μέρος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ακολουθεί μια αντιπαλότητα γάτας με ποντίκι με το ΝΑΤΟ, με επαναλαμβανόμενες παραβιάσεις των ορίων του εναέριου χώρου από ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη. Άλλοι επικίνδυνοι ελιγμοί έχουν συμβεί κοντά σε συμμαχικά αεροσκάφη και πλοία, κυρίως στα ανατολικά, αλλά και στη βόρεια και δυτική πλευρά του ΝΑΤΟ.
Δεδομένου ότι μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να κλιμακωθεί γρήγορα, θα πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο, ιδίως μέσω της εφαρμογής της λεγόμενης “άμεσης παρουσίας” του ΝΑΤΟ. Οι ρυθμίσεις που γίνονται κατά τη σύνοδο κορυφής της Βαρσοβίας πρέπει να έρθουν όσο το δυνατόν πλησιέστερα στην εξασφάλιση μιας μόνιμης παρουσίας των συμμαχικών δυνάμεων στις χώρες αυτές.
Ένα άλλο βασικό θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι η ετοιμότητα και ο ρόλος των μελών του ΝΑΤΟ για την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων. Αυτό απαιτεί μια επανεξέταση του σχεδίου ετοιμότητας δράσης που συμφωνήθηκε στο Newport, συμπεριλαμβανομένων τόσο των «μέτρων διασφάλισης» του (με στόχο τη διευκόλυνση των ευρωπαϊκών μελών της Κεντρικής και Ανατολικής ΝΑΤΟ να καθησυχάσουν τους πληθυσμούς τους και να ενισχύσουν την άμυνά τους) και «μέτρα προσαρμογής» (μακροπρόθεσμες προσπάθειες για να ενισχυθεί η ικανότητα του ΝΑΤΟ να αντιδρά σε ξαφνικές κρίσεις).
Είναι αναγκαίο να καθοριστούν, με στρατιωτικούς όρους, οι λεπτομέρειες μιας πολυεθνικής παρουσίας του ΝΑΤΟ. Όσον αφορά την εκ περιτροπής ανάπτυξη δυνάμεων στην Κεντρική Ευρώπη, οι ΗΠΑ έχουν δηλώσει, σε κάποιο βαθμό, ότι είναι πρόθυμοι να προσφέρουν.
Η ανάπτυξη των στρατιωτικών δυνάμεων στην Κεντρική Ευρώπη πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά, για να διασφαλιστεί ότι η κατανομή των μονάδων δεν θα υπονομεύσει τη λειτουργικότητα των ανεπτυγμένων δυνάμεων στο σύνολό της.
Τέλος, υπάρχει και το θέμα της κατανομής πόρων στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης η κατανομή μεταξύ των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης για την άμυνα.
Από το 310 εκατομμύρια $ δεν είναι αρκετά για τις χώρες δικαιούχους που είναι πρόθυμες να επενδύσουν στην αμυντική τους υποδομή.
Εάν αυτή η φιλόδοξη ατζέντα καλυφθεί , η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στην Βαρσοβία μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση της Δυτικής ενότητας, έτσι ώστε η Συμμαχία να μπορεί να εξασφαλίσει αξιόπιστα και μακροπρόθεσμα την ασφάλεια της Ευρώπης. Κανένα μέλος του ΝΑΤΟ δεν έχει την πολυτέλεια να χάσουμε αυτή την ευκαιρία.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου