Ένα από τα πλέον καυτά προβλήματα στον νότιο ευρωπαϊκό χώρο με τεράστιες ανθρωπιστικές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις είναι η πρωτοφανής ροή μεταναστευτικών ρευμάτων από τη Β. Αφρική και την Τουρκία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ως γνωστό, η Ιταλία και η Ελλάδα τραβούν το κουπί του προβλήματος, ενώ οι υπόλοιπες χώρες σφυρίζουν αδιάφορα. Η Ιταλία δέχεται ρεύματα που ξεκινούν από αριθμό αφρικανικών χωρών και τη Συρία, ενώ η Ελλάδα σχεδόν αποκλειστικά από την Τουρκία.
Περίπου 224.000 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν φτάσει στην Ευρώπη διαπλέοντας τη Μεσόγειο από τις αρχές του έτους, ανακοίνωσε η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR). Σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έστειλε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Ύπατη Αρμοστεία αναφέρει ότι έχουν καταμετρηθεί 98.000 πρόσφυγες στην Ιταλία και 124.000 στην Ελλάδα, με βάση στοιχεία που είχε στη διάθεσή της μέχρι τα τέλη Ιουλίου. Επίσης ομολογεί η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ότι πάνω από 600 μετανάστες έρχονται στην Ελλάδα κάθε μέρα από την Τουρκία.
Ειδικά λοιπόν για την Ελλάδα, οι πρόσφυγες διασχίζουν το Ανατολικό Αιγαίο από την Τουρκία μέσα σε μικρές μη αξιόπλοες βάρκες και φουσκωτά. Αποβιβάζονται σε έως και 15 διαφορετικά ελληνικά νησιά ή διασώζονται από την ελληνική Ακτοφυλακή. Οι μεγαλύτερες αφίξεις είναι στα νησιά της Λέσβου, της Χίου και της Σάμου και στα Δωδεκάνησα, ιδίως στην Κω και τη Λέρο. Μικρότεροι αριθμοί προσφύγων έχουν επίσης διασχίσει και τα χερσαία σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στον Έβρο. Πάνω από το 90% των αφίξεων προέρχεται από χώρες προσφυγικών πληθυσμών όπως η Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Σομαλία και η Ερυθραία.
Το αποτέλεσμα περιγράφεται από τα μέσα ενημέρωσης ως τραγικό από ανθρωπιστική πλευρά, αλλά και ως εξαιρετικά επικίνδυνο από πολιτικής λόγω πιθανής σχετικά εύκολης διείσδυσης φασιστοειδών του Ισλαμικού Κράτους προς την Ελλάδα, που η Τουρκία εντέχνως υποθάλπει και εξάγει για μελλοντικές ενέργειες αποσταθεροποίησης και πιθανής ακόμα γεωγραφικής κερδοφορίας σε Αιγαίο και Θράκη. Όσο κι αν αυτά ακούγονται σενάρια συνωμοσίας, μόνο πολιτικά νήπια -που ειρήσθω εν παρόδω έχουμε αρκετά τόσο στον ελληνικό όσο και στον κυπριακό χώρο- αδυνατούν να αντιληφθούν, αν και μάλλον το αντιλαμβάνονται, αλλά η ακιντζίαση που πρόσφατα τους έχει κτυπήσει κατακέφαλα δεν τους αφήνει να το παραδεχτούν.
Πώς περιγράφεται η κατάσταση στην Ελλάδα στα ΜΜΕ; Ενδεικτικά ως ακολούθως: «Σε κεντρικό δρόμο της πόλης της Κω οι χιλιάδες μετανάστες έχουν στήσει σκηνές – Μηνύματα απόγνωσης και αγωνίας από κατοίκους και επιχειρηματίες – Νέες καραβιές φτάνουν κάθε μέρα στο νησί».
«Όλα αυτά τα «δρομολόγια» ξεκινούν από τις ακτές της Τουρκίας! Ο Ερντογάν πρωτοστατεί στην παροχή βοήθειας στους τζιχαντιστές για άλωση της Ευρώπης».
«Η Ευρώπη δέχεται εισβολή αθώων ανθρώπων, που χρησιμοποιούνται εν αγνοία τους για να εξυπηρετήσουν τους σχεδιασμούς αποσταθεροποίησης όλης της Μεσογείου. Μεταξύ τους ευρίσκονται οι φασίστες τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους».
«Σύμφωνα με πληροφορίες που έχει συγκεντρώσει η Μονάδα Δικαστικής Συνεργασίας Eurojust της ΕΕ, οι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους περνούν στην Ευρώπη λαθραία μέσω των θαλάσσιων συνόρων του Νότου, κρυμμένοι ανάμεσα στους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, των οποίων η έλευση αποτελεί πλέον καθημερινή ρουτίνα για τις Αρχές που τους περισυλλέγουν στα ναυάγια και στις ακτές της Μεσογείου».
«Το ισλαμικό Κράτος χρησιμοποιεί πλοία για τους ανθρώπους του που θέλει να στείλει στην Ευρώπη, αφού η Ευρωπαϊκή Αστυνομία δεν γνωρίζει ποιος είναι τζιχαντιστής και ποιος όχι, και τους βλέπουν όλους με την έννοια του «πρόσφυγα»».
Από τα λίγα ενδεικτικά που προαναφέρθηκαν, φαίνεται πεντακάθαρα ότι η Τουρκία δεν έχει μπέσα, ουδόλως προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση στα παράλιά της. Σιγά τώρα που δεν μπορεί με το αστυνομικό και στρατιωτικό της μηχανισμό να ελέγξει τη συγκέντρωση χιλιάδων προσφύγων σε μερικά μόνο λιμανάκια ή συγκεκριμένους ορμίσκους, δεν έχει πρόθεση για να συνεργαστεί με τον δυτικά της ευρισκόμενο κόσμο, και ασφαλώς αυτή η τελευταία παραδοχή περιλαμβάνει και την Κύπρο. Δεν είναι θέμα ούτε Ακιντζί, ούτε Ερντογάν. Δεν είναι θέμα προσώπων. Το τέρας του φασιστικού θρησκευτικού και επεκτατικού φανατισμού που το τουρκικό κατεστημένο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος δεν ελέγχεται ούτε με ζεμπεκιές, ούτε με χαζοχαρούμενα χαμόγελα προς εδραίωση μιας δήθεν αγαθής φιλίας.
Κανένας, μα κανένας δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι αύριο, με οποιαδήποτε λύση τύπου ΔΔΟ δεν θα στείλει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η Τουρκία και με βάση σχεδίου μερικές χιλιάδες πρόσφυγες (πιθανώς και μερικούς «αγαθούς», αλλά στα σίγουρα και ισλαμοφασίστες) με όλα τα πιθανά επακόλουθα… Μήπως την εμπόδισαν οι αφελείς σφικτοαγκαλιασμοί της Αθήνας;
Ναι, είναι θέμα εμπιστοσύνης, και κανένας διαμεσολαβητής -όσο «αγαθός» και αν είναι-, κανένας μηχανισμός ή κράτος της ΕΕ, κανένας γίγαντας του μεγέθους των ΗΠΑ και Ρωσίας δεν είναι διευθετημένος σε μια ζυγαριά μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου να υποστηρίξουν την Κύπρο. Δεν είναι θέμα μιζέριας ή ότι δεν επιθυμούμε λύση του Κυπριακού. Λύση με την Τουρκία να ελέγχει τη ζωή μας δεν θέλουμε!
Κώστας Παπασταύρος, philenews
πηγή
Δημοσίευση σχολίου